|
|
|
Paikea's dromendagboek |
Ik hou van dromen. Niet zozeer om ze te kunnen ontcijferen of analyseren, want voor mij is het al voldoende om mijn dromen gewoon te kunnen 'zien'. Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderbewuste precies weet wat er
moet gebeuren en wat het moet doen voor mij om in evenwicht te blijven. Het enige wat ik moet doen, is voelen wat er binnenin mij omgaat... en dat is nu net wat soms zo moeilijk is. Dromen brengen me dichter bij mezelf.
Laten datgene los wat me in de echte wereld vasthoudt en laten me voelen wat het is om vrij te zijn in mijn eigen hoofd...
|
|
30-12-2012 |
tweede poging WILD.. |
Deze ochtend kort na het ontwaken. Oplichtende kleuren en beelden flitsen voorbij. De rest is donker. Ik beeld me de voeten van vorige keer in, maar ik krijg een ander beeld. Ik voel me heel gebogen terwijl ik door de flitsende donkere tunnel naar beneden stap. Mijn hoofd voelt heel zwaar en hangt naar voor. Ik voel dat ik wegzak dus ik zeg in gedachten, bewust blijven, bewust blijven, bewust blijven, ... . Ik verschiet lichtjes en til mijn hoofd wat meer omhoog omdat ik het gevoel heb dat ze bijna de grond raakt. Mijn beeld verdwijnt en ik krijg een heel tintelend en licht gevoel. Meer licht ook weer opeens... concentratie verdwijnt en ik doe mijn ogen open want de poes is me ondertussen komen storen voor zijn ontbijt
|
|
|
|
27-12-2012 |
eerste poging WILD.. |
Heb vanmorgen een WILD (wakkere inductie van lucide dromen) geprobeerd. Dit zou 's morgens ongeveer een kwartiertje na het ontwaken het best moeten lukken. Ik lig op mijn rug met mijn aandacht op mijn ademhaling gericht. Ik voel mijn ademhaling vertragen en krijg plots een beeld van voetstappen voor ogen. Ik probeer gewoon te 'kijken', zonder mijn aandacht van mijn ademhaling af te halen en probeer nergens aan te denken. Ik volg de voetstappen. Ik wil dat ze me letterlijk in een lucide droom doen stappen. Ik zie niets anders. Enkel de voeten. Het zijn donkere mannenschoenen die stappen op een wat zomperige donkere ondergrond. Ik verlies het donkere beeld en plots kriig ik een heel licht beeld. Geen figuren, enkel een warm licht beeld. Ik voel me wegzakken en herhaal in mezelf dat ik bewust wil blijven. Ik concentreer me op het bewust blijven en laat de rest gewoon gebeuren. Ik verschiet plots terwijl ik opeens wegzak waardoor ik mijn concentratie kwijt ben. Ik beslis om het na deze eerste poging hierbij te laten. Volgende keer probeer ik opnieuw..
( --> Bij de WILD-techniek gaat de dromer rechtstreeks van de wakkere staat
naar de droomstaat. Tussen het in slaap vallen en het dromen zit de
hypnagogische staat. Als de dromer tijdens deze staat bewust kan
blijven, kan hij daarna bewust een droom beginnen.)
|
|
|
|
21-12-2012 |
Droom 151: drassig natuurlandschap |
ik ben ergens in een vreemd land in een natuurlandschap. iemand had me de weg gewezen naar een plaats denk ik. ik ben alleen. er is geen pad meer en de begroeide zanderige bodem wordt wat drassig. ik denk dat er verderop moeras is. ik wil terugkeren, maar hoor dan luide stemmen. ik vertrouw het niet helemaal en verstop me achter een naaldboompje. ik gluur langs de boom door en zie een groepje wielrenners. ze komen de begroeide zanderige heuvel afgefietst en komen mijn richting uit. ik denk, die gaan mij toch zien dus ik zal maar gewoon verder stappen..
|
|
|
|
18-12-2012 |
Droom 150: sleutel in sculptuur |
Ik wandel door een stadje, met smalle kronkelige kasseien straten. Het is ergens in de namiddag en er loopt nog wat volk rond. De winkels zijn voorzien van afdaken waar ik onder loop. Er heerst een rustige sfeer. Iets verderop kom ik een paar vrienden tegen, maar ik besef plots dat ik mijn gsm onderweg heb laten liggen/vallen en dat ik even terug moet stappen om te kijken of ze er nog ligt. Ik ben niet gehaast want ik schat de kansen erg hoog in dat ze ondertussen al is meegenomen door één of andere vinder. Als ik er terug aankom ligt mijn gsm voor een winkel gewoon nog op de grond, naast iemand's handtas en nog een winkeltasje. Ik raap mijn gsm op en stap terug naar mijn vrienden. Even later gaan we een huis binnen. De andere twee moeten even weg, zodat ik daar even alleen ben. Ik heb iets op de grond gemorst (weet niet meer hoe) en met een grote doek/handdoek begin ik de vloer op te kuisen. Als ik erna even naar buiten stap om iets te doen (weet niet meer wat), dan zie ik een grote gladde stenen sculptuur naast de voordeur staan. Ik glij met mijn handen over de ronde donkergrijze vormen. De bovenkant heeft iets weg van een slakkenhuis en ik merk dat er binnenin iets ligt. Ik haal het er niet uit, maar met mijn vingertoppen voel ik dat het de huissleutel is. Als mijn vrienden terugkomen geef ik hen de raad om hun sleutel beter te verstoppen...
|
|
|
|
05-12-2012 |
Droom 149: aap / enige ingerichte kamer |
Ik sta met mijn metekind op de oprit bij mijn ouders thuis. Het is donker buiten. Opeens zien we een aap. Hij rent rond en klimt in de bomen. Er staat één heel hoge boom waar een al even hoge ladder tegenaan staat. De aap klimt langs de ladder heel snel naar boven en glijdt dan via de ladder terug naar beneden. De aap komt korter bij ons. Loopt rond ons heen. Ik vind het niet zo een goed idee en zeg tegen mijn metekind dat we beter naar binnen gaan. De aap blijft toenadering zoeken terwijl we naar de garage stappen. Als truucje gooi ik een stokje weg zodat hij die kan gaan vangen en wij ondertussen naar binnen kunnen gaan zonder dat hij volgt. Ik sta al in de garage, maar mijn metekind nog niet en dan zegt ze dat de aap zich misschien niet alleen gaat kunnen redden buiten. Ik zeg haar dat apen niet binnen horen en vraag haar nogmaals om binnen te komen terwijl we het stokje weggooien en de aap er naartoe loopt...
terug in slaap gevallen en toen had ik volgende droom: Ik woon in een nieuw huisje. Een wit rijhuisje. Eén kamer is helemaal ingericht als woonkamer, maar mijn bed staat er ook. Als ik de voordeur opendoe kom ik uit op een kleine witte stenen balkon met een trap aan. Ik ga de trap af en kom uit op het strand (geen zee). Als ik naar links langs de huisjes af wandel zie ik een collega van mij op een ander balkon staan. Ik zeg hem dat ik maar enkele huisjes van hem af woon. Als ik terug mijn huisje binnenga merk ik op dat het er vrij donker is en dat ik buiten die ene kamer nog niets heb ingericht. De andere kamers staan leeg naast hier en daar wat houten ouderwetse kasten, waarschijnlijk van een vorige bewoner. De verwarming staat op. Ze zoemt redelijk luid. Ik zou de kamers wel willen inrichten maar weet niet goed hoe ik eraan zou beginnen. Ik voel me plots bang, alsof er een ander aanwezigheid in mijn huisje is. Ik stap een lege kamer binnen wat normaal gezien een slaapkamer is. Het is er vrij donker. Hier voel ik de aanwezigheid nog sterker. Ik draai aan de verwarmingsknop want ik wil niet dat die zo luid staat te zoemen als ik ga slapen en voor ik het besef klapt de deur van de slaapkamer dicht. Ik wil ze nog tegenhouden, maar ik ben te laat. Als ik erna uit het raam kijk denk ik bij mezelf dat de zee toch ergens kortbij moet zijn. Er staat plots een opgemaakt bed in de kamer. Ik leg me neer en val in slaap. Als ik terug wakker wordt merk ik op dat het de eerste keer is dat ik in het nieuwe huisje in de slaapkamer heb geslapen en niet in die enige ingerichte kamer...
|
|
|
|
04-12-2012 |
Droom 148: Oude middelbare school |
Ik stap met mijn metekind haar school binnen. Ik ben heel verrast als dit mijn oude middelbare school blijkt te zijn. Ik kijk nieuwsgierig door de gangen. Er is veel veranderd maar ik herken het nog wel goed. Als we dan naar de balie toe gaan, weet ik plots weer wat we hier kwamen doen. Er zou een meisje uit haar klas thuis mishandeld worden. Mijn moeder zou dat tegen haar hebben verteld, dus ik vraag haar wat ze precies heeft gehoord. Het zou om een meisje gaan met een donkere huidskleur..
Ik herinner me nog iets dat we daarna bij dat meisje haar thuis zijn, maar verder niets meer..
Dan heb ik ook nog iets gedroomd over haaien..
|
|
|
|
30-11-2012 |
Droom 147: schoolreünie |
Ik kom aan op de schoolreünie. Het is al donker buiten. Mijn vader heeft me gebracht met de auto. Mijn oude klasgenoten zitten buiten aan tafels. Ze zijn benieuwd om mij nog eens te zien. Mijn nichtje is er ook. Als ik uitstap voel ik me een beetje onzeker, maar dan ga ik rond om te kijken wie er allemaal is en om iedereen te begroeten. Plots is er veel minder volk. Ik vraag waar iedereen naartoe is en mijn vader wijst me naar een lokaaltje opzij van het huis. Ze zitten daar een quizje in te vullen. Ik herinner me de quiz, omdat ik ze eerder al heb ingevuld. Ik kijk op de uitslag van een oude klasgenoot en zie dat hij 70 heeft gescoord. Ik zeg hem dat ik net ietsje minder had, namelijk 68. De rest is nog druk bezig met nadenken en invullen. Later zitten we in nederland voor een kroeg op de grond. Er is luide muziek, vooral van de kroeg aan de overkant van de straat. Ze noemt 'In de matrix'. Er is een verband tussen de twee kroegen, maar ik weet niet precies wat. Ik kijk achter me omhoog naar de naam van de kroeg waar wij zitten, maar die staat er niet op. De gevel en ramen zijn helemaal donker....
|
|
|
|
22-11-2012 |
Droom 146: het zonnig zuiden of het actief noorden... |
Ik ben aan het werken. Kuisen, ergens in een sanitair gedeelte. Het wordt al donker en ik had er precies niet eerder bij stilgestaan dat ik na deze dag verlof heb. Ik zou de volgende ochtend met mijn auto naar het buitenland vertrekken, maar ik heb nog niet beslist naar waar. Het wordt al laat. Ga ik naar het warme zuiden? Ik bekijk wat zonnige postcard-achtige vakantieprentjes en bedenk me hoe fijn het zou zijn. Of ga ik naar het noorden, een naar mijn gevoel meer actieve vakantie opzoeken. Ik geraak er niet uit en het wordt maar later en later. Ik besef plots dat ik maar één dag heb, dus ik moet zien dat ik 's morgens op tijd vertrek, anders geraak ik nooit op tijd terug. Even krijg ik de gedachte om niet te kiezen, maar gewoon te vertrekken en zien waar ik uitkom...
|
|
|
|
17-11-2012 |
Droom 145: dolfijnbootje |
Ik ben met mijn vader ergens in een grote stad in een vreemd land. Er zijn veel witte gebouwen en ik zie hier en daar water. Ik ben daar met een reden, maar weet niet meer welk. Mijn vader zegt dat hij eerder ergens een fontein heeft gezien toen hij rondliep met mijn moeder. Ik weet niet welke fontein hij bedoelt en we wandelen door wat straten om te zoeken waar dat geweest kan zijn, maar we vinden het niet. Later zit ik met mijn moeder in de auto. We rijden over een expressweg. Het is ergens in de namiddag en er is weinig verkeer op de baan. We zijn goedgezind en babbelen en lachen erop los. Ik zie dan plots de oceaan, niet zo veraf. Ik zeg tegen haar, heb je al eens links gekeken? Bedoeld op het mooie uitzicht, maar ik heb de indruk dat zij de schoonheid niet echt beseft. Even later zie ik ook rechts van ons de oceaan, niet zo veraf en ik denk.. hoe kan dat nu? Aan beide kanten van de straat ligt water... De oceaan is lager gelegen dan de baan. Aan de rechterkant zijn meer rotsen en een stukje strand. Een paar honderd meter verder. Aan de linkerkant zie ik enkel het water tussen wat gebouwen en bomen door.. Even later zitten we plots in een roeibootje. Het is een opblaasbootje. Ik denk nee.. ik wil geen opblaasbootje, want die kunnen sneller stuk gaan en probeer me in te beelden dat het een houten boot is ofzo, maar hij verandert elke keer terug in een opblaasboot. We slaan rechts af, maar de stroming wordt nu te sterk en ik krijg het bootje niet meer gepeddeld in de richting die ik wou. De achterkant van het bootje gaat even onder, samen met mijn moeder. Ik neem haar arm om haar terug recht te trekken. Het bootje ligt dan ook weer recht. We worden met ons bootje richting een huis gesleurd. Ik stap uit en als ik mijn bootje uit het water neem zie ik dat het de vorm van een dolfijn heeft. Wat een wonder dat we daarmee tot hier zijn geraakt. Mijn moeder is al binnen. Mijn zicht is naar onder gericht. Ik zie de natte vloer aan de inkom. Waarschijnlijk van mijn moeder die me al voor was. De inkomdeur is van mat wit glas. Ik duw ze open en zie in de inkomhal grote zwarte matte tegels. Links is een deur en ik ga binnen..
|
|
|
|
16-11-2012 |
Droom 144: sms zonsverduistering |
Ik sta in de badkamer van mijn ouders. De buurman rijdt met zijn auto op de wei tussen de twee huizen aan zijne kant. Hij stapt uit. Het is de eerste keer dat ik hem zie. Hij is veel jonger dan ik dacht. Heeft zwart haar en is redelijk klein. Een zuiders type. Heel kort erna stapt hij vluchtig terug in zijn auto en vertrekt, alsof hij iets vergeten is. Dan weer heel kort erna rijdt hij terug de wei op, maar aan onze kant. Hij stapt uit met een klein kind. Hij zet het kind op zijn schouders en loopt er vluchtig mee naar zijn huis. Dan komt hij terug en zijn er nog andere kinderen aan de auto.. De rest weet ik niet meer zo goed. We zeggen nog iets tegen mekaar, maar ik weet niet meer wat. Kort erna, vlak voor mijn wekker afgaat krijg ik een sms van iemand.. iets over een 'zonsverduistering' en 'ondergaan'...
|
|
|
|
13-11-2012 |
Droom 143: One old woman turns evil... (engels gedroomd) |
Twee oude vrouwen. Dating with men. One old woman turns evil. The other old woman has info, dangerous for the evil woman to know. The one with the info is suddenly younger. Zij en ik helpen mekaar om de info geheim te houden, maar ik ben zwak. Ik voel de drang om het te vertellen. Zij moedigt me aan om niks vrij te geven.We staan aan een keldergat in de vloer met een houten ladder. Ik ga naar beneden on iets te halen. Plots wordt de andere vrouw zwak. Zij verwittigt me nog dat ze het gaat vertellen, alsof ze in een ban gehouden wordt en geen andere keus meer heeft dan toegeven. Nu ben ik plots sterker. Ik klim naar boven. Zij wil me nog iets aangeven wat het geheim kan onthullen. Het is een sponsen bal en er hangen wat afgeknipte haarlokjes rond. Ik neem het aan met mijn twee handen, maar net op dat moment wordt de oude vrouw nog meer 'evil', krijgt een freaky spookgezicht en bijt in de handen van de jongere vrouw wiens handen nu in mijn handen zitten. Ik omklem haar handen met de sponsen bal erin. Ik wil het kost wat kost geheim houden en bijt op mijn beurt in de handen van de freaky oude vrouw. Ik schiet wakker. Heel bezweet en bang. De droom was in het engels. Eerste nachtmerrie in mijn nieuwe thuis.Eng gevoel dat mijn nieuwe veilige omgeving 'geschonden' is door de nachtmerrie..
ben erna terug gaan slapen en ik droomde dat ik in mijn droomdagboek deze droom aan het noteren was en dat ik opmerkte dat ik tussen deze droom en de vorige droom die ik in het echt heb opgeschreven, nog twee andere dromen staan waar ik niks van weet. ik probeer een stukje te lezen maar herinner me niets van die twee dromen...
|
|
|
|
31-10-2012 |
Droom 142: Curry |
Ik deed om onbekende redenen currypoeder in mijn oor
|
|
|
|
26-10-2012 |
Droom 141: Ik voel haar verdriet en wil bij haar zijn tot ze sterft... |
Bukken, zegt er iemand op een rustige toon om geen plotse paniek te willen zaaien. De groep mensen bukt neer en kort erna.. "Pets".. Het geluid van gebroken glas. Een kogel vliegt door het raam. Iemand die niet op tijd bukte word geraakt. We houden ons nog even laag. Er volgen nog enkele kogels, tot er een stilte valt. We staan voorzichtig op en ik kijk uit het raam, maar zie een schutter opnieuw richten. Ik zeg dat iedereen terug moet bukken. Weer iemand is te laat en wordt geraakt. Er volgen nog enkele schoten en dan erna stilte.
Later is de schutter binnen bij ons. Het is een vrouw. Ik geraak met haar in gevecht waarbij ze het geweer op mij richt, maar ik ben iets sterker en kan de richting van het geweer ombuigen naar haarzelf toe. Ik kijk in haar ogen en voel plots haar pijn. Ze wil haarzelf dood maken. Ze neemt een glas met een fataal drankje en gaat al sippend aan tafel zitten. Ik stap naar haar toe, draai haar om en omhels haar. Ik voel haar verdriet en wil bij haar zijn als ze sterft zodat ze niet alleen is...
|
|
|
|
18-10-2012 |
Droom 140: Keukentafel van zand |
Ik ben bij mijn ouders op visite en hun keukentafel bestaat uit zand. Mijn broer is ook daar. Ik verstop blikjes frisdrank in de tafel om hun te foppen en ze hun drinken zelf moeten opgraven. Er zijn blikjes 7up, ice tea en nog een paar andere drankjes.
Dan is het dringend tijd om te vertrekken want ik moet mijn katten nog naar huis brengen voor ik naar school ga. Ik ga naar mijn oude slaapkamer waar de draagkooi al klaar staat. Ik roep hun en ze komen meteen naar mij toe. Ze gaan vanzelf de kooi in alsof ze blij zijn dat ze naar huis mogen. Ik maak de kooi vast met zwarte ijzerdraad. Eentje hangt er al aan. Een ander ligt op de grond..
|
|
|
|
17-10-2012 |
Droom 139: Witte lantaarns |
Ik krijg de opdracht om de voeten van lantaarns naast straat zuiver te maken. De lantaarns zijn wit. Het is herfstig weer en er liggen afgevallen blaadjes op straat. De eerste lantaarn staat op de hoek van een straat. Ik pak mijn doek en veeg rondom de ronde voet. Daarna ga ik naar de volgende lantaarn. Er staat een stenen muur achter de lantaarns en even later merk ik dat er daklozen bovenop de muur liggen. Sommige brabbelen wat. Het meeste onverstaanbaar. Ene hoor ik zeggen dat hij vroeger iedereen graag had.
Ik kuis door maar voel me niet erg op mijn gemak want ik weet niet of ze gevaarlijk zijn of niet..
|
|
|
|
16-10-2012 |
Droom 138: de heks heeft zelfmoord gepleegd.. |
Ik ben op een nieuwe school. Ken er niemand. Ik heb een bord spaghetti besteld, maar als ik mijn bord krijg denk ik, het is wel nog erg vroeg op de dag om al spaghetti te eten. Ik wandel met mijn bord door de gang en probeer me een weg te banen door de drukte. Ik zie dan nog een meisje die ook een bord spaghetti vast heeft en ik denk, dat is precies ook een aparte zoals mij, en ga bij haar staan. We eten samen onze spaghetti en worden vriendinnen. Ze heeft lichtbruin halflang haar met een lichte krul erin. Even later verlaten we samen het schoolterrein en wandelen richting een villa die schuin tegenover de school ligt. Ik moet dringend naar het toilet. We gaan de villa binnen, maar weten dan dat er een heks woont. We rennen naar het toilet en doen snel de deur achter ons dicht. Voor we vertrekken zeg ik tegen haar, als we hier buiten lopen, dan moet ge blijven rennen zo hard ge kunt, zonder om te kijken, wat er ook gebeurd. Ik doe de deur weer open en we beginnen te lopen, richting uitgang van de villa. Tijdens het rennen zie ik de heks door de deuropening in de eetkamer staan. Er valt me een grote luster op die boven haar hangt. We blijven rennen, zo snel we kunnen. Over de straat. Steken de straat schuin over en komen al snel terug uit op het schoolterrein. Later in de droom krijg ik te horen dat de heks zelfmoord heeft gepleegd. Ik bedenk me dat ze haar misschien heeft opgehangen aan de grote luster. We gaan naar de villa om het te onderzoeken. Mijn moeder is erbij en nog anderen. We staan in de eetkamer en iemand draait de grote schroeven los waarmee de luster aan het plafond is bevestigd. Er steekt een klein doorschijnend cilindervormig doosje in. Ik neem het vast en zie aan de onderkant dat er iets opgeschreven staat met grote zwarte letters. De inhoud van het doosje weet ik niet meer, want het was vooral de tekst die mijn aandacht trok. Mijn moeder vond nog een doosje in de luster met een halsketting in. De tekst op het doosje was ik bij het ontwaken kwijt..
|
|
|
|
14-10-2012 |
Droom 137: vloerleggers |
Ik stap binnen in een appartementsgebouw waar ik recent ben gaan wonen. de trap ziet er bouwvallig uit en ze zijn het gebouw aan het renoveren. ik ga met de trap een verdiep hoger. op enkele bouwvallige muren na, staat heel het verdiep leeg. ik zie drie werkmannen die bezig zijn een nieuwe vloer te leggen. ze zijn op mekaar aan het vitten en opjagen dat de vloer morgenvroeg af moet zijn. als ik terug naar beneden wil gaan, zie ik dat de trap weg is. de mannen gieten nieuw cement over de vloer, dus op die plaats kan ik niet meer lopen. ik ga een andere kamer binnen. hier staat een raam open en er komt toevallig een werkhelikopter voorbij gevlogen. hij wil me een lift naar beneden geven, maar waarschuwt me wel dat er een raam stuk is. dan zeggen de drie vloerleggers dat hun helikopter niet stuk is en dat ik ook met hun kan meevliegen...
|
|
|
|
12-10-2012 |
Droom 136: De vierde pop |
Ik ben met een klein groepje mensen in een landelijk gebied. We moeten daar op zoek gaan naar een deel poppen die er gedropt zijn. Er zitten ook pluchen beertjes bij, maar er zouden in totaal vier poppen moeten zijn en we vinden er maar drie. Dan vraagt er iemand of tommy al gevonden is en kort erna als we over een pad terug wandelen overkruipt me een akelig gevoel dat tommy de vierde pop is, maar dat hij leeft en ons zit te bespieden. Als we terug aankomen verspreiden we ons. Ze verstoppen hun. Ik heb niet meteen door waarom, maar ze verstoppen hun voor tommy die het op ons gemunt heeft. Ik kruip op een heuveltje achter een rij struiken en leg me heel plat. Door de takjes door zie ik er nog twee anderen van de groep. Hij heeft mij ook gezien en laat dat merken door even te zwaaien. Ik voel me niet veilig. Ik wil achter de struiken vandaan en kom er achteruit geslopen, tot aan een stenen muur. Ik loer een heel klein stukje om de hoek, maar zie det tommy met zijn rug naar mij toe vlak om het hoekje zit. Ik verschiet en mijn ademhaling verraadt me. Tommy draait zich om en ik sta oog in oog met hem. Zijn ogen zijn groot en gevoelloos. Ik wil hem van de rand afduwen, maar hij slaagt erin om met zijn vingertoppen grip te blijven houden aan de rand, hoe hard ik ook probeer. Als hij dan toch springt, landt hij op een houten rek en springt van daaruit naar beneden. Ik weet dat hij achter me aan zal komen...
|
|
|
|
11-10-2012 |
Droom 135: Kano |
Ik vaar met een kano op het water in een dicht begroeid groen woud. Er zijn nog mensen. Even vaart er iemand naast me. Erna vaar ik alleen. Ik probeer een kolk te maken door met mijn kano een rondje te varen, maar er zit zoveel kracht niet achter om het water te sturen.
|
|
|
|
25-09-2012 |
Droom 134: spookhuis |
X en ik rennen de draaitrap af naar beneden. Zij gaat sneller en sneller. Ik probeer haar bij te houden, omdat ik niet alleen in het spookhuis wil rondlopen. Ik roep naar haar dat ze niet te snel moet gaan, maar ze lijkt er geen kwaad in te zien en al snel is ze uit het zicht verdwenen. Na een verdiep of vier stopt de trap. Ze komt uit in een leeg donker magazijn. Ik zie enkel in het schemerlicht wat buizen enzo. Ik ben bang en voel dreiging. Ik ga meteen terug de trap op en loop een verdiep hoger. Dit lijkt wel een gang in een bouwval met open ramen waar witte plastiek los voor hangt. Als ik door een raam kijk, zie ik het magazijn beneden van bovenaf. Ik wil hier niet alleen zijn en weet niet goed wat doen. Het lijkt alsof ik geen keus meer heb en me moet gaan overgeven aan de horror. Even later loopt er een koppel rond op hetzelfde verdiep. Er is een luik in het plafond, maar dat is van bovenaf afgesloten, dus zij zoeken een weg naar het verdiep erboven. Ook hun kan ik op de één of andere manier niet volgen..
|
|
|
|
23-09-2012 |
Droom 133: Clam |
Ik ben op een kleine hotelkamer of flat. X is er ook. Er staat een grote rode zwerende bult juist onder mijn linker bil. X zegt dat ze denkt dat het clam is en ze begint op te zoeken op de laptop. Ik heb nog nooit van clam gehoord.
Ziet ge wel, zegt ze kort erna, gij hebt clam, dat komt van een kreeftsoort ofzoiets wat in de zee leeft en dat kruipt onder uw huid. Ik was eerder die dag tot aan mijn knieen in de zee gaan staan.
Ik begin me een beetje zorgen te maken.
Als ik op de badkamer kom lijkt deze intussen veranderd. De gootsteen staat niet meer rechts in de hoek, maar links achter een douchegordijn. Rechts is enkel nog een lege wit betegelde hoek...
|
|
|
|
17-09-2012 |
Droom 132: gate-nummer 1 / geometrische vormen |
ik ben met x op de luchthaven. we krijgen ons ticket, maar ik moet nog iets invullen op mijn ticket terwijl ik zie dat zij haar ticket al mag inscannen en doorgaan. ik moet op mijn formulier gate-nummer 1 invullen, maar weet niet juist waar. iemand van het personeel duidt me aan in welk vak dat moet staan. ik vul de 1 in, mag mijn ticket dan ook scannen en loop snel door de gang om x in te halen..
ik lig met iemand (fictief persoon) onder de dekens naar tv te kijken. het tv programma wordt al snel real life. ik vind een wit hout-omlijste spiegel. als ik in de spiegel kijk zie ik mezelf niet. ik houd de spiegel voor bij de persoon bij mij en vraag of hij iets ziet. hij ziet ook niets. de lijst is plots niet meer wit, maar bruin. er staan spreuken in gegraveerd. ze zijn moeilijk leesbaar en de tijd dringt. ik probeer de spreuk voor te lezen. het onderste spreukje is in een vreemde taal. dit stukje leest de andere persoon voor. we proberen uit te pluizen wat dit betekent. er zit een zekere druk achter. ik herinner me niet meer waarom. plots komen we tot een belangrijke ontdekking. het zijn vier geometrische vormen nl. vierkant, cilinder, rechthoek en driehoek!
|
|
|
|
16-09-2012 |
Droom 131: Huis van mijn grootouders |
Ik ben bij het huis dat van mijn grootouders was. Het huis is opgedeeld in een oud en een nieuw gedeelte. Het achterste stuk is het oude gedeelte en dat bestaat uit brik. Het voorste stuk, aan de straatkant, is het nieuwe gedeelte en bestaat uit glanzend zwart ijzer.
Ik loop langs het huis en kijk opzij door de ramen naar binnen. De eerste kamer vooraan staat leeg. Ik vraag me af of het huis momenteel bewoond is.
Ik kijk door het volgend raam naar binnen. Deze kamer lijkt bewoond, maar er is niemand aanwezig.
Ik ga door de verandadeur in het oude gedeelte naar binnen. Niemand is thuis. Ik vergeet even dat er andere mensen wonen als ik in de woonkamer zit. Er brandt een gezellig huiselijk sfeerlicht.
Dan voel ik aan dat de huidige bewoners thuiskomen en ga terug naar buiten.
Het is een jong koppel met een zoontje van een jaar of vijf.
De vader en het kind wandelen over het pad naar de tuin. De moeder staat vlakbij het huis. Ik besluit om haar eerlijk te gaan uitleggen waarom ik in hun huis zat.
De moeder is heel zachtaardig. Ze begeleidt me nog naar de straat onderweg naar huis...
|
|
|
|
09-09-2012 |
Droom 130: paiko en milo |
Mijn fretjes paiko en milo zijn bij mij. Ze zien er kerngezond uit. We spelen wat. Als ze moe worden en ik ze terug in hun kooi wil doen, voel ik me plots schuldig dat hun kooi zo ver staat. Ik rol ze terug tot in mijn kamer. De kooi is vuil. Ik ben de fretjes aan het zoeken en hoor milootje zachtjes snurken in de kussensloop. Paikootje vind ik niet meteen en ben even bang dat hij ontsnapt is, want ik merk dat de deuren openstaan, maar dan vind ik hem. Hij heeft zich in een dekentje genesteld onder mijn bed. Ik neem hem op en knuffel hem een beetje. Dan leg ik hem terug en begin de kooi te kuisen..
|
|
|
|
06-09-2012 |
Droom 129: moordenaar op school |
ik kom met mijn auto aan op de parking van de school. ik zie in het voorbijrijden een ex-klasgenoot van vroeger in het middelbaar. ik parkeer mijn auto en even later gaan we de klas binnen. ik geloof dat de klas op het derde verdiep gelegen is, want na de pauze, zou ik als enige naar een klas moeten gaan die één verdiep hoger ligt. ik zeg nog iets tegen een klasgenoot dat ik na de pauze heel alleen in een klas moet gaan zitten..
dan na de pauze wil ik terug naar de klas gaan, die zou nummer 421 of zoiets moeten hebben, maar ik ben niet zeker, dus ik ga even langs de oude klas om te checken, maar als ik de deur opendoe zitten daar allemaal andere leerlingen. ik merk op dat het oudere mensen zijn.
ik ga dan naar boven. het is er vrij duister en ze zijn precies al aan het opruimen. de vuilbakken worden leeggemaakt. ik ben bij de toilettes... er zijn vreemde geluiden. ik wandel op de gang en besef dat er een moordenaar in de school rondloopt. ik hoor een kettingzaag ergens aan mijn linkerkant, maar ik zie niks.
een kerel is het beu om slachtoffer te zijn. hij pakt een hakbijl en zwaait die omhoog. ik zie zijn schaduw tegen de muur. hij stapt de klas in, recht op de vermoedelijke moordenaar, maar dat blijken gewoon andere kerels te zijn, die hun in die donkere klas verschuilen om ook de moordenaar te kunnen pakken. verstoppen en wachten tot hij binnenkomt. ik bekijk hun één voor één en denk.. de moordenaar kan toch net zo goed iemand van hun zijn? Bijlagen: bijl.jpg (3.2 KB)
|
|
|
|
28-08-2012 |
Droom 128: kiezen voor wat ik graag wil / onderstromende rotsmonsters |
ik sta buiten de school. het is al avond en de inschrijving is rond. plots besef ik dat ik onmogelijk school ga kunnen combineren met mijn fulltime job. ik sta even te twijfelen of ik me zou omkeren en naar huis gaan, maar besluit dan om toch de school binnen te gaan. in de grote inkomhal staan allemaal studenten. ik ga dan een zaal binnen. bijna alle tafeltjes zijn bezet. ik zet me op de leuning van een trap. dan zie ik een tafeltje wat vrij staat en net als ik wil rechtstaan gaat een andere vrouw daar zitten. ik denk oh laat dan maar en blijf zitten op de leuning, maar dan gebaart de vrouw dat ik nog erbij kan komen zitten. ik raak met haar aan de babbel en vertel haar dat ik mij stiekem heb ingeschreven om te gaan studeren, maar dat ik er niet bij stilgestaan had dat ik nog een fulltime job heb en dat het me nooit gaat lukken om beiden samen te kunnen doen. ik besef dat ik zal moeten kiezen en dan plots weet ik.. ik zal mijn job opzij moeten schuiven om te kunnen kiezen voor wat ik graag wil..
ik zwem in een meer tussen de rotsen. er zijn nog een paar andere zwemmers. plots is er verdrinkingsgevaar. ik help een paar mensen mee uit het water. met anderen moet ik tot aan de andere kant van het meer. terugzwemmen is voor hun even niet mogelijk omdat er hevige onderstroming is. zij blijven wachten aan de kant. ik begin nog terug naar de overkant te zwemmen, omdat ik zie dat daar nog mensen hulp nodig hebben. als ik er bijna ben, duik ik onder tot op de bodem. ik zie de okerkleurige rotsen. ze kleuren het water rood-bruin. plots zie ik beweging. rotsige handen.. en voeten. de handen grijpen vlak boven de bodem door smalle spleten in de rotsen door. op zoek naar mensenvoeten die ze onderuit kunnen trekken...
|
|
|
|
08-08-2012 |
Droom 127: rauw vlees |
mn moeder had een rauwe vleestaart. ze zet die neer voor één van haar kleinkinderen. ik zie precies iets bewegen in de taart en focus me een tijdje op de korst om te zien of ik het me verbeeld of niet. dan komt er opeens een zwarte rups, soort duizendpoot ofzo, vanboven uit de taart gekropen. Ik vraag aan mn moeder dat ze moet oppassen met rauw vlees. ze zegt dat die er nog niet zo lang stond, maar dan herinner ik me dat ik die taart al een paar dagen geleden had zien staan.
het rauwe vlees krioelt nu van de zwarte duizendpoten en ze lijkt wel hol vanbinnen. mijn moeder smijt het ganse ding door het raam naar buiten...
|
|
|
|
29-07-2012 |
Droom 126: beerachtige weerwolf |
We worden achtervolgd door een beerachtige weerwolf
Ik heb gezien hoe het een mens in één stuk verscheurd
Zijn lange snuit, zijn mond en zijn tanden..
We schuilen in een zaal. Daar is een soort van tentoonstelling aan de gang
Er is niet zo heel veel volk
Ik verkoop tussendoor aan een kraampje nog iets aan een paar jongeren. Ik zie eentje na het betalen nog een paar pakjes stimorol meesmokkelen die niet betaald zijn. Ik roep de jongen terug en eis om het te betalen
Dit doet hij
We gaan een klein kamertje binnen. Ik en nog een andere meid
Verstoppen ons onder de tafel en schuiven de stoelen op hun zij voor ons
Ik ben bang en weet dat die ons niet zullen beschermen tegen de beer
Ik ga langs achter naar buiten en kruip op een houten afscherming
Ik roep het meisje dat zij ook moet komen
Ze klimt ook op de houten afscherming en we stappen er overheen naar de achterkant
Er zijn smalle spleetjes tussen de houten planken
We klimmen naar beneden en bukken ons. Maken ons zo klein mogelijk
De beer komt eraan
Ik kijk door een spleetje om te zien of hij er al is
Ik voel zijn aanwezigheid en denk
die houten afscheiding heeft geen zin
Dat beest heeft al lang geroken dat wij hier zitten..
|
|
|
|
11-07-2012 |
Droom 124: survival-zwemles / houten puzzelconstructie |
mijn school heeft een uitstap gepland naar het zwembad. we staan met een 10-tal leerlingen naast het zwembad. het water in het diepe zwembad is ijskoud en we hebben allemaal onze kleren nog aan. het is een soort survival-zwemles. de leerlingen gaan om beurten in het zwembad en ik zie aan hun reactie dat ze moeite hebben met de koude temperatuur. dan is het mijn beurt, maar nét voor ik erin wil springen roept de lerares naar me dat ik maar één bloes mag aanhebben. ik heb een onderlijfje aan met een dun rood bloesje over. ik sta dan een tijdje te denken voor ik beslis welk van de twee ik uit zal doen. ik kies dan om het onderlijfje uit te doen en het rode aan te houden. verder heb ik nog een jeans aan, waarvan ik hoop dat die niet te zwaar gaat worden en sportschoenen. ik spring in het water. het voelt frisjes aan, maar toch vind ik het aangenaam van temperatuur. ik zwem een beetje in het rond...
na het zwemmen zijn we terug op de parking. het is al schemerig. ze gaan met de auto's nog verder tot aan de schaatsbaan. ik heb niet zo veel zin meer om nog te gaan schaatsen.
ik rij met mijn auto verloren en ben opeens in een herenhuis of kasteel ofzo. ik heb de buitenkant van het huis niet gezien. ik denk wel dat ik in een hal ben geweest. ik zit in een klein kamertje in dat huis. voor me staat een houten kast. als ik de kast opendoe, vind ik allemaal handgemaakte houten beelden. ik bekijk ze één voor één. ze zijn prachtig. tussen de beelden vind ik nu ook een houten puzzelconstructie. het is een bol, maar ik kan ermee draaien en stukken verschuiven en uittrekken. ik probeer de puzzel terug in mekaar te steken, maar het is erg moeilijk en het lukt me niet meer om er een bol van te maken. ik duw met mijn vinger middenin de uitgestulpte bol op het knopje om het uit te zetten, maar de uitstulpsels knijpen samen en grijpen mijn hand vast met drie vingers. ik ben even in paniek en denk dat ik dat ding nooit meer van mijn hand los krijg, omdat de puzzel te moeilijk is voor mij. ik trek heel hard om mijn hand los te krijgen en gelukkig schieten mijn vingers door mijn snelle reactie er nog uit.
ik wil snel de deuren van de kast dicht doen, maar de deuren van de kast passen niet meer. ze zijn van vorm veranderd omdat ik mijn puzzel niet heb kunnen voltooien. de kast is nu in pastel-kleuren. het lijkt wel een kast voor op een kinderkamer.
het heeft iets griezeligs...
|
|
|
|
18-06-2012 |
Droom 123: Ik moet op nummer 610 zijn... |
Ik ga met mijn documenten waar het adres op staat een gebouw binnen. Lijkt wel alsof ik op sollocitatie ga ofzo. Ik moet op nummer 610 zijn. Ik laat mijn documenten even achter bij een vrouw op haar kantoor en loop de gangen af. Op de deuren staan de nummers, maar die gaan maar tot 669. Ik stap dan terug om mijn documenten mee te nemen, en dan zegt de vrouw in het kantoor, dat die documenten ook niet voor haar waren. Ik leg haar uit dat ik die nummer ging zoeken enzo.. En dan neemt zij een kaart tevoorschijn van de omgeving en duidt met een dikke groene stift aan waar ik moet zijn...
|
|
|
|
11-06-2012 |
Droom 122: Al kruipend volg ik een smal, kronkelend asfaltpad... |
De school is gedaan. Het is al donker buiten en ik heb geen vervoer. Al kruipend volg ik een smal, kronkelend asfaltpad door velden en bossen om de weg naar huis te vinden.
Plots sta ik op en begin te lopen. Het gaat nu veel vlotter vooruit en voor ik het weet ben ik thuis.
We zitten rond de keukentafel in mijn ouderlijk huis. Mijn ouders maken veel lawaai en ik wou dat ik in mijn eigen huis zat.
Even later ben ik buiten. Het is donker. Bij de overburen zitten mensen voor op terras. Ik ga erbij zitten. Ze praten heel spottend over de buren die daar woonden en dus krijg ik door dat de vorige buren verhuisd zijn. Ik denk dan.. wat zit ik hier bij deze mensen te doen. Ik sta op en stap weg, ik draai me nog om om te zeggen dat het heel jammer is dat de vorige buren weg zijn.
Ik ben bij een vriendin thuis waar ik in RL al ruim 2 jaar geen contact meer mee heb. We zijn aan het babbelen en lachen. Ik vraag haar dan hoe het met haar zoontje is en ze zegt dat haar schoonouders hem hebben afgepakt omdat ze haar niet vertrouwde als moeder. Ik pak haar stevig vast en ik voel haar wanhoop...
|
|
|
|
07-06-2012 |
Droom 121: Portemonee vergeten |
Ik ben in een nachtclub, maar er staan deels rekken in waar portemonees en juwelen enzo in liggen om te kopen. Het is er erg donker. Ik leg mijn eigen portemonee even in de rek om naar de andere te kijken. Als we dan later in de auto zitten en pas vertrokken zijn, besef ik dat ik mijn portemonee vergeten ben. Er stak 800 euro cash in, omdat ik dat pas had afgehaald om de garagist mee te kunnen betalen. Als we stoppen aan een rood licht, spring ik uit de auto en ren terug naar de nachtclub. Ik zoek in het donker in de rekken en ik vind even later nog portemonees die van andere mensen zijn, maar niet die van mij. Er ligt ook een map met identiteitspapieren. Mijn identiteitspapier steekt er ook tussen, dus ik weet dat ze mijn portemonee hebben gehad..
|
|
|
|
03-06-2012 |
Droom 120: Helikopter |
We zitten met een groep mensen in de tuin van mijn ouderlijk huis. Er is een klein kind aan het spelen met iets wat rook maakt. Plots horen we een helikopter boven ons. Hij cirkelt lager en lager rond de tuin. Ik vraag me af of hij misschien denkt dat het rooksignalen waren.
Hij vliegt lager en lager in landt in onze tuin, achter de struiken. Ik kan door de takken heen zien dat de piloot net zijn helm vast neemt om af te zetten...
Abrupt wakker door mijn wekker
|
|
|
|
02-06-2012 |
Droom 119: Om de weg terug te vinden besluit ik om altijd rechtdoor te fietsen.. |
Ik zit weeral in portugal, in een hotel deze keer. Het is mijn laatste dag van de vakantie. Ik spring op de fiets en om de weg terug te vinden besluit ik om altijd rechtdoor te fietsen. Het is een fijne fietstocht. Ik stop onderweg aan de shop van een benzinestation om iets uit te halen. Het is gesloten, maar de bediende van de shop staat plots buiten. Zij zat iets verderop en had me zien aankomen. Ze maakt me attent op de openingsuren die aan de inkom hangen. Ik zeg dat ik dat niet kan lezen omdat ik mijn bril niet op heb. Ik stap met mijn fiets iets korterbij en zie dan het gele papier tegen het glas hangen. De bediende laat me binnen. Er is nu nog een klant in de winkel. We raken aan de praat. Het is een erg aangename man en hij fietst samen met mij een stukje door. Ik leg hem uit dat ik altijd rechtdoor ben gefietst om de weg terug te kunnen vinden en dat ik niet kan geloven dat mijn vakantie er morgen alweer op zit en terug naar huis moet...
|
|
|
|
01-06-2012 |
Droom 118: Zanderig bos in portugal |
Ik ben in een bos met heel zanderige bodem. Het zand is wit. Gevoelsmatig lijkt het een bos in portugal. Ik zoek een plek in het bos om mijn tent op te slaan. Er zijn nog mensen. Ze spreken verschillende talen. Een koppel dat achter mij loopt lijkt Fins of zoiets te spreken. Ik wandel nog een stukje verder, zie links van mij een pad tussen de bomen, maar wandel nog wat door omdat er meer mensen die kant op gaan. Later denk ik, waarom was ik dat pad niet ingegaan. Het lijkt me veiliger om te kamperen op mijn eentje waar niemand me ziet dan tussen andere mensen...
|
|
|
|
03-05-2012 |
Droom 116: smurf / kleine schedel / adoptiepapieren hond |
Ik heb een mini-mensje gevangen.. zo groot als mijn pink. Ik laat hem nog aan iemand zien.. dan laat ik hem terug los en vang een blauwe smurf... De rest herinner ik me niet meer.
Ik stap over een modderig pad, over een brugje en zie aan het eind van het stenen muurtje een kleine schedel, ongeveer de grootte van een baby-hoofdje, in de modder liggen. Iets verder ligt een ijzeren schop.. en ik probeer het hoofdje op te scheppen. Dan denk ik, ik kan het beter laten liggen om het bewijs niet te verknoeien.. Ik stap over hetzelfde brugje en hetzelfde modderige pad terug en zie links een auto aan de zijkant staan, helemaal in de prak.. lijkt wel of het uitgebrand is ofzo.. en de bestuurder nog in de bestuurdersstoel. Hij hangt half over zijn stuur, met één arm uit het kapotte raam. Hij lijkt dood. Ik stap er voorzichtig langs, maar zie dan vanuit mijn ooghoeken dat hij terug beweegt. Ik begin te rennen, naar mijn auto toe.. stap in en wil de deur vergrendelen, maar ik krijg een black-out en weet niet meer welk knopje van de deurvergrendeling is. De dode verongelukte persoon doet mijn deur open.. ik probeer ze terug dicht te trekken.. de rest weet ik niet meer.
Ik ben papieren aan het invullen om een hond te adopteren. Mijn ouders zitten ook aan de tafel, met een hond van een gevaarlijk ras op hun schoot. De persoon van de adoptiepapieren waarschuwt me voor de bijtkracht en sterke kaken van het ras.. maar ik probeer die persoon duidelijk te maken dat het niet mijn bedoeling is om hun hond te adopteren, maar een hondje uit het asiel wil halen ofzo...
|
|
|
|
20-04-2012 |
Droom 115: zombies |
Ik ben op de vlucht voor zombies. Ze zien er niet uit als lelijke zombies, maar meer als gewone mensen, met een kwade uitstraling in hun blik.. en ze bijten. Iedereen die gebeten wordt, verandert zelf in een zombie. Er zijn in de stad nog maar een paar mensen over, waaronder ik... al de rest is besmet. Meer details herinner ik me niet meer...
|
|
|
|
11-04-2012 |
Droom 114: verdiepingen.. |
Ik droomde weeral dat ik in een soort van real-life spel zat, waarin ik via een lift naar verschillende verdiepingen overging. Op elk verdiep was het weer spannend als de deur openschoof, met het gevoel dat er me iets gevaarlijk ofzo aan de andere kant stond op te wachten. Meer kan ik me niet meer herinneren...
|
|
|
|
03-04-2012 |
Droom 113: aangerand |
Ik heb gedroomd dat ik aangerand werd. Ik was thuis (niet mijn thuis in RL). Mijn vader kwam later in de droom binnen, stapte op de man af en riep luid 'ERUIT!'. De man kreeg een straatverbod, maar als ik 's avonds naar mijn werk moest stappen, passeerde ik langs zijn huis. Ik dacht toen nog.. hoe kunnen ze hem nu straatverbod geven als hij in dezelfde straat woont als ik? Ik begin te lopen als ik meen hem buiten te zien staan. Meer herinner ik me niet meer, maar er kwam nog veel meer aan te pas..
|
|
|
|
02-04-2012 |
Droom 112: Rose! Where are you Rose?!.. |
Ik ben in een gebouw, samen met x. Via een trappenhal kunnen we naar verschillende verdiepingen overgaan. Het lijkt wel alsof de verdiepingen het verleden zijn. Een vorige eeuw zelfs, ofzo.. weet ik niet meer. Ik ga de trappen sneller op dan x. Ik amuseer me wel. Als ik op een verdiep aankom, dan zijn er van die dubbele afgeronde deuren, als op een boot.. en ik zeg dat de trappenhal me doet denken een de titanic. Ik begin een stukje van de film te spelen. Rose! Where are you Rose?! zeg ik.. en begin erna te lachen. Ik hoor x ook lachen, maar die zit nog een verdiep lager dan mij. Ik ga sneller en sneller.. doe een dubbel deur open, maar zie dat ik op het verkeerde verdiep zit.. ga snel nog een verdiep hoger.. tot ik stop bij een verdiep waar een grote zaal is. Er zijn nog mensen. Er is een feest ofzo aan de gang. Mensen nemen hapjes. Ik ga even op een bankje zitten naast de muur. X komt links van me zitten. Rechts van me zit dan nog iemand. Ze hebben het over verliefdheid en plots begin ik door te krijgen dat x me probeert duidelijk te maken dat hij terug verliefd op me is. Ik zeg dat ik dat niet meer wil. Er komt nog in voor dat ik me in de zaal ergens aan een buffet een broodje ga maken.. met zeewier.
Even later doe ik precies mijn ogen open en lig ik in mijn bed, maar ik heb al snel door dat ik niet echt wakker ben. Ik doe mijn 'test', zwaai eens met mijn arm, maar ik zie ze niet, dus ik weet dat ik nog slaap. Een baby begint te huilen. Het klinkt vrij luid en is ergens kortbij. Ik kan niet opstaan, want ben nog verlamd.. maar denk dan, misschien moet ik proberen een slaapliedje te zingen. Ik begin.. slaap kindje slaap, daar buiten loopt een schaap,.. soms voel ik mijn mond mee bewegen met de woorden,.. en soms niet. Ik zing het lied twee maal uit. De baby is ondertussen al stil, maar ik zing nog even verder.
Kort daarop volgend heb ik nog enkele momenten van vals ontwaken. Doe ik enkele keren mijn 'test' met het zwaaien, maar het begint wat te vervelen, want ik wil graag wakker worden. Mijn kat ligt naast me. Ik aai hem wat.. nog steeds in mijn droom.. en wacht af..
|
|
|
|
01-04-2012 |
Droom 111: een chinees real-life spelletje |
Ik zit met x in een chinees real-life spelletje. We stappen een grote ruimte binnen, als een soort intro-gedeelte. Het lijkt een beetje op een museum-ruimte en in die ruimte staat een hele grote marmeren mozaiek zetel. X gaat in de zetel zitten en ik neem mijn camera om een foto van haar te maken. Als ik op mijn schermpje kijk zie ik dat de andere mensen in de ruimte niet zichtbaar zijn op mijn foto, enkel x in de zetel en een flashy groovy achtergrond. We stappen dan de volgende ruimte binnen.. dit lijkt meer op een gang. Ik heb zonder op te letten mijn camera ergens neergelegd en ik wil die snel even zoeken voordat iemand hem steelt. Ik zie 2 camera's liggen, maar als ik die wil oppakken zie ik dat de mijne er niet tussen zit en dan zie ik plots de mijne op een plankje lager liggen. Ik neem mijn camera en we gaan weer verder. We stappen een kamer binnen en net als we binnen gestapt zijn denk ik oh nee! de deur! en we zien dat de deur van deze kamer zich achter ons in het slot valt. We zitten gevangen, dus nu moeten we een uitgang vinden in deze ruimte om weer door te kunnen gaan. De kamer is volledig leeg. Ik neem mijn camera en kijk door mijn lens, om te zien of er misschien iets in de kamer staat wat enkel door de lens zichtbaar wordt. Er is niets te zien. Opeens merk ik dan boven in de hoek van het plafond een soort luikje, maar we krijgen het eerst niet open. X probeert het open te krijgen en ik kijk van beneden op een afstand of ik een oplossing zie. Er zitten uitgesneden figuren in het luikje en ik zeg dan tegen x dat ze eens met het luikje moet proberen ronddraaien tot de figuren met mekaar op een bepaalde manier overeen komen. Ze heeft het niet helemaal door, dus toon ik het haar welke stukken tegen mekaar moeten staan. Ze draait het luik op die manier en heeft dan plots een bos sleutels vast, maar de sleutels zijn gemaakt van kleine gekleurde bolletjes die dan weer op een bepaalde manier in het luik moeten passen. X twijfelt over de kleurcombinatie die ik haar geef, maar het lijkt te kloppen en het luik gaat open. Plots zijn dan de andere mensen ook in de kamer. Wij waren blijkbaar de eerste die dit moesten oplossen en zodra de rest in de kamer komt kunnen zij gewoon door het gat naar boven klimmen. Door al het gepuzzel had ik mijn camera en portefeuille weer even neergelegd en ik zoek tussen de mensen door waar die liggen, voordat iemand het steelt. Ik zie ze dan liggen op een tafel, neem mijn camera op, en voor ik mijn portefeuille kan nemen, graait een vreemde man hem nonchalant van de tafel af. Ik word erg boos, grijp mijn portefeuille terug uit zijn hand en begin hem te slaan, boksen, stampen, .. maar de man lijkt niet veel te voelen. Ik vind het enorm frustrerend.
Later ben ik plots buiten, ik leg een krant uitgespreid op de grond en met een opgerolde krant begin ik erop te slaan. Ik beeld me in dat ik die man op die manier met een baseball knuppel aan het aftuigen ben...
|
|
|
|
22-03-2012 |
Droom 108: het lijkt wel alsof ik mezelf niet meer kan volgen.. |
Ik ben op mijn werk, maar het lijkt gelegen in een donkere kelder. Er zijn nog een groepje vrienden aanwezig die ik in het echt niet ken. Het is bijna sluitingstijd en mijn lijf voelt loodzwaar. Ik ga nog even rond in de shop om te zien of er niemand meer aanwezig is. Ik kom een witte deur tegen die ik nog nooit gezien heb. Ik doe de deur open, mijn zicht is heel wazig. Mijn oogleden voelen loodzwaar. Ik ben op het toilet blijkbaar en daar staat nog een man. Ik check de wc-deuren één voor één, maar het gaat moeilijker en moeilijker. Het lijkt wel alsof ik mezelf niet meer kan volgen. Ik draai me om, kijk door een andere deur en als ik me terugdraai, zie ik mezelf nog half in de deuropening staan, met de rug naar me toe, alsof mijn lijf niet kan volgen, omdat het te vermoeid is. Ik zie dat ik mijn grijze pyama met blauwe bollen aan heb...
|
|
|
|
20-03-2012 |
Droom 107: ik hou voor ogen dat dat mijn checkpoint is om te weten of ik wakker ben of niet.. |
Ik dacht dat ik vanmorgen wakker werd, lag op mijn rug in mijn bed, de kat op mijn donsdeken ter hoogte van mijn borst en de zon scheen door het raam al fel in mijn ogen zodat ik half verblind werd. De houten balken in mijn slaapkamer leken opeens niet helemaal in het juiste perspectief, dus ik begon te vermoeden dat ik niet écht wakker was:
Ben ik wakker? Mijn rechterhand ligt links van mijn hoofd naast het hoofdkussen. Als ik gewoon even naar rechts kijk en mijn hand beweeg en ze zie bewegen, dan wéét ik dat ik wakker ben. Ik wil mijn hoofd draaien naar rechts. Gaat niet. Mijn hoofd is heel zwaar en komt amper beweging in. Dan maar proberen enkel kijken vanuit de hoeken van mijn ogen. Ik zie plots heel wazig, mijn oogleden worden loodzwaar. Toch wil ik persee die hand zien bewegen, ik hou voor ogen dat dat mijn checkpoint is om te weten of ik wakker ben of niet. Plots voel ik dat ik mezelf aan het krabben ben op mijn hoofd, met mijn andere hand. Oh! Deze hand kan ik wel bewegen! en ik voel aan mijn haren en hoofdhuid op de plek waar ik aan het krabben ben. Ik ga dan met mijn linkerhand verder omhoog en wil ze voor mijn gezicht houden, zodat ik mijn hand kan zien, want ik wil ze nog steeds zien bewegen om te checken of ik slaap of niet. Naar mijn gevoel hangt mijn hand recht vóór mijn ogen. Ik zwaai eens.. maar ik kan mijn hand niet zien. Er verschijnt wel precies een wazige en huidskleurige transparante vlek voor mijn ogen op de plek waar mijn hand zou moeten zijn. Ok.. denk ik.. dus ik droom. Wat nu? Vorige keer dat me dit overkwam was ik doodsbang. Ik ben nu niet bang, maar.. wat moet ik hier nu mee? Ik zal anders eens mijn ogen dichtdoen en proberen denken aan iets leuks. Ik doe mijn ogen dicht. Het wordt donker en ik probeer te denken aan vlindertjes. Ze zien eruit als de stickers die op mijn oude slaapkamer hingen. Ik denk.. hier kan ik absoluut niets mee. Mijn ogen gaan terug open. Ik denk.. misschien moet ik eens proberen opstaan en de gang (in mijn nieuwe huis is geen gang) op wandelen, eens zien wat ik daar tegenkom.. en ik kijk naar de deur van de gang (van mijn oude huis). Opstaan.. zou dat lukken? Ik probeer me recht te zetten, het voelt wat wazig aan, maar ik zit recht. Plots sta ik gewoon recht, in mijn nieuwe huis, in de slaapkamer, ik zie de houten balken voor, boven mij, maar eronder staat de witte kleerkast van op de slaapkamer in mijn oude huis en de houten kapstok van mijn oude huis staat links achter mij. De kastdeur is open. Er zit een jonge vrouw in met lange haren en een blauwe trui. Ze zit in de hoek van de kast met haar knieën opgetrokken. Iemand praat met haar. Ze lijkt me nogal ordinair. Plots lijkt het alsof ik ergens naartoe gezogen word en hoor iets heel fel ineens, maar van het verschieten val ik om, tegen de houten kapstok aan en ik lig opeens weer in mijn bed. Ben ik wakker? Ik blijf eventjes stil liggen, beweeg de topjes van mijn rechterhand. Dat lukt. Ik kijk opzij. Dat lukt. Ik ben wakker!
|
|
|
|
16-02-2012 |
Droom 102: parking / oog van de storm |
Ik parkeer mijn wagen ergens op een parking in een stad. Ik wandel dan wat rond door de straten van de stad en weet niet goed in welke stad ik zit. Opeens draag ik mijn kat in mijn armen en ik denk, ik moet snel terug naar de auto voor mijn kat gaat lopen, maar ik weet niet goed meer waar die parking was. Ik loop wat rond met mijn kat en kom dan een eetkraampje tegen. Ik wil daar vragen of zij weten waar de parking ligt, maar dan zie ik mijn beste vriendin van in mijn studententijd in de kraam staan. Ik vraag me af wat zij tegenwoordig doet, maar dan draai ik me om en wandel verder. Ik zie een stratenplan op een groot bord hangen en ik kom erachter dat ik in de stad "Duvel" zit.Als ik iets verderop over een voetgangersbrug stap en ik kijk achterom, zie ik de parking achter mij onder de brug liggen. Ik stap verder en kom na de voetgangersbrug uit op een grote parking die plots overdekt is. Ik vind mijn auto, maar om te kunnen uitrijden moet ik eerst een paar dubbele glazen deuren openzetten om naar het volgende verdiep te kunnen gaan. Dan is opeens mijn metekind bij mij en ze zegt dat zij de deuren zal openhouden.
Ik ben op een feestje en ik zie x daar uitbundig staan feesten. Als ik hem passeer groet ik hem en zeg zijn naam, maar ik heb me vergist en ik zeg een foute naam. Hij corrigeert me en herhaalt zijn naam, maar ook die is fout. Ik ben dan in de ruimte ernaast, iets aan het opruimen denk ik, en hij staat bij mij in die ruimte. Hij is precies aan het wachten op mij. Even later gaan we buiten kijken, want we hebben vernomen dat er storm is en dat we op dat moment in het oog van de storm zitten. Ik zie, in een cirkelvorm rondom het gebouw, op enkele kilometers afstand, zwarte rookwolken en ontploffingen gebeuren. Ik vraag me af of wij daar veilig zitten, moest de storm tot bij ons geraken..
|
|
|
|
09-02-2012 |
Droom 98: Grote blauwe ogen kijken me aan |
Ik ben in een supermarkt, denk dat ik daar werk. De winkel is vrij duister en ik zie op een bepaald moment dode mensen rondlopen. Een collega van me komt hier achter, ik herinner me niet meer hoe, maar ze neemt me onder haar hoede en begeleidt me hoe ik deze mensen kan helpen. Er zijn twee overledenen die we samen helpen, maar hoe deze uitzien weet ik niet meer. Later is er een man bij me, hij is zo een twaalf jaar ouder dan me, maar ik voel dat hij gevoelens voor me heeft. Hij voelt heel vertrouwd, vriendelijk en sereen aan. Hij heeft donker haar met een lichte krul in. We zijn dan in mijn ouders' huis, in de slaapkamer wat vroeger als kind mijn slaapkamer was. Er staat een wit houten babybedje en ik kijk over de rand om te zien of er een baby in ligt. Grote blauwe ogen kijken me aan. Ik neem haar uit het bedje om op te staan en draag haar naar de keuken. Ik heb niet het gevoel dat ze mijn baby is, maar ze is wel lief. Vanaf hier ben ik een stuk van de droom kwijt... Tot ik weeral in dezelfde slaapkamer naar het babybedje toe stap. De man is ook bij me in de kamer. Ik kijk over de rand van het bedje.. opnieuw twee grote blauwe ogen kijken me aan, maar de baby is iets ouder en als ik in haar ogen kijk herken ik er iets van mezelf in. Ze heeft een beertje naast haar liggen waarvan de buik licht geeft en ik speel samen met haar wat met het beertje. Ze lacht en grijpt vrolijk naar het beertje. Ik neem haar dan uit het bedje, ze lijkt opeens nog iets ouder, want ik zet haar dan op de grond neer en houd haar handje vast om te helpen, zodat ze zelf naar de keuken kan stappen. Om één of andere reden lijkt het me op dat moment belangrijk dat ik haar zelf laat stappen. Als we door de gang stappen zie ik weer een dode man, samen met zijn dode dochter. Ze hebben beiden een bleek, transparant-achtig gezicht. Hij heeft een lange zwarte jas aan. Ik schat de dochter een jaar of tien. Ik zit dan samen met mijn dochter aan de ontbijttafel en tegenover ons aan de tafel staat de man wat gevoelens voor mij heeft. Ik vraag aan hem of hij zich eens wil omdraaien en kijken of hij achter zich bij de koelkast ook een man ziet staan met een zwarte jas aan. Hij lacht naar me en zegt dan nieuwsgierig.. ah, werkt dat zo? Alsof hij al wist dat ik overleden mensen kan zien, maar nog niet wist hoe. Hij draait zich om en kijkt naar de plek die ik aanwees, maar ik heb niet de indruk dat hij iemand ziet staan..
|
|
|
|
04-02-2012 |
Droom 96: van zijn dromen had ik voor hem voer gemaakt... |
Ik droomde vannacht dat mijn kat had gedroomd.. en van zijn dromen had ik voor hem voer gemaakt en dat gaf ik dan aan hem. Het leek op de carnibest wat hij in het echt ook krijgt, maar vloeibaarder. Als mijn andere kat, in de droom een rosse kater, wil gaan mee eten met hem, wordt hij boos en gromt naar de andere kat dat het zijn eten is, want het is gemaakt van zijn dromen. Even later bedenk ik dan in mijn droom dat ik even moet afpunten wat er allemaal gebeurd is zodat ik mijn dromen kan opschrijven als ik wakker word. Ik probeer losse woorden op te schrijven in een bord met het kattenvoer, maar het is te vloeibaar en het loopt snel weer door mekaar zodat de woorden niet blijven staan. Het woord ´woord´ schreef ik ook op. De rest herinner ik me niet meer. Later ben ik nog in een winkel, ik draai aan een rekje met oorbellen en halskettingen en bekijk de prijzen. In het rek ernaast liggen portemoneetjes, daar kijk ik ook even naar...
Er volgde nog een droom na deze, die ik in mijn droom even heb overlopen om ze te kunnen onthouden, maar bij het ontwaken was ik ze helemaal kwijt..
|
|
|
|
03-02-2012 |
Droom 95: talent |
Ik ben bij een collega thuis en ik help zijn vriendin om wat dozen mee naar binnen te dragen. Dan zie ik kunstwerkjes liggen van haar en ik zeg tegen haar dat ze veel talent heeft. Even later ben ik zelf iets heel erg mooi aan het tekenen. Meer details herinner ik me niet meer...
|
|
|
|
31-01-2012 |
Droom 92: Het is een junkie en heeft een spuit in zijn handen ... |
Het is avond, ik loop ergens over straat en moet naar het toilet. Ik denk dan, ik ga wel even op mijn oude werk, dat is niet zo ver. Ik heb dan blijbaar de sleutels van een supermarkt en ik stap een gesloten, onverlichte supermarkt binnen. Ik moet door een deel gangen wandelen om zo achteraan in een aparte kamer te komen. Het heeft een heel groot raam met mat glas, waar ik niet door kan kijken, maar ik kan wel zien dat het aan de straatkant ligt, want ik zie de lichten van een vrachtwagen door het mat glas heen schijnen als hij langs rijdt. Ik ga dan op het toilet en doe het schuifslot van de deur dicht. Nog voor ik kan gaan neerzitten zie ik iemand de slecht verlichte kamer binnenkomen. Het is een junkie en heeft een spuit in zijn handen en net als hij wil spuiten, hoort hij me aan het toilet staan. Ik vind het eng en denk, sebiet gaat die me overvallen voor geld als ik hier buiten stap. Hij komt dan korter bij staan en vraagt of ik hem 125 kan geven om drugs te kunnen kopen. Ik aarzel niet en zeg meteen dat hij het geld krijgt. Mijn deur is nog steeds op slot. Er is geen raam in het toilet, maar ik kan wel alles zien wat buiten het toilet gebeurt, gedeeltelijk in vogelperspectief. Plots zijn x en x in de kamer bij de junkie. Zij antwoorden dan ook tegen hem van.. oh hier, anders zal ik het u wel geven.. oh, maar anders geef ik het wel... en stoppen hem bijna allemaal zo briefjes van 50 toe, om hem de indruk te geven dat het geld niet belangrijk is en hem een beetje op een spottende manier weg te krijgen. Ik heb mijn portefuille in mijn handen en zie een deel briefjes van 50 steken.. Ik zie hem iets later nog zijn spuit zetten en terwijl hij half van de kaart is ziet hij er opeens heel oud en gebogen uit en hij neemt zijn wandelstok en stapt met veel moeite naar buiten. Ik vind hem zielig.
Ik zit met nog een paar mensen op een bankje, allen op een rij en we kijken uit op een grote tuin. De tuin is privé eigendom en wij mogen daar niet komen. Opeens haalt iemand in het rijtje feestgerief uit en gooit het op een vierende manier op onze schoot en de tafel voor ons. Het zijn oa. slingers en een stoffen octopus die me doet denken aan speelgoed voor de fretten waar ze mee kunnen spelen. De poten zijn gangetjes. Opeens waait er iets, de octopus denk ik, in de verboden tuin voor ons. Iemand wil het gewoon even rap gaan halen, maar dan zegt een andere om dat niet te doen, omdat wij die tuin niet mogen betreden. Een andere zegt dan, dan ga ik wel en opeens staat een vierde recht, loopt er kordaat op af, pakt de octopus en stapt via de kortste weg terug. Ik weet eigenlijk niet zeker wie van de 4 ik was, want het lijkt alsof ik de laatste 2 van de 4 allebei was. In ieder geval ben ik diegene die de octopus terug aan onze tafel neerlegt. Een meisje wat bij ons zat heeft nog een zakspiegeltje, waar nog iets mee is maar dat herinner ik me niet meer... Het had een goudkleur en 3 luikjes, dat weet ik wel nog.
Ik ontvang een brief, dat ik ergens bij aangesloten ben, iets van gerechtelijke bijstand.. en plots heb ik documenten van zaken in mijn handen van andere mensen die ik moet oplossen. Ik herinner me niet dat ik me hierbij aangesloten heb. Ik vertel er denk ik nog iets over aan mijn vader, om te helpen ofzo, maar ik verwijt hem dan ergens van, weet niet meer wat, en hij verwijt mij op zijn beurt terug van iets, weet ook niet meer wat. Ik zoek het adres op van het kantoor, het was ergens in genk en het huisnummer was 1. Ik neem me voor om het te gaan laten opzeggen, wat het ook is waar ik bij aangesloten ben zonder dat ik ervan wist..
Dan heb ik nog gedroomd dat ik mijn dromen in een kladbok aan het opschrijven was zodat ik niet zou vergeten wat ik gedroomd heb..
|
|
|
|
26-01-2012 |
Droom 91: dierenarts van wacht |
x was bij mij thuis, samen met nog twee
andere mensen. Er was opeens een overvaller, hij hield ons alle vier onder
schot en dwong ons in een rijtje van twee naast mekaar naar buiten te stappen.
Het was donker buiten. We stapten in rij naast de straat tot we opeens x haar
hond achter ons zachtjes hoorde huilen. Hij had zich pijn gedaan, maar de man
hield ons nog steeds onder schot dus niemand durfde zich om te draaien. Ik ging
dichter naast x staan en fluisterde iets tegen haar om haar wat moed in te
spreken. Even later draaiden we ons gewoon alle vier samen om en gingen naar de
hond om hem te helpen. De overvaller stond er gewoon bij en keek er naar zonder
iets te doen. Iemand van ons vier belde ergens naartoe om het nummer van de
dierenarts van wacht te bemachtigen, maar dat lukte niet. Ik belde dan zelf
even naar ons thuis, maar dat lukte ook niet.. tot ik opeens zag dat het nog
maar half 4 was ongeveer en we nog het gewone spreekuur van de dierenarts
konden halen dat meestal begint rond half 6.
|
|
|
|
17-01-2012 |
Droom 88: Ik haak in en we babbelen wat, tot hij mijn hand plots vastneemt en begint te lopen.. |
Ik ben op een familiefeestje, bij iemand's thuis, weet niet wie, maar het huis is in Antwerpen. Ik heb een klein emmertje water vast waaruit ik aan het drinken ben en opeens hef ik het emmertje omhoog en zeg luidop.. en de originaliteitsprijs van vandaag is het emmertje water uitgevonden door... en ik leg mijn hand op de schouder van mijn broer's dochtertje, maar ik kan niet op haar naam komen, tot ik zeg.. Marijke! maar terwijl ik het aan het zeggen ben heb ik al door dat ik niet de juiste naam heb gezegd. Ik aai over haar blonde hoofdje. Iedereen begint te klappen.
Later in de droom gaan we ergens naartoe, ik en nog een paar van de groep vertrekken al en een paar mensen zouden nakomen. We stappen door de stad, ik zie kasseien wegen en rode lichten.. plots reikt een man me zijn arm aan. Ik haak in en we babbelen wat, tot hij mijn hand plots vastneemt en begint te lopen. Hij is enthousiast en wil me duidelijk iets tonen. Hij draagt een donkere jeans met een lichte stiksel en een bruine/oker-achtige jas. Iets verderop krijg ik een glimp te zien van de zee en het strand, maar we passeren door een druk lawaaierig café. Als we op de bovenste verdieping aankomen, kan ik die zee zien, maar we kunnen op die manier niet daar geraken. Hij vraagt nog hoe geraken we nu daar en ik zeg, dan moeten we terug naar beneden en langs buiten om gaan. We stappen de trap terug af, wat niet gemakkelijk is want sommige mensen versperren de doorgang en lijken geïrriteerd dat ze opzij moeten gaan om ons te laten passeren. De man stelt me dan voor om even te blijven hangen en een pintje te pakken, maar ik heb daar geen zin in want het is daar niet gezellig en heel rumoerig, waarop hij iets zegt van dat dat mijn keuze is en dan zie ik hem een verdiep hoger dan mij met één of andere gast een pint pakken. Ik wacht nog even onder aan de trap, maar denk dan, daar ga ik niet op blijven wachten.. ik ga al naar buiten en stap het café uit waarna ik eigenlijk bijna meteen al een heel erg mooi park-achtige omgeving inwandel, met een paar kleine meertjes achter mekaar tussen wit strand en in de verte gaat het over in de zee. Ik zet me aan het water neer in het malse witte zand, tuur wat in de verte en geniet van het mooie uitzicht..
|
|
|
|
13-01-2012 |
Droom 86: Gij zijt schoon, ondanks de lelijke dingen die gij doet |
In mijn droom van vandaag was ik eerst een toeschouwer. Het verhaal ging over een verliefd koppeltje, in de jaren '20 of '30. Zij sliepen op een hooizolder, ingericht als slaapkamer. 's Morgens als hij beneden was, vond zij een gitaar op die zolder, en er zat een instructieboekje bij met een plectrum. Opeens heb ik zelf het boekje in mijn handen en ik blader er voorzichtig door. Er staan kalligrafische oude teksten in en er staan datums bij 1923, 1924, 1932,.. Ik krijg opeens het gevoel dat het de bijbel is wat ik vast heb en ik begin fragmenten van de teksten te lezen. "Gij zijt schoon, ondanks de lelijke dingen die gij doet". Ik krijg een warm en liefdevol gevoel, alsof de tekst rechtstreeks van God komt, maar toch vind ik het eng. Ik lees de tekst hardop en opeens is er nog iemand anders bij, een man, en hij voelt zich precies beledigd door de tekst. Hij herhaalt de zin, maar dan in vraagvorm naar mij toe. "Zijt gij schoon, ondanks de lelijke dingen die gij doet?" Plots ben ik in mijn eigen kamer, ik doe de deur op een kier en zie diezelfde man aan het eind van de gang met een geweer in zijn hand op me afkomen. Ik doe de deur dicht, draai het slot vast en bedenk een vluchtroute langs het raam ...
|
|
|
|
|
|
|
|