Inhoud blog
  • 27. Albert en Annette. (bis)
  • 26. Ben en Estelle. (ter)
  • 25. Achmed en Leyla.
  • Park van Vorst.
  • De "Parvis".
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    "Parler Vrai"
    Een Pornografische Roman.
    27-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1. Ben en Chris.
    Hij schuift de stoel galant onder haar bips. Happy en verward tegelijk glimlacht ze hem toe. Hij glimlacht vriendelijk terug en gaat tegenover haar zitten.

    "Hoe heet je?"
    "Wel, Ben, ik heet Chris."
    "Tiens, Chris is toch een mannennaam?"
    "'t Is eigenlijk een afkorting van Christiane, maar dat vind ik te oud klinken."

    Ze zijn nog maar enkele seconden aan het praten en het hoge woord is er al uit. "Oud". Het was die vrijdag in mei heet weer. Ze was afgezakt naar het Westland Shoppingcenter, iets wat ze wel vaker doet om haar lege dagen te vullen. Eerst had ze een koffietje gedronken in de "Samoka", recht tegenover de C§A. Daarna bezocht ze al kuierend haar favoriete zaken. Terwijl ze bezig was via een stripje een nieuw parfum uit te proberen, had ze instinctief even opzij gekeken en zijn blik gekruist. Hoewel zeker niet antipathiek, was het een blik waarvan het duidelijk was wat hij inhield. Ze stond als aan de grond genageld. Een zalige lichtheid nam bezit van haar onderbuik en haar hoofd voelde heerlijk ijl. Haar hart begon per direct sneller te kloppen. Hij was op haar afgestapt, had zich voorgesteld als "Ben" en had haar iets te drinken aangeboden. Als in een soort van trance had ze stamelend toegezegd.

    "Hoe oud ben je dan?"
    "Oei, wil je dat echt weten?"

    Dit had ze nog nooit meegemaakt. Ok, er waren nu en dan mannen die haar aanspraken, maar deze was anders. Jonger. Knapper. En...zwart. 't Is te zeggen, chocoladebruin en Afrikaans.

    "Toch wel."
    "Wat denkt ge?"

    Als ladies man weet Ben dat hij deze even traditionele als tricky vraag zeker niet naar waarheid mag beantwoorden. Edoch, hij mag ook niet overdrijven in zijn galant leugentje.

    "Ik denk ergens eind de dertig, begin veertig."
    "'k Vrees dat g'er een paar jaartjes moogt bijdoen."
    "Vijfenveertig?"
    "Ik ben er tweeënvijftig."

    ("Wow, da's bijna het dubbele van mijn leeftijd. Kan mij geen zak schelen : je bent een lekker wijf en ik wil je.")

    "Meent ge dat? Tweeënvijftig?"
    "Nu hebt ge zeker spijt?"
    "Waarvan?"
    "Awel, dat ge me hebt meegevraagd."
    "Neen gij. Bijlange niet. Ge ziet er verdorie heel goed uit."

    De jonge man had haar opgemerkt op het moment dat ze de Zara binnenstapte en was per direct gegrepen door haar bekoorlijke uiterlijk. Ok, een duidelijk leeftijdsverschil viel niet te ontkennen, maar de impact van deze bedenking verviel in het niet bij het aanschouwen van haar romige lijf dat helemaal tot zijn recht kwam in de strakke, flinterdunne en ongetwijfeld zeer dure zomerjurk die het omspande.

    "Maar ik kan uw moeder wel zijn."
    "Doet er niet toe. Laat ons over iets anders praten. Zijdt ge getrouwd, hebt ge kinderen, werkt ge?"
    "Ik ben getrouwd. Ik heb één dochter, maar die is het huis al uit. Ik heb geen baan. Van opleiding ben ik verpleegster. Mijn man heeft mij indertijd na de geboorte van Estelle gevraagd om te stoppen met werken en thuis te blijven voor de opvoeding. Vandaar..."
    "Er klinkt wat spijt door in uw stem..."
    "Als ge zo hele dagen thuis blijft terwijl 's morgens de anderen vertrekken, op den duur hebt ge de indruk dat het echte leven aan u voorbij gaat, dat g'er niet meer bijhoort."
    "Waarom hebt ge dan toegezegd?"
    "Wel, aanvankelijk zag ik het wel zitten. Niet meer die constante stress, gewoon rustig ervoor zorgen dat de ménage draait en op orde is. In de eerste maanden was dat ook wel zo, maar na verloop van tijd begint dat leeg aan te voelen."
    "Wat doet uw man voor werk?"
    "Hij is CEO."
    "Oh la. Dan verdient hij goed zijn boterham."
    "'t Is geen sukkelaar."
    "Van wat voor een bedrijf is hij CEO, als ik vragen mag."
    "Hij runt een keten van fastfoodrestaurants."
    "Fastfood. Dan maakt hij de mensen dik."
    "Pas op, 't is zogezegde gezonde fastfood. Een jaar of twintig geleden begonnen er velen die Amerikaanse Mc Donalds-toestanden beu te geraken. Er was zeker nog nood aan een snelle hap, maar de alternatieve tweeverdieners uit de stad wilden wel iets lichters verteerbaar naar binnen spelen dan al die vette burgers. Mijn man is in dat gat op de markt gesprongen."
    "Hoeveel restaurants heeft hij dan nu onder zich?"
    "Een stuk of veertig."
    "Oeps, da's veel. Ik ken uw man niet, maar toch kan ik al twee dingen over hem zeggen : hij is rijk en hij heeft een beeldmooie echtgenote."

    Hoewel op 't eerste zicht misschien wat overdreven, voelt de elegante ondernemersvrouw zich uitermate gevleid door dit compliment. Ze glimt van plezier en voelt zich helemaal gloeien.

    ("Niet te geloven. Dit kan niet, dit mag niet... Maar hij is zo... Zou hij mij echt willen?")



    (Wordt vervolgd op dinsdag 04 maart 2014.) 





     


    27-02-2014 om 00:00 geschreven door Chris,xxx  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    Archief per week
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs