dagboek van een paardenmens
Inhoud blog
  • verveling bij paarden
  • weet je wel op welke rug je je kind zet???
  • tussen wal en kant
  • de verantwoordelijkheid van de instructeur
  • advocaat van het paard

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    Over mijzelf
    Ik ben ginie
    Ik ben een vrouw en woon in ertvelde (belgie) en mijn beroep is .
    Ik ben geboren op 29/01/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: dieren.
    hey, mijn naam is ginie en nog voor ik kon communiceren met andere mensen, 'praatte' ik al met dieren. Paarden en paar

    paardenwelzijn nader bekeken
    13-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tussen wal en kant
    Paarden hebben een vreemde status. De meeste mensen die een paard aanschaffen beschouwen paard als een huisdier. Maar anderzijds is het wel zo dat we op ons paard willen rijden. Dus als het paard niet meer kan dienen om te berijden, te oud is geworden of door een blessure niet langer meer een ruiter kan dragen of een koets kan trekken, wat is zijn status dan? Als een hond oud word, doen de meeste mensen hem niet weg omdat hij trager wordt, of wat krakkemikkig gaat lopen omdat zijn gewrichten reumatisch worden. Maar een paard, hoe luid de eigenaars ook geroepen hebben dat ze hem zo ontzettend lief hebben, lijkt ineens een stuk minder geliefd te zijn als hij niet meer kan bereden worden. Toegegeven, paarden zijn duur in onderhoud. Een paard kopen kan tegenwoordig bijna iedereen, je hoeft niet langer blauw bloed te hebben of de loterij te hebben gewonnen. Maar dat is natuurlijk maar het begin. Onderhoud, stalling, dierenarts, hoefsmid, zadel en alles wat erbij komt kijken loopt maandelijks flink op. Op het ogenblik dat je je dier niet meer kan berijden, wil je dan nog wel al deze financiële opofferingen maken? Veel mensen schijnen te vergeten dat een paard zo tussen de 25 en 30 jaar kan worden, soms zelfs nog een pak ouder. Men vergeet dat een oud paard op een bepaalde dag op pensioen zal moeten gaan, en de oude heer je niet langer meer door bos en dal zal kunnen dragen, terwijl wel alle kosten gewoon blijven lopen. Mensen denken niet zo vaak na over de dag dat de veearts je het trieste verdict geeft dat je beste vriend en trouwe metgezel niet langer meer jouw gewicht kan dragen omdat deze of gene blessure niet meer beter zal worden... Iedereen ziet zichzelf prijzen winnen, over hindernissen springen met zijn trouwe viervoeter, of met de wind in de haren op het strand galopperen. Niemand denkt na over dat enge ogenblik dat jouw paard, het dier dat je zo graag zag, niet langer meer kan gebruikt worden voor wat je hem uiteindelijk gekocht had. 
    Mensen dénken vaak dat ze van hun paard houden, maar is dat echt zo? Wat als de veearts zegt dat je paard een operatie nodig heeft dat enkele duizend euro's zal kosten? Wat als hij maandenlang moet op rust staan en dit met de onzekerheid of de blessure die hij heeft opgelopen wel helemaal zal genezen? Wat als hij revalidatie nodig heeft dat een pak geld zal kosten? Wat als jij zo graag over hindernissen springt met hem en hij dat niet langer meer mag doen? Wat als je gedroomd had van een rustig wandelpaard en hij ineens toch een pak vuriger is dan je lief is? Wat als je bang bent om hem te berijden omdat hij graag eens een bokkensprongetje maakt? Wat als je hem niet aan kan en hij training nodig heeft bij een professional? Wat als die training een paar maanden duurt en x aantal euro's gaat opslokken? Wat als jouw lieveling een hoefprobleem heeft en speciaal hoefbeslag nodig heeft bij die ene heel dure hoefsmid die hem elke vier weken moet behandelen? Wat als en als en als? Eén of meerdere van deze dingen kunnen en zullen je vandaag of morgen overkomen, het is niet een kwestie van of, maar een kwestie van wanneer. 
    Mijn paard was een fantastisch dier, we waren hard op weg om wekelijks in de prijzen te vallen. We reden lange afstandsritten, meerdaagse trektochten, wedstrijden in het Amerikaans rijden (reining), ik zou mijn examens als trainer met hem rijden... en toen gleed hij domweg uit op een gladde plek op de weide en van de ene dag op de andere veranderde mijn hobby in een hel. Het koste me een behoorlijke duit om juist te weten te komen waarom mijn paard pijn had en waar het probleem juist zat. Het onderzoek hield röntgenfoto's in, bloedonderzoeken, echografieën... en dat meerdere malen. Toen viel de prognose: zijn ligamenten aan beide knieën waren gescheurd. Dit was zowat het slechtste nieuws dat we konden krijgen. Hij kon revalideren, maar dat zou minimum een jaar duren en maandelijks had hij injecties nodig met ontzettend dure medicatie. En garanties waren er niet. Of hij ooit nog onder het zadel zou kunnen lopen, kon niemand me zeggen. De kostprijs zou ver zijn waarde overschrijden, voor dat geld kon ik vijf nieuwe paardjes aanschaffen...
    Ik koos ervoor om het erop te wagen en hem te helpen. Waarom? Toen ik hem kocht, nam ik de verantwoordelijkheid op me om voor een levend dier en gevoelswezen te zorgen. Het maakte me niet uit dat dit hij een gouden Haflinger paard zou worden, duurder dan een grand prix paard. Toen ik hem kocht, koos ik ervoor om zowel in goede als in slechte tijden voor hem te zorgen. Ik wist toen al dat ik alles in het werk zou stellen om hem een paardenleven lang zou houden, ook als hij te oud werd om me te dragen. Ik zou er alles aan doen om hem te genezen en als dat betekende dat we nooit meer samen door berg en dal zouden draven, en nooit meer rozetten zouden winnen, dan was het maar zo. Ik had geen auto gekocht, die als hij ging haperen kon vervangen worden. Amor was een dier, die zich al die tijd door mij geduldig had laten berijden, die er altijd stond voor me, hij was mijn vriend en metgezel... nee, ik kon hem niet laten lijden. Als er een mogelijkheid was dat hij terug pijnvrij kon leven dan zou ik het geld ervoor over hebben. En als de veearts me zou zeggen dat hij nooit meer pijn vrij zou zijn, dan was een zeer rustige, humane euthanasie het enige dat ik nog kon doen voor hem. In elk geval kon ik me niet van mijn verantwoordelijkheid ontdoen. Het hoort bij de aankoop van een dier.
    Zowel Amor als ikzelf hebben geluk gehad. Na anderhalf jaar was hij volledig hersteld en kon ik opnieuw op zijn rug genieten van hem en mijn hobby. De wedstrijdsport en de endurance ritten hebben we stop gezet, maar beetje bij beetje en met behulp van speciaal hoefbeslag konden we weer wandelen en dressuurmatig rijden. We zijn ondertussen alweer bijna tien jaar verder en we genieten van elkaar als nooit tevoren. Vaak grappen we nog eens over dat jaar dat ik alleen maar boterhammen met confituur kon eten, geen schoenen kon kopen (zelfs niet in de solden) en die reis naar Hawaï nooit zal maken, maar ik zou meteen weer dezelfde beslissing nemen. Voor mij was en is het nog steeds zo klaar als een klontje: wie een paard koopt, koopt er ook de zorgen bij. 
    Verwijt ik mensen iets als ze een andere beslissing nemen? Als ze de rekening maken en beslissen dat een nieuw paard aankopen goedkoper is dan hun dierbare vriend laten verzorgen? Als ze de schamele paar honderd euro's incasseren voor het vlees dat hun paard opbrengt en terug een gezond paard aanschaffen? Als mensen een oude paard niet langer houden maar euthanaseren? Dat ze de centen niet hebben om hun paard te laten revalideren? Nee, ik verwijt niemand iets. Mijn beslissing is de mijne, en ik kan enkel en alleen voor mezelf beslissen. Wat andere mensen beslissen, is iets tussen hen, hun geweten en hun paard. Maar weet dat je, als paardeneigenaar, op een dag met moeilijke beslissingen zal geconfronteerd worden. Je kan maar beter goed nadenken voor je dat droompaard dat je te koop hebt zien staan aanschaft in een opwelling van totale verliefdheid. Kijk in de spiegel, en bedenk heel goed dat er een dag zal komen dat je zal moeten kiezen tussen je hart en je verstand. Beschouw je je paard écht als een huisdier, of houd de liefde op de dag dat hij niet meer kan waarmaken waar je hem voor kocht? Wat doe je als de pony die jouw dochtertje toch zo graag wil hebben te klein is geworden voor haar? Wat doe je als je gaat trouwen en kindertjes krijgt en dat paard ineens niet meer zo belangrijk is? Is dit echt wat je wil, een paard dat een kwart leven van je zal meegaan en geld zal kosten? Dàt zijn de vragen die iedereen zich moet stellen voor hij een paard koopt. Want dertig jaar is een hele lange tijd...







    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Archief per week
  • 22/02-28/02 2016
  • 15/02-21/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 01/02-07/02 2016
  • 25/01-31/01 2016

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs