Ik ben Nina
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Amandsberg (België) en mijn beroep is beamte.
Ik ben geboren op 21/08/1975 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: badminton, waterskiën, zwemmen, etentje, shoppen, naar muziek van Marco Borsato luisteren, met mijn zoontje knutselen en.
En ik met mijn vriendin lindsay :)
Prettige Feestdagen aan iedereen !!
Belufil VII
Libanon 2008 - 2009
27-01-2009
17 januari familiedag
De 17de januari was het familiedag. Dit was natuurlijk weer een groot evenement. We waren met 23 personen om Patrick eens te zien via satellietverbinding. Dit geeft telkens nog iets anders dan de telefoon en de webcam. De familie en de vrienden vonden het een heel aangename namiddag. De kinderen konden zich eens goed uitleven. En wij hebben kunnen genieten van een feestelijke maaltijd. Maar het hoogtepunt van de middag was wel mijne Patrick zien en horen. Dit ging natuurlijk gepaard met de nodige emoties achteraf. Je zou voor minder als je al drie maanden je liefste hebt moeten missen. En nu is het serieus aftellen geblazen naar de 13de februari. Dan komt hij naar huis. Het lange wachten van onze twee kanten zal beloond worden. Bij deze wil ik nog zeggen tegen mijn ventje toi toi en verlies de moed niet. Het is bijna zover. Je bent bijna thuis. Dikke zoen en knuf van je vrouwke xxx
Eerst en vooral de beste wensen aan mijn ventje in libanon en verder de vele familieleden, vrienden en kennissen en bloglezers. Ja het jaar 2009 is ingezet dus dat wil ook zeggen dat nu het aftellen mag beginnen. Juist geteld nog zes weken en mijn ventje mag naar huis komen. Dat zal zeker niets te vroeg zijn. Het missen met de feestdagen was hartverscheurend. Toen de klok 12 uur draaide kon ik dan ook mijn tranen niet onder controle houden. Zo intense momenten, dat is verschrikkelijk om alleen te moeten doorbrengen. Maar zie we zijn reeds januari. Nu is het ons focussen op de 14de januari want dan zijn we twee jaar samen. De 17de januari is al de laatste familiedag die zal doorgaan. Al een tal van vrienden en familie zullen terug van de partij zijn. Dat is natuurlijk mooi meegenomen voor Patrick om hem nog te steunen in de laatste loodjes. Eens dit voorbij zal het razendsnel gaan. Mijn ventje langs deze weg zou ik je heel graag zeggen, laat de moed niet zakken, je bent er bijna. Quintin en ik verlangen ernaar je terug in ons midden te hebben. We missen je liefde, genegenheid, geborgenheid, humor gewoonweg alles. Jij bent de beste!!! I love you forever mijn duiveltje van je engeltje x x x
Ja ja ondertussen zitten we aan de helft. We kunnen beginnen aan de laatste twee maanden. De derde maand is de moeilijkste. Eens dit achter de rug kunnen we beginnen aftellen in de vierde maand. Nu is het wel een hele moeilijke periode voor zowel Patrick als voor ons. Patrick zijn gezin gaat voor. Hij heeft het daarom ook zo moeilijk nu de komende feesten zonder ons te moeten doorbrengen. Hier is alles feestelijk, maar ginder is het minder kerst en nieuwjaarsgevoel. Kerst en nieuwjaar wordt veronderstelt te vieren met je dierbaren. We zullen er dan ook alles aan doen om Patrick zoveel mogelijk in de watte leggen met die dozen die de familie, quintin en ik hebben opgestuurd. Naar verluidt hebben ze daar de kamer ook versiert. Leuk toch!! En 14 januari is voor ons dan ook een speciale dag. Dan zijn we twee jaar samen. Alvast vele kusjes voor mijn ventje x x
Gisteren was het inderdaad de eerste familiedag. Het was een drukte van jewelste. Dat is echt niet te geloven hoeveel mensen, families die daarop afkomen om toch maar eens een glimp op te vangen van hun naaste in Libanon. Die adrenaline is zo groot als je daar aanwezig bent. Dat is onwaarschijnlijk. Het geeft je een superieur gevoel. Het uitkijken en het verlangen ernaar is heel intens en overweldigend. We hadden de pech dat wij Patrick pas om vier uur belgische tijd en vijf uur Libanese tijd pas konden zien en horen. De sateliet verbinding had al 10 minuten vertraging opgelopen. Dat is natuurlijk normaal, want er waren twee lokalen die ter onzer beschikking stonden. Het weerzien was subliem ook voor Patrick. Dat doet toch iets met een mens als je zolang van huis weg bent. Mijn schoonma, Patrick zijn oudste zus Linda mijn ouders en ook Patrick zijn broer Eric en zijn vrouwtje Carla waren van de partij. Het doet telkens deugt dat er familie is om ons te ondersteunen want alleen is dit een helse karwei. Eens je Patrick hebt gezien en gehoord heb je een weelderig gevoel en voel je je heel dicht bij hem. Je zou bijna kunnen zeggen ik zweef eventjes. Maar snel kom je terug met je voeten op de grond en dan is het de harde realiteit en waarheid om te ondervinden dat het heel zwaar is alleen. Het is echt belangrijk genoeg steun te krijgen voor ieder in deze situatie. Patrick heeft ondertussen ook zijn eerste pakjes mogen ontvangen. Dat is ook telkens een riem onder het hart. Voila dat was het zo een beetje het verslag van gisteren. O ja we hebben natuurlijk ook heel goed gegeten. Das ook niet onbelangrijk. Ik zou zeggen tot de volgende...
Ja ja Patrick is al een maand in Libanon. Ik mis hem elke dag meer en meer. Hem zolang moeten missen is soms ondraaglijk. Maar nu hebben zowel Patrick als ik een webcam. Dat is natuurlijk een grote vooruitgang. Nu komende zaterdag is het familiedag. We kijken er alvast naar uit. Het hoogtepunt van die dag is dan Patrick zien op groot scherm via sateliet verbinding en tevens kunnen we ook spreken met elkaar. En wij hebben dan een hele lekkere maaltijd die op ons wacht met een fantastisch groot buffet. We steunen Patrick zoveel mogelijk. Langs deze weg wil ik mijn ventje bedanken voor alle steun die ik krijg van hem in de moeilijke dagen of tijden. Hij is een echte schat! Hij is mijne man en tevens mijne ware Jacob. je vrouwtje die van je hou!!! xxx
Dit weekend schakelen wij over naar de wintertijd. Dat betekent dat u zaterdagnacht om 03.00 uur de klok een uur moet terugdraaien. Dat betekent een uurtje meer slapen.
Gisteren is Patrick om vijf uur s'morgens vertrokken uit Destelbergen richting Melsbroek. Het afscheid viel ons heel zwaar. Je zou voor minder. Iemand die je heel dierbaar is zomaar vier maanden moeten missen. En gisteren omstreeks 10.00 kreeg ik het verlossende sms'je dat hij veilig en wel was aangekomen in het stadje Tibnin ten zuiden van Libanon.
Maar via deze weg wil ik jullie op de hoogte houden van zijn doen en laten in Libanon. Patrick heeft me gevraagd, indien je zou mailen dat dit dan het liefst kan gebeuren via zijn hotmail adres: patrick.degroote@hotmail.com.
Het is bijna weer zover!! Het vertrek van Patrick naar Libanon op 14 oktober aanstaande!
Dag lieve mensen,
Ja ja het is bijna terug zo ver. De 14de oktober vertrekt Patrick terug naar Libanon op missie. Zoals gewoonlijk ga ik terug voor hem de blog up-to-date houden. Dat is leuk voor hem dat er toch van het thuisfront uit nog nieuwtjes en weetjes worden opgevolgd. Ondertussen zijn we dan ook zoals velen al weten in het huwelijksbootje gestapt. Dat was om precies te zijn 23 augustus 2008. Het was een prachtige dag ondanks het slechte weer.
xxx
