 |
|
|
| Paikea's dromendagboek |
| Ik hou van dromen. Niet zozeer om ze te kunnen ontcijferen of analyseren, want voor mij is het al voldoende om mijn dromen gewoon te kunnen 'zien'. Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderbewuste precies weet wat er
moet gebeuren en wat het moet doen voor mij om in evenwicht te blijven. Het enige wat ik moet doen, is voelen wat er binnenin mij omgaat... en dat is nu net wat soms zo moeilijk is. Dromen brengen me dichter bij mezelf.
Laten datgene los wat me in de echte wereld vasthoudt en laten me voelen wat het is om vrij te zijn in mijn eigen hoofd...
|
|
| 08-01-2019 |
 Droom 277: kittens door luchtgat |
Ik woon in mijn droom in een appartement waar een soort van verluchtingsgat in het plafond zit. Er woont ook een hond(en) bij mij denk ik. Plots hoor ik het fragiele miauw van een kitten. Ik doorzoek mijn appartement en zie het beestje zitten. Even later zie ik er nog een, en nog een,... Ik merk dat iemand boven voor mijn huis kittens aan het dumpen is door dat luchtgat en de beestjes zo in mijn appartement terecht komen.
Ik ga naar buiten op zoek naar de dumper om hem aan te spreken. Hij/zij probeert snel weg te rijden in de auto, maar ik neem mijn telefoon en probeer een foto te nemen van de nummerplaat. De persoon probeert de nummerplaat te blocken met haar arm zodat het er niet op staat. Ik blijf proberen, maar krijg de nummerplaat er niet volledig zichtbaar op.
Even later herinner ik me dat ik best spoedverlof aanvraag op het werk voor de volgende dag om een oplossing te zoeken voor die beestjes.
|
|
|
|
|
| 06-01-2019 |
| Droom 276: bootreis |
Ik ben aan een soort station. Er is veel volk. Winkeltjes. Ik zoek de man waarbij ik mijn ticket moet kopen om de boot te kunnen pakken. Ik ben wel een beetje belemmerd want ik heb een hond bij. Er gelden andere regels voor mensen die met een hond willen reizen. We moeten eerder inchecken om de hond eerst 'vertrekkensklaar' te kunnen maken. Ik zie de man aan het eind van de inkomhal. Hij valt op door zijn vest. Ik ga naar hem toe en koop een ticket. Ik vermeld er bij dat ik vergezeld word door een hond. Hij geeft me mijn ticket en ik lees het na om te zien of hij begrepen heeft dat de hond meegaat. Ik zie de bevestiging staan op mijn ticket.
Ik wandel terug langs de inkom naar buiten want ik bedenk me plots dat ik een deftige leiband ga nodig hebben voor mijn hond. Ik heb hem nu gewoon vast aan een touw. Iets verderop stap ik een dierenzaak binnen. De winkeldame toont me enkele leibanden, maar ik zeg tegen haar dat ik ze veel te duur vind en eerder op zoek ben naar een goedkopere leiband die ik nu voorlopig even kan gebruiken. De hond wordt te onrustig in de winkel en ik neem hem op mijn arm. Hij kalmeert en legt zijn kopje neer op mijn arm. Ik geef hem een kusje op zijn kop. Ik weet niet of het wel mijn hond is. Volgens mij was hij van iemand anders en heb ik hem opgevangen omdat ze hem niet meer wouden ofzo. Als ik wil afrekenen aan de kassa begint de winkeldame iets te vertellen, maar ik ben wat geïrriteerd want ik heb niet veel tijd. Ik moet mijn boot halen en ik moet eerder daar zijn want ik heb een hond bij. Ik heb wat stress want ik weet niet meer goed hoeveel tijd ik nog heb en bedenk me plots dat ik nu waarschijnlijk te laat ga zijn.
|
|
|
|
|
| 17-06-2018 |
| Droom 275: otter |
Ik ben ergens aan het wandelen en zie een otter samen met een dolfijn in een plas water. Ik wil onopgemerkt een foto maken, maar kom daarbij iets te dicht in de buurt en de otter heeft mij gespot en kijkt mijn richting uit. Ze hebben beiden geen al te vriendelijke blik in hun ogen. Ik voel dat ik daar niet te lang meer mag blijven staan, maar ik probeer toch nog mijn foto vast te krijgen. Ik zoom in op de otter en terwijl ik 'klik' voor de foto springt de otter uit het water en komt me achterna. De foto geeft een wazig beeld. Ik begin te rennen, maar tot mijn verbazing blijft de otter me achterna rennen. Hij is erg kwaad en hapt in mijn jeansbroek. Ik voel zijn scherpe tanden rakelings langs mijn been. Ik blijf verder rennen met de otter aan mijn broekspijp in de hoop dat hij gaat lossen.
Later zit ik op de trein en zie ik vanuit het raam plots een giraf. Hij zit vast in een gesloten omheining naast een groot magazijn. Ik zie dan aan de andere kant van het magazijn nog meer dieren opgesloten zitten. Velen. Ik weet niet meer precies welke, maar ik denk onder andere nog olifanten en varkens. Er merk dat er activisten zijn geweest want er hangen spandoeken aan de buitenwand van het magazijn voor de bevrijding van de dieren. Ik krijg plots in mijn hoofd een beeld te zien van de binnenkant van een grote container vol plastic afval waar levende dieren gewoon bovenop mee worden weggeworpen.
|
|
|
|
|
| 14-05-2018 |
| Droom 274: The Joker |
Ik had mijn deur op slot gedaan om goed te kunnen slapen zonder gestoord te worden, maar een oudere man met een geverfd 'Joker' gezicht was mijn slaapkamer (van ouderlijk huis waar ik sliep als kind) binnengedrongen. Hij stond face to face heel kort voor mij. Ik probeerde te ontsnappen, maar dat ging niet zo vlot omdat ik eerst het slot van mijn deur terug moest zien open te krijgen terwijl die freak naast mij stond.
Uiteindelijk kreeg ik hem open en vluchtte de living in waar ik aan mijn familie vertelde wat er gebeurd was. Zonder iets te zeggen stond mijn broer op uit de zetel en liep naar mijn slaapkamer met een uitdrukking op zijn gezicht dat hij die man eens op zijn plaats zou gaan zetten.
Even later liep ik hem achterna de gang op om te gaan kijken wat er aan't gebeuren was, maar ik zag mijn broer niet meer en plots stond die 'Joker' in onze keuken.
|
|
|
|
|
| 06-05-2018 |
| Droom 273: einde van de wereld |
Het is nacht. Wetenschappers hebben onderzocht dat de wereld op dit moment zal stoppen met bestaan. Ik ben samen met een nicht en vriendin die ik beiden al heel lang niet meer heb gezien. We zitten in een auto. Ik draai het dak open en ga recht staan. Met mijn rug leun ik achterover, leg mijn hoofd op het dak neer en geniet van de heldere sterrenhemel. Er lijkt plots vuurwerk te zijn heel ver boven ons, maar zonder geluid. Ik ben bewonderd door de schoonheid van de lucht. Ik vraag aan mijn nicht of zij erin gelooft dat de wereld zal stoppen. We zijn er beiden van overtuigd.
Even later ben ik met mijn moeder en mijn neef op een marktje. Het is nu licht buiten, maar het lijkt nog steeds dezelfde laatste dag. Ik vraag aan hun allebei als er één ding zou zijn dat zij anders zouden hebben gedaan in hun leven, wat dat zou zijn. Mijn neef zijn antwoord is dat hij de was-regeling met zijn lief anders zou hebben gedaan. Zij in het weekend en hij door de week, omdat hij dan meer personen kent in het wassalon. Mijn moeder stuurt een berichtje dat ze naar de maan zou gaan. Ikzelf bedenk me dat ik spijt heb dat ik niet meer tijd heb doorgebracht met een aantal mensen en geen ruzie met hun zou hebben gehad. Niemand stelt me de vraag terug, dus ik hou het antwoord voor mezelf.
|
|
|
|
|
| 25-04-2018 |
| Droom 272: campervan |
Ik woon (tijdelijk?) in een soort van oude campervan, maar heel klein. Er staat enkel een kleine vierkante opblaas matras in. 's Avonds ben ik in het donker te voet onderweg naar mijn van en een paar mannen die ik kruis op straat roepen mij vuile woorden na. Ik begin sneller te wandelen tot ik aankom aan mijn van. Ik moet via de 'koffer' erin kruipen, maar de van kan deels enkel afgesloten worden met gordijntjes en gaas. Ik voel me een beetje onveilig.
De volgende ochtend passeer ik toevallig mijn oude werkplek. Die is nu overgenomen door nieuwe eigenaars. Ik besluit om binnen een kijkje te gaan nemen, maar het voelt heel raar aan omdat alles er anders uit ziet. Ik voel wat heimwee naar mijn oude vertrouwde plek.
|
|
|
|
|
| 18-02-2018 |
| Droom 271: een net van kwallen |
Mijn vader en ik vliegen mee in een klein vliegtuigje/helikopter. We vliegen boven de oceaan en zien hoe kwallen jagen in groep. Vanuit de lucht zien we ze vlak onder het wateroppervlak samenspannen en één heel groot oppervlak van kwallen vormen. Ik zie de cirkel van de rand van het kwallenoppervlak enorm snel groeien in diameter. Vanuit de lucht kan ik goed zien hoe groot het is. Ze vormen een soort net van kwallen, en als ze klaar zijn klapt het kwallennet naar onderen dicht en zitten alle vissen die erin zitten gevangen.
We vliegen erna verder, ik weet niet in welk land we zijn, maar er zijn veel hoge bomen. We vliegen kort boven/door de bomen en als we bijna aan de rand zijn van het bomengebied, zien we plots en gigantische klif waar heel diep onder ons een ander groot bomengebied begint. We vliegen onzeker langs de klif af naar beneden en ik merk plots het huis op tussen de bomen waar we moeten zijn.
|
|
|
|
|
| 31-10-2017 |
| Droom 270: walvis in volle vaart richting stenen muur |
Ik sta aan de rand van de zee en zie een groep walvissen kortbij. Er lijken ook orka's tussen te zitten. Ik zie er eentje zijn snuit boven het water uit omhoog steken. Plots komt er een walvis in volle vaart richting een stenen muur gezwommen die het zeewater scheidt van het vasteland. Hij zwemt vol tegen de muur op en die begint te barsten waardoor het zeewater erdoor kan. Ik ren snel een betonnen gebouw in achter mij op zoek naar een uitweg. Het plafond op het gelijkvloers waar ik ben begint af te brokkelen door de slag van het water. Ik ren de betonnen trap op naar een verdiep hoger. Ook daar is geen uitweg en ik ren nog een verdiep hoger.
|
|
|
|
|
| 27-09-2017 |
| Droom 269: gezonken wagen |
|
Ik met de auto aan het rijden. Twee vriendinnen zitten bij me in de auto. Het is avond en dus donker op de baan. Ik heb het straatje waar ik links af moest draaien te laat gezien en rij er voorbij. Als ik verderop ergens wil draaien, merk ik plots een grote plas water op in het midden van de baan. Ik probeer de auto nog te doen uitzwenken naar rechts om op tijd gedraaid te krijgen, maar het is te laat en we rijden los het water in. De plas water is zo diep dat mijn auto naar de bodem zinkt. Ik kan me met 1 hand aan de rand van de plas vastgrijpen en probeer met mijn andere hand de auto tegen te houden, maar dat lukt natuurlijk niet. Een agent heeft het ongeluk zien gebeuren vanuit een raam bij mensen thuis. Hij komt naar buiten en spreekt in een dialect tegen me dat ik moeilijk kan verstaan. Ik leg hem uit wat er gebeurd is, maar hij gelooft me precies niet echt en verdenkt me ervan met opzet in het water te zijn gereden. Ik maak me kwaad tegen hem omdat hij geïrriteerd reageert omdat ik hem moeilijk versta en ik zeg dat hij iets tactvoller mag zijn aangezien ik net uit een auto in het water ben moeten klimmen. Ik merk aan zijn ogen dat hij vindt dat ik gelijk heb.
|
|
|
|
|
| 10-09-2017 |
| Droom 268: Oma met snoephartje / japans huis |
Droom 1: Ik ben in een kliniek en duw een soort rolstoel vooruit, maar meer in de vorm van een hoge stoel met wieltjes onder de poten. De stoel is leeg. Ik amuseer me te pletter en ren met de stoel snel door de hallen. Door de gladde vloer maken mijn voeten slip/schuif-bewegingen in de bochten. Ik probeer mijn glimlach van het plezier te onderdrukken om een beetje respect te tonen voor de andere aanwezigen. Aan de balie geef ik ticketjes ofzo af en krijg van de bediende in ruil een klein metalen plaatje in de vorm van een olifant en snoepjes. Ik neem met mijn stoel de lift naar boven en stop aan een bepaalde ziekenhuiskamer. Wanneer ik binnen stap zie ik mijn mama naast mijn overleden oma zitten. Ze zit wat voorover gebogen kort met haar hoofd bij dat van mijn oma tijdens een gesprek. Ik vind het raar om mama daar aan te treffen want zo heel close zijn ze eigenlijk nooit geweest. Ze stoppen met babbelen als ze me zien en ik loop recht naar mijn oma. Die zit vermoeid op een stoel naast het tafeltje. Ik omhels haar en zeg dat het al zo lang geleden is en dat ik had gedacht dat ik haar nooit meer zou zien. Ze praat sussend tegen me, maar ze klinkt wat verdoofd waardoor ik haar woorden niet kan verstaan. Ik begin te huilen en blijf haar vasthouden. Ze streelt met haar hand over mijn rug. Ik laat haar erna het olifanten plaatje zien dat ik kreeg aan de balie. Het plaatje is wel erg dun en breek per ongeluk een klein stukje af van het oor van de olifant. Daarna neemt ze een rood gelei-achtig snoepje en spuit de inhoud van het zakje leeg op mijn hand in de vorm van een hartje. Het hartje ligt nu op mijn tong.
Droom 2: Ik zit in een huis dat ingericht is in een Japanse stijl. Het voelt goed om daar te zijn. Vredig. Ik denk dat ik daar een tijdje blijf logeren ofzo want ik sleur wat rond met stoelen en houten matten om het een beetje in te richten.
|
|
|
|
|
| 12-07-2017 |
| Droom 267: terrorist |
Ik ben iets aan het passen in een kleedhokje, maar zit daar wat te dagdromen op een krukje. Een man van de 'winkel' doet het gordijn van het pashokje open omdat ik daar toch niets zit te doen. Ik zeg dat ik nog verder wil passen en doe het gordijn terug dicht. Afvragend hoe hij wist dat ik daar niks zat te doen kijk ik naar het plafond en zie een camera hangen.
Later in de winkel, wat nu meer op een grote zaal lijkt, zie ik een terrorist met een metrailleur onder zijn jas. Hij houdt zijn hand klaar op het geweer om hem uit te halen en ik begin te rennen richting uitgang. Dan plots schoten en wegrennende mensen van die kant. Ik sla een andere gang in en kom uit op een doolhof van pashokjes. Ik loop zigzag doorheen de pashokjes en probeer zo te ontkomen aan het geweld achter mij.
|
|
|
|
|
| 10-05-2017 |
| Droom 266: gefluister tijdens vals ontwaken |
Ik word 'wakker' in mijn bed op mijn linker zij. Als ik mijn ogen open doe, besef ik dat ik niet echt wakker ben, want ik zie mijn neus stil liggen op het kussen, terwijl ik mijn hoofd wel bewogen heb. Ik doe meteen mijn reality-check en beweeg mijn hand voor mijn ogen. Ik kan mijn hand niet zien. Ik sta op uit mijn bed en wandel de trap af naar beneden. Mijn lichaam is heel slap en doodvermoeid. Als ik in de keuken aankom, wordt mijn lichaam zo slap dat ik naar de grond zak en op de vloer ga zitten. Mijn hoofd leunt over de rand van de kattenmand. Ik voel de kat zijn malse pels tegen mijn hoofd. Plots valt ineens al de spanning weg uit mijn lichaam en vallen al mijn ledematen slap langs mijn lichaam. Ik voel mezelf in een diepe 'slaap' vallen.
Ik word weer 'wakker' in mijn bed en zie mijn neus nog steeds op dezelfde plek liggen op het kussen. Ik doe nogmaals mijn reality-check en merk dat ik nog steeds niet wakker ben. Mijn lichaam voelt nu zo vermoeid en zwaar aan dat ik met heel veel moeite mijn hoofd kan draaien. Mijn neus blijft liggen, dus mijn 'echte' hoofd beweeg niet mee. Ik wil proberen wakker worden omdat ik zo vermoeid ben en mezelf niet meer kan bewegen, maar het lukt niet. Ik val nog enkele keren iets dieper in slaap waardoor ik een drietal keer op dezelfde manier 'ontwaak' en probeer mezelf te draaien, maar het gaat steeds moeilijker en mijn lichaam wordt steeds zwaarder. Dan hoor ik plots gefluister in mijn rechteroor en voel de koude adem in mijn nek. Ik kan mijn hoofd nog steeds niet bewegen, dus ik zie niet wie of wat het is. Ik probeer te verstaan welke woorden hij zegt, maar hij spreekt steeds sneller en fluistert steeds luider, alsof hij zijn zinnen wil afkrijgen binnen de tijd dat ik daar nog bewust lig in slaap te wezen. Ik heb het gevoel dat het belangrijke woorden zijn, dus ik focus me heel hard om te proberen verstaan en onthouden wat hij zegt. Enkele woorden springen er uit, maar houden geen steek. Ik val weer in 'slaap'.
Ik word nogmaals wakker, doe mijn ogen open en voel dat ik beweeg. Mijn neus beweegt mee. Ik ben wakker en probeer me de woorden opnieuw te herinneren, maar ze zijn weg.
|
|
|
|
|
| 13-01-2017 |
| Droom 265: vrijwilligerswerk |
|
Ik ben vrijwilligerswerk aan't doen voor een organisatie die bezig zijn met mensen, mensenrechten,.. iets in die lijn. Het geeft me een goed gevoel om daar te kunnen helpen. Er zijn nog vrijwilligers aanwezig. Ik maak wat kennis met hun. Later ga ik een hoge ladder op om iets boven uit een rek tegen de muur te kunnen nemen, maar als ik er bovenop sta, begint de ladder te wankelen. Ik probeer de ladder nog zo te schuiven dat hij zou blijven staan, maar het lukt niet. Ik kijk naar beneden en maak oogcontact met iemand die beneden aan een tafel zit. De ladder schuift onder me weg, ik grijp naar de rek en hou me stevig vast. Als een kikker hang ik tegen de rek, maar ik heb vertrouwen in de persoon beneden om hulp te bieden en al snel plaatst die persoon de ladder terug tegen de muur en kan ik weer naar beneden klimmen.
|
|
|
|
|
| 02-10-2016 |
| Droom 264: post apocalyptisch |
Ik heb het gevoel alsof er zich iets post apocalyptisch afspeelt. Weet niet wat er gebeurd is, maar er heerst chaos. Mensen zijn out of control. Slecht geworden. Ik zit op een slaapkamer met een klein venster in de deur. Ik zie iemand afkomen en probeer de deur snel op slot te doen, maar ik ben te laat. Iemand met een grauw/grijzige huidtint en scherpe tanden wil me bijten. Ik probeer hem te weren, maar plots merkt hij in de kamer een soort ijzeren dossierkast op. Hij staart de kast aan en verstart. Ik krijg op dat moment een soort van flash-back en zie een beeld van hem in de kast, alsof hij heel zijn leven daar heeft doorgebracht. Hij neemt met zijn dunne knokige armen de schappen van de kast vast alsof hij terug in de smalle ijzeren kast wil kruipen. Ik merk aan zijn blik dat hij precies niet echt aanwezig is. Met mijn hand raak ik zijn arm aan en aai hem begripvol over zijn gladde huid.
|
|
|
|
|
| 31-08-2016 |
| Droom 263: koude pannenkoeken |
Ik zit aan een tafeltje met mijn moeder voor een koffie. Ik sta op en wandel naar de toonbank voor een koffie te bestellen en vergeet bijna mijn moeder haar koffie. Ik draai me om naar haar tafel en roep naar haar of ze ook een koffie wil. Ze zegt dat ik nog twee koffies moet bestellen want haar zus zit plots ook aan de tafel. De dienster is al bezig met mijn koffie aan het koffiemachine en ik vraag haar of ze nog twee koffies kan bijmaken. Mijn stem wordt een beetje hees. Ze staat nu voor me aan de toonbank met drie borden voor pannenkoeken. Ze begint met het eerste bord en schikt het vol met o.a. fruit en slagroom. De pannenkoek vouwt ze vierdubbel en legt ze er bovenop. Dan begint ze aan het volgend bord en ondertussen breng ik die ene pannenkoek al naar de tafel. Als ik terugkom ligt er een bord met enkel een pannenkoek op. Ze is druk in de weer en ik breek een stukje van de pannenkoek om te proeven. Een oudere dame staat naast me en ziet het. Ik maak er een grapje over dat ik moet proeven of ze wel goed zijn. De pannenkoek is eigenlijk koud en een beetje taai. Ik breek nog een stukje af en geef het aan de dame naast me. Ze proeft en zegt tegen me "Ga je er iets van zeggen?". Als de dienster passeert vraag ik haar na of het normaal is dat die pannenkoeken nog koud zijn. Mijn stem is nu weer erg hees en ik moet plots in het engels spreken, alsof ze me anders niet zou verstaan. Aan ons tafeltje zitten nu twee van mijn moeder's zussen en ze hebben al twee borden op, maar de pannenkoek hebben ze laten staan. Ik zeg tegen hun dat ik zal vragen of ze ook hun pannenkoeken nog willen opwarmen. De dienster is een beetje gegeneerd en zegt dat ze de pannenkoeken zal opwarmen, maar plots staat haar baas naast haar. Terwijl ze een nieuwe pannenkoek uit het pak neemt zegt ze tegen hem dat ze zo snel werkt als ze kan, maar ze lijkt me eerder een beetje nonchalant en onhandig. Ze probeert de nieuwe pannenkoek in vier te vouwen, maar dit lukt niet zo goed.
|
|
|
|
|
| 02-08-2016 |
| Droom 262: injectienaalden in zee |
Ik ben samen met iemand onder water in zee, aan het duiken ofzo denk ik, maar ik heb geen duikmateriaal aan. Het is een rotsachtig waterlandschap. Ik voel dat hij mij wil verdrinken, dus ik wil hem voor zijn en probeer hem te verdrinken. Ik neem zijn beide handen vast, zodat hij die niet meer kan gebruiken om te zwemmen of om zich te verweren. Hij hangt gestrekt ondersteboven, dus met zijn voeten naar boven. Hij stribbelt een beetje tegen, maar blijft voor de rest behoorlijk stil hangen. Eén keer krijgt hij één hand losgetrokken en probeert hij me te grijpen. Het verdrinken duurt lang en als ik denk dat het gebeurd is, blijkt hij toch nog te leven.
Later, meer naar de kust toe, merk ik plots injectienaalden op in het zand. Sommigen nog met de bescherming rond, maar anderen niet. Sommigen hangen zelfs nog bloed aan. Ik ga ervan uit dat de mogelijk besmette naalden van junkies zijn en raap ze op uit het het water zodat niemand kan geïnfecteerd geraken door er per ongeluk op te trappen ofzo. Ik vaag me wel af of het een goed idee is om ze op te rapen met mijn blote handen. De persoon bij mij gooit de naalden ver van ons weg, maar ik zeg dat we ze moeten weghalen zodat niemand anders zich kan verwonden.
|
|
|
|
|
| 29-07-2016 |
| Droom 261: inbouwkast met kampeermateriaal |
Ik ben in een huur-appartement. Nog maar heel recent en ook tijdelijk denk ik. Mijn kleren zitten nog in een valies. Als ik in de slaapkamer kom, merk ik plots een ingebouwde kast op, in de muur. Je zou op het eerste zicht niet denken dat het een kast is. Ze blendt helemaal in met de muur. Ik zie enkel de streepjes van de omtrekken en verder geen deurknoppen of zo. Ik doe het bovenste deurtje open en zie kampeermateriaal liggen. Aangenaam verrast neem ik de tas met een tent uit de kast en leg ze neer op het bed. Onder deze kast zitten kleine schuifjes en ik ontdek dat ik er op moet duwen zodat het voorste paneeltje schuin open klikt en ik het als handvat kan gebruiken om het schuifje open te trekken. Ik herinner me niet meer wat er in zit, maar de schuifjes waren van redelijk ruw hout, alsof ze niet helemaal behandeld waren. Als ik de tent wil bekijken, zit ik plots in een grote tent. Er staan twee bedden, beiden mooi opgemaakt, maar toch voelt het alsof ze al heel lang onbeslapen zijn geweest. Ik check voorzichtig of er geen muizen ofzo op de bedden zitten. Er liggen enkele kattenspeeltjes op de bedden. Ik kijk op de tas van de tent. Daar staat een afbeelding op van de inhoud, namelijk twee groene tenten. Ze lijken niet zo groot, maar toch is het één twee-persoonstent en één één-persoonstentje. De tentjes staan vast tegen mekaar, maar toch zijn het twee aparte tenten. Ik vind op het bed plots verstopt tussen de dekens/kussens een wit boekje, harde kaft, met baby-namen en er staat plots nog een andere vrouw in de tent. Ze is zwanger en heeft het boekje in haar handen dat ik net gevonden had. Ze bladert door het boekje en ik zie dan haar man onverwachts staan in de deuropening. Zij merkt hem niet op en hij blijft daar even staan kijken naar haar. Het is net of ik er niet ben, maar enkel een onzichtbare toeschouwer ben. De man is kwaadaardig. Ik zie het in zijn blik. Wanneer hij naar haar toestapt, zie ik dat zij het liefst het boekje zou willen wegstoppen, maar dat ze zelf beseft dat het te laat is, omdat hij het boekje al gezien heeft. Ze probeert te doen alsof er niets aan de hand is, maar ik merk dat ze doet alsof. Het lijkt wel alsof ze haar zwangerschap wil verbergen ofzo en, ondanks haar groeiende buik, de man haar nu pas 'betrapt'.
|
|
|
|
|
| 14-07-2016 |
| Droom 260: autopsie |
Ik lig verdoofd op de operatie-tafel. Alles is zwart. Ik heb het gevoel dat ik niet de persoon ben die er hoort te liggen, alsof ze me verwisseld hebben met iemand anders. De dokter geeft aan tegen de andere dokter dat hij eraan gaat beginnen. Ik kan perfect horen wat ze zeggen, maar kan zelf niet spreken of bewegen. Ik ben bang voor de operatie, omdat ik bewust aanwezig ben. Ik vrees voor de pijn die komen gaat. Het koude metaal van de scalpel doorboort mijn huid ter hoogte van mijn borstkas en glijdt vlotjes naar beneden richting mijn navel. Ik blijk de pijn niet te voelen. Twee handen nemen mijn huid vast en leggen me helemaal open. Daarna voel ik de twee handen mijn ribbenkast vastnemen en ook deze met een kraak-beweging opentrekken. Ik vind het eng. Op het moment dat ik de koude vingers van de twee handen rond mijn hart voel gaan, voel ik een enorme drukkende benauwdheid, alsof er iets heel zwaars op mijn borstkast ligt. Terwijl de handen mijn hart terug loslaten, voel ik me héél traag ontwaken uit de droom en heb ik het gevoel dat dit een autopsie was? Was ik dood?
|
|
|
|
|
| 09-07-2016 |
| Droom 259: tand-operatie |
|
Ik moet naar het ziekenhuis voor een operatie. Blijkt iets aan mijn tanden te zijn. Na de operatie voel ik helemaal niets van pijn ofzo, dus het was minder ernstig dan ik dacht. Als ik erna bij de huisarts zit, blijkt dat ik nog op controle moet op maandag de 8ste, of maandag over 8 dagen.. in ieder geval iets met maandag en 8. Ik zeg tegen de huisarts dat ze me daar na de operatie niets van gezegd hebben. De huisarts doet niets eigenlijk. We hebben gewoon een babbeltje. Ik heb het gevoel dat ik daar meer zit voor hem, dan voor mij. Als ik na het doktersbezoek naar huis wil vertrekken, wens ik hem nog een fijne avond en hij laat me weten dat hij de rest van de avond gewoon achter zijn computerscherm zal zitten. Ik spoor hem nog aan om iets leuks te gaan doen. Hij lijkt me een eenzame man.
|
|
|
|
|
| 02-06-2016 |
| Droom 258: paarse Paasbloemetjes |
We zijn bij het huis van mijn overleden grootouders. Oma kwam in beeld, maar ik kan haar niet meer plaatsen in het verhaal. Het is rond Pasen denk ik, want de bloemetjes doen me denken aan Pasen. Gele bloempotten met kleine paarse bloemetjes in. Ze zijn denk ik nog niet helemaal open gebloeid. Mijn zus en ik geven de bloemetjes een plaatsje buiten in de tuin. Opa leeft naar mijn gevoel in de droom nog en we zetten voor hem twee bloemetjes neer op de vensterbank naast de deur in de veranda. We denken dat hij dat wel fijn zou vinden. Er is voor iedereen een bloempotje voorzien. Als we bij de bloemetjes van mijn nichtje zijn aangekomen, zeg ik tegen mijn zus, we kunnen deze bij haar graf zetten. Ze vindt dat een goed idee en ik draag ook haar bloempot samen met nog twee andere bloempotten naar buiten.
Ik begin me plots te herinneren dat ik haar vorige week nog een berichtje heb gestuurd, alsof ze nog leefde. Ik krijg het benauwd en neem mijn gsm om te checken of dat echt gebeurd is of niet. Mijn vermoeden klopt. Ik stuurde haar nog een bericht, maar ik ben helemaal overstuur, want ik zie dat ze daar nog op geantwoord heeft (ik herinner me niet meer welke woorden er in stonden, maar ik zie wel smileys, onder andere een hartje). Dit kan niet kloppen. Ik kijk naar de datum van het laatste bericht dat daarvoor heeft plaatsgevonden en dat bericht dateert van 10-10-2015. Dat zou het laatste bericht voor haar overlijden geweest zijn. Ik barst in tranen uit. Het is alsof ik nu pas besef dat ze er niet meer is en dat ik berichtjes van haar ontvangen heb vanuit het hiernamaals. (tijdens het typen van deze zin heb ik eerst zonder dat ik het door had 'over haar' ipv 'van haar' getypt... per ongeluk??)
Mijn vader is me aan het duwen op een denkbeeldige schommel in de achtertuin van mijn ouders. Ik ben nog altijd heel erg overstuur en aan het huilen. Ik vraag of hij de schommel wil stoppen omdat ik wil praten. Hij blijft nog een hele tijd door duwen. Ik moet het echt een keer of drie/vier vragen voor hij er eindelijk mee stopt en krijg geen reactie van hem. Ik ga naar binnen en zet me aan de keukentafel. Mijn moeder staat in de keuken de afwas te doen. Ook zij maakt geen aanstalten om met mij te praten. Ik leg mijn armen gekruist voor mij op tafel en plaats mijn hoofd ertussen. Mijn hele lichaam schokt van het heftige snikken. Ik voel een enorme drang om getroost te worden. Mijn moeder vraagt dan heel kort wat er is. Ik vertel haar dat ik berichtjes heb ontvangen van mijn nichtje en ik wil het haar tonen op mijn gsm, maar ze kijkt niet. Ze antwoordt alleen maar dat dat niet kan omdat ze er niet meer is.
Ik word wakker met een betraand gezicht en kan nog niet meteen stoppen met huilen omdat ik nog een tijdje in het gevoel van de droom blijf hangen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
