Op iets na 5 uur opstaan want op 6 uur komt de taxi ons ophalen.Hopelijk spreekt de driver een beetje Engels zodat we kunnen communiceren onderweg.Het is tenslotte een rit van bijna 400 km.De uitbater van het verblijf vertelt ons nog dat indien de chauffeur geen Engels praat, communicatie kan opgelost worden door te vragen “call boss”.Dit laatste zal ons nog goed van pas komen.
Kwart voor zes, de taxi is er, goed op tijd want de eerste boot is pas om half zeven en het is maar drie kilometer rijden.We staan dus ook als eerste in de rij om de boot op te gaan.
Onderweg naar de ferry merken we al op dat onze chauffeur niet echt stuurvast is.Hij reageert eerder traag en blijkt ook niet te weten dat er links moet gereden worden.Hij geeft soms een beetje de indruk dronken te zijn.
Terwijl Els in de taxi blijft zitten volg ik onze chauffeur terwijl hij iets gaat kopen in de plaatselijke shop.Ben opgelucht dat het geen alcohol is maar eerder een soort Red Bull.
7 .20 uur komt de ferry aan land en we beginnen onze toch naar Khao Yai.Ik volg de rit op mijn eigen gps en blijkt dat de gps overeenkomt met de gps in de taxi.Tot hier alles ok.
11 00, tijd voor een sanitairestop en drankje, na een kwartiertje zijn we terug weg.Even verder verlaat onze chauffeur zowel zijn gps route als de mijne en neemt een andere richting.Vooral zijn gps blijft in het Thais zeggen dat hij fout zit en bijkomend komen er op zijn scherm rode meldingen.KEER OM.We proberen hem uit te leggen dat hij moet omdraaien, maar rijdt koppig verder, geeft zelfs de indruk dat hij de weg kent.Onder het motto, “we moeten hem vertrouwen”,geloven we hem.Enkele tientallen km verder zien we dat onze gps meer km aangeeft, maar vooral, dat hij er via deze weg meer dan een uur langer over doet.
De indruk dat hij de weg kent verdwijnt even later wanneer hij plots te kennen geeft dat hij de weg niet meer weet en de weg aan onze gps overlaat.Wat volgt is een bijna twee uur durende zoektocht naar ons verblijf waar we om iets voor twee aankomen.
Wanneer Els hem vraagt “call boss” , blijkt hij zelfs dit niet te verstaan, maar belt hij elke 20 minuten naar iemand ? Het wordt ons een beetje te veel en nemen de telefoon uit zijn hand en bellen het laatste nummer.Gelukkig hebben alle Nokia’s hetzelfde menu. Het laatstebleek de Thai Cottage (onze volgende gastvrouw) ipv “call boss”
Uiteindelijk komen we via twee mannen in legeruniform te weten dat we al op de juiste straat zijn en onze bestemming een kleine 10 km verder is achter een 7 Eleven.Zelfs dit gelooft onze chauffeur niet echt en blijft bellen met onze nieuwe gastvrouw.
Ondertussen wist Els dat er om 15 00 uur een jungle tocht vertrok bij Green Leaf die we graag wilden meedoen. We slagen erin om op een klein half uurtje onze valies in onze ruime maar koele kamer te zetten en iets te eten, want om half drie komt het busje van Green Leafons al ophalen. Grean Leaf is een organisatie die vooral onder de backpackers gekend is.We hebben nog even getwijfeld hebben om er te overnachten, maar na een korte inspectie van de kamers, door Els, blijkt dat we de juiste beslissing hebben genomen om dit niet te doen.De prijs per nacht bedroeg echter 8 € / per nacht per kamer, dus dat zou meegevallen hebben.
Om half vier vertrekken we met onze gids, na een korte stop aan een plaatselijke bron (versta een grote regenput waar de Thai en de backpakkers zich even kunnen wassen) richting ondergrondse grot.
In de ondergrondse grot, zitten ongeveer 2 miljoen !!vleermuizen die elke avond rond 6 uur buitenkomen op zoek naar voedsel.
Het deel van de grot waar de vleermuizen zitten is echter niet toegankelijk voor het publiek, dus neemt de gids ons mee naar twee kleinere grotten.Hieringaat hij met ons op zoek naar allerlei soorten insecten, de één al iets giftiger dan de andere.We staan versteld hoe snel de gids diverse kleine insecten vindt en over alles een uitleg geeft.De meeste pakt hij vast en gaan rond in de groep, enkele andere zijn blijkbaar te giftig en te gevaarlijk en worden aangewezenmet een stok.
Steeds kijkt onze gids naar zijn klok want rond 6 uur komen de vleermuizen uit hun schuilplaats en dit spektakel moet van in de velden rond de berg gevolgd worden.
En inderdaad, iets na 6, het begint al donker te worden, komen massa’s vleermuizen naar buiten op zoek naar voedsel.Mede door de vakkundigheid van onze gids, die er slaagt op ons op het juiste moment op de juiste plaat te brengen, is dit een prachtig schouwspel.
Op de terugweg naar onze verblijft stopt de gids nog even en gaat hij met succes op zoek naar nog enkele reptielen en slangen.Hij kan er niet genoeg van krijgen.
Om half acht, een uurtje later dan voorzien, komen we in ons verblijf aan, snel iets eten want de keuken sluit om 8 uur. What a day.
Dag twee in Khao Yai doen we een dag trekking tocht met Green Leaf en hopen we op dezelfde gids als gisteren.
Al snel blijkt dat we veel minder enthousiaste gids hebben.In de ochtend spotten we wat kleinere dieren en in de namiddag een wandel tocht van een 2 tal uur in dejungle.Tot slot van de dag zien we een kudde olifanten en een prachtige waterval. We houden er geen Afrika gevoel aan over…
Tijdens deze tweedaagse in het National Park van Khao Yai, maakten we kennis met een groot aantal backpackers, waaronder enkel Belgen, Fransen en een Italiaan.Allemaal vriendelijke en jonge mensen.Ook in de groep , een man uit Canada die een rondtrip maakt van 1 jaar (!) met zijn vrouw en twee kinderen (11 en 8 jaar).Het liefst van al zou hij zijn kids droppen in een InternationalSchool en verder trekken met zijn (zure) echtgenote.Raar….
Dit was Khao Yai,morgen om 8 uur de taxi en met de bus richting Bangkok waar we de vlucht nemen naar Chiang Mai.
Koh Chang, ofwel het olifanteneiland is, na Phuket het 2de grootste eiland van Thailand.Ongeveer 30 km op 14 en daarom besluiten wij om een scooter 125cc te huren want om te fietsen is het veel te heuvelachtig.De vochtigheid valt mee, dat voel je niet zo hard, alleen mijn haar is weeral rampzalig, heel kroezelig…..
Sjeesen door jungles en naast watertjes, heel raar om in zo’n vreemd en ver land overal rond te toeren en je niet onveilig te voelen.De Thai rijden ook met de scooter, maar dan zonder helm en veeeeel sneller dan wij.Ook rijden zij hier rond met kleine camionnettes met daarop hun koopwaar, zoals meubels of groenten en dan een grote luidspreker erop met allemaal Thais geroep en gekrijs waar je niets van verstaat.Er zijn ook massa’s loslopende honden die meestal loom op, of naast de weg liggen maar af en toe loopt er toch eens eentje achter ons en dat is niet naar Patrick zijn zin, dan drijft hij de snelheid wel wat op.
Hier zijn hele mooie watervallen, meestal moet je eerst een kleine junglewandeling maken om er te geraken en dan lekker in het frisse water.Zij zijn niet altijd gemakkelijk te vinden omdat de bordjes in het Thais zijn.Wij als ‘farang’ betalen 200 BAHT voor de grotere watervallen en de Thai 20 BAHT, die zie je daar dan ook heel veel.
Het eten is hier ECHT heel lekker…. Nergens al beter gegeten.Heel vers, veel kruiden en in Jab,Jab visrestaurant gingen ze eerst de vis vangen (water rond het restaurant), lieten ze hem zien en dan klaargemaakt.
’s Nachts worden wij meestal rond 3u wakker, de jetlag zit er nog erg in…..’s Morgens meestal rond 6u op, samen met de zon en dan direct zwemmen in de zee of een tochtje met de kajak.
Amber Sands is aan de rustige Oostkust van het eiland, gelukkig maar, want als je aan de westkust komt, zie je lange rijen bars, winkels, massage, etenstalletjes naast de straat.Hier moet het ’s avonds constant lawaai en partytime zijn.Hebben even het strand van White Sand Beach bezocht en waren snel terug weg door de drukte en het raar volk.In het zuiden van de westkust, in Bangbao, is er een lange pier en die is helemaal volgebouwd met winkeltjes die op palen in zee staan.Een Belgische heeft daar een duikzaak en zij raadt ons weeral een geweldig lunchadresje aan, Ruan Thai, let op de blauwe tegels op de grond want de naam is in het Thais en dat kunnen wij anders niet vinden.Idee van prijs : 4 gerechten, elk 2 cola’s = 500 Baht voor alles.Siam beach is wel heel mooi maar niet openbaar voor iedereen, wij zagen er redelijk uit denk ik want mochten door met onze 125cc.Het eerste wat opviel aan de strandbar (lees sjieke loungebar voor de rich and famous) waren de dikke oude blanken met allebei een jonge Thaise, hier toch maar gene gaan drinken. In het algemeen hier op Koh Chang, als je een lelijke blanke ziet, zit er wel een mooie Thaise bij.
Op het eiland zijn ook mangroves waardoor een betonnen wandelpad is aangelegd, slecht onderhouden wel, maar zo kunnen wij daar toch voor een wandeling van 30 min doorheen.Je kan ook met een houten boot een tochtje maken maar dat lijkt ons een beetje te saai, die mangroves zijn niet zo boeiend.
Mensen wonen hier meestal in platen koten, met veel aanbouw en rommel errond. Liggen ook veel te slapen, gewoon op de grond of zitten te eten op hun tafel.Kasten hebben ze niet, de was hangt gewoon op kapstokken aan een lange koord naast de weg, of op de balustrade.Als je verder het binnenland inrijdt worden de hutjes alsmaar armoediger en ligt er nog meer rommel.De meesten hebben ook aanbiddingsbeeldjes voor hun huis staan, zoals bij ons vroeger een kapelleke maar hier zijn ze in flashy kleurtjes.
Hebben een jungletrekking gedaan met Tan, een knappe Thaise gids.7 u gewandeld, berg van 500m op, berg af en terug berg van 600 m op en dat in de hitte en vochtigheid.Nog nooit zo hard gezweet maar het was wel echt de moeite waard, vond het ongelooflijk dat Patrick dit heeft meegedaan.Halverwege hebben wij wel kunnen afkoelen in een waterval.Op de terugweg olifanten in de rivier gezien met een toeriste op hun rug en dan op commando onder water of met de slurf natspuiten, niet echt leuk.Een groene boomslang zijn wij ook tegengekomen, klinkt bekend bij sommigen?Mooie paddenstoelen, knalgele, rubberbomen waaruit ze het sap halen, lianen om Tarzan te spelen, veel varens.Zijn hier juist na het regenseizoen dus alles is mooi groen.
Gisteren laatste avond op Koh Chang en nu op weg met de ferry en een taxi naar onze volgende bestemming, spannend……..Khao Yai National Park, hopelijk veel dieren spotten daar…..
In het station in Antwerpen was het heel druk met al de betogers en af en toe een luide knal, precies een bomaanslag! Met enkel 15 min vertraging toch blij dat wij onze TGV naar Schiphol konden nemen.
Vlucht naar Bangkok goed verlopen, Patrick sliep al na 5 min met het slaappilletje maar bij mij had het weeral geen effect. Onze Vlaamse buurman/bodybuilder met 5 kinderen bij 4 verschillende vrouwen, sliep door alle drank die hij tot zich nam.
Aankomst Bangkok bewolkt en als wij dan naar de andere gate gaan voor onze vlucht naar Trat, begint het te stortregenen en te bliksemen, geweldig.
Klein vliegtuigje met 39 personen en vriendelijke Zwitsers naast ons, Oliver en Olivia die ook bang zijn dat wij niet tijdig de ferry zullen halen naar onze uiteindelijke eerste bestemming om te relaxen, nl. Koh Chang. De luchthaven van Trat is de mooiste ooit gezien, keiklein, uitstappen op de tarmac en dan 5 meter wandelen waar een bord staat dat wij daar moeten wachten op de valiezen. Ze duwen ons in een busje met 8 en dan rush, rush naar de ferry die wij nog juist op tijd halen. Mogen op het bovendek en voelen dan hoe aangenaam de temperatuur is. Heel de weg gekletst met de Zwitsers die op honeymoon zijn en spreken af om elkaar proberen te treffen in onze respectievelijke hotels.
Aankomst Koh Chang na 30 min en 5 min later worden wij afgezet aan ons guesthouse, Amber Sands. Ziet er allemaal prachtig uit....
Snel iets eten en dan onze bungalow in want bij hun is het nog maar 20.00u maar voor ons al 2u 's nachts.
Door het slechte weer, besluiten wij vroeger te vertrekken uit Knysna (nicena) en onderweg te stoppen bij iets wat ons zou bevallen.En ja, hoor, een prachtig strand met hoge golven en er wordt een heel mooie foto gemaakt van een bij ons horend fotomodel in geel en wit.Vinden dan ook nog ‘Die Duin’ in Wilderness, fraai villa’s naast elkaar op de eerste lijn aan zee en achteraan helemaal onttrokken aan het zicht door hoge bomen.In George bezoeken wij nog een grote ‘Pick and pay’ , precies het shoppingcentrum in Wijnegem.Auto binnenleveren en dan hup onze vlucht naar George met 20 min. vertraging.
Nog even bellen naar ons guesthouse in Pretoria en zij zijn gelukkig bereid om ons te komen halen aan de luchthaven.Makkelijk en snel zijn wij in onze alweer laatste slaapplaats en die heeft gelukkig een lekker restaurant op 300 m waar wij op het terras buiten, mosselen, oesters en zeetong kunnen eten.Hier is het terug 25 gr..
’s Morgens brengt onze gastheer ons naar het centrum van Pretoria maar daar valt, buiten enkele bekende gebouwen en het standbeeld van Paul Krüger, weinig te beleven.Ook lopen daar alleen maar donkere mensen rond wat toch een beetje een ongemakkelijk gevoel geeft.
Aangezien het Pasen is, vinden wij het wel gepast om een kerkdienst bij te wonen en dat wordt dan eentje in een ‘Methodist church’ met weer uitsluitend zwarte mensen.Men kijkt wel naar ons maar niet overdreven en ze gaan zelfs speciaal voor ons stoelen halen want de kerk zit overvol, zelfs tot buiten en het is er heel warm .Er zijn er die water bijhebben, een koelzak, een papfles, chips voor de kinderen dus wij nemen aan dat het lang gaat duren.De sfeer zit er direct al in, rechtspringen en zingen en dansen.Blijft ons na 1.5 uur nog altijd boeien, totdat de vrouwelijke pastoor met de preek begint, jongens toch, allemaal in een brabbeltaaltje waar wij niets van verstaan met af en toe één enkele Engelse zin ertussen.Ondertussen lopen de mensen af en aan om drinken en eten ergens buiten te gaan kopen dus wij vrezen dat het nog wel een tijd zal doorgaan en dan veert Sabine plotseling recht, schiet naar buiten en ik daar maar achteraan.De mannen durfden niet direct maar kwamen er dan toch aan na een tijdje.Uiteindelijk hebben wij daar dus meer dan 2 uur binnen gezeten.
Een lunchke op het Paul Krüger plein en dan mensen kijken in het zonnetje en wachten totdat de taxi ons komt halen voor onze vlucht van Joburg naar Londen.
Ziezo, dat was het dan, een geweldige reis, om nooit te vergeten.
Bedankt Sabine en Kevin, jullie waren ‘TOP’ reispartners, hebben van elke minuut genoten.
We hadden het gisteren reeds gehoord dat het de komende dagen slecht weer zou worden, maar we bleven toch positief. Tot we deze morgen de gutsende regen hoorden. Dit wordt de domper op onze planning.
Langer dan voorzien regende het en bleven we op onze B&B. Tijd voor wat "www" en foto's te bekijken van wat gepasseerd is. Hopelijk komt de zon snel door die grijze wolkenhemel, al ziet het er niet naar uit.
Volgens de eerste briefing, blijven we nog een half uurke op onze kamer, nog steeds regen...
Uiteindelijk besluiten de reisleider en haar assistent dat we toch maar richting Oudtshoorn rijden. Hoe dichter we daar aankwamen, hoe droger het werd. Onderweg stopten we aan een fruitkraampje waar we heerlijke druiven hebben gekocht (wat bleek hetzelfde kraampje te zijn waar K en S ook vorig jaar zijn gestopt)
In Oudtshoorn was een festival met veel kraampjes om iets te eten en nog meer kraampjes om iets te kopen. P en K hebben nog nooit zo'n heerlijke hot-dog gegeten.
Verder door naar de struisvogelboerderij waar Els in alle stilte op had gehoopt dit toch te doen ondanks ons strakke schema. Eerst kregen we een diavoorstelling met wat historische uitleg en daarna een rondleiding in de farm waar de niet zo'n mooie beesten op ons stonden te wachten. Onze gids deed aardig haar best om bij elke soort een uitleg te geven en na een uurtje vertrokken we dan, met Schumacher achter het stuur, richting Knysna.
Halfweg, politiecontrole... P aan het stuur, moest zijn rijbewijs laten zien aan een knappe zwarte politieagente, alles bleek in orde te zijn. PVD vroeg aan haar of ze nog "meer" wou controleren. ... Deze vraag werd niet echt op prijs gesteld door sommigen... Hoe dichter we Knysna naderden, des te meer was het weer aan t regenen. Uiteindelijk waren we op onze bestemming en nadat we zijn ingecheckt, gaan we iets drinken in een cafeetje aan de overkant van onze B&B, waar ook de lokale mensen waren om iets te eten. Het is hier zo gezellig dat we beslissen om ook daar te eten en idd, het was superleuk.
Nog een volledige psychologische uitleg van K over het getal 7 en zo werd het weeral tijd om ons bed op te zoeken.
Morgen beginnen we aan onze voorlaatste dag (hopelijk terug een beetje minder regen) en pakken we de tussenvlucht van Georges naar Jo'burg.
Aangezien we geen strikt programma hebben, proberen we onze dag op te vullen met leuke-geen stresserende-ontspannende-lekkere dingen.
Na ons ontbijt met zicht op de lagune hebben we wat gekuierd door de mainstreet waar we E en P hebben achtergelaten. We hadden immers afgesproken om onze peet-dochter Tiffany van school op te halen om ne keer met haar te gaan shoppen. We hadden dit gisterenavond met haar mama besproken en ze was ons zo dankbaar voor wat we doen voor hen. Ze gaat ons gedenken in haar gebeden.
We pikten Tiffany op nadat we van de directrice een toelatingsbewijs kregen die we aan de lelaar van T moesten geven. Ze keek er echt naar uit. We hebben haar even verwend, laten kopen wat ze wou, een ijsje gaan eten met zicht op zee.. Naargelang de uren vorderden, werd ze stiller en stiller met de gedachte dat ze straks terug naar "The real life" moet. We deden nog gauw inkopen voor haar moeder in the pick & pay (eten en frisdrank) om daarna langs haar huisje te gaan waar haar moeder ons stond op te wachten. Baie baie dankie heeft ze wel een paar keer gezegd en ze waardeerde echt wat we voor hen doen. We moesten snel weerkomen, samen met onze zonen....
Jullie vragen je waarschijnlijk af wat E n P vandaag gedaan hebben? Awel, wij ook ... (Hihihi) De romantiek was duidelijk aanwezig wanneer we ze terug zagen en ze hadden een hele leuke dag, dus ...
Na een verfrissende douche, want het was heel warm vandaag, reden we naar Enrico, een Italiaan, waar we buiten op het terras aten met een prachtig zicht op de zee. Heel het plaatje klopte...
Morgen is het D-day voor de organisatie BIA waar we natuurlijk bij willen zijn, dus op tijd in bed en op tijd er uit!
Vandaag gaan wij onze pleegdochter ontmoeten, toch wel spannend.
Samenkomen bij het kantoor van 'Born in Africa' en dan naar het schooltje gaan kennismaken. Onze Dezire (10 jaar) is heel verlegen. In het schooltje krijgen wij dan les, samen met enkele kinderen en een strenge juffrouw, alles in het afrikaans maar toch heel verstaanbaar. Kevin wordt dan naar het bord geroepen en moet het meervoud van uur opschrijven, bij hun is het ure.
Ondertussen is Tiffany (13) erbij gekomen, pleegdochter van Sabine en Kevin. Zij is veel vlotter en vraagt direct hoe het met Kenzo en Lorenzo gaat, zo schattig.
Na nog een optreden, lunch bij een 83 jarige Belg en dan op huisbezoek naar al onze pleegkinderen.
Ze wonen allemaal in een, naar onze normen, tuinhuis. De eerste hebben zelfs geen electriciteit, verlichting met parrafine. BIA heeft ze ook aangemoedigd om zelf een groentetuintje aan te leggen en dat lukt aardig, bij sommigen hebben de paarden wel alles opgegeten.
's Avonds mogen wij dan een ouderavond bijwonen in een grote zaal en daar blijkt dat ze echt wel heel dankbaar zijn voor de kansen die BIA hun kinderen geeft.
Maandag, 25/03 : 05.30 u (red 04.30 u Belgische tijd) Teut,teut... Teut,teut ... Tijd om op te staan...
We zijn al helemaal aan het vroege opstaan gewoon, maar wat was er vandaag toch weer ? Juist...
Een hele gelukkige verjaardag voor Louis (vake van Patrick) en Lizette (mijn ma) !!!
Nadat we om 05.45 u roomservice kregen van PVD, vertrokken we naar de luchthaven om onze vlucht naar Port Elizabeth te ondernemen.
We reden onze witte reisgenoot bij het verhuurbedrijf binnen waar ze vaststelden dat deze licht werd beschadigd aan de linkerkant. Euh... hoe kan dat? Is gebeurd wanneer wij dit niet hadden gezien... ;). Els heeft dit zeer diplomatisch opgelost en jaja, ze geloofden haar uitleg.
In de luchthaven stelden we vast dat onze vlucht een uur vertraging had. Verdorie, heel onze planning in de war...
Na de korte vlucht (1.10 u) landden we in een regenachtige stad waar we een champagnekleurige Avanza mochten oppikken om onze rit verder te zetten naar Addo Elephant Park.
Yes, bingo, nog geen 5 minuten in het prachtig, groene park, zagen we een hele kudde olifanten aan de pool staan... Prachtig !!! Hier hebben we een tijdje staan genieten.
Onze tocht verder zettend, onder begeleiding van onze personal coach, die al de ganse week onze buikspieren laat trainen, gingen we op zoek naar nog meer olifanten. Na een klein uurtje het park te hebben doorkruist en het verdacht stiller werd aan de rechterkant in de wagen, stonden er achter de bocht een familie olifanten (7 tal). Twee van die kolossen. kwamen, nogal hevig, op ons af, gevolgd door hun aanhang ...
Pfff die kwamen dicht !
Ik duwde de camera in K zijn handen om het hele gebeuren te filmen, want dit zouden we nooit meer meemaken. Helemaal onder de indruk en met bevende handen wou ik het filmpje bekijken ... Wat denk je ... Kevin was vergeten op "de" knop te duwen :( Hoe stom kan ne mens zijn! Maar geen probleem, onze joker, Patrick, had alles deftig in beeld gebracht en misschien komen we nog wel een paar olifanten tegen.
Wat we gehoopt hadden, kwam ook nu uit. We zagen ze terug, en hoe. De ganse bende omsingelde onze auto. Dit was een echte ervaring waar we allen stil van werden.
Wat vliegt de tijd wanneer je je amuseert. We moesten het park om 15.00 u verlaten want we hadden nog een serieuze rit voor de boeg om voor het donker aan onze prachtige, luxueuze chalet te geraken.
We volgden de tuinroute richting Plettenbergbaai, waar we in Storms Rivier stopten om in The Fernery te arriveren. Els, blijkbaar in haar voorgaand leven boswachter geweest, voelde zich helemaal thuis in de bossen ver weg van de bewoonde wereld.
Nadat we ons hadden opgefrist, genoten we van een heerlijk diner om daarna de dag af te sluiten.
We weten het, de blog is zwakjes aangevuld, maar de moderne technologie van het "www" is hier ver te zoeken.
We gaan de nacht in en zo zijn we weeral een dag dichter bij onze dochters (Tiffany en Deziree) die we morgen gaan ontmoeten.
We kijken er naar uit!
Vele groetjes van mij (Sabine) en mijn reisgenoten, E, P en K
Bij zonsopgang zitten er aapjes 🐒op ons terras en eentje zet zijn handen op het raam om binnen te kijken, grappig, weeral een prachtige ochtend in ZA samen met de dieren.
Even tanken aan 1,10/liter en dan op weg naar Durban met onze cd van de beste polonaise songs 🎤die wij bij de Story hadden gekregen.
Hier vind je de golden mile, een straat van 6 km naast de Indische Oceaan waar je kan 🏃, 🚲,🏄,🏊,..... en heel mooi verlicht 's avonds. Er lopen veel Hindoe's rond en zelfs vrouwen met burka's.
Er is ook een heel groot modern voetbalstadion.
Een gebouw hier in Durban, de Tourist Junction, heeft een dak dat 5m sneeuw kan dragen (in de winter is hun min. temp. 10 gr). Bij het ontwerp hadden de architecten nl. de plannen verwisseld en het dak van het treinstation in Toronto kwam naar beneden bij de eerste grote sneeuwval.
Het is hier een 25-30 gr en hebben 's avonds een beetje regen gehad maar koelde toch niet echt af.
Sabine en ik hebben ons haar laten blowen 💆bij een toch wel vuil kapsalon maar heel sfeervol. Nadien wilden wij ons diner in het casino, met annex shoppingcenter, nuttigen maar dat was toch veel te kitcherig en te lawaaierig. Er was daar een wedstrijd om zo lang mogelijk met je hand een Harley Davidson aan te raken en de winnaar kreeg die dan mee naar huis, 2 stonden daar al 55 uur met hun hand op die Harley.
Hebben dan een toffe loungebar gevonden om te eten, hadden een lekker dessert 'Belgian chocolate muffin' 🍪en dan lekker slaap in het Belaires suites hotel en morgen weeral om 5.30 eruit voor onze ✈ naar Port Elisabeth.
Aangezien E en P een overdosis S en K hadden verwacht, hebben we voor de eerste maal elk in een afzonderlijk guesthouse geslapen, E en P hadden voor Elephant guesthouse gekozen met twin beds en wij St.Lucia wetland guesthouse met kingsizebed :) waardoor P zich weer benadeeld voelde. Maar enfin, deze morgen ontbijt gehad op ons terras, tussen de palmbomen en bij zo'n 30gr. Super... Zeker omdat we weten dat het in België zo koud is. Tot onze grote verbazing was onze trouwe Avanza deze morgen van binnen en buiten gekuist, zonder dat we dit hadden gevraagd. Daar kunnen we in ons landje alleen maar van dromen. Na ontbijt vertrekken we met de boot om Hippo's en crocodiles te spotten wat ons ook gelukt is. De gids van dienst was supergoed en lief, hij heeft ons verwend met fruit, thee, koffie en gebak... K overweegt nog om z'n vaarbewijs te halen omdat hij te weinig initiatief kon nemen op de boot om langer te wachten bij de krokodillen. Dit is hij immers gewoon als "ranger"
In de namiddag besloten we om nog een game drive te doen in het Wetlandpark van St.lucia met goede hoop om de luipaarden en leeuwen te kunnen zien, maar helaas... Veel te warm, weinig dieren gezien. Wat opviel was dat er, tot groot jolijt van Els, heel veel soorten spinnen waren. Zoveel dat ze zelfs wou uitstappen om ze van dichtbij te kunnen aanschouwen. Wie denkt dat Afrika dor en droog is, heeft het grandioos mis. vandaag is het tegendeel weer bewezen, prachtige groene landschappen waarin er fantastische meren en waterplassen waren. We hebben ook nog een stop bij de Indische Oceaan gemaakt, zalig... Tegen valavond, op weg naar huis, hebben we dan toch nog de witte neushoorn met jong, kudu, zebra, wrattenzwijnen, buffels, nijlpaarden,..gezien. Spijtig, maar leeuwen en luipaard hebben we deze maal niet kunnen spotten, volgende keer misschien?
Moe maar voldaan zijn we deze avond een heerlijke fish-platter gaan eten en een lekker flesje Boschendal gedronken.
K had blijkbaar nog niet genoeg en P bestelde maar liefst 2 porties mussels (from Brussels volgens E) Buikje vol reden we terug naar huis om te genieten van onze welverdiende bad-douche moment. Zo is er weeral een dag voorbij, een dag om nooit te vergeten.
Slaap lekker en tot morgen....richting Durban.
Groetjes Sabine en Kevin, Els en Patrick
Kwisvraag : kennen jullie het Afrikaanse woord voor een "STRING" ?
Wij zijn zo ver van de bewoonde wereld geweest en sinds vandaag terug internet daarom nu pas ons eerste verslagje.
Het was voor ons allen de eerste maal dat wij zelf met de auto reden en Kruger Park was daarvoor ideaal. Kevin was meestal niet alleen chauffeur (hebben wel een paar keer links moeten roepen), maar ook onze ranger (volgens hem was hij dat ook in een vorig leven geweest), Patrick en Sabine de fotografen en ik, aangezien mijn verrekijker de beste is, de extra spotter voor de dieren.
's Morgens rond 5.30 eruit (samen met de zon), onze Toyota Avanza in en dan op zoek naar de dieren tot zonsondergang. Hebben massa's olifanten, giraffen, zebra's, impala's, nijlpaarden, krokodillen, neushoorns, kudu's, enz. gezien. Sommige op of naast de weg, andere in het water of in de bush. Sabine en Kevin hebben ook hun eerste olifantmoment �� gehad. Op een bepaald moment komt er een recht op ons af ( want een olifant gaat door) en wij konden geen kant op. Dan blijf je maar gewoon staan en hoop je dat hij passeert wat hij ook deed, Sabine heeft wel amper durven kijken, ze was zelfs in tranen. Patrick heeft het gefilmd dus de liefhebbers kunnen het nadien bekijken.
Na 3 dagen Kruger (30-35 gr )zijn wij naar Swaziland gereden, een klein koninkrijk in ZA waar de koning 11 vrouwen heeft. Hebben daar in beehive hutten geslapen waar je op je knieen naar binnen moet. Leerkrachten van een nabije school hadden daar een bbq (braai) en wij ons daar bijgezet, zij direct komen praten en dansen voor ons, wij moesten dan ook voor hen dansen en dat werd dan de vogeltjesdans, hilariteit alom.
Terug in ZA een volgend wildpark, Hluhluwe (uitspraak schluschloewee) waar we sliepen in ronde hutjes met gezamenlijke badkamer en daar werd al eens naturistische behoefte gedaan. Een aap is daar een banaan uit onze auto komen stelen en die rustig op het dak opgegeten.
Vandaag in St Lucia waar we morgen een boottocht gaan maken en terug een wildpark bezoeken waar vele luipaarden zouden zijn.
Groetjes aan iedereen en voor de Gelenaars, een prettige palmenmarkt.
Patrick beslist nog een ochtend game drive mee te pikken, ik geniet liever nog wat van ons terras en omgeving om vanavond niet te moe te zijn want ons vliegtuig vertrekt pas om 00.45.
Samen met de 2 duitse dames komt hij weer voldaan terug en heeft leeuwen, olifanten en nog vele andere dieren gezien. De dames vragen of wij samen met hun ontbijten zodat wij nog verhalen kunnen uitwisselen, zij zijn nl. al 4 weken op stap in Zuid-Afrika en wijzen ons op gebieden die wij zeker een volgende keer (en die komt er) moeten bezoeken.
Op onze weg uit het domein, zien wij nog giraffen, zebra's en impala's. Leuk afscheid. Onze trip van 445 km naar Jo'burg verloopt heel relax, het zonnetje schijnt en proberen andere wegen te nemen als de heenreis zodat wij weeral door andere prachtige landschappen kunnen rijden.
Onze bedoeling was om in Dullstroom, forel te gaan eten maar bij aankomst begint het daar te regenen en aangezien het meer een toeristisch Engels dorp lijkt, besluiten wij maar om door te rijden richting luchthaven en Pretoria nog even te bezoeken. Dat blijkt een goed idee daar de N4 naar Pretoria veel rustiger is als deze naar Jo'burg. Nog even bijvertellen dat de N4 een tolweg is.
Het schemert al als wij in Pretoria aankomen dus veel zien wij niet meer, daar dan maar lekker eten en dan is het gedaan..... Rijden niet graag te lang in het donker dus arriveren reeds om 21.00 uur in de luchthaven. Patrick gaat nog wat shoppen terwijl ik de handbagage bewaak en ineens komt daar een heel bekend gezicht aangewandeld. Een groep van mensen uit Geel en omstreken, onder begeleiding van Staf, die wij al jaren kennen, neemt ook deze vlucht. Zalig zeg, wij dachten dat die uren voor onze vlucht saai gingen zijn maar dat draaide wel anders uit, vertellen, vertellen en nog eens vertellen (ook wat drinken natuurlijk).
Dit was eigenlijk een perfect einde van een perfecte reis.......
4.45 klop op deur, tijd om op te staan want om 5.30 start de ochtend game drive.Prachtig buiten, nog even op het terras zitten en hopen dat er een krokodil of nijlpaard in de rivier voorbijdrijft.
Terug met 6 in onze jeep en weer hotsen in de bush.Na een half uur pikt de tracker een spoor op van een luipaard met 2 babys, iedereen heel opgewonden.De tracker en de ranger verlaten zelfs de jeep en gaan in tegenovergestelde richting op zoek naar meer sporen.Wij mogen zelfs nog niet rechtstaan in de jeep en nu zijn zij weg De dieren vallen nl. alleen maar aan volgens hun als wij alleen rondlopen, dan zien zij een gemakkelijke prooi maar als wij met zn allen in die grote jeep zitten en niet veel beweging maken, ervaren de grote dieren dat als bedreigend en laten ze ons gerust.De wet van de jungle, de grootste is de sterkste.Na een tijdje komen ze dan toch terug en zijn het spoor kwijt.Dan maar terug verder, ondertussen veel giraffen, zebras, impalas, kudus en mooi gekwetter van alle vogels.Een grote groep buffels maakt onze morgentrip volledig.HHHier blijven wij wel ver vandaan staan want dit zijn venijnige beesten.Het zijn planteneters maar zij doden iedereen die ze kunnen krijgen.De meesten liggen neer en de ranger vertelt als hij nu zou uitstappen en 3 m van de jeep zou weggaan, ze ineens allemaal zouden rechtstaan en beginnen aanvallen, wij vragen of hij eens niet wil proberen maar hij weet wel beter.
Een lekker ontbijt bij aankomst, even opfrissen en dan met Dereck een bushwalk langs de rivier want alleen mogen wij daar niet naartoe, hij heeft een heel groot geladen geweer bij, moeten allemaal achter hem blijven lopen en nooit maar dan ook nooit gaan lopen als wij een gevaarlijk dier zouden zien.Onderweg laat hij ons nog een truk zien om een koord te maken van een bepaalde struik als wij bvb autopech moesten hebben in de bush om de wagen voort te trekken, hij wijst ons een toiletpapier boom (zo heet die echt) als je een grote behoefte moest krijgen, we ontleden de dung van een olifant en hij vertelt, aangezien de olifant alles eet wat groeit en bloeit, hij ook veel giftigs eet en om geen musquitos te hebben in de kamer, zouden wij dat moeten meenemen en daar leggen maar toch liever niet.
Ondertussen is het 40 gr. en moeten wij dringend wat gaan liggen in ons hutje want om 4 uur is onze volgende game drive er weer.
Na een half uur hebben wij prijs, eindelijk onze eerste olifant, kunnen hem maar even bekijken want hij loopt snel weg, het is een mannetje van 10 jaar oud.Dan gaan wij naar een watertje en daar staan 7 olifanten (waaronder 2 babyolifanten) te drinken en te spelen in het water, fantastisch.De ranger besluit hen te volgen want ze zouden op weg zijn naar een grote groep olifanten.Wij volgen ze zijdelings op een veilige afstand en dan rijdt de ranger achterwaarts tussen hen in en komt er een olifant op ons af en blijft slechts 1 meter naast mij staan (zit vanachter in de jeep), mijn hart staat stil en ik krijg er tranen van in de ogen, Patrick stopt zelfs met filmen van het verschieten.Moeten heel stil blijven maar iedereen is overdonderd Hij kijkt nog even, draait zich om en loopt terug achter de groep aan.Dit was echt wel een bijzonder Africagevoel.Nadien zien wij nog giraffen die gaan drinken in het riviertje, een hele rare manier van hoe zij hun poten zetten om voorover te kunnen buigen, 2 jakhals komen ook nog even drinken en bij het terugrijden naar onze chalet, zien wij in het donker nog een grijsbok, een heel klein diertje en heel moeilijk te vinden dus voor de ranger was dit ook weer speciaal, hij had dit zelf nog maar 2 keer gezien.Dan horen wij dat de luipaard weer gesignaleerd is en vliegen wij door de bush om zijn spoor op te pikken maar tevergeefs.
Moe komen wij terug aan en na een weeral lekkere maar vettige maaltijd dringend slapen want zijn uitgeteld.
Lekker slaap
Els en Patrick
PS : eind november foto's op www.pbase.com/patrickvandam
Lekker slaap was wat minder want er was precies altijd een papegaai froak aan t roepen, heel raar.Deze morgen vonden wij dus de boosdoener, hij zat op ons terrastafel, het was inderdaad een frog en als hij zo riep dan ging zijn keel helemaal opzwellen, mooi .
Het ontbijt wordt buiten geserveerd op een mooi rond terras met een fantastisch uitzicht.Marlea is de zwangere Zuidafrikaanse eigenares, een hele klassevolle vrouw, int lang gekleed en beladen met sieraden.Zij helpt ons mee een weg uitstippelen voor vandaag.Nog even betalen bij Rob, die vraagt of wij soms ook met tripadvisor werken, hij heeft een hele slechte kritiek gekregen van 2 Amerikaanse gasten die zelfs nog een mooiere kamer als wij hadden gekregen, hij is er helemaal down van en vraagt of wij de waarheid kunnen vertellen, bij deze al, La Roca in Nelspruit is geweldig!!!!!!
En dan op weg naar de Panorama route, eerst nog een 15 min. file en dan richting Pilgrims rest, een oud mijnwerkersstadje dat volledig gerestaureerd is volgens de tijd van toen, is tof maar eigenlijk veel te toeristisch, in elke huisje wordt vanalles verkocht en op straat word je heel de tijd gevraagd of je iets wil kopen.Snel een paar fotos en dan verder naar Bourkes Luke, een plaats waar de Blyde en Treurige rivier samenkomen en doordat het water over stenen rolt, krijg je er potholes.Dit is echt heel mooi om te zien, nadien nog de 3 rondavels, 3 gebergten natuurlijk in de rotsen in de vorm van die ronde Afrikaanse hutjes.
Onderweg nog steeds een groen landschap, het heeft hier al veel geregend precies want Annemarie had ons verteld dat het dor ging zijn.Onderweg veel kraampjes naast de weg op hoge rotsen en de mensen zie je constant met zakjes van de Spar naast de weg lopen en geen huis in de omgeving, waar gaan die toch altijd naar toe?
Op onze weg naar Hoedspruit krijgen wij toch wel honger, ondertussen 3 uur en sinds het ontbijt rond 8 uur, niets meer gegeten.Ineens een bord met restaurant langs de kant van de weg en wij besluiten om dat eens te riskeren. Een hele lange zandweg en onderweg bordjes met Boabab op.In de verte zien wij dan een hutje met een prachtige Boabab boom, die worden zelfs 300 jaar oud. De meeste bomen trouwens die je onderweg ziet zijn Paraplu-accacias.
Het restaurant is een hutje met een groot gezellig afdak waar een tiental tafels staan, naast de boom. Je kan pannenkoeken en taart bestellen met koffie of zelfgemaakt bier. Patrick neemt een pannenkoek met een slaatje en een zelfgemaakt bier en ik neem een met rietsuiker, ijs en een koffie.
Lekker allemaal, enkel het zelfgemaakt bier is niet te pruimen, kruising tussen frisdrank en bier.Na nog een mooie foto naast de boom, verder naar ons volgend adres, de Kubu Safari Lodge.Als wij de gate binnenrijden naar de Safari lodges, voel ik dat Patrick al zenuwachtig begint te worden, dit gedeelte van de reis is voor hem wel het allerbelangrijkste, eindelijk kan hij als amateurfotograaf de dieren gaan aanschouwen.Zijn nog maar juist aan t rijden of hij begint al te roepen, kijk, kijk en ja daar staat een prachtige giraf rustig aan een boom te knabbelen, daarna nog een wrattenzwijn en we zijn het domein binnen. Dit lijkt heel authentiek Afrikaans en de kamer is ook zo, heel basic, groot, proper maar geen TV of ijskast, zo hoort het ook in de bush.Ons terras grenst aan de bush en direct besluiten wij om al maar eens een toer te maken door het gebied.Aangezien ze hier geen leeuwen of olifanten hebben, is het redelijk veilig, moeten alleen oppassen voor de bavianen.
s Avonds hebben wij dan eindelijk onze eerste braai (bbq) in een boma (ronde omheining in het zand met in het midden een groot vuur) Alle tafeltjes zijn bijna bezet als wij aankomen want er zit een heel bus redelijk rustige hollanders, eerst een lekkere soort pompoensoep en dan heel veel groenten met kip of antilope, nadien nog een flan, daarbij een flesje wijn natuurlijk en bijna heel de avond het gezelschap van de eigenaars Manfred en Nicole.Zij zijn opgelucht dat ze ook eens gasten hebben zoals wij die niet met een grote groep via een reisbureau komen maar gewoon privé.Zij stellen voor om morgenvroeg samen een bushwalk te doen in hun domein aangezien zij maar 900 hectares grond hebben, is het niet de moeite om daar met de jeep door te rijden.
Ondertussen weeral 10 uur dus hoog tijd om te gaan slapen want vroeg opstaan is hier veel leuker en ook veel koeler want het is gemiddeld 35 gr. Hier, sinds april hebben zij geen regen meer gehad en ze wachten er wel op.
Lekker slaap
Els en Patrick
Zondag 8 november 2009
Ontbijt om 7 uur, hollanders uitwuiven en dan om 8 uur zijn Manfred en Nicole klaar om te gaan bushwalken, flesje water mee, Patrick een heel assortiment fotoapparatuur en vol verwachting gaan wij op weg.Nicole vertelt ons dat je heel veel kunt afleiden uit de dung (grote boodschap) van de dieren en dat wordt dan ook direct onderzocht met de dung van de giraf.Dit zijn hele harde bollekes die de Afrikaanse kinderen in hun mond steken en dan om het verste spuwen. Zij vertelt ook dat je een echte spoorzoeker direct herkend aan de manier van kijken, wij zijn windowtrackers, kijken omhoog, maar een spoorzoeker kijkt altijd naar de grond om te zien welke sporen er zijn en hoe vers en naar waar ze gaan.Zien een echte Tarzanboom met enorme grote lianen, enkele skeletten van dieren en wat spinnen, maar nog steeds geen dieren en Patrick wordt maar stiller en stiller.Maar dan ineens, in een grote savanna staan daar 2 prachtige vrouwtjes giraffen en in de verte een hele hoop bavianen. Bij de giraffen kunnen wij redelijk dicht komen en zij vertelt ons dat die meestal rechtop slapen (de kleintjes liggen soms op hun achterste poten) want als zij zouden gaan liggen, krijgen ze hun nek (5m) niet meer recht of breekt hij. Van de bavianen moeten wij ver afblijven want die zijn gevaarlijk, kunnen ze toch nog tussen de bomen even zien.Zij zouden ook graag een Zebra aankopen maar is voorlopig te duur, zou 10.OOO euro kosten. Na de wandeling van 3 uur met nog een hele hoop informatie, komen wij vuil, warm en moe terug.Na een laatste drankje en nog wat bijbabbelen, vertrekken wij dan naar onze laatste adres van deze reis, een 40 km verderop.
Wij dachten dat wij al veel hadden gezien maar dit is wel echt het paradijs, gaan jullie niet veel vertellen want het is niet te beschrijven alleen dat het midden in de bush is, slechts 6 kamers, allemaal precies kabouterhutten met een groot terras met zicht op de Olifantenrivier waar veel nijlpaarden en krokodillen zouden inzitten.
Krijgen direct een lunch en ontdekken dat er ook 2 belgen zijn.Direct wat bijbabbelen en hopelijk kunnen wij straks samen onze eerste game drive samen met hen doen, want de rest zijn Duitsers. Om 4 uur is het dan zover, met 6 (plaats voor 9 maar in het midden wil niemand zitten) in een comfortabele open jeep, een ranger die rijdt en vooraan een stoeltje waar een tracker (spoorzoeker) inzit.Zien veel impalas, zebras en dan voel je dat de ranger en tracker iets speciaals hebben gezien.Rijden nu door de bush en daar ineens een familie van 17 leeuwen die juist een zebra hebben verorberd, liggen allemaal door elkaar te slapen of te rollen en hijgen heel hard, naar t schijnt eten de groten in een half uur tijd 50 kg vlees en daarom zijn ze zo moe.Hier blijven wij zeker een uur naar kijken, echt boeiend om ze bezig te zien.Onderweg nog een mooie grote salamander en als het donker begint te worden, schijnen ze met een grote lamp rond de jeep en zien wij nog een mooie uil en een Kudu.
De vogel die je hier het meeste ziet is de Hornbill, lijkt wat op een toekan.
Bij aankomst krijgen wij een warm doekje om ons op te frissen en een porto en dan worden we met een ranger en een pillamp naar onze kamer begeleid want int donker mogen wij niet alleen gaan.15 min later terug klop op de deur en daar staat hij weer om ons terug naar het restaurant te begeleiden. Spreken af met Kaat en Stein om samen te eten en het wordt weer een geweldige avond, heel de tijd reisverhalen uitwisselen en ondertussen in het half donker buiten eten en drinken. Nog even mekaars kamer bekijken en dan nemen wij weeral maar afscheid van 2 toffe mensen, wat kan reizen toch mooi zijn.
s Nachts om 3 uur word ik wakker en het is machtig wat een mooi zicht je hier hebt op onze paalwoning, niet te beschrijven en dan de geluiden
