Een Coyote dancer? Zegt u dat iets? Neen? Mij wel, maar pas sinds begin vorige week, na een bezoekje aan een nieuwe zaak in Walking Street. Het blijken danseressen te zijn die door sommige bars ingehuurd worden om er de sfeer in te brengen. Meestal dansen ze gewoon op een hoek van den "toog" of in sommige gevallen, een daartoe speciaal gebouwd "eilandje" in de zaak. In tegenstelling tot de go-go danseressen zijn ze zediger gekleed. Een hip topje, een minuskuul shortje en zwarte lederen "fuck me" boots behoren tot de standaard uitrusting. Dansen doen ze in "free style", géén paalwerk of opgelegde kuur door de huischoreograaf dus. Wie ze aan het werk wil zien hoeft zich naar de onlangs geopende Secrets Bar in Soi 14 - Walking Street te begeven, ambiance verzekerd
Op zaterdag neemt de Belg zijn bad. En in Pattaya wil ik daarop géén uitzondering maken. Dus stapte ik op 11 november de coffeeshop van een bekende Body massage zaak binnen. In mijn broekzak stak, buiten de nodige Bahtjes, mijn Sony Ericcson mobieltje mét camera. Ik neem nl. graag een fotootje van mijn badgenote als souvenir. De eerste maal in 2004, had ik nog een analoge camera mee, 't was nadien verdomd lang wachten op de afdrukken. In 2005 had ik al een digitaal toestel en nu dus mijn mobieltje. En dat dure ding bewees eindelijk voor de eerste maal zijn volle nut. Toen ik net haar foto genomen had, haalde ze uit haar tas, haar eigen mobieltje, een nagelnieuwe Nokia N 70. Ze verzocht me de Bluetooth functie aan te zetten en straalde draadloos 2 foto's vanuit haar mobieltje naar de mijne. Het resultaat ervan ziet u hiernaast afgedrukt, het gunt ons een uniek kijkje in de kleedkamers van de Sabai Room. Lang leve Bluetooth!
Soms gebeurt het wel eens, dat een halfdronken "Farang" lady zich in een plotse opstoot van zinsverbijstering zich aan de "paal" waagt. Meestal zijn het genante vertoningen waarbij de aanwezige mannen beleefd het hoofd wegdraaien en wachten tot de dame in kwestie weer tot haar zinnen gekomen is. Niet deze maal echter, de dame die zich hier aan de paal waagt, wist van aanpakken, deed het zelfs beter dan haar geoefende Thaise collega's die bewonderend toekeken. Ze had er zichtbaar genoegen in van het aanwezige mansvolk te bespelen en flirtte gewillig met mijn cameraatje, ze deed het zo goed dat ik er haar van verdenk, van ergens in een ver verleden, mooie sier te hebben gemaakt in een nachtclub ergens in het voormalige oostblok. De gentleman in mij vroeg dat achteraf natuurlijk niet, maar haar foto zet ik wel lekker op mijn blog
Pattaya krijgt iedereen op de knieën. Zelfs onder de expats, die toch de valkuilen zouden moeten kennen, vallen er eens slachtoffers. De hitte, het slaaptekort, het testosteron dat haast dagelijks door het lichaam giert vanwege de leuke meiden, en de overcomsuptie aan alcohol zijn een "dodelijke" mix. . Ook al ben je gehard en fysiek helemaal in orde, vroeg of laat ken je een zwak moment, en laat dat nu net op de belangrijkste avond van het jaar gebeuren, wanneer er tientallen getuigen zijn We moeten toegeven, hij heeft zich kranig verweerd als een aangeschoten leeuw bij wie men één of ander slaapmiddel in de bil geschoten heeft, maar toch kwam het moment waarop het licht uitging. En natuurlijk kennen je drinkebroers op dat moment geen schroom om deze "stroompanne" vast te leggen .
Jenny Star Bar is een buitenbeentje in Pattaya. De aanwezige meiden in de bar zijn nl, Kathoeys, omgebouwde mannen. Bij ons zie je amper (op Guido Belcanto na) transseksuelen in het straatbeeld, in Thailand, en zeker in delen waarin nogal wat prostitutie is, zijn ze een algemeen aanvaard fenomeen. Blijkbaar heeft de grotere tolerantie tegenover deze ladyboys, zoals ze ook wel genoemd worden, te maken met het geloof van de Thai's, het boeddhisme. Vaak lopen ze heen en weer net voor de bar en poseren maar al te graag voor de lenzen van de verbaasde toeristen, die amper kunnen geloven hoe deze ladyboys er vrouwelijker kunnen uitzien dan echte vrouwen. Voor wie bang is misleid te worden, kunnen we enkele tips geven, kijk naar de handen en voeten, en luister vooral naar de stem, de ultieme weggever, een plastisch chirurg kan daar niks aan veranderen.
Telkens wanneer ik in Thailand ben, zal ik niet nalaten van meerdere bezoeken te brengen aan een massageshop. Het is voor mij een puur genot om mij twee uur lang, volledig over te geven aan de talenten van een professioneel geschoolde masseuse. Bij Relax (zie foto) hebben ze er zo een paar. Pat, de dame die mij vandaag onder handen nam, heeft een stel stevige vingers en kneed mij haast in stukken. "I work farm in Korat, have strong hands". Meermaals zit ik dicht tegen de grens van wat ik kan hebben, maar bijt door, want de fiere farang wil niet onderdoen voor de Thaise mannen die dit van jongs af aan gewoon zijn. Morgen sta ik gegarandeerd vol blauwtjes.....
Elk jaar, de eerste vrijdag van november, wordt in de Atlantic Bar de Seventies Party gehouden. Het is een dag waar zowel de Farangs als de hostesses naar uitkijken. Het is voor de meiden de gelegenheid om even uit de dagelijkse routine te ontsnappen. Vandaag géén strak sexy kleedje, of klassevolle avondjurk, maar wel een seventies pakje voor hen speciaal uitgekozen door de zaak. De meiden vinden de verkleedpartij geweldig! Het is ook de gelegenheid om vriendinnen, die het nachtleven de rug toegekeerd hebben, nog eens te begroeten. Want ook die willen het feestje niet missen. Na twaalven wordt er zelfs plaatsgemaakt voor een dansvloer en gaat iedereen uit de bol op nummers van, jawel, Barry White, Boney-M, Bob Marley en zelfs Abba . Even kunnen de meiden de druk van hun werkomgeving vergeten, ik gun het ze van harte!
Halloween is een fenomeen dat zijn oorsprong heeft in de Verenigde Staten. Als je weet dat nogal wat bezoekers van Pattaya uit de U.S.A. komen dan hoeft het géén verwondering te wekken dat er op 31 oktober in haast elke Soi (straat) wel een Halloween Party gehouden wordt. Het is zelfs zo ver gekomen dat de eigenaars onderling met elkaar afspreken en de data spreiden. Zo kan je vanaf 28 oktober tot en met 1 november in verschillende bars Halloween vieren. Zou ik er nog snel ééntje meepikken?
In Thailand kan je véél en goed eten. De Thai's eten de ganse dag door. Niet hele borden maar kleine hapjes. Haast overal zie je kleine karretjes die elke dag weer naar dezelfde plek geduwd worden. Vaak zijn het familiebedrijfjes waar de taken netjes verdeeld worden. De recepten worden van generatie op generatie overgedragen en meestal ter plekke bereid door de dames van de familie. Diegenen die goed geboert hebben, zijn er in geslaagd van een restaurant te bouwen. Zo ook mijn vriend op de foto, zijn naam (ook dat van zijn restaurant) weet ik nog steeds niet, maar zijn eten is goedkoop en bovendien erg lekker. Elke nacht tot 3u is hij in de weer met zijn klanten op de parking van de Triangle Club (naast het Sabai Resort), waar overdag hele bussen een pitstop maken. De kans is groot dat ik er vannacht even langsloop.
9000 km scheidden Brussel en Bangkok. Om die te overbruggen stap ik gaarne in mijn favoriete toestel, een Boeing 747 van Thai Airways. Natuurlijk zijn er al modernere toestellen, de nieuwe generatie Airbussen bv met hun uitgebreid gamma aan inflight entertainment. Allemaal prima, maar voor mij primeert de prijs en de vluchturen. Steevast kies ik voor een nachtvlucht, zodra ik de eerste Thaise maaltijd achter de kiezen heb, is het tijd voor mijn slaapppil, en voor ik het goed en wel besef, zal ik mijn eerste stappen zetten op het nieuwe Suvarnabhumi Airport. Ik ben benieuwd! www.thaiairways.com
Ook in Suomi (Finland) houden ze van Thailand. Het barre klimaat drijft 's winters nogal wat Finnen richting Pattaya. Ze komen vaak met hele groepen vrienden en zijn graag geziene klanten in de lokale Beer Bars. Aangezien de prijzen voor alcohol haast onbetaalbaar geworden zijn in Scandinavië proberen ze hier hun schade in te halen. Ik moet zeggen, ze slagen er aardig in, getuige de website van de Opperfin Lasse, die al ontelbare malen Thailand aangedaan heeft. Je vindt ze meestal in de Koon King Beer Bar op Beach Road (tussen Soi 3 en Soi 4) Kijk er niet van op wanneer je bij het betreden van de bar over een uitgetelde Fin dient te stappen
Sabai, betekent in het Thai's, je goed voelen. En dat doe je, wanneer je een kamer geboekt hebt in het Sabai Inn Hotel. Het hotel is gelegen in een buurt waar ik graag vertoef, Soi 2. Ik heb er alles op wandelafstand, Beach Road en het strand, Big C (de grote shopping mall), mijn favoriete massagesalon en een aantal Beer Bars waar ik altijd wel een buddy tegen het lijf loop. Op een Baht busje dat je in een kwartiertje naar Walking Street brengt hoef je nooit lang te wachten, die stoppen zelfs voor de glazen deur van het hotel. De kamers dan, die zijn zéér ruim naar Thaise normen en de airco die doet je haast verlangen naar een piyama met lange mouwen. Het hotel heeft weliswaar géén zwembad maar géén nood, je kan altijd in één van de zustershotels van de Sabai groep terecht. Je hoeft maar enkel de rustige, smalle Soi 2 over te steken en je stapt het Sabai Lodge Hotel binnen en je beschikt over maar liefst 4 zwembaden! Voor 1100 Baht heb je een deluxe kamer, koffieset inbegrepen. Meer info op www.sabaiinn.com
Voor ik de eerste maal naar Pattaya kwam, zocht ik wat info op het internet en stuitte daarbij op de website van de FLB Bar. Het leek me meteen wel wat, de bar stelde zich voor als "low hassle", en het was bovendien allemaal binnenshuis te doen, dus met airco! Een niet te miskennen voordeel in een broeikas als Pattaya. Regelmatig treden er livebands op maar telkens ik er een bezoekje aan breng, is het maar een dooie boel. Al laten de foto's op hun website vermoeden dat het er soms wel anders aan toe gaat. Hun website http://www.flbbar.com dient gezegd, is wel bijzonder informatief, het is een schat aan info, zeker wanneer je het Engels machtig bent. En van die "low hassle" heb ik niks gemerkt
In het gros van de zaken dat Pattaya rijk is, heerst ofwel koning rap of de R'n'B van artiesten als Beyonce, Jamelia en dergelijke. De Blues Factory is daar een uitzondering op. Hier brengen livebands een ode aan sterren als The Doors, Deep Purple, en de onvermijdelijke The Eagles (Hotel California). Eens je door de zwaaideuren gestapt bent kom je terecht in een typische bluesclub sfeer, in het halfduister wordt je een plaats toegewezen door één van de talrijk aanwezige service girls (er zijn géén bargirls aanwezig). Je hoeft je niet te haasten want de eerste die optreedt is ene Dr. Hammond, die op een gelijknamig orgel het voorprogramma verzorgt. Daarna is het de beurt aan Mary, een zangeres uit de Filipijnen die er al beduidend méér vuur in brengt en tegen middernacht komt diegene waarvoor de meeste mensen komen, Lam Morrisson, de Thaise versie van Jimi Hendrix. Op het talent van de man valt absoluut niks af te dingen, hij is een absolute gitaarvirtuoos en bovendien een beminnelijk man die voor en na het optreden, er van houdt zich tussen het publiek te mengen dat dit duidelijk waardeert.Voor wie het erop wil wagen, de Blues Factory vindt je in het steegje (Soi Lucky Star) dat langs de 19th Hole Bar loopt. Meer info op: http://www.thebluesfactorypattaya.com/
Over gans Pattaya verspreid, zitten ook talrijke Go Go Bars in het aanbod. Vaak is de eigenaar een buitenlander die maar géén afscheid kon nemen van het nachtleven. Indien je er zoveel geld en tijd aan spendeert, dan kan je maar beter zelf een zaak opstarten moeten de meesten gedacht hebben. Dus kan je vandaag in Pattaya haast elke avond van je verlof een andere Go Go Bar aandoen. En dus proberen de eigenaars zich te onderscheiden van hun tegenhangers. Sommigen kiezen er voor om toch nog enigzings artistieke shows in elkaar te knutselen, dat heeft als voordeel dat je ook de gewone toeristen, zelfs koppels aantrekt, die er voor gekozen hebben het einde van hun rondreis in Pattaya door te brengen en enkel uit nieuwsgierigheid deze zaken bezoeken. Anderen gaan dan resoluut voor een rauwer imago waarbij vooral op de reiziger gemikt wordt die trek heeft in een "playgirl". Mijn voorkeur gaat uit naar, Living Dolls in Walking Street, waarover later meer.
Indien je met Best Tours een rondreis boekt, en er voor kiest om die af te sluiten in Pattaya, dan kom je in het Dusit Resort Hotel terecht. Het is een oase van rust in het gekkenhuis dat Pattaya toch een beetje is. Eens door de glazen deuren van de inkomhal kom je terecht in het atrium dat alleen maar klasse uitstraalt. De receptionistes loodsen je professioneel naar één van de 462 kamers die tot in de puntjes verzorgd zijn, zo voorzien ze zelfs in badjassen en slippers voor de vermoeide reiziger. Drie restaurants zorgen er voor dat u géén honger hoeft te lijden en nadien kan men in één van de twee werkelijk schitterende zwembaden de overtollige kalorieën kwijtspelen. Bovendien beschikt het Dusit Resort over het beste stukje (privé) strand in deze badplaats. Toch één bedenking, als u wil genieten van wat Pattaya 's nachts te bieden heeft, is dit niet de beste keuze, het Dusit Hotel is namelijk niet zo tuk op extra gasten Géén paniek echter, alternatieven zat, zoals u de komende maanden op deze blog zal vernemen.
Wie een dagje aan de drukte van Pattaya wil ontsnappen kan overwegen van een bezoekje te brengen aan Koh Lan. Het is een eilandje 8 km van Pattaya verwijderd. Je hebt twee opties om er naartoe te gaan. De eerste (duurste en snelste) methode, is met een gehuurde speedboot, tegen een betaling van 1000 baht zet hij je twintig minuten later af op het strand en wacht dan de hele dag op jou en je gezellen. (hoe meer deelnemers, hoe lager de prijs zakt). De tweede optie is met de veerboot, (45 min en 20 baht), en vaart op gezette tijden uit. De laatste veerboot vertrek in Koh Lan om 17u, je kan hem nemen aan Pattaya Zuid Pier in Walking Street. Een speedboot dien je te huren op het strand langs Beach Road. Eens op Koh Lan, sta je geheel in tegenstelling tot Pattaya Beach, op een hagelwit en proper strand. De zee is wat ze hoort te zijn, kristal helder. Kleine bars en restaurantjes zorgen ervoor dat u géén honger of dorst hoeft te lijden.
Iedereen die meerdere dagen in Pattaya verblijft, loopt haar weleens tegen het lijf. Het "spook" van Pattaya. Vele verhalen doen over haar de ronde, zo zou ze hopeloos verliefd geweest zijn op een buitenlander, die haar uiteindelijk de bons gaf. Of erger, misbruikt door 3 toeristen die aan hun straf ontsnapten door de politie om te kopen. Of nog erger, aidspatiënt zijn. Feit is, ze heeft ze niet allemaal op een rijtje, en scheldt en tiert naar iedereen wie haar pad kruist. Wanneer het uit de hand dreigt te lopen, steken de barmeisjes, die haar uiteraard kennen, een sussend handje toe. Een gerustellende gedachte dat in deze plaats voor nachtbrakers toch nog plaats is voor enige behulpzaamheid.
Reactie van een lezer:
"in verband met 'het spook' denk ik dat je info niet correct is, ziehier mijn info: naar ik heb vernomen was ze een 'echte beauty' en had ze veel succes bij farangs. Ze is dan met een farang gehuwd en ze waren een tijd heel gelukkig samen maar dan heeft de farang een moto ongeluk gehad waarbij zij bijzitter was. Haar echtgenoot is daar overleden en men is niet zeker of ze nu crazy geworden is door de dood van haar echtgenoot of als gevolg van haar verwondingen. Feit is dat ze een grote som heeft geërfd (misschien van de levensverzekering) en dat ze zeker niet onbemiddeld is, maar gek is ze wel."
Wie zich in de Rue D'aerschot (de straat die je in het Brusselse Noordstation ziet uit toekomende of vertrekkende treinen) al lichtjes ongemakkellijk voelt, blijft maar beter weg uit Soi 6. Daar valt de veilige barrière (de vitrine) tussen potentiële klant en prostitué volledig weg. De meiden zitter er gewoon voor de bar en al wie er langsloopt wordt op een uitgebreide verbale invatie getrakteerd, sommigen worden zelfs handtastelijk. Wie de stap zet door de gordijntjes ploft zich neer in één van de knusse zetels en wordt door een hostess letterlijk onder handen genomen. Eens de juiste staat van opwinding bereikt, heeft de klant de keuze, zetten we de debatten verder in een kamer boven de zaak, of neem ik haar gewoon mee naar mijn hotel? Een verscheurende keuze, maar geloof me vrij, meestal raakt de klant niet meer in zijn hotel.....
4 op een rij of Connect 4 in het Engels, is allicht het meest populaire barspelletje dat heden ten dage in Pattaya gespeeld wordt. Bij ons al hopeloos passé maar in Pattaya het ideale bindmiddel tussen Farang (buitenlander) en de hostesses. Het Engels van de dames is meestal te beperkt om lange conversaties te voeren en dan heb je hulpmiddelen nodig om de tijd vol te maken. Bezint eer ge begint, want de dames zijn geoefende "machines" die je binnen de 3 minuten in het verlies kunnen spelen. Daar waar de ongeoefende farang even hoeft na te denken over de volgende stap, gooien de meiden haast achteloos de volgende jeton in het raampje. Ik ben er echt hopeloos in, geef mij maar pool waar ik wel mijn mannetje kan staan...
. Ook al ben je gehard en fysiek helemaal in orde, vroeg of laat ken je een zwak moment, en laat dat nu net op de belangrijkste avond van het jaar gebeuren, wanneer er tientallen getuigen zijn 
We moeten toegeven, hij heeft zich kranig verweerd als een aangeschoten leeuw bij wie men één of ander slaapmiddel in de bil geschoten heeft, maar toch kwam het moment waarop het licht uitging. En natuurlijk kennen je drinkebroers op dat moment geen schroom om deze "stroompanne" vast te leggen 
. Even kunnen de meiden de druk van hun werkomgeving vergeten, ik gun het ze van harte! 
