We zouden het vandaag eens gaan zoeken in de buurt van Gerolstein, gekend voor zijn water. Naar de bron zijn we niet op zoek geweest. Maar eerst zouden we naar Burg Lissingen a.d. Kyll gaan, maar we begonnen te twijfelen onder de baan, nu en dan vielen enkele regendruppels, in de verte was de hemel meer open dus zouden we het verste punt eerst nemen. Het blootsvoetspark te Hillesheim. Na wat zoeken vonden we het Stadje, de auto langs de kanten ( op een parking natuurlijk ) en we konden op zoek gaan naar het toerisme kantoor. Het was blijkbaar een combinatie met de Post. Een geluk want we hadden nog wat te versturen, dus dat ook meteen gedaan. We vroegen daar naar het Barfusspark en de vriendelijke dame legde ons de weg uit via straatnamen gelijk je doet met iemand die hier dagelijks komt. Geen nood we hadden nu een plannetje van het dorpje. Ik vond het niet dadelijk nodig het via de GPS te doen, gelukkig maar bleek nadien, want toen we de weg nog eens vroegen aan een inwoner, bleek er een wegomlegging te zijn. Voor zijn uitleg, stak hij zodanig zijn hoofd in de auto, dat Janique bijna in zijn oor kon bijten. Gelukkig heeft ze dat niet gedaan. Dus wij op weg naar de juiste plaats. We hadden handdoeken en douchegel bij ons, want we hadden ooit in het Zwarte Woud een blootsvoetspark bezocht en vonden het zo aangenaam dat we het zouden overdoen, dus nu er toch ééntje in de omgeving was, er naartoe natuurlijk. De auto op de parkeerplaats en nu op zoek naar de ingang. We vroegen het aan een arbeider die net naar zijn auto liep en die wist van niets. Dus liepen we naar een info kiosk en daar was de aanduiding, dus volgen maar. We kregen een raar gevoel en het was terecht. We kwamen bij de start en het was een triestige bedoening. We waren nu zo ver gereden, dus de schoenen uit en op de blote voetjes door het park, we waren de enige, andere wandelaars liepen langs de gewone wegen. Zo besloten we maar van terug te keren. Het liep al tegen de middag en onder de weg kwamen we een frituur tegen. Dus daar vlug wat gegeten.
Onderweg zagen we een bordje met daarop ( in t Duits natuurlijk ) Roofvogels en Wolvenpark . Dus deden we onze auto die richting oprijden. We zagen een mooie burcht opdoemen en daar was ook het dierenpark. Het kon er zeker niet duur zijn want het stond er vol van gele nummerborden met zwarte letters. Wij dus ook maar naar binnen en inderdaad de toegangsprijs viel best mee. Het eerste wat we zagen waren geitjes, zon lieve diertjes, vervolgens liepen we naar de oude burcht, of wat er van overbleef, ook daarin waren kooien gemaakt voor roofvogels. Mooi om zien, maar of die diertjes daar ook gelukkig zijn is een andere vraag. Om nog een mooier zicht over de streek te hebben kozen we de draaitrap tot helemaal boven de toren. We waren beiden ten einde adem bij onze aankomst. Terug beneden werd het tijd om de wolven op te zoeken. Het werd een mooie afdaling in de bossen om bij hun park te komen. De dieren liepen wat zenuwachtig heen en terug, ze hadden het ook niet op al dat geroep en getier van een bepaald soort bezoekers. Dus lukte het niet dadelijk om mooie fotos te nemen. De dieren houden ook van de rust. Ik dacht nog even aan de tijd toen ikzelf nog ging jagen. We waren rustig en kalm en, zo kon je de dieren goed gade slaan. Toen de rust terug kwam, kwamen de wolven ook terug en konden we mooie fotos nemen. Toen begon voor ons de zware beklimming naar boven. Daar in de cafetaria iets genomen.
Wat later kwamen we aan bij de Burg Lissingen. Het was blijkbaar maar een gedeelte, het andere gedeelte stond aan de andere kant van het dorp en was nu in handen van iemand anders. Het plaatsje waar we moesten de ingang betalen werd heden ten dage nog steeds gebruikt voor de burgerlijke huwelijken, dus deels in mijn branche. Voor de rest waren vele oude gebruiksvoorwerpen te zien in de kasteelhoeve uit 1662. Ook was er een soort tentoonstelling over wat de mensen aten in de voorbije honderd jaar.
De namiddag begon in te korten, dus reden we richting hotel. Onderweg kwamen we nog een bordje tegen van de Romeinse villa. Vorige keer waren we daar gratis binnengeglipt, maar nu zouden we het niet proberen en betaalden gewoon de toegang, gelukkig maar, want vorige keer hadden we niet alles kunnen zien. Het was mooi om te zien hoe ze destijds te baden verwarmden en ook hoe ze vloerverwarming hadden. Spijtig voor de slaven die alles moesten doen. Nu zou je niemand meer vinden om een vuurtje te stoken onder je vloer.
De laatste kms richting hotel begonnen en in het laatste dorpje was er een soort rommelmarkt. Niet veel zaaks, een paar kraampjes voor de huizen, meer niet. Toch nog even gestopt en we reden verder naar het hotel alwaar we nog even genoten van een glaasje op het terras alvorens aan dit verslag te beginnen.
Vandaag hadden we temperaturen van de 15 tot de 29 ° en reden we 180 kms.
Onze wekker was al veel vroeger wakker dan ikzelf, Janique wekte me toen de wekker al 3 maal had afgelopen. Het is waarschijnlijk van de goede lucht hier dat ik blijkbaar goed geslapen had.
Na het ontbijt besloten we om vandaag naar Trier te rijden, de oudste stad van Duitsland. De stad zelf bestaat ongeveer 2000 jaren en had in de loop der eeuwen tal van vormen aangenomen. Maar al bij al zeer mooi bewaard gebleven. De rit verliep zeer goed en we vonden al vlug een parkeerplaats in één van de parkeergarages die Trier rijk is. Het zou een lange wandeldag worden. Eerst kwamen we op een marktpleintje waar grotendeels een bloemen en fruit markt gaande was. Dan was het de weg zoeken naar de Dom. Aldaar zou het kleed van Christus bewaard worden. We liepen rond in de Dom en stootten van de ene mooie afwerking op de andere, maar vonden niet de kapel met het kleed. Dus wat doe je dan als je iets niet vindt ? Vragen natuurlijk, er liep een kloosterzuster, die zou het wel weten. Ze wees in de richting van een trap, zo kwamen we bij de kapel, maar het kleed zagen we niet, het zit in een houten schrijn en wordt maar om de bepaalde tijd aan het publiek getoond, de volgende keer zou mei 2012 worden. Dus nog wat afwachten. We vervolgden ons bezoek aan de prachtige Dom en een oude vrouw die straks 90 jaren oud wordt gaf ons wat uitleg over de plaats waar we stonden en vertelde ook nog ietsje van haar leven als dienster bij een Bisschop, we stonden trouwens aan zijn graf.
Wat later liepen we door de winkelstraten en kwamen we zo bij het speelgoedmuseum. Dit moesten we even zien, na een beklimming van de trappen kwamen we aan op de 2de verdieping, het is echt de moeite, een aanrader als je eens naar hier komt.
Het begon middag te worden en de magen begonnen te klagen en te knorren. Dus even iets opzoeken om te eten. We zaten gezellig op een terrasje een snack te eten, er vielen plots enkele regendruppels, maar niet erg. Onze benen konden meteen wat uitrusten.
Na de menselijke versterking zetten we onze weg verder en kwamen zo bij de bekende oude toegangspoort Porte Nigra , een pracht van een bouw, gelukkig beschermt en staat op de lijst van de Unesco, zoiets moet eeuwig blijven bestaan. Dan maar onze benen verder de sporen geven en richting Moezel. Na een halfuurtje wandelen kwamen we aan. Tijd om een aantal mooie fotos te nemen. We besloten om een boottochtje te maken, het van 13u05 en de volgende boot was pas om 13u45, dus we kochten de tickets en plaatsen ons op een terrasje om nog wat te drinken. Het meisje van de zaak kwam vragen of we enkel kwamen om wat te drinken, want eten kon niet meer, er was iets in de keuken gebeurd. Tenslotte vroeg ze me om te vertalen bij andere mensen die weinig te geen Duits verstonden en daar al een tijdje zaten te wachten om te eten. De kok had een hartinfarct gekregen en ze wachtten nog op de ziekenwagen. Zo verliep de tijd vlug en onze boot kwam eraan. Een heerlijk vaart stroomafwaarts om dan een halfuurtje later terug naar het vertrekpunt te komen. Onze benen waren ietsje uitgerust, maar deden nog genoeg pijn. Het was al ruim na drieën en we besloten om de auto op te zoeken. Nu kwam het probleem even je weg terug vinden in een stad waar je nog nooit geweest bent en krioelde van de toeristen. Dus maar vragen. De eerste dame vertelde ons vriendelijk alwaar we moesten lopen, maar toch vroegen we het nog eens opdat de benamingen en de aangeduide richtingen niet klopten, een wat minder vriendelijke dienster van een terrasje gaf toch de juiste richting aan. We waren blij onze auto terug te zien. De eerste kms verliepen traag, tot we zagen wat er gebeurd was, een ongeval, de oude Golf kon niet meer verder en wachtte op een takelwagen. Verder verliep onze terugweg zonder veel problemen. Vandaag hadden we ongeveer 20° gehad en had onze auto er terug 86 kms bij. Wat we morgen gaan doen, weten we eventueel al, maar jullie moeten wachten tot morgen avond om dit te kunnen lezen.
Zeven uur en de wekker liep af, het deed een beetje raar voor mij om gewekt te worden met het nieuws in het Duits, als je gewoon bent wakker te worden met een Vlaamse radio zender. Maar geen probleem, het wakker worden blijft hetzelfde. Na de gebruikelijke ochtend rituelen begaven we ons naar het restaurant voor het ontbijt. Dat smaakte zeer goed, zeker niets op aan te merken. Vlug nog eens naar onze kamer om het fototoestel en dergelijke op te halen en aan onze dag te beginnen. Toen we buitenkwamen viel het op, zo fris, amper 15 °. Maar geen probleem we maken er het beste van. Deze dag zou ons naar de Moezel brengen, nl naar Bernkastel-Keus. Ooit hadden we daar op een camping gestaan. De GPS leidde ons naar de juiste plaats en een parking was snel gevonden. Enkel de regenwolken kwamen meer en meer boven ons hoofd te hangen. Nu en dan kwamen enkele druppels naar beneden. Dus vlug ergens schuilen in het mooie stadje. Eén van de beste plaatsen is de kerk, dan zie je meteen ook nog eens het mooie interieur. Dat viel best mee. We overlegden wat we gingen doen nu het meer begon te regenen. Maar toch kozen we om het kasteel te bezoeken, wat er nog van overbleef eigenlijk. In plaats van te voet reden we omhoog. De auto op de parking achtergelaten en dan begon eerst een afdaling om wat later aan een korte maar krachtige beklimming te beginnen. Wat een mooi uitzicht, niet te geloven. We liepen ook midden de wijngaarden. Aangekomen in het kasteel begon het zo erg te regenen en het liep al tegen de middag dat we besloten daar te blijven om te middagmalen.
Wat later begonnen we aan de klim naar onze auto doch wat aangesterkt door het eten. We hadden enkele folders meegenomen uit het toerisme kantoor en daar zat een plaats in die we destijds ook al eens bezochten, nl een vliegtuigmuseum alwaar ook een Concorde staat. De GPS gaf een 45 tal km aan. Dus geen probleem en op weg waren we. Over bergen en dalen bereikten we ons doel. Het museum is zowel binnen als buiten met als hoogtepunt de Concorde die omgebouwd werd tot cafetaria. Daar genoten we van een frisdrankje in de heerlijke vliegtuigzetels. Aan het toestel en de cocpit te zien was het toestel waarschijnlijk één van de eerste.
De namiddag begon in te korten en we besloten naar Bitburg te rijden, nog zon 79 km om enkele inkopen te doen en dan terug te keren naar het hotel. Spijtig genoeg was het nu geen weder om buiten op de terras te zitten genieten. Doch ikzelf trotseerde de frisse temperatuur voor aan dit verslag te schrijven. Voor deze avond zal het na het avondmaal rustig onder ons tweetjes een filmpje bekijken zijn op de laptop om dan zalig ons oogjes te gaan sluiten en te dromen van de mooie dag.
Vandaag zou het eindelijk terug gebeuren op vakantie kunnen vertrekken. Eerst moet ik wel nog even helpen een ceremonie afwerken. Dus niet s morgens vertrekken zoals voorzien, maar s middags, geen probleem voor ons.
Tegen 11u40 starten we de motor van onze auto en buiten een temperatuur van 23° en nogal mooi weder. Dus ideaal om te rijden. Na wat wegversmallingen bereiken we Affligem waar we even afrijden om een frituur op te zoeken voor ons middagmaal. De enige die we tegenkwamen was gesloten wegens verlof, dus er waren er nog weg. Geen nood, terug naar de snelweg en wat verder aten we een kleine maaltijd in een wegrestaurant.
Terug de wagen in na een stop van een half uurtje en tegen de klok van 13u00 waren we reeds terug aan het rijden. Wat ons erg opviel was het weinig verkeer. Iedereen is blijkbaar op vakantie in het zuiden. De rit verloopt verder zonder vermeldenswaardige zaken en tegen 15u15 bereikten we ons Hotel te Baustert. Buiten een temperatuur van 26°. We hadden er een rit van 327 km opzitten. Voor alles te vermelden, we zitten hier op een hoogte van 450 meter.
De auto voor het Hotel geparkeerd en we liepen binnen. Het meisje van de balie kende ons blijkbaar nog van vorig jaar in september. Inderdaad onze sleutel lag klaar, dezelfde kamer als vorige keer, precies zoals we gevraagd hadden. Vlug een paar valiezen uit de auto en naar de kamer. Het Hotel is er niet op vooruitgegaan, in tegendeel zelfs, de frigo was van de kamer verdwenen. Maar voor de rest alles proper en voor het ogenblik zeer rustig. Als het verder zo blijft is dat al ok voor ons.
Terwijl ik de rest van de auto leeg maak is Janique reeds bezig met de valiezen te ledigen. Even later genoten we samen van een biertje en Janique van een ijsje op het terras. Na dit alles afgerond te hebben werd het tijd om het Hotel nog even wat grondiger te gaan inspecteren en fotos van te maken. Wat ons verder opviel was dat het verder bergaf gaat met de staat van het gebouw. Over de netheid van de kamers valt niet te spreken, maar wel over de staat van de rest. Nog een paar jaar en het is over. Toen we hier vorig jaar waren was het volgens Neckermann 4 sterren, bij onze aankomst toen stond een bordje 3 sterren en nu staat op het nieuwe officiële bordje 2 sterren. Het zal waarschijnlijk de laatste keer hier zijn.
Gelukkig is nog alles steeds rustig gebleven hier, hopelijk blijft het zo, ook na het avondeten.
Wij trokken tegen 19u00 naar het restaurant voor het avondeten. Het was even aanpassen aan de manier van uitleg over de maaltijd. Maar dat hoort natuurlijk bij vakantie, een mens gaat toch om andere culturen en gewoonten ook eens te leren kennen. Het heeft gesmaakt. Dit was toch even het bijzonderste. Wat ons ook erg opviel was dat de mensen van het hotel en hun medewerkers ons nog herkenden en super vriendelijk waren. Hadden we dan zon indruk nagelaten vorig jaar in september ? Het zal in ieder geval een goede geweest zijn.
Na het avondmaal trokken we nog even naar de Bar om een glaasje te drinken. Ook hier moesten we ten spijt vaststellen dat de teloorgang ervan begonnen was, ooit het modernste gedeelte van het hotel. Maar geen nood, ons glaasje smaakte ons en nadien keken we op onze kamer nog naar een filmpje om dan in alle rust ons oogjes te sluiten en zacht weg te dromen van een heerlijke vakantie. Slaapwel .. .
De laatste dag voor ons vertrek naar Duitsland. De weerzsomstandigheden konden beter, maar wij kregen toch die bakken regen niet zoals ze voospeld hadden. 's Morgens nog vlug een ceremonie en dan aan de laatste voorbereidingen beginnen. Het is altijd meer werk dan je dacht. Mijn vrouwtje kan niet stil zitten ondangs het verbod van de dokter ( onlangs ) er zit terug een hernia in haar hals, enige jaren terug is ze daaraan geopereerd. Hopelijk komt er terug geen van. We zullen er alles aandoen om dit te kunnen vermijden. Nu tijdens de reis zal ze zich wel moeten rustig houden en genieten van de mooie streken. Kuisen en de afwas is voor anderen. Het pijnlijkste gedeelte van de dag voor ons was dat we onze lieve schattige hond Pacha de Chow Chow naar het Dierenhotel moesten doen en we kunnen hem maar een dag later ophalen. We praten er niet veel over onder elkaar, maar beiden missen we hem enorm. Hoepelijk beseft hij het wel dat het pas voor even is, het is niet de eerste keer dat hij op hotel moet. Nu nog vlug afscheid gaan nemen van moeder/schoonmoeder en we kunnen aan het onze beginnen. Alles verloopt vlot, nu rest ons enkel nog van de avond te genieten en hopelijk een goede nachtrust. Voor mensen die ons nodig hebben, kan je ons steeds bereiken via mijn GSM nr of via de gebruikelijke e-mail adressen. Ik neem een extra Laptop mee zodoende ik alles kan volgen van waar we zijn. Het feit dat ik hier om 22u55 nog zit te typen aan deze blog, wil zeggen dat ik terug de slaap niet kan vinden. Morgen is het nochtans vroeg. Hopelijk volgen jullie ons met plezier tijdens ons verlof en mogen we op reacties verwachten. Dit zou leuk zijn. Ook van mensen die we niet kennen. Daag, de volgende keer dat ik zal schrijven zal vanuit Duitsland zijn, maar dan wel in het Nederlands ( Vlaams ). Groetjes Paul en Janique
Maandag 26/07, de laatste voorbereidingen beginnen
Nog 2 nachten slapen en het is zover, we kunnen eindelijk vertrekken. Het zal ons goed doen want het is hier " gelukkig " ontzettend druk. Vandaag komt er nog iemand die ons Paro-Service team eventueel zal versterken en we hebben nog mensen nodig, dus als je zich geroepen voelt neem dan maar contact op, maar wel na ons verlof aub. Anders is het ook druk in de ceremonie wereld, want we vertrekken een paar uurtjes later dan voorzien opdat ik nog eerst een ceremonie help verzorgen, maar net voor de middag zullen we wel kunnen vertrekken. Morgen onze Pacha naar zijn verblijf doen, het zal ons raar doen, die grote lieve jongen te moeten missen, maar ja hij kan niet mee op vakantie en zal in zeer goede handen zitten. In bijlage kan je een foto zien van hem. Onze andere dieren blijven ons huisje bewaken onder de zorgen van verschillende mensen, dus zij zullen het ook goed hebben. . Mijn vrouwtje heeft de koffers reeds voor 90 % ingepakt, ikzelf heb ook alles klaar gemaakt, maar de auto zal ik pas morgen dinsdag wassen, want ze spreken nog van regen. Even een kort woordje over het hotel waar we naar toe gaan, verder zal je er nog wel van lezen, maar dit wil ik jullie niet ontnemen. Het is gelegen in het dorpje Baustert nabij Bitburg. Het is het enige hotelletje en andere horeca is er niet, wel een mooie wandelomgeving. Verder buiten het dorp is er veel te beleven. Het hotel is echt voor mensen die van " oldtimer " situaties houden. De laatste aanpassingen dateren van begin jaren 70 van vorige eeuw. Toen we er laatst waren was het er zo rustig dat je dacht in een rusthuis te vertoeven. Maar voor de rest heb je er alles, ruime mooie kamers, de badkamers zijn recent ( deze eeuw ), sauna, zwembad, heerlijke bar ( ook van deze eeuw ),enz... . Wat we zeker niet mogen vergeten is dat het eten goed en lekker is en zeer vriendelijk personeel. De rest zal je verder moeten lezen.
Nog een goeie week en weg zijn we. We kijken er naar uit zeg. Vandaag het laatste huwelijk helpen verzorgen voor de vakantie stop, want op 13/08 zijn we terug weg met mensen de mooieste dag van hun leven te helpen verzorgen. Zo zie je dat ik deels in de ceremonie wereld zit, de triestige ceremonies doe ik ook, maar ik hou het steeds positief hoor. Elke dag is een mooi geschenk en dat moet je positief benutten en anderen erin laten delen. Nu genoeg andere woorden, terug naar onze uitstap ( reis ). Onze hond Pacha mag al een dagje vroeger op hotel, zo kunnen we reeds van 's morgens vertekken. De andere hond en de poezen blijven thuis onder de goede zorgen van verschillende mensen, dus ons huisje blijft onder bewaking en wakers zijn het. Dit verhaal zal pas echt van start lopen vana 28/07. Nog even wachten......
Hallo, Wij zijn Paul en Janique fervente reizegers. Ik heb zowat de halve wereld rongezworven en dit zowel zakelijk als pure vakantie. Janique heeft sinds ons huwelijk ook heel wat moois van Europa mogen zien. Wegens beroepsbezigheden blijven we dit verlof wat dichter bij huis. Verder op het jaar kan er nog veel veranderen. We kozen voor de Eifel opdat het een mooie wandelstreek is en rustig wat te beleven is. Wij hopen jullie met deze blog wat van ons manier van reizen bij te brengen en wie weet komen we elkaar ooit eens tegen. Als voorbereiding op het wandelen genieten we nu al van het mooie weder om hier reeds enkele wandelingen te ondernemen en ons nieuw fototoestel wat te leren kennen. Dat laatste is een oude hobby van me, die terug boven water is gekomen. In ieder geval, veel lees en foto genot op deze blog, wil je ons later in het echt leren kennen, maar dan eerst even een kennismakingreactie via deze blog of bel me op nr 0486.58.23.07 Daaaaaaaaaag Paul en Janique
In het Tertiair was er in de Eifel sterke vulkanische activiteit. Daar naar verwijst ook de naam Vulkaan-Eifel in het zuidoostelijke deel. De kraters die ontstaan zijn door explosies van vulkanische gassen hebben zich gevuld met grondwater en worden Maare genoemd. De laatste uitbarstingen vonden 10000 jaar geleden plaats. Onderzoek wees uit dat dit gebied nog steeds geologisch actief is, het gehele Eifelgebied stijgt 1 à 2 mm per jaar. Historisch gezien kwamen er in het verleden ook inactieve fases voor van 10000 à 20000 jaar, dit suggereert dat toekomstige uitbarstingen nog mogelijk zijn.
In de Eifel zijn verscheidene ketens te onderscheiden:
Het noordelijkste gedeelte noemt men het Ahrgebirge, dit gedeelte bevindt zich benoorden de Ahr in het district Ahrweiler;
Bezuiden de Ahr bevindt zich de Hohe Eifel (of Hocheifel), waarvan de Hohe Acht (747 m) het hoogste punt is, en tevens het hoogste punt van het hele Eifelgebied;
In het westen, tegen de Belgische grens zijn de heuvels bekend als Schneifel, een onderdeel van het bredere gebied van de Sneeuweifel met toppen die reiken tot 698 m;
Het zuidelijke gedeelte van de Eifel is minder hoog. Het wordt doorsneden door verscheidene stromen die in noordzuidelijke richting stromen richting Moezel. De grootste van deze rivieren is de Kyll, de heuvels rond deze rivier zijn bekend als het Kyllwald;
In de Eifel ligt ook de Nürburgring, een bekend autocircuit voor onder andere Formule 1-races. Sinds 2004 is een deel van het noorden van de Eifel het Nationaal Park Eifel geworden. Dit Nationale Park valt in zijn geheel binnen het Duits-Belgische natuurpark Hoge Venen-Eifel. Een ander deel van de Eifel valt binnen het natuurpark Zuid-Eifel.
Hopelijk heb je al een beetje kunnen genieten en een beeld vormen wat de streek eigenlijk is. Wij zullen er veel gaan wandelen en bepaalde dingen bezoeken, maar dat zullen jullie wel verder lezen in dit verslag.
. Mijn vrouwtje heeft de koffers reeds voor 90 % ingepakt, ikzelf heb ook alles klaar gemaakt, maar de auto zal ik pas morgen dinsdag wassen, want ze spreken nog van regen.
