Vandaag
komen we bij nog 2 figuren uit de kerststal en we staan stil bij Maria en
Jozef.
Maria, een eenvoudig meisje werd de moeder van Jezus, de moeder van de kerk,
onze moeder…
Maria: de Gezegende Christusdrager.
We gedenken dat Jezus
dankzij Haar in de wereld onder de mensen is komen wonen. We vragen dat de
zegen die ze uitstraalde ook over ons mag komen en op ons mag blijven rusten.
Maar, is niet iedere
christen geroepen om een ‘Christusdrager’ te zijn en moet precies dat niet een
kenmerk zijn van elke christelijke gemeenschap?
Wie zijn de Maria’s, de Christusdragers van vandaag: een moeder die altijd in
de weer is om meer te geven dan haar gevraagd wordt, iemand die de communie, het 'lichaam van
Christus' naar een zieke man of vrouw in de buurt of het ziekenhuis draagt. In heel veel kleine dingen kunnen we vandaag
Maria ontmoeten, als zorgende, troostende, helpende hand.
De Maria van vandaag draagt een stukje God in haar…een eenvoudige vrouw die
zichzelf wegcijfert en zich ongezien en vrijwillig inzet voor haar medemens.
Een sterke vrouw die alles achterlaat om in de derde wereld zorg te dragen voor
kinderen in weeshuizen, in sloppenwijken.
Een
biddende vrouw die de lasten en zorgen van een ander in haar hart draagt en het
in gebed afgeeft aan onze Hemelse moeder.
Jozef,
een stille man, een ijverige werker. Hij kent de kunst om zichzelf weg te
cijferen. Hij woont in onszelf wanneer we ons hart vasthouden, niet begrijpen
maar aarzelend toch in vertrouwen de weg gaan die God met ons wilt gaan. De
Jozef van vandaag: vaders die met hart en ziel bekommerd blijven om hun
kinderen, hun leven lang. De werkers die willen bijdragen tot het welzijn van
iedereen. Allen die JA-zeggen op Gods roepstem.
Dit weekend, 3e zondag van de advent, plaatsen we de herders bij de stal.
Ongezien en eenvoudig. Ze dragen de geur van hun schapen met zich mee, het zijn
mensen die er dikwijls niet bij horen, mensen die geen plaats hebben, in de
stad, in het samenleven. Vroeger niet. Vandaag ook niet.
Herders, mensen die scheef bekeken worden
- hoe moet dat voelen? - altijd gewantrouwd,
nog voor je iets hebt gezegd of gedaan.
De
herder van vandaag is, een mens.
De werkloze, is een mens. De arme, is een
mens. De uitgestotene, de marginale, de ontheemde, is een mens.
De vrijwilliger die zich inzet voor de andere is een mens.
Wij worden
uitgenodigd om zorg te dragen voor alle mensen.
Vandaag
mochten we de os en ezel in onze kerststal plaatsen. Het zijn misschien niet de
slimste dieren maar toch vonden ze als eerste de weg naar Jezus en mochten ze
als eerste het Kind Jezus zien.
Het zijn gewone, eenvoudige dieren. Ze dragen andermans last, in alle eenvoud.
Vastberaden en volhardend stappen ze verder op moeilijke wegen. Met hun grote
oren blijven ze luisteren en geven ze warmte alleen al door aanwezig te
zijn. Vandaag noemen we hen: mantelzorger, welzijnswerker, vrijwilliger, Nog
altijd is hun leuze: Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is t leven
zoet, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet. Misschien kunnen
we hen vragen om ook ons de weg naar Jezus te tonen, zodat we kunnen antwoord
geven aan de roep van Johannes De Doper die ons vandaag vraagt: Keer je leven
om, keer je af van wat overbodig is
Opbouw van de kerststal - 1ste zondag van de Advent
We
kunnen er niet naast kijken, op straten en pleinen zien we reeds de lichtjes en
glitter die de kerstperiode aankondigen.
Het is goed om eens tot de kern van de zaak te komen.
Op onze parochie willen
we de kerststal op een speciale manier, stap voor stap opbouwen.
We willen stil staan bij de stal en de figuren, wie zouden de figuren uit de
kerststal vandaag kunnen zijn?
Op deze manier willen we komen tot wat Kerstmis is.
Hiermee willen we de boodschap, dat God in het kerstkind mens is geworden,
tastbaar maken.
Vandaag zien we enkel nog een lege, kille stal.
Geen hotel, geen B&B, geen
luxe Daar was geen plaats voor Jozef en Maria, geen plaats voor Jezus.
Ook vandaag is daar geen plaats voor mensen aan de kant van de maatschappij.
Zaterdag 1 december gingen we met een groep van 27 vormelingen en de catechisten van start. Na een gebedsmoment in de kerk zorgden enkele jongeren voor een tof kennismakingsspel in de Vlerke. Daarna terug naar de kerk voor een stukje catechese. We leerden hoe we op een eerbiedvolle manier naar de Communie gaan, wat onze taken zijn als misdienaar en nog veel meer. Na een zoektocht in de kerk begonnen de magen te grommen en konden we onze knapzak aanspreken. Karen leerde ons een eerste vreugdevol lied aan en we mochten kaarten knutselen voor onze gebedsvriend. We maakten ook 120 kerstkaarten die we op 19 december naar de mensen van het wzc H. Familie te Kuurne zullen brengen. Zondag waren we terug op post voor de startviering. Vier jongens waren al van corvé als misdienaars en anderen mochten voorlezen en de eerste kaars op de adventskrans aansteken. Een mooi begin van een boeiende tijd.
In schoonheid eindigen dit konden we doen met
onze missieploeg.
Op vrijdag 16 november 2018 hadden we ons laatste
missiefeest.
De totale opbrengst dit jaar bedroeg 3.062,46 waarvan 1.500 geschonken
zal worden aan de vzw Kinderen van Flores, het werk van Marie-Jeanne Colson in
Indonesië.
Een bedrag van 1.500 gaat naar de zusters van Maria werkzaam in
Vietnam.
We blijven ook verder ons adoptiekind Risan in Indonesië steunen.
Dank
aan allen die ons op de één of andere manier hebben gesteund.
Op zondag 7 oktober gingen we van start met het nieuwe jaarthema:
7 is voldoende, 5+2, Vreugdevol gestemd.
We willen
alvast werken met 3 puntjes:
Deeltafel
waar je één en ander kan vinden maar ook delen, een gebed, een uitnodiging, een
foto, een....
Gebedskaart in tweevoud
– spreek iemand aan waarmee je in gebed verbonden kan zijn.
Gebedsintenties – noteer op de
symbolische broodjes en visjes je intentie. Elke zondag worden deze bij de
voorbeden aangebracht en samen met de andere gebeden aan God voorgelegd.
Dankbaar om de jongeren die aanwezig waren en meewerkten. Dankbaar om de versierde fietsen van de kinderen. Dankbaar om het koor Jocanti die er samen met Karen alles voor over hadden om de viering op te luisteren. Dankbaar om vormelingen van de voorbije jaren die meehielpen om ook een muzikaal tintje te geven aan de viering. Dankbaar om de vele aanwezigen, de vele mensen die op de uitnodiging af kwamen, de politie om alles in goeie banen te leiden.
We kunnen alleen maar vreugdevol zijn om de mooie viering van zondag 24 juni 2018.
Dat iedereen welkom was werd al duidelijk bij de ingang waar iedereen een fijne attentie aangeboden kreeg door de jongeren.
Dankbaar om allen die op de uitnodiging zijn ingaan, dankbaar om de gezinnen die hun kinderen en ons steunen;
Dankbaar om een student, die wij ongeveer 10 jaar geleden mochten begeleiden op de weg naar zijn vormsel en die speciaal van Gent kwam om de viering mee te helpen opluisteren.
Dankbaar om de dienstbaarheid van de misdienaars.
Dankbaar om het leuke, eenvoudige en toffe samenzijn achteraf in de hof van de pastorie.
Dankbaar om het koor Jocanti op wie wij steeds een beroep mogen doen. Voor herhaling vatbaar zouden we zeggen.
Dit jaar is het juist geteld 10 jaar geleden dat we met de catechisten op weg gingen en intussen mochten we 297 jongens en meisjes begeleiden naar de dag van hun vormsel.
Daarom willen wij, catechisten samen met enkele vormelingen en ouders de uitdaging aangaan om op zondag 24 juni om 9.30 u zoveel mogelijk van deze jonge gasten te verwelkomen in de eucharistieviering.
De mooie affiche werd ontworpen door een vormeling en nu doen we een beroep op iedereen om deze uitnodiging en affiche zoveel mogelijk te verspreiden, te delen, te liken.
Wie doet mee en helpt ons opdat we zouden slagen voor deze uitdaging.
