Op papier komt wat hij zegt cru over, maar Ben, alias Théo, is simpelweg recht voor de raap. Estelle weet het naar waarde te schatten. Liever dat dan iemand die, zoals haar eigen halve trouwboek, niet de ballen heeft om eerlijk te zijn rond essentiële kwesties, zoals daar is : zijn geaardheid.

"Meent ge dat?"

"Estelle, ma belle, gij zijt een natte droom voor iedere gezonde man."

"Allé vooruit, goe bezig. Ga door."

"Neen, 't is zo. Gij hebt ogen om in te verdrinken, een mond om non-stop kuskes op te geven en een lijf waarvan elke vierkante centimeter mij doet trillen van opwinding."

"Amai. Subiet ga 'k het zelf nog geloven."

"Dis-moi, waarom zijt ge met die vent getrouwd? Had ge niet in 't snotje dat hij voor "den andere kant" was?"

"Neen. Stom, ik weet het. Maar ja, liefde maakt blind. Da wordt toch gezegd, n'est ce pas?"

"Op amoureus vlak maakt iedereen zijn fouten."

"Spreekt ge uit ondervinding?"

"Naturellement."

"Vertel."

"Wel, ik ben sinds twee jaar samen met een Marokkaans meisje, maar 't zijn twee verloren jaren. We passen gewoon niet bij elkaar."

"Zijn jullie een koppel?"

"Eerstdaags zet ik er een punt achter."

"Wat scheelt er dan aan?"

"Leyla heeft te veel kak aan haar gat. Ze wil iemand met een "hoog" diploma, een dokter of een advocaat of zoiets. Ik ben te min voor haar."

"Heeft ze u dat zo gezegd?"

"Dat niet, maar ik vòel dat. Vroeger studeerde ik voor verpleger. Ik ben hier mee gestopt om te gaan werken. Sindsdien doet ze helemaal anders tegen mij. Koeler. Afstandelijker."

"Da's nie schoon van haar."

"Ze kan de pot op. 't Is zoals een maat van mij altijd zegt : pourquoi te moquer pour une femme, il y en a assez."

"Ziehier, toogfilosofie van de betere soort. Daar gaan w'er nog eentje op drinken."

Ze kijkt op en wenkt.

"Garçon!"

  

Annette is er helemaal klaar voor. De flamboyante bourgeoise heeft er bij Chris op aangedrongen om bij Ben eens te horen of hij toevallig niet iemand kent die zin zou hebben in een rendez-vous met een naar avontuur hunkerende madam zoals zij er een is. Ze drukt de hoorn wat steviger tegen haar buis van Eustachius aan.

"Karim."

"Pardon?"

"Ka-rim. C'est quand même pas un nom difficile, je pense."

"Mm. Is 't een Belg?"

"Een van Marokkaanse afkomst."

"Maakt mij nie uit. Nie meer. En, ca vaut la peine?"

"'k Peis van wel. Zeg, ge zijt toch zeker dat het dat is wat ge wilt?"

"Zekerder dan ooit. Waarom of voor wie zou ik mij nog moeten inhouden? Toch nie voor mijne vent? Die doet dat ook niet. Heeft hij nooit gedaan, trouwens."

"Bon, in dat geval, de Metro Valdi, zegt u dat iets?"

"Nie direct."

"Toch wel, ge moet da kennen. Da's die boîte nie ver van de Beurs. De propriétaire is ne kleinen Italiaan, Antonio. Hij treedt er elk weekend zelf op en zingt dan zo van die schoon Franse en Italiaanse liekes."

"Ja, ja, 'k weet al op wie g'het hebt. Die zaak is daar al vele jaren. Komt die Karim daar ook over de vloer, misschien?"

"'t Schijnt. Hij stelt voor dat jullie daar afspreken."

"Da valt te arrangeren. Tu viens avec?"

"Nee neen. 'k Ga jullie niet in de weg zitten, als ge snapt wat ik bedoel."

"Ge zijt ne schat. Maar, hoe ga ik die mec herkennen?"

"Awel, Ben heeft hem ook die vraag gesteld, hoe jullie elkaar gaan vinden, want op een zaterdagavond zit daar toch al gauw meer dan 50 man."

"En, wat heeft Karim daarop geantwoord?"

"'k Wil het u meedelen, maar 'k moet u verwittigen : hij was nogal "stout" in zijn propositie."

Chris' ogen krijgen een vrolijke twinkeling en om haar lippen speelt een ondeugend lachje.

"Nu maakt ge mij curieus."

"Hij zei dat g'u zo sexy moet opkleden dat zijn blik als vanzelf wordt aangezogen door uw verschijning. Da waren zijn woorden."

"Mon dieu, is da zo nen heten bok?"

"'t Moe zijn. Annetteke, mijn gedacht gaat g'u daar een schoon occasie aan doen."

"Ge geeft mij hoop."

"En hoop doet leven, n'est ce pas?"

  

Michiel heeft plaats genomen recht tegenover Yasmine. Hij ziet hoe zijn ploegmakkers en de talrijke overige aanwezigen van het mannelijke geslacht regelmatig bewonderende blikken in hun richting werpen. Ongetwijfeld vragen ze zich af wie dat lekkere diertje aan zijn tafeltje wel mag zijn.

"Hoe bedoelt ge?"

"Wel, ik bedoel dat jullie zouden hebben afgesproken dat gij mij zoudt proberen verleiden, om te checken of ik betrouwbaar ben."

"Ecoute, Mi-sjiel : geen enkele vent is 100% te vertrouwen. Dat weet ik, dat weet Leyla. Nous sommes des femmes-BX, geen wereldvreemde trutjes."

"Gij moet precies ook niet lang zoeken naar uw woorden."

"Ik zeg de dingen zoals ze zijn. Parler vrai. Klinkt het niet, dan botst het."

"Hallelujah!"

"En, wa vindt ge nu van mij?"

Schaamtevrij steekt de franke stoot haar pronte tetten vooruit. Deze springen bijna uit het diep uitgesneden topje. De jonge doelman voelt zijn paal onstuitbaar opwellen.

"Awel, uw borsten zijn, laat ons zeggen...artistiek verantwoord. Jan Hoet zou ze zeker in zijn SMAK willen."

"Jan Ww-oet, c'est qui?"

"Laat maar. 't Komt er op neer dat ze zeer, zeer mooi zijn."

"Welaan dan, zijn we weg?"

Even later staan beide jonge mensen elkaar hartstochtelijk te zoenen in 't kotteke van den arbiter. Gretig trekt Michiel het jeansrokje van Yasmine omhoog en haar petieterige, online bij Pretty You bestelde slipje omlaag. Zij, van haar kant, snokt zijn Kappa trainingsbroek naar beneden en begeleidt met vlotte hand zijn pal staande Elio di Rupo richting haar sappige flamoes. Enkele tellen later komen ze alle twee kreunend als beesten klaar. 't Is dat vanuit de belendende kantine de muziek luid weerklinkt, want anders had men hen kunnen horen tot aan de overkant van 't voetbalplein. Ze hijgen uit en fatsoeneren zich.

"Kom, dan stel ik u voor aan mijn maten."

Wanneer ze hand in hand opnieuw de gelagzaal betreden voelt ze hoe zijn zaad zich vanuit haar voor even gebluste kut langzaam vermengt met het zweet aan de binnenkant van haar vlezige dijen.

"...Dag Estelle. Hoewel ik je niet ken, lijkt het mij geen slecht idee om eens af te spreken. Hopelijk zie je dit zitten. Mijn naam is Théo en, zonder te willen stoefen : ik kan goed luisteren en af en toe wordt verteld dat ik best aangenaam gezelschap kan zijn... "

De bijgevoegde foto toonde een aantrekkelijke atletische halfbloed van rond de 25. Echter wel een die, ondanks zijn open en sympathieke gelaatstrekken, niet 100% eerlijk en te vertrouwen blijkt, want hij gebruikt om misleidende redenen zijn tweede naam : Théo in plaats van Ben. Ofschoon in principe geen type dat op dergelijke verzoeken ingaat, deed Estelle dit nu wel.

"...Dag Théo. Jij laat er geen gras over groeien, moet ik zeggen. Direct op uw doel af. Ik zal dat dus ook maar doen : morgen om zes uur, de Zebra Bar op het Sint-Goriksplein, past u dat? Ge kunt mij herkennen aan mijn "pinkie" dresscode en mij hypercoole Dolce & Gabbana-zonnebril. Voor de zekerheid geef ik u mijn nummer : (0476) 73 73 83..."

Haar mijmeringen worden plots onderbroken door de tune van haar overgaande smartphone.

"Dag Estelle. Ik kijk momenteel naar iemand in een supersexy roos jurkje. Ben jij dat of sta ik de verkeerde chick aan te gapen?"

Als in een vingerknip overmand door een gelukzalige, bedwelmende spanning, stelt de schoonheid zich recht en tuurt verwachtingsvol in het rond. Aan de overkant van het pleintje, de i-phone tegen het oor gedrukt, lacht Ben haar toe en steekt hij zijn hand op ten teken van herkenning. Op een sportief drafje komt hij tot bij het tafeltje en drukt haar een zoentje op de wang.

"Zo, jij bent dus Théo?"

"The one and only."

(Wordt vervolgd, ten laatste op woensdag 07 mei 2014.)  

De sfeer in het afgeladen volle kantientje is uitgelaten. Het warme weer zorgt voor dorstige kelen, fris getapte pinten brengen soelaas. Misj, da's Michiel, student geneeskunde en doelman van het lokale clubje uit het pittoreske Pajottenland. Hij viert met zijn ploegmakkers de zopas met een zege afgesloten laatste wedstrijd van het seizoen. De jonge mannen komen net van onder de douche en zijn vast van plan om er samen met een handvol diehard-supporters nog een goei lap op te geven. De mamzel achter de toog gaf de knop van het toestel een stevige ruk naar rechts en de plaatjesdraaier van de plaatselijke vrije radio, die weet heeft van het op handen zijnde feestje, laat de ene leuke hit na de andere de ether inknallen. Er wordt luid gepraat, gedold en gelachen en het ene rondje volgt het andere op.

"Van wie, zegt ge?"

Walter, ondanks zijn embonpoint een kwieke vijftiger en op zondagen als deze trouw de handen uit de mouwen stekend in de bediening, wijst naar een van de corners.

"Kijk Misj, da dametje daar vanachter, 't is zij die u iets aanbiedt. Z'is mij niet bekend, maar 't is er eentje die ik niet uit mijn bed zou verjagen, gesteld dat ik haar er ooit in zou krijgen."

Michiel tuurt over de hoofden heen en ziet inderdaad een knappe deerne zitten met exotische Noord-Afrikaanse looks. Ze lacht hem vriendelijk toe. Hij staat op van zijn kruk en baant zich tussen de mensen door een weg naar haar toe.

"Hallo. Bedankt voor het biertje. Maar...ken ik u ergens van?"

"Ik denk wel dat ge al over mij hebt horen praten."

"Ge maakt mij benieuwd."

"Ik ben Yasmine, de beste vriendin van Leyla."

"Ach zo. Leyla heeft al over u verteld, da klopt. Zeg eens, Yasmine, wat komt gij hier doen? Niet dat g'hier niet moogt zijn, verre van zelfs, maar een echte Brusselse als gij verwacht ik hier niet direct."

"Ik ben hier omdat ik u beter wil leren kennen."

"Zo, zo. En hoe wist ge dat ik hier te vinden zou zijn?"

"Facebook, de grootste klikspaan op aarde!"

"'k Had het kunnen peizen. Weet Leyla hier van?"

"Neen. Moet dat?" 

Ben is vroeger reeds enkele malen in deze markante rendez vous-locatie over de vloer geweest en heeft vandaag zijn Chris uitgenodigd om er enkele leuke uurtjes door te brengen. De sensuele signora voelde er zich meteen thuis. Om haar dekstier op temperatuur te brengen en te houden, heeft ze zich voor de gelegenheid wederom uitgedost als een straathoer die koste wat het kost een klant wil scoren. Een ultrafijn wit bandeau-jurkje met speelse ruffle aan de onderzijde en een meedogenloze split aan de voorkant plakt als een weldadige tweede huid tegen haar aan, de hakken van haar muiltjes zijn fijn en hoog, het oogverblindende peroxide-blonde kapsel is op verleidelijke wijze onder handen genomen door haar vaste kapper en luxueuze juwelen sieren rijkelijk haar hele voorkomen. Vanaf het moment dat de jonge halfbloed haar op het punt van afspraak uit de taxi had zien stappen, had hij een knoert van een erectie gekregen en wist hij dat deze pas voor even zou weggaan wanneer hij alles in haar doos had kunnen kogelen. Eenmaal binnengekomen in de Lido hebben ze zich knus in een zeteltje bezijden de dansvloer genesteld en zijn ze beginnen zoenen dat het een aard heeft. Ben houdt het niet meer.

"Chris, ga naar het herentoilet, doe de deur op slot en wacht op mij."

"Maar schatje, er zit daar een wc-dame. Is dat niet een beetje gevaarlijk?"

"Geef haar een fooi of zoiets. Doe nu wat ik zeg."

Als was ze een seksslavin uit de harem van een of andere Oosterse prins, volgt de welgestelde ondernemersvrouw het commando op. Ze duwt "Madam Pipi" met een veelbetekenende blik van verstandhouding een briefje van 50 euro in de pollen, gaat postvatten waar haar gezegd is post te vatten en schuift het hendeltje voor de deur. Even later hoort ze twee tikjes. Ze doet snel open en Ben glipt binnen. Heet en hitsig tot in de hoogste graad duwt de knappe jongeling zijn krolse mok per direct met haar rug tegen de muur. Ze sperren hun toten wijd open en kringelen hun tongen wild en snel om elkaar heen, aangedreven als ze worden door ronduit dwingende passie. Hij laat zijn hand onder haar kleedje glijden en constateert hetgeen hij reeds vermoedde.

("Oh man, die troel draagt geen slipje.")

Hij steekt ring-, midden- en wijsvinger tegelijk in haar drassige kut en vingert haar met vaardige hand. Extra opgewonden door de spanning die het "verbodene" van de situatie bij haar teweeg brengt, komt de rijpe deerne na enkele seconden hartstochtelijk klaar. Terwijl ze nog bezig is de goddelijke vibraties van het felle orgasme te ondergaan, neemt haar potente vrijer haar vanachter bij het hoofd en duwt het kordaat maar teder richting zijn omvangrijke en steenharde paal. Ze gaat zitten op haar huk en neemt hem liefdevol in de mond. Als een vakbekwame straatmadelief pijpt ze hem op een ik en een gij naar een explosieve climax. Omdat ze dit als vrouw en als minnares haar plicht acht, maar bovenal omdat ze het in deze context, met deze verrukkelijke jonge "lover", zelf wil, slikt ze zijn volumineuze zwikken ingespoten sperma zonder kokhalzen tot de laatste druppel in.

Wanneer ze terugkeren naar hun plaatsen pinkt Ben in het voorbijgaan een oogje naar de toiletjuffrouw op leeftijd. Het besje schenkt hem een ondeugende glimlach terug. Een die zonder veel moeite kan worden geïnterpreteerd in de zin van : mocht ge goesting hebben, mij moogt g'het ook altijd eens vragen.

Het is heet op de middag. Ze nam een verfrissende douche en ligt nu languit op de verse witte lakens van hun kingsize hemelbed. Op het nachtkastje staat een fors maar elegant glas Sauvignon Blanc. Een verkoelend windje waait de zijden gordijnen naar binnen en streelt zinnenspelend haar naakte lichaam. Op de achtergrond zoemt zacht het verkeer van de betere maar druk gesolliciteerde Brusselse deelgemeente. Ze denkt aan haar vriendin Chris en hoe die tegenwoordig gelukkig wordt gemaakt door een knappe exotische minnaar. Enerzijds is ze jaloers, anderzijds windt het haar op. Ze sluit haar ogen en ademt enkele keren diep in en uit. Haar onderbuik gaat tintelen, aanvankelijk licht, geleidelijk aan intenser. In haar verbeelding vat een mediterrane man plaats. Zijn beeltenis is nog niet helemaal scherp, maar hij loopt in ontbloot bovenlijf, draagt zijn volle zwarte haar op een weelderige staart en heeft een nonchalante, zwarte stoppelbaard. Ze lopen hand in hand over het strand. Een vuurrode zon zakt weg aan de einder, de zee trekt zich terug.

("Leg je neer, hier.")

Zonder iets te zeggen of te vragen doet ze wat haar wordt opgedragen. Hij ontdoet zich van zijn short, zet zich op zijn knieën, trekt de flinterdunne bikinislip van haar voluptueuze kont en glijdt zijn uit de kluiten gewassen lid bij haar naar binnen. Ze worden bespoeld door poezelige, mild ruisende golfjes.

Simultaan met deze prikkelende fantasieën trekt ze met de linkerhand haar lippen uiteen en bewrijft teder met de fraai gemanicuurde rechter middenvinger haar in bloei staande clitoris. Nu en dan pikt ze wat vocht op van haar gladgeschoren schede en smeert ze het sensueel uit over haar sensibele lustknopje. Wanneer ze haar hoogtepunt niet al te veraf meer acht, haalt ze een met verse duracel-batterijen gevulde vibrator uit de kleine lade. Ze schuift hem diep in haar van wellust druipende flamoes. Het samenspel van de onweerstaanbare trillingen en haar pikante droombeelden laten het gracieuze "desperate housewife" een superbe sensatie ervaren. Haar lijf spant zich op en ze drukt haar dijen hard tegen elkaar aan op het moment dat ze spinnend en hijgend klaarkomt.

"Vertel eens wat meer over die...hoe spreekt ge die naam nu ook al weer uit?"

"Michiel. Mi-chiel. Da's nu toch niet zo moeilijk?"

"Mi-sjiel. Zeg ik het zo goed?"

"Laat maar."

"Alors, hoe is hij, uw Misjiel?"

"Hij is groot, ongeveer één meter negentig, en atletisch. Hij heeft zwart haar en donkere ogen. Die heeft hij naar 't schijnt van zijn moeder, van origine een Spaanse. Qua karakter is hij zachtaardig en lief. En vooral : hij kan goed luisteren. Als ik bij hem ben voel ik mij zo...gewaardeerd. Maar, let op : 't is geen mietje. Hij weet wat hij wil en als hij ergens voor gaat, dan gaat hij er ook ècht voor. Hij heeft een sterke mentaliteit. Hij is ook sportief, staat in de goal bij een of ander voetbalploegje uit de provincie. En, last but not least : als alles volgens plan verloopt behaalt hij binnen enkele weken zijn diploma van dokter in de geneeskunde."

"Amai, dat klinkt allemaal als het ideaalplaatje van de prins op het witte paard. Maar, ik wil bewijzen zien, sister. Zit hij op facebook?"

"Ah ja, wacht..."

Leyla diept haar hippe, via studentenarbeid zelf verdiende i-phone 5 op uit haar tasje en tovert enkele foto's van Michiel op de display.

"Oh la la. T'as raison. Ca c'est vraiment un beau garçon. Daar zou ik ook wel eens mee willen rollebollen."

"Gij slons, gij. Ik verwittig u : ge gaat er schonekes met uw pollen afblijven. Ce mec est à moi."

"It's a free world, baby."

"Grrrrrr."

De beide jongedames lachen hartelijk en voluit en geven elkaar een girlie high five als om het plezier te onderstrepen dat ze beleven aan hun vrolijke gezwans.

"Even serieus nu. 'k Versta zeer goed dat ge verliefd zijt, maar moet dat per se op een Vlaming? Wat mankeert er bijvoorbeeld aan Ben?"

"Ben is ok. Wat mij betreft kunnen we vrienden blijven. Maar, kijk : hij stopt met zijn studies om te gaan werken in de Footlocker, gewoon omdat hij dat een sjieke winkel vindt en om afslag te krijgen als hij een zoveelste paar sneakers aankoopt."

"Hij werkt tenminste."

"In vergelijking met veel andere "brothers" is dat zeker te prijzen. Ik van mijn kant wil een man die de lat hoger legt. En, voor de goede orde : dat heeft niks met geld te maken. Ik voel mij gewoon prettiger bij iemand die iets wil bereiken in zijn leven, die iets wil opbouwen. Kunt ge dat verstaan?"

"Best wel. Zijn er dan geen Marokkaanse gasten die beantwoorden aan dat profiel?"

"Carrément : 'k ben er zo nog geen tegengekomen. Onze jongens weten over 't algemeen hoe ze zich moeten kleden. Ze besteden veel tijd en moeite aan hun uiterlijk en zien er steeds pico bello uit. Daar is op zich niets mis mee, het is zelfs een kwaliteit, maar ze missen het wezen om voor zichzelf een plan te ontwikkelen en de discipline om door te zetten en dat plan te realiseren. Ze flanneren graag, ze hangen graag met vrienden rond op straat, in de stad of op de pleintjes. Ook hier zie ik geen graten in, ware het niet dat het voor de grote meerderheid van hen daarbij blijft. Ik zie er omzeggens geen die de onwrikbare wil tonen om zichzelf te ontwikkelen en hogerop te geraken. Altijd maar palaveren en bla bla bla verkopen en slappe excuses zoeken om toch maar niet aan de slag te moeten gaan. Herkent ge dat of vindt ge dat ik uit mijn nek klets?"

"What you see is what you get. Er zit spijtig genoeg veel waarheid in wat ge zegt."

"Waar ik ook niet mee overweg kan is die hiphopperige macho-attitude. Die kerels denken dat een vrouw hard en respectloos moet behandeld worden, dat dat zo hoort en dat dat goed is. Terwijl zulke denk- en gedragspatronen er alleen maar op wijzen dat de vent in kwestie hetzij dom, hetzij slecht van inborst, hetzij zwak van karakter, hetzij een combinatie van meerdere van die eigenschappen is. Ik verafschuw dergelijke vadsige haantjesachtige lullen met hersenen ter grootte van een okkernoot. Neen, een echte man is voor mij iemand die elke dag opnieuw hard en gefocust naar zijn doel toewerkt en die de ballen heeft om een vrouw te laten zijn wie ze is."

"Right on!"

   

 

 

"'t Is niet meer uit te houden. Hij is bijna niet meer thuis. Zogezegd voor zijn werk, maar 'k ben er zeker van dat hij bij die zwarte hoer zit."

"Hebt g'al een keer geprobeerd om er met Albert over te praten?"

"'t Is geen avance. Hij liegt alles af."

"Maar hebt g'hem al eens rustig aangesproken? Misschien zal hij dan meer open zijn."

"Chris, ik wil gans die cirque niet meer. Trop is teveel. Hij heeft gedurende al die jaren dat we samen zijn nog niet anders gedaan dan mij bedriegen met van die negerinnen. 'k Moet mij daarover zetten en ook mijn gangen gaan."

"Oei, oei, wa zegt gij nu?"

"Awel, ik ga doen zoals gij. 'k Ga mij een jonge vrijer zoeken. 'k Wil opnieuw de sensatie voelen van een aantrekkelijke man die heet loopt van mij, die bij wijze van spreken de kleren van mijn lijf wil scheuren van zodra hij mij ziet."

"Trapt gij nu niet een beetje door?"

"Neen. 't Is verdorie mijn beurt. Wanneer gaan we de stad in?"

"Annetteke, ge zijt over uw toeren. Probeer eerst te klappen met Albert alvorens dingen te doen waar ge achteraf spijt van hebt."

"Ik vroeg : wanneer gaan we nog eens de stad in? Deze namiddag?"

Alweer ziet Ben bevestigd hoe klein de hoofdstad van Europa wel is. Maakt hij een wandeling met zijn "copain" Karim en wie ziet hij daar in het Beenhouwersstraatje zitten aan een tafeltje? Niemand minder dan de vrijlustige Chris, zijn recente verovering met wie hij de avond voordien nog passioneel de liefde heeft bedreven in een paradijselijk park aan de rand van het Zoniënwoud. Hij stoot zijn maat aan.

"Kijk, daar zit ze."

"Daar zit wie?"

"Awel, Chris."

"Bedoelt ge uw bejaarde neukdoos?"

"Hey, ta gueule, toi! Kijk zelf : da's toch een lekkere brok vlees?"

Karim focust zijn blik en tuurt.

"'k Zie daar twee blondines zitten. De haarkleur is dus zeker al een pluspunt. Welke van de twee is 't?"

"Die het dichtste bij ons, waarvan ge alleen de achterkant ziet."

"Tja, 'k zou ook haar voorkant moeten zien om mij een gefundeerd oordeel te kunnen vormen."

"Vooruit : passeer die wijven onopvallend en keer dan terug. Ik wacht hier."

"Waarom gaat ge er niet gewoon bij? Ze zal content zijn om u te zien."

"Ket, wa zijdt gij toch een "dombo"! Ze is getrouwd en ik denk dat die andere vrouw haar dochter is. 'k Ga haar niet in de problemen brengen. Allez, vas-y!"

Twee minuutjes later staat Karim terug bij zijn vriend.

"En, wa vind g'er van?"

"Ze kan er mee door..."

"Ze kan er mee door? Subiet geef ik u een koek op uw bakkes."

Karim schatert het uit. De levenslustige Marokkaanse womanizer doet immers niets liever dan mensen jennen en op hun paard zetten, vooral die welke hij graag heeft. Altijd in voor een lolletje.

"Calme toi, mon pote. Die dame heeft ontegensprekelijk een koppel delicieuse boobs. Maar ik denk wel dat ze fake zijn. Volgens mij is dat minstens een cup F."

"Fake of geen fake, da kan mij "zjust" geen bal schelen. Die tieten zijn gewoon pure kunst. Mocht ik zulke exemplaren hangen hebben, 'k zou er de ganse dag met open mond staan naar gapen."

"Zeg, die veronderstelde dochter is anders ook geen verkeerd mokkel."

"Zeker weten! Maar vindt ge ook niet dat ze een beetje triestig oogt? Ze voelt zich precies niet goed in haar vel. Misschien heeft ze nood aan iemand die haar wat opvrolijkt. Ik, bijvoorbeeld."

Karim kijkt zijn kameraad verbaasd aan.

"Hoe bedoelt ge?"

"Ik bedoel dat ik haar ook wil."

"Wie? De dochter?"

"Man, man, moet ik er een tekeningetje bij maken? We gaan doen zoals in de solden : twee halen, één betalen. 'k Ga proberen die jongere versie ook aan mijn mast te rijgen."

"En hoe gaat ge dat voor elkaar krijgen?"

"Franchement : dat weet ik nog niet. Maakt niet uit : ik ben een spits. Loeren op een kans en van zodra er zich een aandient : pikket en binnen."

"Miljaar, trapt ge nu nie wa door? Ge hebt Leyla, ge hebt die wulpse tante met haar grote balkon en nu wilt ge dat andere diertje ook nog. Ge gaat u overdoen."

"Kan zijn. Maar, luister eens hier : Leyla kan de pot op. 'k Heb er al een tijdje niks meer van gehoord en dat komt mij niet slecht uit. 'k Ben die chick zo beu als kouwe pap. 'k Poep veel liever met Chris. En die heb ik inderdaad al mooi in mijn zak zitten. Nu gewoon gaan voor het jeugdiger exemplaar. Onder het motto : niet geschoten, altijd mis."

 

("Mmmm, mijn gedacht!")

De succesvolle "homme d'affaires" aanhoort rustig en minzaam de immer enthousiaste verhalenstroom van zijn zwarte minnares Sandra en monstert ondertussen de passanten in het knusse maar voor claustrofoben ongeschikte Getrouwheidsgangetje. Hij ziet voor hem hoe "Jeanneke Pis" zich onledig houdt met haar eeuwigdurende bezigheid. Het olijke beeldje geeft op treffende wijze uiting aan de grappige, spitse en licht surrealistische spirit van de Brusselse volksmens, zoals ook de schilderijen van Pieter Breughel de Oude en de schrijfsels van Renaat Grassin dat doen. Even valt Albert een gevoel van algehele gelukzaligheid ten deel. Hier zit hij dan. In goede gezondheid, welgesteld, zich in een uniek decor te goed doend aan een excellente geestrijke drank, dit alles met aan zijn zijde een plezante, sexy en sensuele stoot. Wat kan een man zich nog meer wensen? Ok, thuis wacht er een jaloerse en gekwetste vrouw, een tot helleveeg aan het verworden zijnde "bella rosa", maar dat doet er nu even niet toe. Hic et nunc voelt de Sean Connery-lookalike zich voor de volle honderd procent in evenwicht met de kosmos.

"Hélaba, ça va, mon amour?"

"Ja. 'k Zit gewoon te peizen wat voor een geluksvogel ik wel ben met u."

"Ah ja? Ge moet u nochtans niet teveel illusies maken, ik ben alleen maar bij u voor uw geld."

Een brede lach verschijnt op hun beider gelaat.

("Wat een wijf : rond en gezond, heet en gereed, en ze heeft gevoel voor humor op de koop toe. Zou 'k voor de zekerheid niet een keer in mijnen arm knijpen?")

"Ma, ik moet u iets vertellen."

Chris had al een hele tijd in 't snotje dat haar dochter met muizenissen zat. Ze stopt even met eten, houdt mes en vork stil in de hand en kijkt Estelle aan.

"Voor de dag ermee, meiske. Wat scheelt er? Is er iets met Jean-Jacques?"

Jean-Jacques De Coninck. Beloftevol FDF-schepen in Oudergem en sinds drie maand de wettige echtgenoot van de bekoorlijke Estelle.

"Hoe weet gij dat?"

"Schatje toch, ik ben 52 en uw moeder. Vooruit, zeg mij maar waar ge mee zit."

"Mama, ik denk dat ik niet meer van hem hou."

"Van wie? Van Jean-Jacques?"

"Van wie anders? Van de paus of zo?"

"En waarom denkt gij dat?"

"'k Weet niet... Ik hou gewoon niet meer van hem."

"Is de sex tussen jullie niet goed?"

"Zeg ma,... Gij flapt het er ook nogal uit."

"Als ge wilt klappen moet ge doorklappen."

"Awel, 'k zal 't u zeggen zoals het is : de sex met Jean-Jacques is nooit ne vette geweest maar sinds onze trouw is 't nog erger geworden. Eigenlijk komt het er op neer dat we zo goed als niet meer met elkaar vrijen."

Estelles stem begint te trillen en haar ogen worden vochtig.

"Is da normaal, ma?"

Chris legt haar bestek terzijde en streelt haar bedroefde kind zacht over de hand.

"Neen, mijn lieve schattebout, da's langs geen kanten normaal."

Een eerste traan wrikt zich los en rolt Estelle over de wang. Er volgen er nog enkele.

"Mama, ik ben zo ongelukkig."

Chris staat op, gaat naast haar mistroostige meisje zitten en trekt haar eens dicht tegen zich aan. De jonge vrouw legt het hoofd op haar moeders schouder en barst nu onbedaarlijk in snikken uit. Ze beseft dat talrijke voorbijgangers kijken, maar de emoties zijn te sterk.

"Wat doe ik toch verkeerd? Waarom heeft hij geen trek in mij?"

"Rustig maar, mijn poes. 't Komt allemaal in orde."

Chris weet in feite al langer waar het schoentje nijpt. Jean-Jacques is homo. Waterdichte bewijzen heeft ze niet, maar als vrouw van de wereld ziet ze zulke dingen gewoon. De maniertjes, de wijze van lopen, praten, zich kleden... Die vent zit gewoon nog in de kast maar wil het voor zichzelf niet geweten hebben. Gelukkig hebben ze geen kinderen en is er dus op heden geen man overboord.

"Meiske, 't kan hard klinken, maar ik ga niet rond de pot draaien. Dump die ket en ga door met uw leven. Nen typ die ge niet heet krijgt moet ge inwisselen voor nen anderen. Zo simpel is 't."

Als had ze zonet een korte en efficiënte shocktherapie ondergaan, houdt Estelle à la seconde op met wenen en staart ze haar moeder met half verwonderde, half vragende ogen aan.

"Peist ge...peist ge dat dat...dat dat de juiste oplossing is?"

"Ik péis dat niet, mijn honnepon. Ik weet dat zeker. En eet nu maar wat van die heerlijke pizza."

(Wordt vervolgd, ten laatste op vrijdag 4 april 2014).  

Michiel schraapt even zijn stem, legt zijn hand liefdevol op de hare en kijkt haar ernstig aan.

"... Ik vind u een lief en beeldmooi meisje. We kunnen leuk met elkaar praten. Een relatie met u, da's iets waar ik zeker voor wil gaan. Maar... wij zijn geen pubers. Mezelf constant verbergen om toch maar niet samen met u gezien te worden, daar pas ik voor. Al moet ik zeggen dat ge de plekskes wel weet uit te kiezen."

"Au Vieux Spijtigen Duivel" is inderdaad een markante locatie. Dit eeuwenoude Brussels staminee is gelegen aan de drukke Alsembergsesteenweg te Ukkel en bevindt zich aldus een heel eind van het toeristische stadscentrum, alsook van de multiculturele wijken in Anderlecht en Molenbeek. Historische figuren als Karel V, de schrijver Victor Hugo en de dichter Charles Baudelaire zouden hier volgens de overlevering ooit tot de stamgasten hebben behoord. Op vandaag zorgen de pittoresk-ouderwetse inrichting, de planken vloer en de authentieke houtkachel voor een apart maar gezellig en charmant kader. Het is hier dat de tortelduifjes op deze snikhete namiddag hebben plaats genomen aan een tafeltje in de koelte van de gelagzaal.

"Ik ben het gewoon om mij weg te steken. Als ik met Yasmine een keer wil praten bij een lekker glaasje wijn, dan moeten wij er voor oppassen dat we niet worden opgemerkt. Als moslimmeisje op café gaan, op de koop toe zonder mannelijke chaperon en om er iets van alchohol te nuttigen, da's in onze gemeenschap volstrekt uit den boze. Alors, à BX, moi je connais tous les petits coins cachés."

"Verdorie, is 't zo erg? Zijt ge dan niet bang om betrapt te worden?"

"Echt wel. Maar ik wil vooruitstrevend zijn. Baanbrekend. Ik ben èn gelovig èn vrouw èn modern. Niemand houdt mij tegen."

"Girlpower!"

"You bet."

"En een relatie met "un belge", hoe zit het daar mee?"

"Dat vormt een groot probleem. Maar problemen zijn er om opgelost te worden, niewaar?"

Verliefd van kop tot teen kijkt de geneeskunde-student zijn moedige Marokkaanse prinses een wijl vol bewondering aan.

("Wat een poes!")

(Wordt vervolgd, ten laatste op donderdag 27 maart 2014.)    

"Verdorie, wat ben jij een lekkere teef."

Ze neemt geen aanstoot aan zijn expliciet taalgebruik. Integendeel, het windt haar nog meer op. En, het mag gezegd, ze ziet er inderdaad zeer smakelijk uit. Een minuscuul, in "shiny" Matonge aangekocht niemendalletje met luipaardmotief omspant haar romige rondingen. Een elegant paar witte pumps met duizelingwekkend hoge hak tooit haar voeten. Haar blinkende, perfect verzorgde peroxide-blonde lokken vallen fraai over haar zonnebankbruine schouders. Haar gelaat, ogen en lippen zijn rijkelijk maar evenzeer bekoorlijk gemaquilleerd. Grote, wulpse oorringen à l'andalouse en dure witgouden juwelen om hals, polsen, vingers en een enkel maken het plaatje helemaal af. Ze beseft terdege dat velen, in niet weinig gevallen ook vrouwen, haar uit nijd en jaloezie bestempelen als een belegen Marina of een smakeloze del, maar ze is sterk en heeft zichzelf mentaal getraind om zich over dergelijke verzuurde reacties heen te zetten en gewoon te zijn wie ze wil zijn. En, wat blijkt? Er zijn wel degelijk mannen die er pap van lusten. Zoals de viriele donkere adonis waarmee ze op dit eigenste ogenblik zalig ligt te flikflooien in een tot de verbeelding sprekende lusttuin die ze helemaal voor zich alleen hebben.

"Ben, liefste... Neem mij..."

De twintiger explodeert bijna van pure drift. Hij beveelt haar recht te staan en uit haar kleedje te stappen. Ze gehoorzaamt en doet wat hij zegt. Wat hij daarop te zien krijgt is van een quasi diviene gratie. Haar lijf is vol en mooi, haar huid glad en zacht en ze ruikt heerlijk naar lentebloesem. Haar kont is om in te bijten, haar borsten zijn "huge", staan middels een sublieme chirurgische ingreep schoon recht en worden op opwindende wijze geaccentueerd door uitnodigend stijf staande tepels. Ok, ze heeft dan wel een niet onaanzienlijk "liefdeskussentje" en hier en daar is best wat cellulitis merkbaar, maar deze onvolmaaktheden hitsen hem alleen nog maar meer op. Hij wil haar en hij wil haar nu. Ze legt zich opnieuw ruggelings neer, spreidt haar benen wijd open en slaakt een diepe zucht wanneer hij haar penetreert met zijn enorme lid. Als in een trance verkerend neukt hij de pronte "beauté" hard en ritmisch vanuit zijn soepele en veerkrachtige heupen, hetgeen gezien de hoge vochtigheid van haar gloeiende kut geenenkel probleem vormt. Na een minuutje reeds komt hij luid kreunend in haar klaar. Ook zij stoot enkele verrukte gilletjes uit wanneer ze zijn gigantische kwakken zaad ingespoten krijgt.

"Liefste, alles... Geef me alles wat je hebt..."

"Pak aan, geile slet."

"Oooooooooh."

(Wordt vervolgd op maandag 24 maart 2014.)