"Vertel eens wat meer over die...hoe spreekt ge die naam nu ook al weer uit?"

"Michiel. Mi-chiel. Da's nu toch niet zo moeilijk?"

"Mi-sjiel. Zeg ik het zo goed?"

"Laat maar."

"Alors, hoe is hij, uw Misjiel?"

"Hij is groot, ongeveer één meter negentig, en atletisch. Hij heeft zwart haar en donkere ogen. Die heeft hij naar 't schijnt van zijn moeder, van origine een Spaanse. Qua karakter is hij zachtaardig en lief. En vooral : hij kan goed luisteren. Als ik bij hem ben voel ik mij zo...gewaardeerd. Maar, let op : 't is geen mietje. Hij weet wat hij wil en als hij ergens voor gaat, dan gaat hij er ook ècht voor. Hij heeft een sterke mentaliteit. Hij is ook sportief, staat in de goal bij een of ander voetbalploegje uit de provincie. En, last but not least : als alles volgens plan verloopt behaalt hij binnen enkele weken zijn diploma van dokter in de geneeskunde."

"Amai, dat klinkt allemaal als het ideaalplaatje van de prins op het witte paard. Maar, ik wil bewijzen zien, sister. Zit hij op facebook?"

"Ah ja, wacht..."

Leyla diept haar hippe, via studentenarbeid zelf verdiende i-phone 5 op uit haar tasje en tovert enkele foto's van Michiel op de display.

"Oh la la. T'as raison. Ca c'est vraiment un beau garçon. Daar zou ik ook wel eens mee willen rollebollen."

"Gij slons, gij. Ik verwittig u : ge gaat er schonekes met uw pollen afblijven. Ce mec est à moi."

"It's a free world, baby."

"Grrrrrr."

De beide jongedames lachen hartelijk en voluit en geven elkaar een girlie high five als om het plezier te onderstrepen dat ze beleven aan hun vrolijke gezwans.

"Even serieus nu. 'k Versta zeer goed dat ge verliefd zijt, maar moet dat per se op een Vlaming? Wat mankeert er bijvoorbeeld aan Ben?"

"Ben is ok. Wat mij betreft kunnen we vrienden blijven. Maar, kijk : hij stopt met zijn studies om te gaan werken in de Footlocker, gewoon omdat hij dat een sjieke winkel vindt en om afslag te krijgen als hij een zoveelste paar sneakers aankoopt."

"Hij werkt tenminste."

"In vergelijking met veel andere "brothers" is dat zeker te prijzen. Ik van mijn kant wil een man die de lat hoger legt. En, voor de goede orde : dat heeft niks met geld te maken. Ik voel mij gewoon prettiger bij iemand die iets wil bereiken in zijn leven, die iets wil opbouwen. Kunt ge dat verstaan?"

"Best wel. Zijn er dan geen Marokkaanse gasten die beantwoorden aan dat profiel?"

"Carrément : 'k ben er zo nog geen tegengekomen. Onze jongens weten over 't algemeen hoe ze zich moeten kleden. Ze besteden veel tijd en moeite aan hun uiterlijk en zien er steeds pico bello uit. Daar is op zich niets mis mee, het is zelfs een kwaliteit, maar ze missen het wezen om voor zichzelf een plan te ontwikkelen en de discipline om door te zetten en dat plan te realiseren. Ze flanneren graag, ze hangen graag met vrienden rond op straat, in de stad of op de pleintjes. Ook hier zie ik geen graten in, ware het niet dat het voor de grote meerderheid van hen daarbij blijft. Ik zie er omzeggens geen die de onwrikbare wil tonen om zichzelf te ontwikkelen en hogerop te geraken. Altijd maar palaveren en bla bla bla verkopen en slappe excuses zoeken om toch maar niet aan de slag te moeten gaan. Herkent ge dat of vindt ge dat ik uit mijn nek klets?"

"What you see is what you get. Er zit spijtig genoeg veel waarheid in wat ge zegt."

"Waar ik ook niet mee overweg kan is die hiphopperige macho-attitude. Die kerels denken dat een vrouw hard en respectloos moet behandeld worden, dat dat zo hoort en dat dat goed is. Terwijl zulke denk- en gedragspatronen er alleen maar op wijzen dat de vent in kwestie hetzij dom, hetzij slecht van inborst, hetzij zwak van karakter, hetzij een combinatie van meerdere van die eigenschappen is. Ik verafschuw dergelijke vadsige haantjesachtige lullen met hersenen ter grootte van een okkernoot. Neen, een echte man is voor mij iemand die elke dag opnieuw hard en gefocust naar zijn doel toewerkt en die de ballen heeft om een vrouw te laten zijn wie ze is."

"Right on!"

   

 

 

"'t Is niet meer uit te houden. Hij is bijna niet meer thuis. Zogezegd voor zijn werk, maar 'k ben er zeker van dat hij bij die zwarte hoer zit."

"Hebt g'al een keer geprobeerd om er met Albert over te praten?"

"'t Is geen avance. Hij liegt alles af."

"Maar hebt g'hem al eens rustig aangesproken? Misschien zal hij dan meer open zijn."

"Chris, ik wil gans die cirque niet meer. Trop is teveel. Hij heeft gedurende al die jaren dat we samen zijn nog niet anders gedaan dan mij bedriegen met van die negerinnen. 'k Moet mij daarover zetten en ook mijn gangen gaan."

"Oei, oei, wa zegt gij nu?"

"Awel, ik ga doen zoals gij. 'k Ga mij een jonge vrijer zoeken. 'k Wil opnieuw de sensatie voelen van een aantrekkelijke man die heet loopt van mij, die bij wijze van spreken de kleren van mijn lijf wil scheuren van zodra hij mij ziet."

"Trapt gij nu niet een beetje door?"

"Neen. 't Is verdorie mijn beurt. Wanneer gaan we de stad in?"

"Annetteke, ge zijt over uw toeren. Probeer eerst te klappen met Albert alvorens dingen te doen waar ge achteraf spijt van hebt."

"Ik vroeg : wanneer gaan we nog eens de stad in? Deze namiddag?"