Voor mijn derde opdracht van mijn leesportfolio koos ik ervoor om het boek 'Door de pijngrens' van Lance Armstrong in samenwerking met Sally Jenkins te lezen en voor te stellen.
Korte inhoud:
Door de pijngrens heen vertelt het verhaal van het leven van Lance Armstrong. In 1996 werd er bij hem een ernstige vorm van kanker geconstateerd. Het boek vertelt niet alleen zijn leven vanaf dan, maar aan die constatering gaat nog een heel verhaal vooraf. Lance werd opgevoed door zijn moeder, zijn vader verliet hem al heel snel. Zijn moeder had af en toe een relatie met een man, maar het klikte nooit. Een van haar minnaars sloeg Lance zelf.
Lance is altijd een sportieve jongen geweest, maar niet alle sporten kon hij even goed. In zijn jeugd was het duidelijk dat hij de typische Amerikaanse sporten niet goed kon. Op zijn 13de besloot hij dus om triatleet te worden nadat hij meegedaan had aan een wedstrijd bij hem in de buurt. Al snel bleek dat hij heel getalenteerd was en behoorde op zeer jonge leeftijd tot de top. Nadat Lance een tijdrit voor wielrenners gewonnen had, werd hij uitgekozen om mee te strijden voor de VS op het WK. Op dit moment kende hij nog niets van de techniek, maar maakte toch indruk door een lange tijd op kop te rijden. Zijn eerste team was het Subary-Montgomery team in Amerika. Lance besefte echter al snel dat hij naar Europa moest gaan om echt door te breken als wielrenner. Enkele jaren later kreeg hij een aanbieding van het Motorola team in Europa. Vanaf dan reed hij in Europa mee aan de top. Zijn eerste wedstrijd was een grote teleurstelling. Lance werd laatste en wou zelf stoppen met wielrennen. Maar tegen de verwachtingen in bleef hij knokken en werd hij wereldtop. Zijn dipje was eenmalig, want enkele weken later won hij zijn eerste wedstrijd. In 1993 werd Lance als outsider voor het eerst wereldkampioen. 1996 was op sportief vlak een topjaar, hij won veel zware wedstrijden in dat jaar.
Na zijn topjaar van 1996 met tal van overwinningen had Lance af en toe lichaamsklachten, maar voor elk probleem had hij wel een verklaring. Voorbeelden hiervan waren: hevige hoofdpijn, bloed overgeven... . Maar toen hij een opgezwollen testikel kreeg begon Lance zich zorgen te maken en bezocht hij een dokter. Na een uitgebreid onderzoek bleek dat Lance kanker had. Dit sloeg in al een bom voor hem. Zijn eerste reactie was dat hij nooit meer zou kunnen wielrennen, niet dat hij zou sterven. De dag nadien onderging hij al zijn eerste operatie, de tumor werd verwijdert. Maar de kanker was al uitgezaaid over zijn lichaam dus chemo was onvermijdbaar. Lance ging voor zijn verzorging naar Indianapolis, waar ze gespecialiseerd zijn in kanker aan testikels. Lance heeft maanden moeten vechten voor zijn leven, er waren dagen dat alles pijn deed. De dokters gaven hem 10% overlevingskans, maar zeiden dit nooit tegen hem. Door zijn ingesteldheid en vechtlust ging het beetje bij beetje beter met hem. Na heel veel lijden en evenveel chemokuren werd Lance uiteindelijk genezen verklaard, wat voor de dokters een wonder was. Lance zijn volgende opdracht was om terug op pijl te komen van voor zijn kanker en er terug tegenaan te gaan. Want na vele chemokuren waren zijn spieren volledig weg.
Na zijn zware periode besloot hij om een fonds op te richten. Het fonds werd de Lance Armstrong Foundation genaamd. Het fonds organiseerde jaarlijks een koers voor het goede doel: 'Ride for the Roses'. Dit fonds werd een zeer groot succes, vele bedrijven steunden hem met tal van sponsoringen. Bij de organisatie van de Ride for the Roses leerde hij een vrouw kennen die later zijn vrouw werd waarmee hij nu een kindje heeft. Het fonds is gericht tegen de strijd van kanker. Iedereen kent wel de gele polsbandje met het motto 'Livestrong' erop. Deze worden verkocht en de opbrengst gaat volledig naar zijn fonds. Naar verluit zouden al zijn opbrengsten na zijn comeback integraal naar het fonds gaan. Zo ging de fiets waar hij een etappe in de ronde van Frankrijk won in 2009 onder de hamer.
Nadat hij zijn kanker overwonnen had wou Lance weer beginnen met het serieuze werk. Hij wou terug profwielrenner worden. Hij kreeg een aanbieding van een Amerikaanse ploeg voor een minimumloon. In zijn eerste wedstrijd werd hij 14de, wat een uitstekende prestatie was, maar Lance was niet tevreden want hij was gewoon om te winnen. De week erna moest hij opgeven in een wedstrijd door de weersomstandigheden. Op dat ogenblik dacht Lance er weer aan om te stoppen met wielrennen. Maar ondanks alle tegenslagen bleef hij toch verder knokken. Hij besloot om een nieuw doel voor ogen te nemen: de ronde van Frankrijk winnen. Om dit doel te bereiken ging hij door een hel, de trainingen waren loodzwaar. Maar Lance slaagde in zijn opzet en werd voor het eerst in 1999 eindwinnaar in de ronde van Frankrijk. Nadien won hij de ronde nog 6 keer en is hij op dit ogenblik recordhouder van overwinningen in de ronde van Frankrijk met maar liefst 7 overwinningen in 7 jaar. In 2009 reed hij de ronde nog eens mee, maar hij kon zijn doel niet meer bereiken, Lance werd 3de in het eindklassement.