Behendig bestreelt hij met de punt van zijn tong haar pronte liefdesknop. Libertijns languit ligt ze op het royale ronde bed, de benen wijd open. Met de handen graait ze gretig door zijn volle grijze haardos. Ze voelt de golfjes van genot in een constante stroom via de onderbuik doorsidderen tot in de kleinste hoekjes van haar hongerige ebbenhouten lijf.
"Oh Albert, gij doet dat zo goed."
Aangevuurd door deze blijk van appreciatie schakelt de viriele en ervaren vijftiger een versnelling hoger. Zijn vlezige spraakorgaan bewerkt nu in een strak tempo haar van wellust druipende kut. De krolse negerin bezwijkt en komt klaar. In haar hoofd is het alsof ze bedwelmd wordt door een heerlijk heilzaam rozig gas en de hele kamer lijkt om haar heen te draaien als een tol.
"Mmmmm. Que c'est merveilleux."
Van zodra ze het pittige orgasme volledig heeft doorbeleefd, zet ze zich op de knieën, buigt voorover en neemt Alberts mast in de mond. Na een minuutje vakkundig sabbelen en zabberen deponeert hij kreunend zijn Batida de Coco in haar dorstende tater. Met gulzige slokken drinkt ze alles op om daarna zijn bonkige eikel grondig clean te likken. Fel bezweet leggen ze zich naast elkaar en staren naar het plafond.
"Eigenlijk woont gij hier schoon, weet ge dat?"
't Is dat hij nog wat verdwaasd is door de intense sex, want Albert trapt hier vierkant een open deur in. De penthouse op de hoogste etage van het in het aangename Hoog Sint-Gillis gesitueerde pand is chique en stijlvol en het uitzicht bekoorlijk. De trendy bars en restaurants van de Parvis liggen op een boogscheut en het Park van Vorst biedt groen en verstrooiing. Normaal gezien is deze locatie geen spek voor de bek van een aan de gemeente werkende poetsvrouw, maar met de gulle steun van haar rijke amant krijgt de Congolese het plaatje mooi rond.
"Grâce à vous, mon chouchou."
"Ik zie u graag."
"Ik u ook."
Ze verstrengelen zich wederom en zoenen innig en teder. Zacht wrijft hij met zijn vingers over haar vochtige gleuf en steekt de middelste naar binnen. De tepels van haar enorme tieten harden langzaam weer aan.
(Wordt vervolgd, ten laatste op dinsdag 20 mei 2014.)
De boxen knallen het legendarische "Didi" van Cheb Khaled de kantine binnen en de darboeka ontwikkelt per direct een opzwepend ritme. De vrouwen en vriendinnen van de spelers voelen het kriebelen, zetten hun drankjes aan de kant en schuifelen enthousiast richting de provisoire dansvloer. Sensueel heupwiegend laten ze de zwoele raï-klanken op zich inwerken. Naarmate het lied vordert worden hun bewegingen losser en losbandiger. Yasmine bevindt zich te midden de uitgelaten bende en smijt zich helemaal. Haar lijf blinkt van het zweet. Het mansvolk slaat het tafereel geamuseerd en met volle goesting gade. Zo kijkt ook Dieter, ploeggenoot en goeie maat van Michiel, aandachtig toe.
"Michiel, echt waar, die Yasmine is een "keigraaf" mamzelleke. Hoe lang kent g'haar al?"
De geneeskundestudent checkt zijn horloge.
"Sinds ongeveer...vier en een half uur."
"Pardon? Zijt g'aan 't zeveren of wa?"
"Neen. Ze is zich komen aanbieden en ik ben op haar aanbod ingegaan."
"Zich komen aanbieden? Bedoelt ge dat ze helemaal vanuit Brussel is gekomen om u binnen te doen?"
"Yep. So ist das."
"You lucky bastard. Dat mij dat nu nooit overkomt. Maar hoe kent ze u dan?"
"Eigenlijk heb ik iets met haar beste vriendin. Die twee hebben over mij gepraat en zo moet Yasmine via via aan de weet gekomen zijn dat ik hier in de goal sta. Et voilà, daar was ze ineens."
"Wow. Vet verhaal. Wat gaat ge doen met die andere, die beste vriendin zogezegd?"
"Da weet ik nog niet. Zorgen voor morgen, zou 'k zeggen."
"Misschien moet ge toch al eens nadenken over een gepaste strategie. Vrouwen kunnen venijnig uit de hoek komen."
"Weet ik. 'k Ga vanavond nog wa potten pakken en genieten van da lekker "bisjke". We lossen de problemen later wel op."
"Santé!"
(Wordt vervolgd, ten laatste op zaterdag 17 mei 2014).
"'t Valt inderdaad moeilijk te verstaan. Moest ìk de kans krijgen, 'k geef u elke dag een flinke beurt. Geloof mij, ge zoudt niks tekort komen."
Op papier komt wat hij zegt cru over, maar Ben, alias Théo, is simpelweg recht voor de raap. Estelle weet het naar waarde te schatten. Liever dat dan iemand die, zoals haar eigen halve trouwboek, niet de ballen heeft om eerlijk te zijn rond essentiële kwesties, zoals daar is : zijn geaardheid.
"Meent ge dat?"
"Estelle, ma belle, gij zijt een natte droom voor iedere gezonde man."
"Allé vooruit, goe bezig. Ga door."
"Neen, 't is zo. Gij hebt ogen om in te verdrinken, een mond om non-stop kuskes op te geven en een lijf waarvan elke vierkante centimeter mij doet trillen van opwinding."
"Amai. Subiet ga 'k het zelf nog geloven."
"Dis-moi, waarom zijt ge met die vent getrouwd? Had ge niet in 't snotje dat hij voor "den andere kant" was?"
"Neen. Stom, ik weet het. Maar ja, liefde maakt blind. Da wordt toch gezegd, n'est ce pas?"
"Op amoureus vlak maakt iedereen zijn fouten."
"Spreekt ge uit ondervinding?"
"Naturellement."
"Vertel."
"Wel, ik ben sinds twee jaar samen met een Marokkaans meisje, maar 't zijn twee verloren jaren. We passen gewoon niet bij elkaar."
"Zijn jullie een koppel?"
"Eerstdaags zet ik er een punt achter."
"Wat scheelt er dan aan?"
"Leyla heeft te veel kak aan haar gat. Ze wil iemand met een "hoog" diploma, een dokter of een advocaat of zoiets. Ik ben te min voor haar."
"Heeft ze u dat zo gezegd?"
"Dat niet, maar ik vòel dat. Vroeger studeerde ik voor verpleger. Ik ben hier mee gestopt om te gaan werken. Sindsdien doet ze helemaal anders tegen mij. Koeler. Afstandelijker."
"Da's nie schoon van haar."
"Ze kan de pot op. 't Is zoals een maat van mij altijd zegt : pourquoi te moquer pour une femme, il y en a assez."
"Ziehier, toogfilosofie van de betere soort. Daar gaan w'er nog eentje op drinken."
"Parler Vrai"
