Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam pancake45.
Ik ben een vrouw en woon in Boerenbuiten (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 19/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poezie,lezen,natuur,dieren,tuinieren,filatelie,schrijven,familie.
kippen houden leek me leuk............maar................
Toen ons Hondje Zora en mijn moe uit ons leven verdwenen was ik alle interesse in alles zo goed als kwijt,
op een dag vernoemde ik eens dat ik kippen wou houden om weer meer buiten te komen en met dieren bezig te zijn
Mijn schoondochter wou me waarschijnlijk een beetje pushen om ermee te beginnen en kocht me een mooi ,gezellig kippenhuisje ,met twee buitendeurtjes en een legbak
Toen was ik wel verplicht er werk van te maken ,maar kippen leek niet zo vanzelfsprekend ,eerst moest er een afspanning met hekje geplaatst worden
en ging ik met mijn kleinkinderen 4 kippen uitkiezen in een kwekerij, 't was een stikhete dag en de rondleiding leek eindeloos en de keuze werd almaar moeilijker
Mijn eerst idee om sierkippen liet ik gauw varen ,zeer hoge prijzen ,sommige moest je per koppel kopen (en de buren willen geen haan in hun achtertuin)
en als die dieren dan niet gelukkig waren bij ons en vlug doodgingen zou het zonde zijn voor die dieren en de money
Dus gingen we gewone legkippen uitzoeken ,en kozen een forse koekoek,een bleu d' Avergne en een roste hoeve kip,
de jongste kleinzoon wou toch perse zo'n klein sierkippetje met veertjes op de pootje en kreeg zijn gedacht
nadat we het nodige eten ,een drinkemmer en een bussel stro hadden gekocht werden de dieren in een kartonnen doos bijeen gezet en in de hete kofferbak naar huis gebracht
Onze eerst grote fout leek dat kleine kippetje dat door de andere uitgesloten werd ,maar 't was een slimmerik en ze ontsnapte en verborg zich 2 dagen bij de buren,
doch na een week ging het al beter en aten ze samen en sliep ze ook in het kippenhok
Toen ik eraan begon (aan kippen houden)zocht ik info op het internet maar wou er ook mijn eigen draai aan geven
'Morgens krijgen ze gebroken mais ,precies vier zotten die naar die eetbak vliegen
In gans de familie vraag ik afval van groen ,van bloemkolen ,courgetten, wortels, sla,enz,,gewoonweg al wat de mens eet en de afval van weggooit
Je zal het niet geloven maar dan sla ik aan het koken voor mijn kippetjes, alles wordt heel klein in blokjes gesneden en gekookt
't Is niet te geloven hoe zot ze daar van zijn ,ook op schillen van appels en peren zijn ze verzot als ze gekookt zijn
's Avonds krijgen ze elk een boterhammetje in kleine stukjes ,ik ben de rug nog niet gekeerd of alles is al verdwenen
Door al die afwisseling hebben ze dus ook een gezonde stoelgang en ze durven al eens in de legbak iets anders dan een eitje achterlaten
Dat schep ik er consequent elke dag uit en schud het stro op zodat ze proper kunnen maffen, Frans moet voor fris water zorgen want een kip drinkt veel op een dag
Onze buren hebben er lol in om mij bezig te zien, dan zeggen ze " 'jij met je luxe kippen in hun 4* hotel" ,maar die beestjes hebben me weer levenslust gegeven
en ik voel me weer nuttig om voor iets te zorgen ,de lekkere eitjes krijgen we er voor in de plaats ,voor ons en de rest van de familie
Donderdag in de late namiddag begonnen we aan onze toer om onze overleden familieleden te bedenken met een bloemetje
Ons eerste ritje was naar Aalst ,veel verkeer op de weg en overal omleidingen ,met dit mooie weer wou iedereen zijn bloemen al gaan plaatsen
Het was een schitterende herfstdag met een temperatuur van 20°,het kerkhof leek al een veelkleurige bloementuin,
en de avondlucht ontlokte aan de chrysanten een scherpe geur alsof er geurstokjes brandden, je kreeg er het gevoel in een zeer groot, goed verzorgd park te wandelen
met recht geschoren hagen en ongerepte grasperken.
Schoonmama ligt ongeveer halfweg, als we naar haar foto te kijken beseffen we pas dat ze al 7 jaar uit ons leven is
Ik weet niet of ze hier graag ligt ,'t is hier veel te stil ,want zij babbelde aan één stuk door en dat geeft ons een raar gevoel
Dan begint de wandeling naar schoonpapa ,die ligt helemaal achteraan ,dus een héél eindje te gaan ,
Gelukkig hadden we een klein karretje om onze chrysanten mee te vervoeren ,we waren hier niet de eersten ,er stond al een grote bos op het kleine steentje
Tegenwoordig zijn de grafzerkjes in Aalst zo klein dat je de bloemen ervoor moet zetten,
De vader van Frans ligt hier al meer dan 15 jaar ,hij zou dit plekje wel goed vinden want hij was een rustige man, een echte familiemens
Bij het verlaten van het kerkhof had een gevoel van rust zich in mij genesteld door de sfeer die er heerste
Dan stopten we in Lede ,daar liggen ons Tante Rachel(zus van ons moe) ,Nonkel Jef en hun dochter Linda onder één zerkje, nog niemand had aan hen gedacht
en achter hen zit de andere dochter Monique die dit jaar overleed in een gedenkmuur waar reeds bloemen lagen van haar man Paul ,
allemaal veel te vroeg gestorven,Rachel 73,Jef 72 ,Linda 42 en Monique 67 jaar ,
ietsje verder ligt Nonkel Robert (broer van ons moe en slechts 69 jaar) onder een luxe zerk waar al veel bloemen op stonden ,ook hier legden we een bloemetje
Achter de haag ernaast liggen onze vriendinnen (waar we 20 jaar mee op reis gingen)Alice en Katje samen in één graf ,slechts 58 en 37 jaar oud geworden ,hier liggen veel mensen die ik graag zie dicht bij mekaar
Met gemengde gevoelens van gemis en verdriet reden we verder naar 't kerkhof van Wanzele , ondertussen was de avond al gevallen ,
er waren nog weinig bezoekers aanwezig en op vele graven brandden kaarsen en ook hier deed de moderne techniek zijn intrede
door de vele led lampjes(namaakkaarsen)die een zwak schijnsel over de graven legde ,
het kleine steentje van ons moe (die nu reeds 3 jaar geleden overleed op 87 jarige leeftijd )
lag reeds bedolven onder de bloemen en kleine grafstukjes van familie en vrienden we deden ook bij haar een kaars branden en voelden haar dicht bij ons
ondanks het late uur was er niets griezelig of eng op de begraafplaats ,alleen een overweldigende stilte
