Twee jaar moesten
we wachten
om jullie te delen onze nieuwjaargedachten.
2021 is een jaar om gauw te vergeten
dat zullen de virologen en hooggeplaatsten ook wel weten.
Van een dierbare
afscheid moeten nemen
bracht vele families in de problemen.
Het was triestig om te zien
dat je maar mocht samen komen met een stuk of tien.
In alles waren we
zo beperkt
en vele activiteiten moesten worden herwerkt.
We zien amper nog elkaars ogen
mensen zijn moeilijk te herkennen, kan je dat geloven? Een eerste, tweede of boosterprik
heel deze situatie
is vervelend, vind ik.
Toch hebben we geprobeerd om te wikken en te wegen
en verder te gaan op Gods wegen.
Voor eerste
communicanten en vormelingen was het langer wachten om het sacrament te
ontvangen
want met zÿn allen zaten we in onze bubbels gevangen.
We werden op het hart gedrukt dat we van thuis uit moeten
werken
maar hoe doe je dat met open kerken.
Het was een jaar
van stoeltjes weg en stoeltjes weer
en dit deed ons
hart toch veel zeer.
Waren we met vijftien om eucharistie te vieren
dan zag je aan de kerkdeur een papiertje zwieren.
Hierop stond te
lezen voor deze dienst is het VOLZET
ja, met ééntje meer raak je misschien wel besmet.
Het herdenken van het laatste avondmaal en sterven van
Jezus moesten we missen
want zelfs op de hoogdagen waren er geen missen.
Om met Lichtmis
het doopschelpje te kunnen krijgen
moesten de ouders zelfs een mailtje schrijven.
Voor een Askruisje moest je ook reserveren
‘t was een andere manier om het begin van de vasten te beleven.
Het koor Jocanti
mocht ook niet repeteren en niet zingen
wat waren dat toch allemaal triestige dingen.
Ze hadden nochtans een liedje kunnen zingen over Corona
op de melodie van Mo-o-nia.
Maar we bleven vechten en bidden met Onze-Lieve-Heer in ons midden.
Aan de Heilige Geest vroegen we om kracht
en hij heeft ons op goede gedachten gebracht.
Mensen werden via
mail, briefjes en deurbezoekjes bijeen gehouden
en zo ontstond een grote vriendenkring, om van te houden.
Onze zieken en bejaarden werden door vrijwilligers niet
vergeten
en konden met Pasen, chocolade eitjes eten.
In de Meimaand deden
we een oproep om onze Hemelse Moeder te gedenken en gans de maand bleven de mensen Haar
volop bloemen schenken.
De eerste communicantjes knutselden prachtige papieren
bloemen
tis toch ook de moeite om dit eens te vernoemen.
Het was ook die
maand dat priester Gaby werd 75 jaar
en voor hem hadden we een verrassing klaar.
Met een smoesje en onder klokkengeluid lokten we hem naar buiten
waar opgetrommelde mensen stonden te juichen en te fluiten.
Een paar maanden
later ging hij met welverdiend pensioen
en hadden we een andere herder van doen.
Met dankbaarheid mochten we priester Marc welkom heten
wat hij voor ons doet zullen we nooit vergeten.
Hij mocht beginnen
met volop de fietsen en autoÿs te zegenen
en gaf met wijwater van zÿn latte, ÿt was net of het begon te regenen.
Elke woensdag is hij paraat voor de ochtendmis
ja, we zijn blij dat hij er is.
Ook zijn we blij
met de gebedsgroepen in ons midden
want we weten maar al te goed hoe belangrijk het is te blijven bidden.
Zo bestaat de gebedsgroep Salve Regina al 25 jaar
en hun gebed is vruchtbaar.
Wist je dat in de
maanden juli en augustus 250 kaartjes werden geschreven
het was de wens dat iedereen een mooi vakantiemoment mocht beleven.
Het was ook leuk te zien dat het inzamelen van goederen voor Gambia een
succes was
hiermee steunen we vele mensen en ook kinderen in de klas.
Op jonge gasten
doen we ook graag een beroep
en ze geven graag gehoor aan onze oproep.
Ze nemen een taak op als lector, accordeonist en pianist
geef toe ze doen het super en het is zeker niet mis.
Ook zijn we
vreugdevol met onze krakÿs van misdienaars
op hun manier zijn ze heel dienstbaar.
Op al deze manieren konden we de vreugde van het
Evangelie beleven
en deze aan elkaar doorgeven.
Intussen zijn we
met een nieuwe lichting vormelingen van start gegaan
ze worden door 8 catechisten bij gestaan.
Het zal jammer genoeg terug geen werking worden zoals we hadden gehoopt
maar het is een toffe groep, dus dat beloofd.
Vandaag zijn er
weer enkele van deze gastjes van de partij
dat maakt ons vreugdevol en blij.
Voor ieder van jullie hebben ze een kaartje met een woord
we zouden zeggen: ´Elk zegge het voort¡.
Want voor elke tocht is er een ster
dus zoek het niet te ver.
Jammer genoeg mogen we vandaag het glas niet heffen en niet klinken
we zullen er dus thuis eentje op elkaars gezondheid
moeten drinken.
We zeggen alvast
santé
en nemen jullie in gedachten en gebedmet
ons mee.
Dit jaar een Kerststal met een Boodschap: "De vreugde van het Evangelie". Versier je kerststal of kerstboom met een figuur met boodschap - deze kan je afhalen in de kerk. Stuur een kaartje naar iemand : een buur, vriend, ziek of eenzaam mens of .... Kaartjes kan je gratis meenemen. Of kom een kijkje nemen want ook in de kribbe ligt misschien een Kerstboodschap voor jou.
Tof om in dit weekend waarop Jezus zegt: "Alles wat je doet voor een kind, voor al wie klein en onaanzienlijk is, dat doe je voor God", zoveel kinderen te mogen verwelkomen bij de verschillende doopsels.
Ook op deze dag mochten de vormelingen hun naam opgeven. Het was dus terug een feestelijk weekend, ook in de kerk.
Dankbaar om vandaag terug met velen, wel geteld met 137 mensen, eucharistie te mogen vieren. Er was plaats voor klein en groot. Tof om onze kandidaat vormelingen te mogen verwelkomen.
Als kind tekende mijn oma me, telkens we op kamp of reis vertrokken, met een kruisje en gewijd water dat ze in een plastieken Mariabeeldje, mee bracht uit Lourdes.
Misschien een goeie oude gewoonte om wat op te frissen.
Daarom werden flacons gevuld met water en gezegend door priester Marc. Elk gezin kon een flacon meenemen naar huis.
God zegen en beware ons, misschien kunnen dit de woorden zijn die we uitspreken wanneer we op weg gaan, niet alleen in het verkeer maar ook op weg naar onze medemens.
