 |
|
|
| Paikea's dromendagboek |
| Ik hou van dromen. Niet zozeer om ze te kunnen ontcijferen of analyseren, want voor mij is het al voldoende om mijn dromen gewoon te kunnen 'zien'. Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderbewuste precies weet wat er
moet gebeuren en wat het moet doen voor mij om in evenwicht te blijven. Het enige wat ik moet doen, is voelen wat er binnenin mij omgaat... en dat is nu net wat soms zo moeilijk is. Dromen brengen me dichter bij mezelf.
Laten datgene los wat me in de echte wereld vasthoudt en laten me voelen wat het is om vrij te zijn in mijn eigen hoofd...
|
|
| 06-05-2018 |
 Droom 273: einde van de wereld |
Het is nacht. Wetenschappers hebben onderzocht dat de wereld op dit moment zal stoppen met bestaan. Ik ben samen met een nicht en vriendin die ik beiden al heel lang niet meer heb gezien. We zitten in een auto. Ik draai het dak open en ga recht staan. Met mijn rug leun ik achterover, leg mijn hoofd op het dak neer en geniet van de heldere sterrenhemel. Er lijkt plots vuurwerk te zijn heel ver boven ons, maar zonder geluid. Ik ben bewonderd door de schoonheid van de lucht. Ik vraag aan mijn nicht of zij erin gelooft dat de wereld zal stoppen. We zijn er beiden van overtuigd.
Even later ben ik met mijn moeder en mijn neef op een marktje. Het is nu licht buiten, maar het lijkt nog steeds dezelfde laatste dag. Ik vraag aan hun allebei als er één ding zou zijn dat zij anders zouden hebben gedaan in hun leven, wat dat zou zijn. Mijn neef zijn antwoord is dat hij de was-regeling met zijn lief anders zou hebben gedaan. Zij in het weekend en hij door de week, omdat hij dan meer personen kent in het wassalon. Mijn moeder stuurt een berichtje dat ze naar de maan zou gaan. Ikzelf bedenk me dat ik spijt heb dat ik niet meer tijd heb doorgebracht met een aantal mensen en geen ruzie met hun zou hebben gehad. Niemand stelt me de vraag terug, dus ik hou het antwoord voor mezelf.
|
|
|
|
|
| 25-04-2018 |
| Droom 272: campervan |
Ik woon (tijdelijk?) in een soort van oude campervan, maar heel klein. Er staat enkel een kleine vierkante opblaas matras in. 's Avonds ben ik in het donker te voet onderweg naar mijn van en een paar mannen die ik kruis op straat roepen mij vuile woorden na. Ik begin sneller te wandelen tot ik aankom aan mijn van. Ik moet via de 'koffer' erin kruipen, maar de van kan deels enkel afgesloten worden met gordijntjes en gaas. Ik voel me een beetje onveilig.
De volgende ochtend passeer ik toevallig mijn oude werkplek. Die is nu overgenomen door nieuwe eigenaars. Ik besluit om binnen een kijkje te gaan nemen, maar het voelt heel raar aan omdat alles er anders uit ziet. Ik voel wat heimwee naar mijn oude vertrouwde plek.
|
|
|
|
|
| 18-02-2018 |
| Droom 271: een net van kwallen |
Mijn vader en ik vliegen mee in een klein vliegtuigje/helikopter. We vliegen boven de oceaan en zien hoe kwallen jagen in groep. Vanuit de lucht zien we ze vlak onder het wateroppervlak samenspannen en één heel groot oppervlak van kwallen vormen. Ik zie de cirkel van de rand van het kwallenoppervlak enorm snel groeien in diameter. Vanuit de lucht kan ik goed zien hoe groot het is. Ze vormen een soort net van kwallen, en als ze klaar zijn klapt het kwallennet naar onderen dicht en zitten alle vissen die erin zitten gevangen.
We vliegen erna verder, ik weet niet in welk land we zijn, maar er zijn veel hoge bomen. We vliegen kort boven/door de bomen en als we bijna aan de rand zijn van het bomengebied, zien we plots en gigantische klif waar heel diep onder ons een ander groot bomengebied begint. We vliegen onzeker langs de klif af naar beneden en ik merk plots het huis op tussen de bomen waar we moeten zijn.
|
|
|
|
|
| 31-10-2017 |
| Droom 270: walvis in volle vaart richting stenen muur |
Ik sta aan de rand van de zee en zie een groep walvissen kortbij. Er lijken ook orka's tussen te zitten. Ik zie er eentje zijn snuit boven het water uit omhoog steken. Plots komt er een walvis in volle vaart richting een stenen muur gezwommen die het zeewater scheidt van het vasteland. Hij zwemt vol tegen de muur op en die begint te barsten waardoor het zeewater erdoor kan. Ik ren snel een betonnen gebouw in achter mij op zoek naar een uitweg. Het plafond op het gelijkvloers waar ik ben begint af te brokkelen door de slag van het water. Ik ren de betonnen trap op naar een verdiep hoger. Ook daar is geen uitweg en ik ren nog een verdiep hoger.
|
|
|
|
|
| 27-09-2017 |
| Droom 269: gezonken wagen |
|
Ik met de auto aan het rijden. Twee vriendinnen zitten bij me in de auto. Het is avond en dus donker op de baan. Ik heb het straatje waar ik links af moest draaien te laat gezien en rij er voorbij. Als ik verderop ergens wil draaien, merk ik plots een grote plas water op in het midden van de baan. Ik probeer de auto nog te doen uitzwenken naar rechts om op tijd gedraaid te krijgen, maar het is te laat en we rijden los het water in. De plas water is zo diep dat mijn auto naar de bodem zinkt. Ik kan me met 1 hand aan de rand van de plas vastgrijpen en probeer met mijn andere hand de auto tegen te houden, maar dat lukt natuurlijk niet. Een agent heeft het ongeluk zien gebeuren vanuit een raam bij mensen thuis. Hij komt naar buiten en spreekt in een dialect tegen me dat ik moeilijk kan verstaan. Ik leg hem uit wat er gebeurd is, maar hij gelooft me precies niet echt en verdenkt me ervan met opzet in het water te zijn gereden. Ik maak me kwaad tegen hem omdat hij geïrriteerd reageert omdat ik hem moeilijk versta en ik zeg dat hij iets tactvoller mag zijn aangezien ik net uit een auto in het water ben moeten klimmen. Ik merk aan zijn ogen dat hij vindt dat ik gelijk heb.
|
|
|
|
|
| 10-09-2017 |
| Droom 268: Oma met snoephartje / japans huis |
Droom 1: Ik ben in een kliniek en duw een soort rolstoel vooruit, maar meer in de vorm van een hoge stoel met wieltjes onder de poten. De stoel is leeg. Ik amuseer me te pletter en ren met de stoel snel door de hallen. Door de gladde vloer maken mijn voeten slip/schuif-bewegingen in de bochten. Ik probeer mijn glimlach van het plezier te onderdrukken om een beetje respect te tonen voor de andere aanwezigen. Aan de balie geef ik ticketjes ofzo af en krijg van de bediende in ruil een klein metalen plaatje in de vorm van een olifant en snoepjes. Ik neem met mijn stoel de lift naar boven en stop aan een bepaalde ziekenhuiskamer. Wanneer ik binnen stap zie ik mijn mama naast mijn overleden oma zitten. Ze zit wat voorover gebogen kort met haar hoofd bij dat van mijn oma tijdens een gesprek. Ik vind het raar om mama daar aan te treffen want zo heel close zijn ze eigenlijk nooit geweest. Ze stoppen met babbelen als ze me zien en ik loop recht naar mijn oma. Die zit vermoeid op een stoel naast het tafeltje. Ik omhels haar en zeg dat het al zo lang geleden is en dat ik had gedacht dat ik haar nooit meer zou zien. Ze praat sussend tegen me, maar ze klinkt wat verdoofd waardoor ik haar woorden niet kan verstaan. Ik begin te huilen en blijf haar vasthouden. Ze streelt met haar hand over mijn rug. Ik laat haar erna het olifanten plaatje zien dat ik kreeg aan de balie. Het plaatje is wel erg dun en breek per ongeluk een klein stukje af van het oor van de olifant. Daarna neemt ze een rood gelei-achtig snoepje en spuit de inhoud van het zakje leeg op mijn hand in de vorm van een hartje. Het hartje ligt nu op mijn tong.
Droom 2: Ik zit in een huis dat ingericht is in een Japanse stijl. Het voelt goed om daar te zijn. Vredig. Ik denk dat ik daar een tijdje blijf logeren ofzo want ik sleur wat rond met stoelen en houten matten om het een beetje in te richten.
|
|
|
|
|
| 12-07-2017 |
| Droom 267: terrorist |
Ik ben iets aan het passen in een kleedhokje, maar zit daar wat te dagdromen op een krukje. Een man van de 'winkel' doet het gordijn van het pashokje open omdat ik daar toch niets zit te doen. Ik zeg dat ik nog verder wil passen en doe het gordijn terug dicht. Afvragend hoe hij wist dat ik daar niks zat te doen kijk ik naar het plafond en zie een camera hangen.
Later in de winkel, wat nu meer op een grote zaal lijkt, zie ik een terrorist met een metrailleur onder zijn jas. Hij houdt zijn hand klaar op het geweer om hem uit te halen en ik begin te rennen richting uitgang. Dan plots schoten en wegrennende mensen van die kant. Ik sla een andere gang in en kom uit op een doolhof van pashokjes. Ik loop zigzag doorheen de pashokjes en probeer zo te ontkomen aan het geweld achter mij.
|
|
|
|
|
| 10-05-2017 |
| Droom 266: gefluister tijdens vals ontwaken |
Ik word 'wakker' in mijn bed op mijn linker zij. Als ik mijn ogen open doe, besef ik dat ik niet echt wakker ben, want ik zie mijn neus stil liggen op het kussen, terwijl ik mijn hoofd wel bewogen heb. Ik doe meteen mijn reality-check en beweeg mijn hand voor mijn ogen. Ik kan mijn hand niet zien. Ik sta op uit mijn bed en wandel de trap af naar beneden. Mijn lichaam is heel slap en doodvermoeid. Als ik in de keuken aankom, wordt mijn lichaam zo slap dat ik naar de grond zak en op de vloer ga zitten. Mijn hoofd leunt over de rand van de kattenmand. Ik voel de kat zijn malse pels tegen mijn hoofd. Plots valt ineens al de spanning weg uit mijn lichaam en vallen al mijn ledematen slap langs mijn lichaam. Ik voel mezelf in een diepe 'slaap' vallen.
Ik word weer 'wakker' in mijn bed en zie mijn neus nog steeds op dezelfde plek liggen op het kussen. Ik doe nogmaals mijn reality-check en merk dat ik nog steeds niet wakker ben. Mijn lichaam voelt nu zo vermoeid en zwaar aan dat ik met heel veel moeite mijn hoofd kan draaien. Mijn neus blijft liggen, dus mijn 'echte' hoofd beweeg niet mee. Ik wil proberen wakker worden omdat ik zo vermoeid ben en mezelf niet meer kan bewegen, maar het lukt niet. Ik val nog enkele keren iets dieper in slaap waardoor ik een drietal keer op dezelfde manier 'ontwaak' en probeer mezelf te draaien, maar het gaat steeds moeilijker en mijn lichaam wordt steeds zwaarder. Dan hoor ik plots gefluister in mijn rechteroor en voel de koude adem in mijn nek. Ik kan mijn hoofd nog steeds niet bewegen, dus ik zie niet wie of wat het is. Ik probeer te verstaan welke woorden hij zegt, maar hij spreekt steeds sneller en fluistert steeds luider, alsof hij zijn zinnen wil afkrijgen binnen de tijd dat ik daar nog bewust lig in slaap te wezen. Ik heb het gevoel dat het belangrijke woorden zijn, dus ik focus me heel hard om te proberen verstaan en onthouden wat hij zegt. Enkele woorden springen er uit, maar houden geen steek. Ik val weer in 'slaap'.
Ik word nogmaals wakker, doe mijn ogen open en voel dat ik beweeg. Mijn neus beweegt mee. Ik ben wakker en probeer me de woorden opnieuw te herinneren, maar ze zijn weg.
|
|
|
|
|
| 13-01-2017 |
| Droom 265: vrijwilligerswerk |
|
Ik ben vrijwilligerswerk aan't doen voor een organisatie die bezig zijn met mensen, mensenrechten,.. iets in die lijn. Het geeft me een goed gevoel om daar te kunnen helpen. Er zijn nog vrijwilligers aanwezig. Ik maak wat kennis met hun. Later ga ik een hoge ladder op om iets boven uit een rek tegen de muur te kunnen nemen, maar als ik er bovenop sta, begint de ladder te wankelen. Ik probeer de ladder nog zo te schuiven dat hij zou blijven staan, maar het lukt niet. Ik kijk naar beneden en maak oogcontact met iemand die beneden aan een tafel zit. De ladder schuift onder me weg, ik grijp naar de rek en hou me stevig vast. Als een kikker hang ik tegen de rek, maar ik heb vertrouwen in de persoon beneden om hulp te bieden en al snel plaatst die persoon de ladder terug tegen de muur en kan ik weer naar beneden klimmen.
|
|
|
|
|
| 02-10-2016 |
| Droom 264: post apocalyptisch |
Ik heb het gevoel alsof er zich iets post apocalyptisch afspeelt. Weet niet wat er gebeurd is, maar er heerst chaos. Mensen zijn out of control. Slecht geworden. Ik zit op een slaapkamer met een klein venster in de deur. Ik zie iemand afkomen en probeer de deur snel op slot te doen, maar ik ben te laat. Iemand met een grauw/grijzige huidtint en scherpe tanden wil me bijten. Ik probeer hem te weren, maar plots merkt hij in de kamer een soort ijzeren dossierkast op. Hij staart de kast aan en verstart. Ik krijg op dat moment een soort van flash-back en zie een beeld van hem in de kast, alsof hij heel zijn leven daar heeft doorgebracht. Hij neemt met zijn dunne knokige armen de schappen van de kast vast alsof hij terug in de smalle ijzeren kast wil kruipen. Ik merk aan zijn blik dat hij precies niet echt aanwezig is. Met mijn hand raak ik zijn arm aan en aai hem begripvol over zijn gladde huid.
|
|
|
|
|
| 31-08-2016 |
| Droom 263: koude pannenkoeken |
Ik zit aan een tafeltje met mijn moeder voor een koffie. Ik sta op en wandel naar de toonbank voor een koffie te bestellen en vergeet bijna mijn moeder haar koffie. Ik draai me om naar haar tafel en roep naar haar of ze ook een koffie wil. Ze zegt dat ik nog twee koffies moet bestellen want haar zus zit plots ook aan de tafel. De dienster is al bezig met mijn koffie aan het koffiemachine en ik vraag haar of ze nog twee koffies kan bijmaken. Mijn stem wordt een beetje hees. Ze staat nu voor me aan de toonbank met drie borden voor pannenkoeken. Ze begint met het eerste bord en schikt het vol met o.a. fruit en slagroom. De pannenkoek vouwt ze vierdubbel en legt ze er bovenop. Dan begint ze aan het volgend bord en ondertussen breng ik die ene pannenkoek al naar de tafel. Als ik terugkom ligt er een bord met enkel een pannenkoek op. Ze is druk in de weer en ik breek een stukje van de pannenkoek om te proeven. Een oudere dame staat naast me en ziet het. Ik maak er een grapje over dat ik moet proeven of ze wel goed zijn. De pannenkoek is eigenlijk koud en een beetje taai. Ik breek nog een stukje af en geef het aan de dame naast me. Ze proeft en zegt tegen me "Ga je er iets van zeggen?". Als de dienster passeert vraag ik haar na of het normaal is dat die pannenkoeken nog koud zijn. Mijn stem is nu weer erg hees en ik moet plots in het engels spreken, alsof ze me anders niet zou verstaan. Aan ons tafeltje zitten nu twee van mijn moeder's zussen en ze hebben al twee borden op, maar de pannenkoek hebben ze laten staan. Ik zeg tegen hun dat ik zal vragen of ze ook hun pannenkoeken nog willen opwarmen. De dienster is een beetje gegeneerd en zegt dat ze de pannenkoeken zal opwarmen, maar plots staat haar baas naast haar. Terwijl ze een nieuwe pannenkoek uit het pak neemt zegt ze tegen hem dat ze zo snel werkt als ze kan, maar ze lijkt me eerder een beetje nonchalant en onhandig. Ze probeert de nieuwe pannenkoek in vier te vouwen, maar dit lukt niet zo goed.
|
|
|
|
|
| 02-08-2016 |
| Droom 262: injectienaalden in zee |
Ik ben samen met iemand onder water in zee, aan het duiken ofzo denk ik, maar ik heb geen duikmateriaal aan. Het is een rotsachtig waterlandschap. Ik voel dat hij mij wil verdrinken, dus ik wil hem voor zijn en probeer hem te verdrinken. Ik neem zijn beide handen vast, zodat hij die niet meer kan gebruiken om te zwemmen of om zich te verweren. Hij hangt gestrekt ondersteboven, dus met zijn voeten naar boven. Hij stribbelt een beetje tegen, maar blijft voor de rest behoorlijk stil hangen. Eén keer krijgt hij één hand losgetrokken en probeert hij me te grijpen. Het verdrinken duurt lang en als ik denk dat het gebeurd is, blijkt hij toch nog te leven.
Later, meer naar de kust toe, merk ik plots injectienaalden op in het zand. Sommigen nog met de bescherming rond, maar anderen niet. Sommigen hangen zelfs nog bloed aan. Ik ga ervan uit dat de mogelijk besmette naalden van junkies zijn en raap ze op uit het het water zodat niemand kan geïnfecteerd geraken door er per ongeluk op te trappen ofzo. Ik vaag me wel af of het een goed idee is om ze op te rapen met mijn blote handen. De persoon bij mij gooit de naalden ver van ons weg, maar ik zeg dat we ze moeten weghalen zodat niemand anders zich kan verwonden.
|
|
|
|
|
| 29-07-2016 |
| Droom 261: inbouwkast met kampeermateriaal |
Ik ben in een huur-appartement. Nog maar heel recent en ook tijdelijk denk ik. Mijn kleren zitten nog in een valies. Als ik in de slaapkamer kom, merk ik plots een ingebouwde kast op, in de muur. Je zou op het eerste zicht niet denken dat het een kast is. Ze blendt helemaal in met de muur. Ik zie enkel de streepjes van de omtrekken en verder geen deurknoppen of zo. Ik doe het bovenste deurtje open en zie kampeermateriaal liggen. Aangenaam verrast neem ik de tas met een tent uit de kast en leg ze neer op het bed. Onder deze kast zitten kleine schuifjes en ik ontdek dat ik er op moet duwen zodat het voorste paneeltje schuin open klikt en ik het als handvat kan gebruiken om het schuifje open te trekken. Ik herinner me niet meer wat er in zit, maar de schuifjes waren van redelijk ruw hout, alsof ze niet helemaal behandeld waren. Als ik de tent wil bekijken, zit ik plots in een grote tent. Er staan twee bedden, beiden mooi opgemaakt, maar toch voelt het alsof ze al heel lang onbeslapen zijn geweest. Ik check voorzichtig of er geen muizen ofzo op de bedden zitten. Er liggen enkele kattenspeeltjes op de bedden. Ik kijk op de tas van de tent. Daar staat een afbeelding op van de inhoud, namelijk twee groene tenten. Ze lijken niet zo groot, maar toch is het één twee-persoonstent en één één-persoonstentje. De tentjes staan vast tegen mekaar, maar toch zijn het twee aparte tenten. Ik vind op het bed plots verstopt tussen de dekens/kussens een wit boekje, harde kaft, met baby-namen en er staat plots nog een andere vrouw in de tent. Ze is zwanger en heeft het boekje in haar handen dat ik net gevonden had. Ze bladert door het boekje en ik zie dan haar man onverwachts staan in de deuropening. Zij merkt hem niet op en hij blijft daar even staan kijken naar haar. Het is net of ik er niet ben, maar enkel een onzichtbare toeschouwer ben. De man is kwaadaardig. Ik zie het in zijn blik. Wanneer hij naar haar toestapt, zie ik dat zij het liefst het boekje zou willen wegstoppen, maar dat ze zelf beseft dat het te laat is, omdat hij het boekje al gezien heeft. Ze probeert te doen alsof er niets aan de hand is, maar ik merk dat ze doet alsof. Het lijkt wel alsof ze haar zwangerschap wil verbergen ofzo en, ondanks haar groeiende buik, de man haar nu pas 'betrapt'.
|
|
|
|
|
| 14-07-2016 |
| Droom 260: autopsie |
Ik lig verdoofd op de operatie-tafel. Alles is zwart. Ik heb het gevoel dat ik niet de persoon ben die er hoort te liggen, alsof ze me verwisseld hebben met iemand anders. De dokter geeft aan tegen de andere dokter dat hij eraan gaat beginnen. Ik kan perfect horen wat ze zeggen, maar kan zelf niet spreken of bewegen. Ik ben bang voor de operatie, omdat ik bewust aanwezig ben. Ik vrees voor de pijn die komen gaat. Het koude metaal van de scalpel doorboort mijn huid ter hoogte van mijn borstkas en glijdt vlotjes naar beneden richting mijn navel. Ik blijk de pijn niet te voelen. Twee handen nemen mijn huid vast en leggen me helemaal open. Daarna voel ik de twee handen mijn ribbenkast vastnemen en ook deze met een kraak-beweging opentrekken. Ik vind het eng. Op het moment dat ik de koude vingers van de twee handen rond mijn hart voel gaan, voel ik een enorme drukkende benauwdheid, alsof er iets heel zwaars op mijn borstkast ligt. Terwijl de handen mijn hart terug loslaten, voel ik me héél traag ontwaken uit de droom en heb ik het gevoel dat dit een autopsie was? Was ik dood?
|
|
|
|
|
| 09-07-2016 |
| Droom 259: tand-operatie |
|
Ik moet naar het ziekenhuis voor een operatie. Blijkt iets aan mijn tanden te zijn. Na de operatie voel ik helemaal niets van pijn ofzo, dus het was minder ernstig dan ik dacht. Als ik erna bij de huisarts zit, blijkt dat ik nog op controle moet op maandag de 8ste, of maandag over 8 dagen.. in ieder geval iets met maandag en 8. Ik zeg tegen de huisarts dat ze me daar na de operatie niets van gezegd hebben. De huisarts doet niets eigenlijk. We hebben gewoon een babbeltje. Ik heb het gevoel dat ik daar meer zit voor hem, dan voor mij. Als ik na het doktersbezoek naar huis wil vertrekken, wens ik hem nog een fijne avond en hij laat me weten dat hij de rest van de avond gewoon achter zijn computerscherm zal zitten. Ik spoor hem nog aan om iets leuks te gaan doen. Hij lijkt me een eenzame man.
|
|
|
|
|
| 02-06-2016 |
| Droom 258: paarse Paasbloemetjes |
We zijn bij het huis van mijn overleden grootouders. Oma kwam in beeld, maar ik kan haar niet meer plaatsen in het verhaal. Het is rond Pasen denk ik, want de bloemetjes doen me denken aan Pasen. Gele bloempotten met kleine paarse bloemetjes in. Ze zijn denk ik nog niet helemaal open gebloeid. Mijn zus en ik geven de bloemetjes een plaatsje buiten in de tuin. Opa leeft naar mijn gevoel in de droom nog en we zetten voor hem twee bloemetjes neer op de vensterbank naast de deur in de veranda. We denken dat hij dat wel fijn zou vinden. Er is voor iedereen een bloempotje voorzien. Als we bij de bloemetjes van mijn nichtje zijn aangekomen, zeg ik tegen mijn zus, we kunnen deze bij haar graf zetten. Ze vindt dat een goed idee en ik draag ook haar bloempot samen met nog twee andere bloempotten naar buiten.
Ik begin me plots te herinneren dat ik haar vorige week nog een berichtje heb gestuurd, alsof ze nog leefde. Ik krijg het benauwd en neem mijn gsm om te checken of dat echt gebeurd is of niet. Mijn vermoeden klopt. Ik stuurde haar nog een bericht, maar ik ben helemaal overstuur, want ik zie dat ze daar nog op geantwoord heeft (ik herinner me niet meer welke woorden er in stonden, maar ik zie wel smileys, onder andere een hartje). Dit kan niet kloppen. Ik kijk naar de datum van het laatste bericht dat daarvoor heeft plaatsgevonden en dat bericht dateert van 10-10-2015. Dat zou het laatste bericht voor haar overlijden geweest zijn. Ik barst in tranen uit. Het is alsof ik nu pas besef dat ze er niet meer is en dat ik berichtjes van haar ontvangen heb vanuit het hiernamaals. (tijdens het typen van deze zin heb ik eerst zonder dat ik het door had 'over haar' ipv 'van haar' getypt... per ongeluk??)
Mijn vader is me aan het duwen op een denkbeeldige schommel in de achtertuin van mijn ouders. Ik ben nog altijd heel erg overstuur en aan het huilen. Ik vraag of hij de schommel wil stoppen omdat ik wil praten. Hij blijft nog een hele tijd door duwen. Ik moet het echt een keer of drie/vier vragen voor hij er eindelijk mee stopt en krijg geen reactie van hem. Ik ga naar binnen en zet me aan de keukentafel. Mijn moeder staat in de keuken de afwas te doen. Ook zij maakt geen aanstalten om met mij te praten. Ik leg mijn armen gekruist voor mij op tafel en plaats mijn hoofd ertussen. Mijn hele lichaam schokt van het heftige snikken. Ik voel een enorme drang om getroost te worden. Mijn moeder vraagt dan heel kort wat er is. Ik vertel haar dat ik berichtjes heb ontvangen van mijn nichtje en ik wil het haar tonen op mijn gsm, maar ze kijkt niet. Ze antwoordt alleen maar dat dat niet kan omdat ze er niet meer is.
Ik word wakker met een betraand gezicht en kan nog niet meteen stoppen met huilen omdat ik nog een tijdje in het gevoel van de droom blijf hangen.
|
|
|
|
|
| 28-05-2016 |
| Droom 257: azen 6 |
In deze droom ben ik een kind. Ik ga samen met twee andere kinderen (jongens denk ik) stiekem een verlaten huis binnen. We doorzoeken de kamers, maar we moeten stil zijn dat we niet opgemerkt worden. Het is me dan nog niet duidelijk door wie. We klimmen op een ladder naar boven door de opening in het plafond. Als ik terug naar beneden klim, krijg ik last van hoogtevrees. De ladder lijkt nu erg horizontaal te hangen en de sporten staan ver uit mekaar waardoor ik bang ben om er tussendoor te vallen. Hij staat ook niet zo stevig waardoor hij wat wiebelt. We proberen terug naar buiten te sluipen want we zijn niet alleen daar. Als we terug buiten zijn, zien we door het gordijn van een kamer een klein meisje van een jaar of drie/vier met een beertje van het raam wegstappen. De jongen wil terug naar binnen gaan om het meisje te redden, maar ik ben ervan overtuigd dat het een illusie is. Ik geloof namelijk dat er in het huis een soort van robots ofzo aanwezig zijn die ons waanbeelden kunnen tonen en ik heb het gevoel dat ze ons terug naar binnen willen lokken. De robots zien eruit als mensen, maar ze zijn het niet en ze zijn erg kwaadaardig. Ik krijg de jongen omgepraat om niet meer naar binnen te gaan. Later in de droom gaat hij stiekem zelf terug, maar het is precies of ik nu hem ben. Hij (ik) gaan naar binnen en vinden er een briefje dat geschreven staat op drie vierkante nota-blaadjes. Ik zie (ben nu buiten en ben een andere jongen?) twee van de 'robot-mensen' uit het huis stappen en wil de jongen in het huis verwittigen. Ze lijken met meerderen te zijn. De jongen kan naar buiten glippen met de briefjes en bukt zich in de tuin tegen de muur waar hij (ik) de briefjes leest. Ik kan me niet meer herinneren wat er op staat. Hij besluit om de briefjes mee te nemen naar huis, maar kijkt eerst voorzichtig door het raam boven zijn hoofd of het veilig is om onopgemerkt weg te glippen. Hij (ik) ziet niemand, maar toch blijkt iemand hem gezien te hebben. Hij begint te rennen naar zijn huis. Kriskras door de straten in zijn wijk probeert hij de achtervolger kwijt te geraken, maar dat lukt niet. Als hij bij zijn huis aankomt, doet hij vliegensvlug de deur achter zich op slot. Hij (ik) denkt dat hij daar veilig is en de 'robot-man' daar niet kan geraken, maar dan wordt er op de deur gebonkt. In close-up zie ik de deur 'bewegen' door het gedreun, als in een cartoon. Zijn moeder is ook daar en die doet snel de achterdeur en garagepoort op slot. De garagepoort werkt met een rare rond sleutel. Precies gelijk uit een ruimteschip in een science-fiction film ofzo. De moeder vraagt aan de jongen of haar andere zoon ook daar buiten was, maar de jongen liegt om haar niet ongerust te maken en antwoord iets met azen 6 ofzo, de speelkaart (azen 6?!).
|
|
|
|
|
| 26-05-2016 |
| Droom 256: Costa Rica |
Ik heb een reis gepland met drie vrienden naar Costa Rica (denk ik, ook al dacht ik eert dat het ergens was dat begon met een I). We zitten op een grote boot, waar ook een concertzaal aanwezig is. Een vriendin en ik zijn op zoek naar een toilet en ik probeer er een te vinden in de buurt van die zaal. Er is niet zo veel volk. Ik loop een smalle donkere trappengang op die uitloopt op de zaal. Er ligt donkere tapijt op de smalle trap, gelijk in de cinema. Ik zie rode stoffen zeteltjes. Hier is geen toilet. Ik had een vriendin horen zeggen dat er een toilet is op de tweede verdieping en ik zit nu op de vijfde. Ik snel naar de grote trappenhal, loop de brede trappen af naar de tweede verdieping en zoek naar de juiste deur. Als we ze gevonden hebben, gaat zij naar het toilet en ik blijf op de gang staan. Ik doe een babbeltje met de werkneemster aan de deur en zeg dat ik het geweldig vind zo een grote boot. Ik vraag me af of je ook aan de buitenkant rondom kan lopen om naar het water te kunnen kijken. Ik was vergeten dat ik ook dringend moest en voor ik het door heb zit ik op die gang op een toilet. De werkneemster vraagt of alles ok is en ik vind het wat vervelend dat ze tegen me praat terwijl ik op het toilet zit. Ik bedenk of ik me samen met de wc-pot kan verplaatsen.
We zitten nu met zijn vieren in de auto, onderweg naar de luchthaven. Ik check of ik alles bij heb, identiteitskaart, rijbewijs,.. en ik kom tot de conclusie dat ik mijn bankkaart thuis vergeten ben. Ik had die eerder die dag nog nodig in een winkel. Mijn vrienden zijn geïrriteerd. Ze willen hun vlucht niet missen door mij. Het vliegtuig vertrekt om 01.00u 's nachts en het is nu rond 18.00u, maar we moeten nog een heel eind rijden. De klok in de auto is moeilijk te lezen want de wijzers lijken steeds te veranderen. Volgens de bestuurder is het kwart voor 6. Ik tel uit dat we rond 24.00u gaan aankomen aan de luchthaven. Ze kijken niet blij omdat ze het heel erg krap vinden. We komen praktisch met de auto voorbij mijn huis gereden, dus ik vraag aan de bestuurder om toch gewoon even te stoppen zodat ik mijn kaart snel kan uithalen. Hij stopt aan mijn huis. Ik loop snel naar binnen en grijp de kaart. Als ik terug in de auto stap en mijn kaart bekijk, vraag ik me af of ik wel de juiste kaart heb meegenomen.
|
|
|
|
|
| 06-05-2016 |
| Droom 255: man met geweer op het bospad / zand rond huis |
Ik heb net gedoucht en met de handdoek nog rond me gewikkeld ga ik naar buiten. Ik wandel het bos in. Er staat daar een staander met papieren op waar ik iets moet gaan invullen. Mijn handdoek is net iets te klein waardoor ik ze stevig moet vasthouden zodat ze rond me blijft. Ik wandel over het bospad en passeer een man. Hij lacht sadistisch en haalt een geweer te voorschijn. Hij richt het geweer op mij en ik begin te lopen. Hij blijft richten, maar ik ben tijdig binnen en sluit de deur snel achter me. Mijn moeder is ook daar. Ik waarschuw haar dat we alles gesloten moeten houden en wegblijven van de ramen en deuren. Ik bel de politie op het nummer 555 en krijg een man aan de lijn. Als ik uitgelegd heb wat er gebeurd is zegt hij me dat ik een kladblad moet klaar houden, maar terwijl ik een kladblad aan het nemen ben duw ik per ongeluk op een toets waardoor de verbinding wegvalt. Er staat nu 5556 op het scherm. Ik bel meteen terug op het nummer 555 en krijg nu een vrouw aan de lijn. Ze is al op de hoogte van het gebeuren, maar ook deze verbinding valt weer weg. Ik beslis dan terug te bellen met mijn eigen gsm en als ik diezelfde vrouw weer aan de lijn krijg, zegt ze me dat ze ook van telefoon verwisseld is zodat de verbinding niet meer zou wegvallen. Ze geeft me nog heel wazige uitleg daarna waarbij ze me de naam van iets geeft ... island of zoiets en een halve telefoonnummer. Ik zou daar naartoe moeten bellen volgens haar, maar als ik dan vraag waarom ze me niet het volledig nummer kan geven zegt ze dat ik de rest gemakkelijk kan opzoeken op het internet. Ik vermoed dat het iets te maken heeft met privacy-regels ofzo. Er is ondertussen familie op bezoek en zij gaan nogal nonchalant om met de ramen en deuren. Ik ben geïrriteerd en herinner hun eraan dat alles gesloten moet blijven omdat de man met het geweer nog steeds rond het huis kan hangen. Het is inmiddels al donker buiten.
Ik ben bij mijn ouders thuis, kijk uit het raam en merk op dat buiten alles veranderd is. De huizen, straten,... alles is weg. Afgebroken. Er ligt alleen nog droog donkerbruin zand.
|
|
|
|
|
| 02-05-2016 |
| Droom 254: reptielen op de foto |
Ik ben onderweg naar een vakantie. Heb mijn spullen ingeladen in de koffer van een auto. Mijn laptop heb ik ook bij. Ik heb een foto genomen van een stuk dorre struik/gras-achtige begroeiing. Als ik de foto bekijk (ik denk op mijn laptop) in detail, merk ik plots een aantal schubreptielen op die gecamoufleerd zitten in de dorre bruine omgeving. Het lijken agamen(?). Ze bewegen niet. Eentje lijkt ingedraaid in een heel dun wit vliesje, als een soort cocon. Ik maak me zorgen dat hij gevangen is door een ander dier. Een andere agaam valt plots uit de struik en belandt op mijn slaapkamervloer. Hij ligt op zijn rug en lijkt op sterven na dood. Ik wil hem vangen zodat ik hem kan redden van hetgeen hen 'inkapselt', maar hij slaagt erin zich te verstoppen ergens onder het deken van mijn bed. Ik richt me terug op het scherm naar de foto en zoom nog verder in. Heel onderin de struik, op de vloer van mijn slaapkamer zie ik nu nog een bruine kikker zitten. Ook dit diertje zit heel gecamoufleerd en onbeweeglijk stil. Ik ben verbaasd wat er allemaal in mijn slaapkamer verstopt zit en scrol nog wat verder met de foto om te zien wat ik nog zou tegenkomen. Er lijkt plots beweging te komen in een tak. Ik spoel de foto terug en zie dat de tak eigenlijk de kop van een slang is. Ik speel het beeld verder af en zie de slang over de vloer uit de struiken komen. Ondanks zijn bruine gecamoufleerde kop heeft hij over de rest van zijn lijf mooie zwarte vlekken. Hij wordt meteen gevolgd door nog een tweede slang. Ik maak me een beetje zorgen dat er stiekem slangen op mijn slaapkamer zitten, maar vooral dat de agamen en kikkers in gevaar zijn.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
