Veilig Zelzate

Dreigbrief voor Di Rupo

De nieuwsredactie van vtm heeft een dreigbrief ontvangen. Het schrijven is bestemd voor preformateur Elio Di Rupo.

In een "toekomstig moslimland" als België mag een homoseksueel niet premier worden, aldus de briefschrijver, die aankondigt dat de "zondaar door het blanke zwaard zal sterven". De brief, die opent met de woorden "in naam van Allah", is overhandigd aan de politie.

De Brusselse Federale Gerechtelijke Politie heeft een proces-verbaal opgemaakt over de dreigbrief. "Dat betekent dat we de zaak ernstig nemen en niet afdoen als een flauw grap", luidt het bij de politie.

Het crisiscentrum van Binnenlandse Zaken heeft aan het Orgaan voor de Coördinatie en de Analyse van de Dreiging gevraagd om de dreigbrief te bestuderen. "Naargelang de analyse van het OCAD zullen we de aangepaste maatregelen nemen", zegt woordvoerder Peter Mertens.

07-08-2010 om 19:43 geschreven door Patrick De Roo

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Moslimdwang op doorsneeschool

De ARD zond eind juli een beklemmende documentaire uit over een doorsneeschool, waar de Duitse minderheid onderdrukt wordt door de moslimmeerderheid. De Nederlandse publieke omroep zou nooit de vingers aan een dergelijk gevoelig onderwerp branden.

De Duitse ARD zond eind juli een adembenemende documentaire uit over een schoolklas in Essen, een middelgrote stad in het Ruhrgebied. Een doorsnee gegeven, zo op het eerste gezicht, maar de insteek van de documentaire was dat bepaald niet: De meerderheid van de klas bestond namelijk uit moslimkinderen en de vraagstelling luidde: Hoe verhoudt de minderheid van Duitse kinderen zich tot de meerderheid van moslimkinderen? Wat blijkt: De Duitse minderheid heeft zich uit angst voor de gewelddadige dreiging van de jonge moslims in zichzelf terug getrokken. De moslimkinderen maken de dienst uit. De klas is uiteen gevallen in drie groepen: De moslimjongens, die zich een onderwerpende macho houding hebben aangemeten. De moslim meisjes die onderdanig zijn ten opzichte van de moslimjongens, en zich zoveel mogelijk afzijdig houden, maar wel de paar Duitse meisjes isoleren. Die staan apart in een hoekje van het schoolplein. Een van hen, met neergeslagen ogen: Wir halten uns lieber zurück. En dan is er nog die ene Duitse jongen die het mikpunt is van de moslimjongens, die hem om de zoveel tijd in elkaar rossen (een keer met een stoel), de zestienjarige Sebastian.

Hoofdpersoon in de film is de lerares, Brigitta Holford. Ze geeft al 27 jaar les op deze school, en heeft het alleen maar erger zien worden. Met nuchtere gelatenheid stelt ze vast hoe onverdraaglijk de situatie in haar klas is. Het is juist haar gelatenheid, maar tegelijk ook haar niet aflatende pogingen om door middel van gesprekken duidelijkheid te krijgen in de voor haar gesloten moslimgemeenschap, die indruk maakt. Ze zegt: Wenn man lange an einer solchen Schule unterrichtet, verliert man alle Illusionen. Ze spreekt de ouders van de zich misdragende moslimkinderen niet meer aan, omdat ze gemerkt heeft dat die als gevolg daarvan hun kinderen mishandelen: Het is die sfeer van geweld op geweld, van ouders op kinderen, en van kinderen op weer anderen kinderen, die zo moedeloos stemt.

Inzicht wordt ook gegeven door een uit Libanon afkomstige leraar, die een scherp beeld heeft van de toekomstloosheid van de moslimkinderen, maar ook vaststelt dat de situatie op de scholen totaal anders is als keer op keer door de politiek-correcte goegemeente wordt vastgesteld: Het zijn hier de moslims die discrimineren, en het zijn de Duitsers die gediscrimineerd worden.

De documentaire, Kampf im Klassenzimmer , heeft geen ophitsend karakter. Iedereen komt aan het woord, en geleidelijk wordt zo, op deze gemiddelde school in deze gemiddelde Duitse stad een angstaanjagend toekomstbeeld ontrafeld. Vooral als de topaap van de moslimjongeren spreekt; een zwaar gespierde Koerd die zijn minachting over de Duitsers breed laat hangen. Hij heeft het voortdurend over eer, maar als Tobias hem in een klassengesprek beleefd vraagt wat dat dan is, dat eer, dan blijkt hij daar geen idee van te hebben. Het is die domheid, gecombineerd met gewelddadigheid, die zo beklemt.

Het is een wonder dat deze onheilspellende documentaire zomaar uitgezonden kon worden bij de ARD. Het is domweg ondenkbaar dat de Nederlandse publieke omroep zich aan een dergelijk onderwerp zal wagen, veel te bang als men hier is om Wilders te helpen, zoals dat dan zal heten. Maar in Duitsland is er nog niks wat op Wilders lijkt. Er zijn wel extreem-rechtse organisaties, en hier en daar is er een politicus die de noodklok luidt over de islam, maar te weinig om al te kunnen spreken van de islam als politiek item. Misschien is dat een verklaring.

Overigens ging het uitzenden in Duitsland wel met het nodige gedoe gepaard: Aanvankelijk zou het in de avond worden uitgezonden, maar het werd tenslotte weg geschoven naar kwart over twaalf s nachts. Ook vooraf waren er problemen. Bild meldde dat er maar liefst vijftig scholen aangeschreven moesten worden met een vergelijkbare problematiek, totdat er een school bereid werd gevonden, waar men niet bang was voor openheid.

Belangrijk in de film is ook de vaststelling dat de enige Duitse jongen, de angstige Sebastian, die elke keer dat hij zich uit, door de dominante moslimjongens (voornamelijk Koerden) uitgemaakt wordt voor nazi. Dat politiek correcte jargon hebben de moslims zich al heel snel eigen gemaakt, en het blijkt uitstekend te werken om iemand monddood te maken. Hoewel, Tobias, lijkt gaandeweg de documentaire zijn eigen angst voorbij te raken, en durft steeds beter uitdrukking te geven aan de hopeloze positie waarin hij zich bevindt. Extra beklemmend om dan ook te horen hoe kinderen die bij de opnamen al te openhartig waren geweest, zoals de moslimmeisjes die vertelden dat hun leven feitelijk een gevangenis was, na afloop terzijde werden genomen en bestraft.

Na de opnamen werd de school overigens gesloten, officieel wegens te weinig leerlingen.

De documentaire is in zijn geheel via deze link te bekijken. Een absolute aanrader.

"Wat de N-VA op de tafel van Di Rupo legt"

Een Franstalige onderhandelaar heeft uit de biecht gepraat in La Libre Belgique. Volgens de anonieme bron zijn de eisen van de N-VA te hoog en zijn de Vlaamse partijen niet bereid om veel toegevingen te doen.

Hoewel de meeste onderhandelaars een week op vakantie zijn en ze tot nu toe de gevraagde discretie zelden hebben doorbroken, verschijnt vandaag in La Libre een uitgebreid stuk over wat er op de onderhandelingstafel ligt. Of in elk geval over de eisen die de Vlaamse partijen zouden stellen. Onder de titel "Wat de N-VA op de tafel van Di Rupo legt", klaagt de onderhandelaar over de stevige eisen van de partij van voorzitter Bart De Wever (foto, rechts).

Volgens de anonieme bron vraagt de N-VA onder meer de splitsing van de vervoersmaatschappij NMBS en van Belgocontrol, het bedrijf dat het luchtverkeer begeleidt. Ook de bevoegdheid over de Noordzee zou naar de Vlaamse regering moeten gebracht worden.

Verder zou de N-VA de bevoegdheden van het kabinet van Binnenlandse Zaken willen "uithollen", zo beweert de Franstalige onderhandelaar in de krant. "Ze willen er een lege schelp van maken", klinkt het. N-VA vraagt volgens de anonieme bron dat de regio's bevoegd worden voor politie, brandweer en civiele bescherming, voor het organiseren van verkiezingen, migratie en het uitgeven van identiteitsdocumenten. Dat laatste zou op een resoluut "neen" van de Franstaligen stuiten.

Wat betreft de splitsing van de kieskring BHV zouden de Franstaligen de tegeneis van de uitbreiding van het Brusselse Gewest hebben laten varen. In ruil zouden ze wel faciliteiten voor alle gemeenten in Vlaams-Brabant vragen, iets wat voor de Vlaamse partijen onaanvaardbaar is.

"Ze leggen geen enkele toegeving op tafel", zegt de Franstalige bron in de krant. Over de benoeming van de burgemeesters in de faciliteitengemeenten in de Brusselse Rand zou er een akkoord in de maak zijn. Maar dat zou pas ingaan vanaf de volgende gemeenteraadsverkiezingen in 2012, waardoor er geen oplossing is voor de drie niet-benoemde FDF-burgemeesters van Kraainem, Wezembeek-Oppem en Linkebeek.

Mijn opinie hierover is dat veel lezers niet schijnen te weten dat wat BDW op tafel legt nauwelijks nieuws is. Het is de opgefriste formulering van wat het Vlaams Parlement in 5 resoluties unaniem heeft geëist met instemming van ALLE Vlaamse partijen in...1999.

Op 19 september organiseert het Taal Aktie Komitee (TAK) een betoging door Wezembeek-Oppem. Rechts Actueel vroeg zich af wat de aanleiding hiervoor was en zocht contact op met Roel De Leener, huidig woordvoerder van TAK.

Beste Roel, ik heb een lichtbruin vermoeden over de reden van deze grote betoging die jullie organiseren, maar vertel eens wat de aanleiding is van deze betoging en waarom moet deze voor TAK in Wezembeek-Oppem doorgaan?

In april 2008 werden 20 van onze aktievoerders opgepakt in Wezembeek-Oppem wegens een 'onvergunde samenscholing' ... een samenscholing die bovendien het gevolg was van een beslissing van de politie om hen de toegang tot de gemeenteraad (een bij wet openbare zitting!) te onzeggen. Begin dit jaar werden de GAS-boetes in deze zaak bevestigd, de kosten die wij in deze zaak maakten bedragen inmiddels al meer dan 10.000 euro (we tekenden beroep aan bij cassatie). Toen rijpte de idee om in Wezembeek-Oppem eens op een andere manier - dan men de laatste jaren van ons gewoon is - de straat op te trekken.

We werden in die overtuiging gesterkt door de lijdensweg van de Nederlandstalige gemeenteschool. Door de pesterijen van het gemeentebestuur zag de school op 1 jaar tijd 4 directeurs de revue passeren en halveerde het leerlingenaantal. De kans dat tegen 1 september aanstaande nog eens de helft van de leerlingen andere oorden opzoekt is niet ondenkbeeldig. Een reddingspoging van de Vlaamse regering werd door het gemeentebestuur in extremis ook afgeschoten.

Het franskiljonse gemeentebestuur is overigens niet aan zn proefstuk toe in deze. Leerlingen van de school mogen van het gemeentebestuur ook al jaren niet meer deelnemen aan de gordel... een initiatief dat niet in overeenstemming is met de waarden van de gemeente. Welke die waarden dan wel zijn, is niet zo duidelijk. Recht op vrije meningsuiting en vrije schoolkeuze horen daar in alle geval niet toe.

Vergeten we ook niet dat Van Hoobrouck en co bij de organisatie van verkiezingen al jaren de wet overtreden (ook op 13 juni) en bij herhaling de middelvinger opsteken naar Vlaanderen. Willen we Wezembeek-Oppem (en bij uitbreiding de andere faciliteitengemeenten) niet verliezen dan is het tijd dat Vlaanderen tegen deze Franstalige arrogantie een vuist maakt.

Het tijdstip is natuurlijk niet toevallig gekozen. Midden september zitten we op enkele weken van de start van het nieuwe politieke jaar, wellicht zijn onze Vlaamse partijen ook nog druk doende om een staatshervorming en splitsing van BHV af te dwingen. Op dat moment leek het ons gepast om nog eens te onderstrepen dat Wezembeek-Oppem en andere Vlaams-Brabantse gemeenten Vlaamse gemeenten zijn en moeten blijven!

Is het Taal Aktie Komitee, bij een mogelijk verbod op betogen, toch zinnes om op 19 september door de Wezembeek-Oppemse straten te trekken?

Wij hebben netjes aan onze wettelijke verplichtingen voldaan en houden ons beschikbaar voor verder overleg. Ik zie dus niet in wat het probleem zou kunnen zijn, al moet ik wel toegeven dat het tot dusver stil bleef aan de overkant.

Wij kunnen echter niet blijven wachten tot baron Van Hoobrouck zich verwaardigt om met het Vlaamse plebs te communiceren en we zijn inmiddels begonnen met de promotie van onze betoging. Enig overleg zal dan desnoods maar op het terrein moeten plaatsvinden... dat is zeker niet gemakkelijker, maar dat is onze keuze dan niet.

Bestaat het risico niet dat TAK van Wezembeek-Oppem een oorlogsgebied maakt zoals dat in de Voerstreek gebeurde tijdens de jaren '60 en '70?

De enige die het woord oorlog al in de mond nam, is de niet-benoemde burgemeester van Wezembeek-Oppem. Toen een Vlaamse meerderheid in november 2007 in de commissie Binnenlandse Zaken de splitsing van BHV goedkeurde, sprak hij de volgende woorden wij zijn in een oorlog gestapt... vanaf nu is het oog om oog, tand om tand. Vreemde hersenkronkels heeft die man, want wat daar in die commissie gebeurde lijkt mij perfect democratisch... dit kan echt enkel in een bananenrepubliek zoals België.

Desondanks zijn wij nooit - ook nadien niet - met gewelddadige, laat staan oorlogszuchtige bedoelingen, afgezakt naar Wezembeek-Oppem. Enkel en alleen met de kracht van onze overtuiging. Ook op 19 september zal dit zo zijn, maar dat wil niet zeggen dat we ons moeten laten doen. Laat daar geen twijfel over bestaan.

Heeft TAK een goed gevoel wat de regeringsonderhandelingen betreft? Gaat de N-VA dàt kunnen realiseren wat de Flamiganten willen?

Ons lijkt het al langer dan vandaag een onmogelijke opdracht om de Vlaamse en Waalse democratiën nog met elkaar te kunnen verzoenen. De N-VA is - zij het dan misschien vooral om tactische redenen - van mening dat het wel nog kan en won met dat verhaal de verkiezingen. De N-VA verdient dus krediet, maar finaal kunnen die onderhandelingen volgens TAK niet slagen.

Neem nu het dossier BHV. Wij Vlamingen vragen dat Franstalig België nu eindelijk eens respect toont voor de taalgrens en vragen daarom de volledige splitsing van BHV (zowel op politiek als juridisch vlak). In ruil vragen de Franstaligen nieuwe voorrechten in Vlaams-Brabant en dus precies het tegenovergestelde van wat wij beogen. Ook in Brussel is er trouwens weinig of geen marge voor toegevingen. De erkenning van Brussel als derde gewest was een historische fout. Die fout in één keer rechtzetten kan wellicht niet. Maar dat is nog iets anders dan in Brussel nieuwe toegiften te doen die Brussel - als derde gewest - bijna onvermijdelijk zullen versterken. En dan zwijgen we nog over de principiële vraag of er voor de correcte toepassing van de grondwet sowieso wel een prijs moet worden betaald. En dat is een vraag waarop de Vlaamse beweging al lang geleden een negatief antwoord gaf.

Op het vlak van de staatshervorming lijkt er volgens het weinige dat er doorsijpelt in de pers meer beweging mogelijk te zijn. Al weet je natuurlijk pas achteraf hoeveel er van die informatie klopt en lijken sommige persmensen overdreven optimisme (of is het wishful thinking) aan de dag te leggen. Ik wil de Franstalige reacties nog wel eens zien wanneer Vlaanderen de sociale zekerheid, of een eigen fiscaliteit ter sprake brengt. En dat is wat de Vlaamse onderhandelaars nu echt moeten doen. Laat ons niet vergeten dat de zogenaamde V-partijen op 13 juni samen 43% van de Nederlandstalige stemmen haalden (voor de senaat nog meer trouwens). Als we daarmee nog geen wezenlijke stappen vooruit kunnen zetten richting Vlaamse onafhankelijkheid, dan doen we beter de boeken dicht.

De Baert doctrine die vaak gehanteerd wordt om de medewerking aan een staatshervorming al dan niet positief te beoordelen voldoet in deze niet. Er moet - gezien de eerder genoemde 43% - een criterium worden toegevoegd aan de criteria van Baert en enkel dan is de stap vooruit voldoende groot en in verhouding tot het behaalde stemmenaantal. Het is met dat besef dat de N-VA moet handelen, en zolang zij dat doet, kan die partij weinig worden aangewreven, wat niet wegneemt dat wij de slaagkansen eerder aan de lage kant inschatten.

Op welke manier kunnen de lezers publiciteit maken voor de betoging?

We kunnen niet genoeg het belang van mond aan mond reclame onderstrepen. Overtuig persoonlijk zoveel mogelijk familieleden, vrienden en kennissen om ook naar Wezembeek-Oppem af te zakken en vooral om op hun beurt hetzelfde te doen. Enkel zo zal onze Vlaamse stem voldoende weerklinken om gehoord te worden. Wij bieden alle materiaal aan dat daarbij kan helpen: pamfletten, affiches, advertenties voor op webstekken en zelfklevers voor op de achterruit van de wagen. Alle materiaal kan trouwens besteld worden via materiaal@dwarsdoor.be .

Roel, Bedankt voor dit aangename en verhelderende gesprek! Tot op 19 september in Wezembeek-Oppem!