WAAR MOET HET HEEN????? VEILIG EVEN DE BUS NEMEN, KAN DIT NOG????
www.criminaliteit.org meldt feiten van vandalisme en geweld tegen Antwerpse trams, politieagenten en medische hulpverleners
De afgelopen dagen hebben groepjes jongeren herhaaldelijk trams aangevallen en bekogeld met stenen en ijsblokken, werden politieagenten bekogeld met stenen en werd een ambulancier in het ziekenhuis geslagen.
De feiten spelen zich af in het Antwerpse district Deurne en meer bepaald in de onmiddellijke buurt van het inmiddels bijna beruchte Bisthovenplein. Vorige week vrijdag werd een politieagent in zijn vrije tijd herkend door enkele allochtone jongeren. De man moest wegvluchten omdat hij bekogeld werd met stenen. Begin deze week werd tram 5 in de Grijspeerstraat bekogeld met stenen. De tramchauffeur weigerde naar verluid nog verder te rijden en moest door een andere collega afgelost worden. Gisteren werd tram 5 in de Grijspeerstraat opnieuw onder vuur genomen door jongeren die met ijsblokken en stenen naar de voorbijrijdende trams en auto smeten. Ook verkeersborden moesten er aan geloven. Wanneer de opgetrommelde politie ter plaatse kwam konden zij twee daders oppakken, maar intussen sloegen andere jongeren de vooruit van het politievoertuig aan diggelen. Met behulp van bijkomende politiepatrouilles konden de daders opgepakt worden.
Gisteren omstreeks 18uur moest een ziekenwagen in de St Fredegandusstraat bruusk remmen omdat hij ook bekogeld werd met stenen en ijsblokken. Wanneer de chauffeur van de ziekenwagen uitstapte werd hij prompt in elkaar geslagen. Het slachtoffer werd opgenomen in het Stuivenbergziekenhuis en is al minstens een maand werkonbekwaam.
De feiten werden bekend gemaakt via de website www.criminaliteit.org
Het Vlaams Belang zal bij monde van Filip Dewinter de Antwerpse burgemeester hierover in de komende gemeenteraad ondervragen. Bovendien zullen onze vertegenwoordigers in de Kamer een wetsvoorstel indienen waarbij feiten van vandalisme of geweld ten aanzien van hulpverleners automatisch zullen leiden tot strafverzwaring.
Gaan we nu voor die kindermishandelaars ook de sharia invoeren?
Aangifte wegens kindermishandeling in Nederlandse moskeeën
In Nederland zijn kinderen bij het Koranonderricht in moskeeën blijkbaar systematisch blootgesteld aan tuchtstraffen. In 49 gevallen deed het stadsbestuur van Den Haag aangifte wegens kindermishandeling. Dat berichtte de Volkskrant.
Lichamelijke tuchtingen Sporen van lichamelijke tuchtigingen zijn tijdens routineonderzoeken van tienjarigen door de staatsgezondheidsdienst aan het licht gekomen. Opvallend veel kinderen, die aan het Koranonderricht deelnamen, vertoonden striemen en blauwe plekken. Bijna de helft van alle gevallen betreft de Haagse El Islam-moskee. Haar imam wijst alle aantijgingen af en eist duidelijke bewijzen.
Moeilijke bewijsvoering Niet nader genoemde bronnen in de Marokkaanse gemeenschap in Nederland bevestigen volgens de krant dat kinderen tijdens de Koranles 'vaak hard geslagen' worden. De bewijsvoering ligt moeilijk, omdat ouders het meestal niet aandurven zich er openlijk tegen uit te spreken. "Het was de hoogste tijd om in te grijpen", zei een woordvoerder van de gezondheidsdienst. De politie en het Openbaar Ministerie hebben 49 dossiers over aanwijzingen naar verwondingen van kinderen door tuchtstraffen overhandigd gekregen.
Alarm Al tijdens de zomer had de moslimpoliticus Ahmed Marcouch van de sociaaldemocratische Partij van de Arbeid (PvdA) alarm geslagen. Er zijn overal in Nederland aanwijzingen dat kinderen "aan Koranscholen mishandeld worden en met een afkeer van de westerse samenleving worden grootgebracht", verklaarde de burgemeester van de door een meerderheid van moslims bewoonde Amsterdamse wijk Slotervaart.
Inwoners Bijna zes procent van de 16,5 miljoen inwoners in Nederland is moslim, waarbij de meesten uit Marokko of Turkije afkomstig zijn. In de grote steden is hun aandeel aanzienlijk hoger en reikt het in bepaalde wijken tot 30 procent. (belga/vbd)
Op gevaar af dat u uw buik inmiddels boordevol heeft van gezeik over de multiculturele samenleving, wil ik u toch iets vertellen wat u nog niet weet. Namelijk dat de massale moslim-immigratie naar West-Europa niet zomaar uit de lucht is komen vallen. Zij is een rechtstreeks gevolg van een Europese richtlijn, die in 1975 geruisloos is bekokstoofd.
Aanleiding was de oliecrisis van 1973. Uit angst dat de oliekraan voorgoed dicht zou gaan, is toen op Europees niveau besloten om een Euro-Arabische Dialoog op gang te brengen met de OPEC-landen. Deze EAD kreeg een permanent hoofdkwartier in Parijs, en organiseerde overal ter wereld congressen, waar afgevaardigden van de toenmalige EEG zich beijverden om de Arabische olieboeren te vriend te houden.
In juni 1975 rolde daar een convenant uit, waarvan wij nu met zn allen nog steeds de zure vruchten plukken: 200 zaakgelastigden namen in Straatsburg, met algemene stemmen, een resolutie aan. Uit naam van de hele toenmalige Europese gemeenschap. Het was een tijd van moordende consensus: in heel West-Europa waren toen sociaal-democraten aan de macht, en van oppositie was nauwelijks sprake. De geestelijke vader van de tekst, de Belg Tijl Declercq uit Antwerpen, mocht dan een christen-democraat zijn, hij was ook zo links als een deur, en een warm voorstander van totalitarisme. In zijn land was hij de latere stichter van het Vlaams Palestina Komitee. Hij overleed ( 81 jaar) op 25-12-2003. Hij ijverde bijvoorbeeld ook driftig voor innige vriendschapsbanden met de Sovjet-Unie. Het is deze Resolutie van Straatsburg (onthoud die naam!) waarvoor Pim en Theo met hun leven hebben geboet, zou je kunnen zeggen.
In het document belooft de EEG om voortaan de Arabische immigratie actief te bevorderen, en de nieuwkomers ruim baan te geven om hun cultuur naar Europa te exporteren. De tekst benadrukt de grote verrijking, die het Arabisch cultuurgoed ons te bieden heeft, vooral op het gebied van normen en waarden, en draagt de lidstaten op om aan de verspreiding de hoogste prioriteit te geven.
De pers moet worden ingeschakeld om een gunstig klimaat te scheppen voor de immigranten, en de academische wereld moet worden gemotiveerd om de nadruk te leggen op de positieve bijdrage van de Arabische cultuur aan de ontwikkeling van Europa. Geld moet worden uitgetrokken om de oprichting van moskeeën, islamscholen, centra voor Arabische cultuur en wetenschappelijke instituten ter bestudering van de Islam te stimuleren. Het staat allemaal zwart op wit. Sinds 1975. Dankzij ons onvolprezen Europarlement.
Verrek, nou begrijp ik ineens waarom Wouter Bos van mening is dat er meer moskeeën bijgebouwd moeten worden! Geen wonder dat Samir Azzouz steeds wordt vrijgelaten: als er iemand bezig is de Arabische way of life te exporteren is hij het wel, geef toe, en wij hebben zwart op wit beloofd daaraan de hoogste prioriteit te geven! Het verklaart ook waarom zelfs Beberkindertjes hier voor het eerst van hun leven Arabische les kregen, bij wijze van onderwijs in eigen taal. Andere smaken hadden we namelijk niet.
Het verklaart ook waarom er hier te lande al tien jaar een literatuurprijs bestaat, waarvoor uitsluitend auteurs met een Marokkaanse of Arabische achtergrond in aanmerking komen. De El-Hizra-prijs heet dat ding, en hij wordt gefinancierd door het Rijk. Als je hem wint wordt je manuscript op staatskosten uitgegeven, en je krijgt een geldbedrag. Alles is welkom, ook song- en rapteksten, mits het maar door Marokkanen of Arabieren is vervaardigd.
Zelfs als je Nederlands niet machtig bent is dat geen bezwaar: dan lever je je proza gewoon in het Arabisch of Tamazight in. Sinds 1992 zijn er zo 70 auteurs bekroond. Het is dit steuntje in de rug, zoals de El Hizra website het uitdrukt, waaraan schrijvers als Abdelkader Benali, Khalid Boudou en Mohammed Benzakour hun carrière danken.
Met name Benzakour bleek al spoedig een kat in een zak te zijn: medio 2001 werd hij er bij de Volkskrant als columnist uitgegooid wegens plagiaat. Maar sindsdien heeft hij er zowaar alweer twee nieuwe prijzen bijgekregen: de Zilveren Zebra 2001 - wegens zijn opvallende, in enkele jaren opgebouwde oeuvre (zeer opvallend, zegt u dat wel) - en de Journalisten Vredesprijs 2005. Plagiaat of niet, de verbreiding van het Arabisch cultuurgoed krijgt hier inderdaad de hoogste prioriteit, dat is een ding wat zeker is. Nederland is nou eenmaal altijd het braafste jongetje van de klas geweest als het op Europese richtlijnen aankwam.
Jarenlang heb ik me afgevraagd hoe het mogelijk was dat onze autoriteiten, zonder uitzondering, allemaal letterlijk dezelfde zoetsappige clichés bezigden als het over moslim-immigratie ging. Niet alleen hier, maar in heel West-Europa! Nooit eerder, zelfs niet toen half Suriname naar de Bijlmer verkaste, had ik er eentje horen lullen over onderwijs met behoud van eigen taal en cultuur, of verrijking van de samenleving. En nu deden ze het ineens allemáál! Ze leken wel gehypnotiseerd!
Maar nu begrijp ik het: ze voeren al 30 jaar gehoorzaam de Resolutie van Straatsburg uit! Het is Europees beleid! Oil voor Immigration, als het ware! Voor zover ik nog niet islamofoob was, ben ik het nu. Eurofoob was ik al lang, en terecht, dat blijkt maar weer. Heer ontferm u over ons, en over de zelfmoordmaniakken in ons Europarlement.
(Voor wie geïnteresseerd is in bronnen: lees Eurabia, The Euro-Arab Axis van de schrijfster Bat Yeor (Uitg. Associated University Presses, Cranbury, New Jersey, ISBN 0-8386-4077). Het is zo goed gedocumenteerd met registers en voetnoten dat het voor de leek bijna onleesbaar is. Verder heeft Oriana Fallaci erover geschreven (in De Kracht van de Rede, als ik me niet vergis), en wie op Google Tijl Declercq intikt, kan ook zijn hart ophalen.)
In het debat over migratie zijn ook cijfers van belang.
In KORT meer over autonomie of onafhankelijkheid: Het zijn niet alleen de Vlamingen die daaraan denken. De Catalanen stemmen er dit weekend over. En de Schotten willen dat binnenkort ook doen.
Daartegenover staat de ondraaglijke lichtheid van het belgicisme van onze Pavia-professoren en van nog maar eens een nieuw herstelplan in Wallonië.
Deze week overleed ook mevrouw Huguette De Bleecker-Ingelaere (68), co-voorzitter van de VVB.
Vlaams Belang secretariaat opnieuw zwaar gevandaliseerd
13.12.2009 Deze nacht om 02.56u hebben twee gemaskerden zware schade aangericht aan het regionaal secretariaat van het Vlaams Belang in Gent: niet alleen werd de glazen inkomdeur van het gebouw vakkundig gesloopt, daarenboven werden de vier rolluiken van het secretariaat onherstelbaar beschadigd. Ook de 3 grote ramen van het secretariaat werden volledig vernield. Rolluiken en ramen werden met metalen staven doorboord.
De resultaten van de vorige aanslag met verfbommen op ons secretariaat zijn nog zichtbaar en opnieuw slaat men nu nog harder toe. De daders staan op camerabeelden en lieten ook materiaal achter. Het materiaal en de beelden zullen aan de politie overhandigd worden voor verder onderzoek.
Opnieuw moet het Vlaams Belang vaststellen dat Gent, door de beleidsvoerders aanzien als een toffe en verdraagzame stad zich weer van de grimmigste kant laat zien. Na de aanvallen op studenten (waar gemaskerden KVHV en NSV-studenten het ziekenhuis insloegen), na de inval bij het bouwbedrijf BESIX (waar krakers zware vernielingen aanrichtten), na de poging van een harde kern politieke hooligans om van een betoging gebruik te maken om het secretariaat aan te vallen (waarbij 2 agenten zwaar gekwetst werden), is het nu dus opnieuw raak.
Het signaal van het stadsbestuur om de combitaks te laten vallen voor de opgepakte manifestanten op 10 november is voor een aantal van die heerschappen duidelijk een vrijgeleide om verder amok en heisa te maken.
Deze aanval was zonder meer de meest agressieve die het secretariaat te verduren heeft gekregen. We kunnen ons alleen maar afvragen wat er nodig is voor burgemeester Termont om eindelijk eens korte metten maken met deze hooligans. Zolang een gedoogbeleid gevoerd wordt voor krakers en dergelijke geweldadige acties onbestraft blijven, zal Gent het Mekka blijven voor zij die vinden dat geweld noodzakelijk is om hun politieke tegenstanders monddood te maken.
Johan Deckmyn Voorzitter Vlaams Belang Koepel Gent Vlaams volksvertegenwoordiger
Jef Turf verstuurde deze opinietekst naar De Standaard en De Morgen. Geen van beide dagbladen was geïnteresseerd om het stuk te publiceren. Gelieve de tekst verder te verspreiden. Bedankt.
WIE IS JEF TURF ?
Jef Turf is mede initiatiefnemer van het Gravensteenmanifest, gewezen voorzitter van de Vlaamse vleugel van de Kommunistische Partij, gewezen politiek directeur van De Rode Vaan, stond aan de wieg van het Vlaams Marxistisch Tijdschrift en het Masereelfonds.
"Ik ben namelijk overtuigd dat de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië een goede zaak zou zijn voor beide volkeren, inzonderheid de werkende bevolking."
( Jef Turf in een open brief aan het ABVV - Oktober 2007 )
BRUSSEL HOORT THUIS IN EEN OPEN VLAANDEREN - door Jef Turf Onlangs mochten de jongens van Clouseau op zaterdagavond als belangrijkste gasten een veel bekeken familieprogramma op Eén afsluiten met hun lied Leve België. Het stelde mij, die er toevallig getuige van was, gerust. Indien de belgicistische propaganda tot dit niveau moet overgaan, dan is de Vlaamse Beweging op de goede weg.
Sinds het Sint-Michielsakkoord, zo stel ik vast, zijn er tussen het Vlaams-nationalisme en de Belgische heersende klasse geen compromissen meer mogelijk die voor alle betrokken partijen winst opleveren, zoals dat vroeger het geval was geweest. Tot dan immers had het establishment met staatshervormingen aan Vlaanderen toegevingen kunnen doen, waardoor het tegelijk de Belgische staat consolideerde. In de jaren 1990 heeft dit spel zijn limieten bereikt, vanaf de jaren 2000 werd een neo-unitaire contrareformatie ontplooid. Met al hun macht en geld en via hun ouwe-gabbers-netwerken, waren de Belgische machthebbers in staat de Vlaamse massamedia en allerlei Bekende Vlamingen voor hun kar te spannen. Maar ondanks alles lieten de verkiezingen van 7 juni laatstleden een electoraat zien dat alsmaar Vlaamsgezinder stemt. Daarom wordt nu het belgicistisch massapsychologisch beïnvloedingsproces opgedreven tot een toerental dat tevoren nooit gehaald werd.
Na meer dan 50 jaar van links engagement, voel ik mij nog even strijdvaardig. Ik heb immers nooit gejaagd op een spook-grootkapitaal, waarvan de ongrijpbaarheid me zou kunnen ontmoedigen. Het kapitalisme is een concreet maatschappelijk stelsel, door mensen gemaakt en door mensen in tijd en ruimte verbreid, onder begeleiding van een liberale ideologie. Het kan op dezelfde wijze weer teruggedrongen en zelfs tenietgedaan worden. Het gevecht voor een betere wereld moet volgens mij een strategie hanteren die erop gericht is progressief lokale territoria en domeinen uit de handen van de lokale kapitalisten te rukken, zodat de gewone mensen ze zich kunnen toe-eigenen.
Het plaatselijk adres van het wereldkapitalisme waarmee wij hier te doen hebben, is natuurlijk de Belgische staat. Vormelijk is die staat weliswaar wel veranderd, door 175 jaar sociale en communautaire compromissen, in wezen blijft het een creatie en instrument van de bourgeoisie. De klassenstrijd heeft bij ons een conflict voortgebracht tussen twee projecten voor natievorming, waarbij de inzet is: het verder te volgen politieke, economische en culturele pad. Langs de ene kant is er het project van de Belgische klasse, die de bevolking tracht te stroomlijnen volgens de vereisten van het mondiaal kapitaal. Langs de andere kant zijn er de projecten van het Vlaamse en Waalse volk, met hun huidige tertiaire onderbouw, wier geschiedenis, al zijn ze deels gebaseerd op pre-Belgische gegevenheden, inderdaad de geschiedenis is van hun strijd tegen de Belgische staat (en niet tegen elkaar!). Uiteraard situeer ik me in het kamp van deze laatsten, en ik hoop van harte dat ze ooit kunnen komen tot twee bevriende, post-kapitalistische buurstaten, die elkaar steunen en versterken.
Volgens mij is het Vlaams-nationalisme dus een kracht die vorm en sterkte kan geven, niet alleen aan het streven naar een soeverein Vlaanderen, maar ook aan de strijd voor een participatievere vorm van democratie en een eerlijkere verdeling van rijkdom en macht ín die nieuwe staat. Maar de controverse rond de oproep van Frans Crols op de laatste IJzerwake om Brussel te laten vallen, toont aan dat Vlaanderen helaas nog te zeer worstelt met zijn eigen nationale identiteit. Wij hebben nog geen duidelijk antwoord geformuleerd op de vraag hoe de Vlaamse gemeenschap moet omschreven worden en op basis waarvan. Wie behoort tot de Vlaamse natie? Waar lopen de grenzen? Het antwoord kan volgens mij nooit zijn dat alleen diegene Vlaming kan zijn die Nederlands als moedertaal heeft. Het antwoord kan nooit zijn dat Brussel niet bij Vlaanderen hoort omdat het grotendeels Franstalig is en een bevolking heeft die voor de helft uit vreemdelingen bestaat. Ik wil geen klein-Vlaamse oplossing voor de Brusselse problematiek.
Vlaanderen en Brussel hebben ontegensprekelijk één verticale economische integratie rond één effectieve arbeidsverdeling. Er is m.a.w. maar één Vlaamse economie en Brussel is daarvan de draaischijf. Brussel opgeven zou een Vlaanderen geven met een dodelijke wonde in zijn territoriale integriteit. Maar er is meer. Ik droom van een volwassene, inclusieve Vlaamse republiek, waarin, geografisch beperkt tot de Brusselse agglomeratie, een Franstalige Gemeenschap culturele rechten geniet, een beetje zoals de Duitstaligen thans binnen Wallonië. Ik droom van een tolerant, een open maar zeer zelfbewust Vlaanderen, dat gemakkelijk de aanwezigheid op zijn grondgebied van 10 à 15% Franstaligen en vreemdelingen kan verwerken, zonder dat zijn eigen aard en voortbestaan in gevaar komen.
Aanleiding was de oliecrisis van 1973. Uit angst dat de oliekraan voorgoed dicht zou gaan, is toen op Europees niveau besloten om een Euro-Arabische Dialoog op gang te brengen met de OPEC-landen. Deze EAD kreeg een permanent hoofdkwartier in Parijs, en organiseerde overal ter wereld congressen, waar afgevaardigden van de toenmalige EEG zich beijverden om de Arabische olieboeren te vriend te houden.
