Als je je wil verdiepen in de oostendse plaatselijke geschiedenis, beschreven door mensen van, en met een hart voor Oostende. Dan zit je goed op de website van de familie Ferier, Verhalen, foto's en weetjes van (veel) vroeger en nu. een site om te lekkerbekken, zie maar eens op ; http://www.oostendsenostalgie.be/
Welkom op Oostende Ingeblogd nr 2 Uw web fotoboek over wat reilt en zeilt in de stad aan zee. Zoek naar foto's in de Categorieën volgens soort event. Of in de linker kolom bij INHOUD BLOG voor de laatste 200 postings
Pas op, alle foto's zijn COPYRIGHT en mogen niet zonder toestemming gebruikt worden
Link naar SHERLOCK, Uw plaatselijke Oostendse handelaars zoeker. klik hier.
Oostende ingeblogd 2 - CENTRALE BLOG.
Alles wat reilt en zeilt in Oostende in een foto webpress reportage voor u ingeblogd IN DE RECHTER KOLOM KAN JE AL ONZE OOSTENDSE BLOGS VINDEN VOLGENS ONDERWERP.. De dagelijkse blog is natuurlijk Roy's Oostends Fotoblog, google of http://roys-fotoblog.skynetblogs.be/
18-09-2011
SPORTEN en Fietseling Oostende
Fietseling Oostende
Fietseling is een organisatie die zich ten doel stelt de fietser in algemene zin bij te staan om betere en veiligere fietspaden te bekomen. Het is al de 20ste keer dat er een rit voor veilig verkeer plaatsvindt, dat kaderd in de week van de mobiliteit, maar ook voor een gezonder verkeer met minder vervuiling dus een betere luchtkwalitiet, minder geluidsoverlast, meer sociaal contact..en ze waren met een mooie groep om de rit mee te rijden. Vandaag was het ook autoloze zondag, waar Oostende niet bij aangesloten was, en waar de fietseling een warme oproep doet om eens iets meer de fiets te nemen. De 20ste Fietseling liep over een 18 km parcours, met aandacht voor de knelpunten in het verkeer , of de staat van de weg waar de fietser van gebruik moet maken.
Ook is de fietseling het ganse jaar door actief met de belangen van de fietser, en deelt ook de gouden, zilveren en verroeste spaak uit aan de goede en minder goede omstandigheden die met fietsen te maken hebben. Mede door de inzet van de fietseling is het in Oostende er sterk op vooruit gegaan voor de fietsende medemens en zijn veiligheid Voor info over de fietseling kan je terecht op hun site ; www.fietselingoostende.be
Ik was er ook om enkele foto's te maken waarvan het gros op onze andere blog, "Oostende ingeblogd" zal geplaatst worden.
Na de inhuldiging van het Eilandje aan de ibis, door Burgemeester Jean Vandecasteele even doorgereden naar de spuikom, of oesterput waar het Openwaterweekend bezig was. Een event met duiken, zeilen, zwemmen, en surfen. met vele nevenactiviteiten.
2- Openwater weekend
In de spuikom - oesterput Oostende opex.
Openwaterweekend 3 - 2011
In de spuikom oesterput Oostende opex.
Wijkloop Nieuwe Wijk Stene Ik ging er ook even naartoe, en maakte er enkele foto's
Terug een stralende dag voor de lopers aan het Oostends criterium, de loop op de nieuwe wijk Stene.
De eerste foto's staan onderaan, de omgekeerde wereld ;-)
Veel foto's zijn zomaar verdwenen, en wat er over was waren de rode kruisjes, ik heb nu al deze niet verschijnende fotos 82 stuks(kruisjes dus) verwijderd.
De start was aan de oude koninklijke stallingen, net tegenover het Oostende hospitaal, waar ze in geen tijd door het Bosje, of het maria Hendrikapark moeten lopen. Mijn volgende stop om te fotograferen was aan de zeedijk, nabij de drie gapers en het stedelijk zwembad, ook de Japanse tuin is daar gelegen.
Bekijk ook reeks II. en III.
Run Oostende 2010 deel 2
Run Oostende 2010.--Deel II.
Run Oostende 10 km Carrefour Running Tour - Reeks II.
Kijk ook voor deel III.
DEEL 3. RUN OOSTENDE 2010
Run Oostende 10 km Carrefour Running Tour
Door: Toerisme Oostende vzw
Run Oostende 10 km zondag 11 april 2010 --Start: 15.00 uur - Koninginnelaan.
FOTO'S REEKS III.
Tribes, de american footbal club van Oostende
Flemish American Football
Vandaag zondag, was er de jaarlijkse bbq van de Tribes, de american footbal club west vlaanderen, die ging door op het Oostends sportpark de schorre. Met een 160 tal ingeschreven lekkerbekken voor de ook al smaakvolle barbecue ging de zonnige dag een goede start tegemoet Eveneens vond het Tribal Flagg Football tornooi plaats die dag en waren er weer meerdere teams van andere clubs op bezoek. De vereniging bezit ook een damesafdeling .
Er werd gespeeld zonder de beschermende kledij, en er mag dan ook geen fisiek contact gebeuren volgens de kenners is dit dan soft american football, Ik maakte er een fotoreportage over...
In de schorre sportparklaan was er de wedstrijden met ondermeer SK opex girls. Ik maakte enkele foto's van deze flinke jongedames in deze ietwat stevige sporttak, een sport die bij de dames in de lift zit. Alles was voorzien, zelfs een stevige hap kon je er krijgen.
't eilandje Inhuldiging 2011 en Openwater weekend spuikom
't Eilandje. 2011 Inhuldiging
Inhuldiging van 't eilandje aan de spuikom door burgemeester Jean Vandecasteele 03-09-2011 't Eilandje zal de hele dag bruisen van de activiteiten! Om 11.00 uur startwe de officiële opening met een toespraak van de Burgemeester, gevolgd door een receptie. Bovendien zijn er vlees- en veggiehapjes op de barbecue! Doorlopend (van 11.00 tot 19.00 uur) kan je op 't Eilandje terecht voor: - kinderspeeldorp met springkastelen, een klimtoren, een glijbaan, spelletjes (i.s.m. De Speelhoed) en grime - foto-expo over de aanleg van 't Eilandje - Demo- en infostands van Electrawinds (elektrische wagen), Greenbridge en EVA (Ethisch Vegetarisch Alternatief) - Demo's en animatie door de Oostendse jeugdverenigingen - muziek, (h)eerlijke bar (i.s.m. Oxfam Wereldwinkel) en frituurwagen.
En zoals we hem kennen deed de Burgemeester niet druk over een eenzame die zijn mening vredig en in alle stilte verkondigde. Verder had niemand last van deze mens, die wel lef moet hebben om daar moederziel alleen met een spandoek te gaan staan.. Indertijd zijn daar veel woningen onteigend en afgebroken aan de Bolle, misschien wel een van de gedupeerden, moet toch niet prettig zijn, nog zacht uitgedrukt.
De jongens van de Ibis school
Zie daar zelfs onze vriend en "doe al van het Hazegras", Nico Geldhof tussen de bezoekers.
Het is wel duidelijk dat den burgervader geen problemen meer heeft met lintjes knippen na verweg een 15 tal jaar aan het hoofd van de stad aan zee.
Ondertussen zijn de medewerkers niet meer te tellen die de stad rijk is .
En die waren zeker nodig om alles in goede banen te leiden, zelfs een hapje kon er af, samen met een drankje.
De mannen die normaal de receptie's doen in het stadhuis..
Je moet ook een beetje het weer meehebben, en dat was het geval daar.
De Walter Capiau, De oud godsdienstleraar en nadien televisie presentator, de man moet ondertussen ook omstreeks het midden van de 70 jaren bereikt hebben, en dat zie je bijlange nog niet, was er ook. Om reclame te maken voor de iets verderop gelegen roei en zeilclub en onderwater, waar ze hun Openwaterweekend hielden in de spuikom, en walter Capiau de presentatie voor zijn rekening nam. Foto's van dit kan je hier vinden;http://www.bloggen.be/oostende_sporten/archief.php?ID=1322486
Je kon er gratis kajakken, duiken, openwaterzwemmen, windsurfen, zeilen met optimist of caravelle en het superhippe Stand Up Paddle Boarding. De Bredense natuurwerkgroep nodigde je ook uit voor een natuurwandeling. Op de link hierboven kan je meerdere foto's vinden van het Openwater weekend.
Een propere gast, de filmfanaat Georges, hij heeft zijn eigen afsluitbare asbak mee, geen peuken of as in de grond,..zo maken ze ze niet meer ;-)
Veel volk op de inhuldiging van het Eilandje tegenaan de spuikom, of de oesterput als je wilt in 't Ostends.
Walter Capiau maakte van de gelegenheid gebruik om reclame te maken voor de Openwaterfeesten weekend.Nelos, hij had zelfs mascottes mee.
Ook de deuren van de Oesterput stonden open voor een rondleiding met proeverij Ook een grootscherm Projectie 'Noordzee wrakken' met live commentaar van Vic Verlinden. Een fakkeltocht op het water met kajak en zwemmers, ter gelegenheid Viering 40 jaar Okeanos, Duikclub Oostende aan het clubhuis van DUIKERNIKKERS en Kajakclub de Waterratjes, Spuikom kant Bredene (t Sleetje)
Groen was er ook met Wouter De Vriendt en vrouwtje
Dit beeld siert de ingang van de IBIS school.
Showkorps W.I.K. Speelde ook enkele nieuwere stukken op de concert arena op het eilandje, die ook nog een speel en ravotweide, enkele barbeque plaatsen, picnic en zonneweide en ook een rustig wandelpad biedt aan de bezoekers. De Bloso , de Ibis en het heem van de Zeeschouts liggen aan de rand van het plein, net aan de spuikom gelegen krijg je ook nog een portie gezonde zeelucht binnen.
Showkorps W.I.K.
Deze knappe Showkorps W.I.K.band bracht een paar mooie stukjes muziek ten hore.
Een mooie omgeving is het wel geworden na jarenlang eerder een stortplaats te zijn geweest.
Een foto reeks van het jaarlijkse Oostende voor Anker 2011, het nautistisch europees evenement die over meerdere dagen de stad Oostende in de spotlights plaatst. Met honderden zeilschepen in de verschillende dokken, feestelijk bevlagd, en tientallen nevenactiviteiten, is het een der grootste evenementen aan de noordzeekust
Oostende voor anker, het is al voor de 12de maal dat dit spectaculair event plaatsvindt in de stad aan zee, met als thema ' Draken ' een soort zeilschip, waar Koning Bouwdewijn er ooit een van bezat. De topper is het zeilschip, de Bounty, gebruikt in verschillende films, zoals 'Pirates of the Caribbean II' en 'Oceans' , en natuurlijk overbekend van de muiterij op de bounty, een engels schip nabij Tahiti in 1789, en nu als replica uit 1979 te Oostende. Ik maakte, net als vorige jaren, een fotoreeks van het gebeuren, nu meer met de schepen op zee, en onder zeil.
Daar de foto's soms niet te zien waren, maar de rode kruisjes, probeer ik nu in reeksen van 9 foto's te posten, hopelijk blijven ze dan wel zichtbaar. Er moet hier ergens een fameuse bug in de blogs zitten.
Deel 1 tot 7
Deel 1 Oostende voor anker.
Oostende voor anker, het is al voor de 12de maal dat dit spectaculair event plaatsvindt in de stad aan zee, met als thema ' Draken ' een soort zeilschip, waar Koning Bouwdewijn er ooit een van bezat. De topper is het zeilschip, de Bounty, gebruikt in verschillende films, zoals 'Pirates of the Caribbean II' en 'Oceans' , en natuurlijk overbekend van de muiterij op de bounty, een engels schip nabij Tahiti in 1789, en nu als replica uit 1979 te Oostende. Ik maakte, net als vorige jaren, een fotoreeks van het gebeuren, nu meer met de schepen op zee, en onder zeil.
Een druk Oostends week end, degene die zegt dat er nooit iets te doen is in de stad aan zee, is het tegenovergestelde van wat de mediamarkt gebruikt als reklame.
Oostende was al aan de 12de editie toe met oostende voor anker.
Erg wisselvallig weer, met buien en een stevige wind uit het westen afwisselend met zonneschijn en rustige perioden. zo zou zou de weerman het omschrijven, je hebt alles en weer niets, maar al bij al viel er bijzonder weinig naar beneden buiten een flinke meeuwenpoep.
Dat het stevig waaide dat werd je meteen duidelijk als je de pier opliep, of als je op een van de zeilschepen inscheepte, ik zag warempel ook onze vriend pieterbie zwaaiend op het zeilschip de morgenster met zijn kodak op z'en buik bengelend het zeegat kiezen. Straffe toebak bij dit weer, ze wipten en zwiepten om de golden alsof ze piraten waren, onvervaard en onverschrokken, ik moet daar niet aan beginnen, zeker niet met mijn karre, z'on mannen zien ze liever gaan dan komen. Anders zou ik er wel zin in hebben, zo op een zeilschip met de camera in de hand, de skyline van onze geliefde stad vastleggen, ben ooit nog garcon op de 'maale' geweest, in de tijd van Peeters, lang geleden als jobstudent, toen ik nog dacht dat ik 'hem' enkel had op te plassen. .
De foto's , die zijn te vinden in de Evenementenblog, kijk daar bij Categorieën naar Oostende voor anker 2011.
DAG VAN HET PARK
Ondertussen was er dit week end ook nog de dag van het park, waar de jeugdclubs streden voor de eerste plaats bij de vlotten race, veel 'vlotten' deden er niet veel, bij sommigen zag je enkel nog het koppeke boven water uitsteken, en echt warm was het water ook al niet, als je de jonge dames en heren trillend als een espeblad zal warmte zoeken bij elkaar. Maar moedig waren ze wel, allemaal, om het koele water te trotseren van de start tot aankomst op hun 'niet vlottende' vlotten. De foto's daarvan kan je vinden door te klikken in de rechter kolom op het logo Bos en park (om foto's van het park event te gebruiken groter dan deze hier, zend een email, en je krijgt dan de link toegestuurd van het picasa album waar je ze in 1600px kan downloaden)
MORGAN CARS
Dan hadden we ook nog de Ladies day, een event door en met de Morgan sportcars, ingericht door de Garage beguin, de hoofdverdeler van Kia - Mitsubishi in Oostende op de torhoutssteenweg. Ze brachten een dag door in Oostende voor anker, met bezoeken aan de zeilschepen, waar ook een ontbijt voorzien was, voor ze langs de vlaamse wegen het binnenland zouden verkennen. De fonkelende bolides hadden veel beijks toen ze allemaal in gelid voor het station van Oostende verzamelden, ik schoot natuurlijk de bijzondere wagens op de plaat voor de lezers van roysblog. Foto's bij Stoommachines oldtimers.(kolom rechts)
Kortom, een week end die niet mis was voor de stad aan zee, waar er altijd wel wat te beleven valt.
De foto's staan verdeeld in enkele afzonderlijke posts in de evenementenblog rechts, , bij hun aard van event.
Ik kwam er toevallig langs, en zag enkele mooie koetsen die de mensen van duinhelm een ritje gunden in de rijtuigen, onder de gezellige tonen van de Muzikale Kring Spoor Oostende, uitgerust in hun nette blauwe kostums.
Ik heb enkele jaren geleden al eens de vissersvrouwen gefotografeerd, en kreeg ook van de weduwe van de kunstenaar lovende woorden over de beelden die ik maakte van deze bijzonder aangrijpende en kunstzinnige beeldengroep. De kunstenaar Dh. Gust Michiels maakte meerdere grote werken, en deze beelden vonden een plaats waardig voor een groot kunstenaar, net aan de zee, met uitzicht op de haven en dokken, en als een verwelkoming aan de vele bezoekers die in het station aankomen. Gelukkig kon Oostende deze beelden die een grote symboliek me de vissers en de zee inhoud in de stad aan zee die ontstaan is uit een vissersdorp, houden.
Uit.Categorie:Muziek, Optochten, Stoeten, zoektocht, van deze blog.
De Zeekaravaan trokt weer door Oostende. Het was met 2011 al het derde jaar op rij dat de zeekaravaan als een kettingkaravaan langs zee trok.. Je kon plaatsnemen in een van de go-carts of billekarren, als je het op ze'n zeetjes wilt, die geparkeerd stonden op de zeedijk aan het vertrekpunt, Vrijstaat O.
Vandaar werdt je rondgeleid door een muzikant die je al blazend toeterend of tokkelend naar drie geheime plekken bracht. Daar aangekomen hield de karavaan telkens halt voor een korte, maar krachtige theatrale act. Voorstellingen om van te likkebaarden. Terug verlangen naar het strand en de zee. Een speelse herinnering aan de kindertijd. Ga mee, en geniet met volle teugen van de zilte zeelucht en wapperende haren in de billekarren.
Een bewerking van een jonge dame die ik op de zeedijk in het oog en de lens kreeg. En een ontvangen foto van de USA, waar een oostends zicht de muur siert, waar heb ik dit nog gezien.
In een mooie natuur is deze site gelegen, je kan er wandelen in alle rust en het oude walraversijde bezoeken, evenals de Atlanticwall, de Duitse kustverdediging wereldoorlog I en II
Erfgoeddag staat dit jaar in het teken van armoede, en dat de vissers in ermbarmelijke omstandigheden leefden staat nu wel vast, je kan de gereconstrueerde visserswoningen bezoeken, en een wandeling door het verleden maken, met tentoonstellingen, vele opgegraven voorwerpen, de volledige geschiedenis wordt je in woord en beeld gebracht in de grote tentoonstellings ruimte, bekijk hoe mensen leefden enkele eeuwen terug, de oorlogen en bezettingen van vreemde overheersers die Oostende en omstreken kende. Je kan het allemaal beleven in Walraversijde bij Oostende.
Meer foto's daarover zijn te vinden op onze evenementen blog;
Wat een kunst zijn die bloemen als je even dichterbij kijkt.
De schoonheden van dichtbij bekeken, dan denk ik maar, diegene die daar achter zit om dit te scheppen, wist wat mooi zou kunnen zijn.
Wat een kunst zijn die bloemen als je even dichterbij kijkt.
Hoe klein ook, ze blijven verbazen door hun bouw, kleur of reuk.
Een ietwat bijzondere kleur, deze tulpen.
Bermbloem en weidebloemen
De lupine stilaan in prachtkostum..
Terug enkele bloemen uit voortuintjes aan de nieuwe stad Oostende die ik kon maken tijdens de nieuwe stene wijkloop.
Waaronder de eigenzinnige passiebloem, net alsof de bloem uit verschillende soorten is samengesteld, volgens de manier waarop je het bekijkt kan je er een kiwi in zien, een mannetje met gespreide armen en benen, aangevuld met meerdere kleuren.
Zygo cactus
Een dankbaar plantje is deze rose bloeier, niet bloeiend eerder onopvallend alhoewel het een speciaal bladstegel, ook wel lid genoemd, heeft. Al een aantal jaren in huis en telkenmale met een zee van naar buiten krullende bloemen getooid. Door kruisingen weet geen mens nog wat wat is, aan cultivar's geeft iedere kweker, of winkelier wel een eigen naam, het kan bv ook 'Het roze charelke' zijn. Maar hier hou ik het bij De zgn Kerstcactus is in feite de "oude" Zygocactus, in 1819 uit Brazilië ingevoerd en door Haworth beschreven als Epiphyllum truncatum Rhipsalissen of Koraalcactussen ze komen uit Midden Amerika en noorderlijk Z-Amerika, groeien veelal op bomen en bemoste rotsen. Allen vereisen een nogal humusrijk grondmensel. Velen noemen de plant Schlumbergera's, maar dat is gewoon platte commerce, de echte Schlumbergera's russeliana zijn niet meer te vinden, of hoogstens nog bij, de ook al, echte bezieler. Zelf ben ik al even wezen zoeken, maar zonder een cactuskenner vriend in deze cactuswereld kom je niet aan de originele plant.
Nu , op zegge en schrijve 20 novemer 2010 staat onze gecultiveerde bastaardplant er zo bij:
Alhoewel in het niet vallend bij de echte plant, toch nog de moeite om in huis te hebben
Update, ik kreeg nog een beeld van een lezer binnen van een originele ? Hatiora rosea. onder voorbehoud ;-)
De Amaryllis, klaar op zijn pracht te laten aanschouwen.
Je weet wel, de foto van de nog gesloten bloem van de Amaryllis die ik vorige week plaatste. Die stond dus een paar dagen nadien open, de ene na de andere knop kwam in bloei. Een prachtig zicht die twee stelen met elk een viertal , tot 12 cm grote witte bloemen.
Wie weet dit niet te waarderen, al dat moois, die zomaar uit de grond geboren wordt.
Ik keek in de tuin, en daar zij ze weer de nieuwe 2011 krokus en sneewklokjes, laat ze maar komen grietje.
Kamerplanten, een vliegenvanger...
Ook een massa terras en balkonplanten, huiskamer kleinoden, keuze in overvloed, je zou haast denken dat ik daar aandelen heb ;-))
Sfeer in de tuin met bloeiende planten, zoals de blauwe duifjes, als die in grotere pollen bijeen staan, geeft het een beter effect dan verspreid.
Bloesem van een prumus.
Mimosa bloempjes, die heerlijk, zei het eerder zacht, ruiken.
Ook al heerlijk ruikend, de hyacint, die ruik je al van verre, en bijzonder bij avond vult de volledige tuin zich met de bijzondere zwoele geur.
.
Ook een ontspruitend blad kan mooi zijn, hier van de bessenstruik.
Ook een prachtig boeket tulpen, die stonden binnen maar ik haalde ze naar buiten om ze te fotograferen tegen de schone blauwe lucht, want wie weet, met al dat menselijk falen zoals de kerncetrale in Japan, het geklieder met de olie, enkel voor het gewin van harde dollars van BP, zien we het plots niet meer.
De eerste dagpauwoog vlinder die onze tuin dit jaar bezocht, het diertje genoot van de blauwe druifjes in de zonneschijn.
Het is het moment voor bloemen, en daar staan de tuinen van de perziken en druivenlaan vol van,
Begin mei staan er weer een aantal bloeiers in de tuin...
Soort bessenstruik, de boem.
Een bloem van de pollenvormende grassoort, Engels gras.
Rode brem.
Doodgewoon en toch schoon, de bloem van de bieslook, bovendien nog lekker ook.
Trachycarpus fortunei
Een Trachycarpus fortunei in bloei, dit is een soort palmboom die het bij ons buiten ook goed doet.
Deze bloemen bloeien al voor de tweede keer dit jaar, bijzondere donker rode kleur.
De schoonheden van dichtbij bekeken, dan denk ik maar, diegene die daar achter zit om dit te scheppen, wist wat mooi zou kunnen zijn.
Wat een kunst zijn die bloemen als je even dichterbij kijkt.
70d.jpg">
.
En dat voelen de bloemen, de planten en de tuinman, net als het lieveheersbeestje ook
Terug enkele simpele maar bijzonder mooie natuurlijke schoonheden. Ook een paar wilde bloempjes.
De natuurlijk schoonheid van Wilde, of veldbloemen, een naam die beter past bij deze schoonheden dan onkruiden..
Bloemen, vaak ben ik op weg om zomaar lukraak foto's te maken van hetgeen mij vertoont langs mijn paden en wegen. Dat mag dan van alles zijn die door de natuur begenadigd is met schoonheid of soms zelfs met minder mooie en bevallig uiterlijk. Je komt dan ook bloemen tegen die niet echt wilde bloemen zijn, maar zaden die door vogels of de wind verspreid zijn in de ruwheid van graslanden en bermen. Zelf heb ik er geen kennis genoeg van welke bloemen er nu gecultiveerd zijn en welke niet. Dat is ook van ondergeschikt belang als je het bekijkt als de schoonheid van het vormgeven van de natuur. De wilde orchidee's die ik enkele weken vond, en waar ik dan op gewezen werd door een natuurbeheerder van de stad waren een onverwachte meevaller. Kleine super juweeltjes, gelukkig beschermd, en in een aantal van wel honderd stuks in de berm.
Deze week zag ik weer een speciale soort, die verscholen tussen distels en lang gras, zijn schoonheid goed verborgen wist te houden voor de mogelijke snoodaards met plukplannen. Dan durf ik wel eens de omringende grassprieten of distel een duwtje geven om een beter zicht op de bloem of plant te krijgen. De onderste drie foto's zijn van die bloempjes die voordien nog niet zag, veel stonden er niet op dit stuk grachtkant, een 15 tal op een tiental meter, maar voor mij meer dan voldoende om me weer in mijn element te voelen als ik het zo mag uitdrukken.
Daar kom je ook nog andere natuurjuweeltjes tegen, zoals die fladderende kleurige vlinders.
Mijn hobby's
Dat is bv bloemen fotograferen, zeker wilde bloemen.
Alhoewel ik de gecultiveerde schoonheden ook niet links laat liggen, even enkele archiefbeelden..
Neem nu de klaproos, een der eerste bloemen, te vinden op een niet bewerkte of woeste grond, prachtig van rood, zowel in het stadium van ontwikkeling als uitgebloeid best leuk om te zien.
De hondsroos, als ik mij niet vergis
Deze wilde knabbelaars zijn tegenwoordig ook overal te vinden.
Supermooie schoonheden..deze wilde orchidees
En dan deze vlammende rood zwarte vlinder, een edelsteen tussen het groen.
Van deze hierboven weet ik niet echt of dat een wilde bloem is, hij stond een beetje verloren tussen lang opgeschoten gras in de schorren.
Wilde bloemen, orchidee.
Aangezien het de eerste keer is dat ik deze wilde orchidee bloempjes ontdek, wilde ik toch nog even met een speciale lens naar de vindplaats om ze misschien beter vast te leggen. Waar ik er enkele dagen geleden nog vele wilde orchidee'en zag zijn ze nu al sterk in aantal verminderd, ik vind ze gewoon niet meer terug, waarschijnlijk al uitgebloeid, en zeker niet gemakkelijk te zien tussen het andere 'onkruid' die welig tiert. Nu heb ik rondom de bloemen een beetje ander gras en kruis platgedrukt; om meer licht te krijgen, een afstands ontsteking en om een omgekeerd eenpoot statief. Eigenlijk zijn ze dus op hun kop getrokken, en dan gedraaid in de goede richting, zo kan je zelfs lager dan de bloemen komen.
Ondertussen zijn de foto's al gevaagd, en zijn ze nu ge-watermerkt.
Allerhande rommel, drijvend op het water in het jachtdok, verheven tot kunst. Allé, moest ik nu Panamarenko zijn, dan zou het wel eens zo kunnen uitdraaien. Ook jan Hoet zou het in die richting kunnnen duwen, 'k zie het hem al zeggen, Mobejoat, das kunst, mobejoat gie, kiekt e ki van die kant, zie je da....das kunst man. Zelfs onze nationale super pillendraaier, Marc Coucke, selfmade man, je weet wel, Omega Pharma, eigenaar van belgië's grootse farmacie doeninge, en ook nog baas én sponsor van die mannen in kortje broekes, die tijdens hun leven op 'n velo enkele malen rond de planeet rijden, diene marc Coucke, zou het een magistrale bereiding noemen, en meteen aan de muur van zijn bureau ophangen, zeker weten.
Roy, die van een drolfoto een kunst item maakt, gepouseerd door den mark, dat moet toch ook kunnen, niet.
Equus asinus Deze soort heb ik , denk ik, nog niet gegeten, of misschien toch, toen ik zo een 40 jaar geleden eens in Griekenland was op vakantie.
Het was in het Griekse Korinthe, tegenaan het gelijknaminge kanaal . Ik had aan de hotelbalie zo om een uur of 9, gevraagd als ze een taxi konden bellen, die ons, zegge, ik, mijn madam, en nog een koppel uit Asse, die we daar hadden leren kennen, dan een 30 tal km het binnenland wilde inrijden om de plaatselijke cultuur te leren kennen, naar een autentiek dorp, en ons dan tegen de avond zou terug ophalen. Zo gezegd zo gedaan, wij kwamen in een dorp ter grootte van Snaaskerke, dus laat ons zeggen een scheette groot of 4 voetbalvelden, met een cafe , een winkeltje, en een eethuis, en een tweetal straten met oude huisjes, in totaal misschien een hondertal, of wat ervoor kon doorgaan. Dit was gelegen aan zee, hoog in de bergen. Mens, je waande je terug in de tijd, wel zo'n 200 jaar terug, na daar een wandeling in de omtrek gedaan te hebben, zagen wij een oud typisch huis met de achterkant tegen de rand van van de stijle rotswand , er stak zelf een stuk van het huisje over de rand, dat was dus de plaatselijk kroeg. Achteraf zei ons vrouwelijk gezelschap dat dit uitstekende deel het wc was, en je zo door de wc pot de zee, enkele tientallen meters lager kon zien. de drollen sierden zelfs een deel van de rotswand, kakken met je gat in de wiend, uniek zou ik zeggen.
Wij binnen in het cafétje, en met poten en oren legden wij uit dat we iets wilden drinken, want buiten hun grieks sprak geen mens daar een andere taal. Maar ze begrepen het toch, wij dronken daar het geestrijke vocht die hun bier zou moeten voorstellen, hoog tijd dat ze even naar Vlaanderen kwamen om de stiel te leren. Nu, daarna en nog een paar raki's en ouzo's, tot ik dacht dat we bij vrienden thuis zaten, en al aardig grieks kon brabbelen. Als wij daar toekwamen met de taxi, zat er een drietal mensen in het cafétje, en na een half uur zat waarschijnlijk het volledige dorp er, allemaal mannen, en ook enkele kinderen. Vrouwen, buiten de vrouw van moustache, want de patron had onder zijn al opvallende reukorgaan een al even opvallende snor, waren er geen, en zagen wij 'ze' ook verder niet. Wij waren net aliëns, we werden bekeken, gewikt en gewogen, en iedereen wilde wel iets vragen of praten , uiteraard in het grieks met ons.
Terwijl de patron zijn uiterste best deed ons te verstaan, en wij hem , was er steeds meer ambiance, en er werd gelachen dat het een lust was. Wij vonden het ook plezant en zoals wij het gewoon waren was het al vlug van onze kant, Tourné generale.
Dat hadden ze daar nog nooit gehoord denk ik, die witte bleekscheten die een zwaai gaven voor het ganse café, laat staan dat er in hun dorp al ooit vreemde gasten aangekomen waren. Aangezien wij daar een vol café konder trakteren voor de prijs van 3 pinten thuis, lieten wij het niet aan ons hart komen, en de raki liep bij de moustache zoals hij nog nooit had gelopen. Moustache had stilaan ook al een zinder op, want met veel gezwaai en een glimlach tot achter zijn oren, die zijn voluminiuese snor net niet kon verbergen, zei ie dat hij iets zou fiksen wat we nog nooit hadden gedronken , allé dat had ik eruit verstaan. Hij, op een soort duivel stoofje, smeet nog enkele blokken hout op , en begon dan als een virtuoos met koperen kannetjes met wel erg lange houten steeltjes te zwaaien, ondertussen daverde het boetiekske op zijn grondvesten, want ze waren al bezig hun griekse nationale liederen, met bouzouki begeleid, te zingen, ongelofelijk wat die stokoude man toverde uit zijn driesnarig bolletje, maar kwik was ie wel hij wipte evenveel als de jonge kerels.
Ondertussen vulde moustache zijn stulpje zich met een zware koffiegeur en met de rook van zijn niet zo up to date stoofje , niet dat het stoorde, maar je zag een lichte mist in het kroegje hangen die de sfeer nog beter onderstreepte.
Hij goot een redelijk dik zwart stroopachtige goedje van wel 80 cm hoog in smalle hoge kopjes , die hij per vier stuks in zijn hand hield. Hoe hij niet morste , of dat hete spul niet op zijn handen terecht kwam, is mij, nu nog, een raadsel. Het moet aan dat overdadig gebruik gelegen hebben van die mengelmoes aan lokale dranken, en de paar keer dat ik tegen de vlakte ging tijdens het oefenen van de sirtaki, samen met de bende mannen, dat de patron het nodig vond 'zijn' koffie te presenteren.
Kijk, dat was koffie, en zoals hij al probeerde ons wijs te maken, was het ook zo...het was een sterk en zoet iets, redelijk dik van consistentie, en...super heerlijk. Hij keek ons fier aan, wees naar zichzelf en zei : .....Theophilos, .....Theophilos, waar de puntjes staan voor iets dat ik, ten eerste niet begreep, en al lang weer vegeten ben maar waarschijnlijk de naam van zijn kunst was, en kunst, dat was het zeker, daar kan Panamarenko een punt aan zuigen Theo dat hadden we wel ogenblikkelijk mee, en toe was het van Theophilos hier en Theophilos daar., we hebben wel honderd maal zijn naam gelald. De koffie was van het huis, en hij bleef ze steeds opnieuw maken en uitgieten, waar zowel hij, wij als alle aanwezigen plezier aan beleefden.
Ook wilden ze allemaal op de foto, want die andere mensen die met ons meewaren, hadden een fototoestel mee, denk zelf dat en het dorp geen enkel fototoestel was, en hij moest daar een volledig rolletje film verschieten voor ze tevreden waren. Hij zou ze dan opsturen vanuit Belgie, en dus werd de naam van moustache, de straat van het cafe en het dorp opgeschreven. Als wij de rekenig vroegen stonden wij verwonderd hoe weinig drachmen we moesten betalen. Echt om te lachen, ook toen wij aandrongen om nog eens te tellen bleef hij erbij dat het juist was. Lag het aan zijn gulle bui, aan zijn meedrinken met ons zodat zijn karmikkele bic niet zo goed meer zijn handen kon volgen, of dat het werkelijk zo goedkoop was in het dorp, dat zullen we wel nooit weten.
Toen wilden wij wel eens iets stevigs tussen de tanden, en wij konden bij een andere aanwezige griek gaan eten, dat was een eind verder in de straat, voorbij een bocht in straat. Daar stond dus het enige eethuis van het dorp, het stond alleen, met ernaast een plein die in de natte periode waarschijnlijk een weide moest zijn, maar nu een stoffige vlakte was, daarop liep een ezel die duidelijk zijn beste jaren al lang achter de ezelsrug had. Wij naar binnen, en de man kwam kwam met de kaart, het was meer een schoolschrift die wij in handen kregen gestopt, er stonden een tiental gerechten op,met de hand geschreven, dan nog een aantal dranken, maar begint dat maar eens te lezen, ik begreep er geen snars van, of toch, de ouzo en rakki had ik wel al gevonden,, moet zeggen, ben een fijne in het herkennen van welke soort drank dan ook.
Dus wij met gebarentaal, alsof je in een stuk vlees snijdt, en saladi, etommatto en wat nog meer van zelfbedachte esperanto, maakten wij duidelijk dat hij karte blanche had. En dat had hij dus letterlijk genomen, na een uur was hij daar met de borden, een lap vlees erop die bijna over de rang ging , twee vingers dik, en je hoor, de saladi en etomatto waren ook van de partij, zelf aardappelen in de pel. Ondertussen hadden wij daar al enkele flessen wijn soldaat gemaakt. Een wijn die hij , met zijn duim hoog in de lucht aangeraden had, en die sterk smaakte naar noten, zelf was ik er niet zo gek van, maar die triene's van vrouwen vonden het net de max, en na enkele flessen begon ik het al Calvados te vinden.. Wel , volgens de taaiheid van de megasteaks ben ik zeker dat hij die ezel van op het plein daarnaast naar een betere wereld had geholpen. Je moest al mini stukjes van de maxi snijden om het nog behoorlijk te kunnen kauwen. Wij zijn natuurlijk verwend , hier bij ons, altijd van die malse steaks, maar zonder smaak meestal. Wel, de smaak was voortreffelijk, zeker voor zo'n oude snaak van een ezel, god hebbe zijn ziel, ten andere, toen wij een uur later buiten gingen was diene ezel nergens meer te bespeuren. Denk dat den griek zijn zeldzame klanten niet wilde ontgoochelen en zijn trouw lastdier maar opgeofferd had om een diplomatiek incident te voorkomen, want volgens zijn eerder aziatische buigingen hield hij ons voor buitenlandse regeringsleiders, dacht ik bij mijzelf.
En weer was de rekening een formidable tegenstelling met het formaat van de biefstukken, en weer wilde die enkel de prijs die hij vroeg, toen hebben we maar met en rode kop, ik laat nu in het midden of het van de drank, of van schaamte was, aan de kleine gastjes die daar hielpen, ze waren zeker geen 6 jaar, hun elk een vette fooi gegeven om niet als bloedzuigende kapitallisten te worden aanzien. Je moet in het buitenland nog uw land een beetje hoog houden zeg ik maar. Zal het maar stoppen, want zou nog uren kunnen doorgaan .. Roy,
De boomplantdag stond dit jaar in het teken van vrede en aandacht voor de opwarming van de aarde, en een stad als oostende , kind van de zee, kan dit niet aan zich laten voorbijgaan.
De boompjes werden door een groep echte natuurminnaars en mensen met aandacht voor het welzijn van onze blauwe planeet, in een stormachtig weer, maar met veel plezier in de drassige kleigrond gestopt in het stadsrandbos naast de autostrade Oostende Brussel.
Burgemeester Jean Vandekasteele van Oostende kwam er aan met de fiets, zijn haren wiebelend van links naar rechts, en begon zonder verpozen boompjes aan te slepen die hij samen in de grond pootte met de schepen.
Andere politiekers waren er niet, als er gewerkt moet worden dan zijn de meeste van de aardbol verdwenen, zelfs nu, als het om diezelfde aardbol gaat..zo zie je maar hun intresse voor het welzijn van de medemens en de natuur... In de Karperstraat zag je al van ver dat je goed zat. De vlaggen en een tent zag je al van ver blinken en met de schop in de hand kwamen ze allen aan het aanplantland.
Ik maakte een fotoverslag van de naarstige mannen , en dames uiteraard, die onder een stralende zon en stormachtige wind, die, toen ik vertrok omsloeg in een stevige winterbui, en de planters deed ploeterden in de vette vlaamse polderklei.
Kliedernat als een Hippopotamus die net een bad heeft genomen, en met het water tot in de schoenenreed ik op mijn mobielscootertje huiswaarts, maar wel met een reeks leuke foto's van de mannen vrouwen en kinderen met een hart voor het milieu.
Deel 2
Vredesbos Oostende karperstraat nov.2009
zie ook deel 3
Vredesbos oostende nov.2009
deel 3
zie ook deel 4
Deel 4 Vredesbos karperstraat oostende nov.2009
Deel 5 Vredesbos oostende nov.2009
Deel 6 karperstraat vredesbos nov. 2009
Deel 7 Vredesbos oostende nov.2009
Formidabel dat de familie van schepen Yver Miroir steeds paraat is om de duizenden bomen te helpen planten, niet enkel om toezicht houden, maar daadwerkelijk de handen uit de mouwen te steken, en er hoeft geen fotograaf bij te zijn, lang nadat die verdwenen zijn, zijn ze nog steeds bezig..chapeau voor zoveel natuur respect van deze socialistische schepen van Oostende.
Het viel mij op dat al deze mensen bijzonder opgewekt en vol enthousiasme de grond omwoelden om de boompjes hun plaats in het nieuwe bos te geven. De wind kon hen niet deren, en de vlot aangeplantte bomen zag je stilaan vorm geven aan de kale vlakte, klaar om in het voorjaar uit te schieten naar nog een nieuwe groene long voor Oostende. Leuk als je binnen pakweg 10 jaar kan zeggen, ik heb mijn steentje bijgedragen aan dit bos... Terwijl velen dan kunnen zeggen, toen zat ik voor mijn televisie... nu, ze zijn toch ook even, onmerkbaar, op deze wereld geweest ;-)
Augustus 2010
Op het Pier en pol plein was er de lancering van het Lappersfort - zuurstofbos in Oostende mede door Friends of the earth. Oostends Schepen Miroir Yves, samen met andere natuur en mileu activisten tekende mee het charter voor Oostende, die een bos van 10 hectare of 10.000 m2 toevoegt aan het stadsrandbos. zeg maar de groene gordel om de stad aan zee.
De enige echte groene jongen, Schepen van de stad Oostende, Miroir Yves tekent het charter voor het zuurstofbos Lappersfortbos in het stadsrandbos.
Schepen Ives is wel de meest groene jongen in de stad Oostende, in de letterlijke zin van het woord, want waar er moet groen bijkomen of beschermd moet worden staat hij op de eerste rij, mede door zijn inspanningen is Oostende zo maar eventjes 10.000 meter zuurstofbos rijker.
André Vandekerckhove. Als milieuactivist van het eerste uur
Deel 2
Ondertekening door Andy Vermout, van het Charter lappersfortbos zuurstofbos Oostende
Op naar de aanplant van het lappersfort zuurstofbos op het grondgebied van Oostende, voorzien voorjaar 2011 aan de stuiverstraat.
5 mei 2011
Boomplantdag Deel 1 lappersfortbos Oostende Stene.
De harde kern was weer van de partij, om in een schrale koude wind het Lappersfortbos of zuurstofbos, achter de kinderboerderij meer bomen en struiken te geven.
Ik heb het grootste respect voor die mensen die in de zware polderklei met het eerder kleine groepje zo maar eventjes 1.650 bomen aanplantten tijdens deze namiddag. Maar foto's zeggen meer dan woorden, en met een kwinkslag en grap tussendoor, hadden de planters het meeste plezier aan dit werkje, die, zonder dat velen er bij stilstaan, ten goede komt aan ieder levend wezen op deze planeet.
Ga naar deel 2
5 maart 2011
Deel 2 van de aanplant in Oostende tegenaan de stuiverstraat en Gistelsesteenweg van het Lappersfortbos - Zuurstofbos.
De onvervaarde mannen vrouwen en kinderen met een groot hart voor de natuur in al zijn vormen.
Andy hielp er de moed in houden met zijn grappen en grollen..
Een overzicht van het veld die aangeplant werdt door deze actieve natuurliefhebbers
Nog even enkele wetenswaardigheden meegeven..
In 1987 kocht Fabricom 18 ha van het Lappersfortbos in Brugge. nog geen drie jaar later werden de plannen bekend gemaakt om het bos te kappen en er een KMO-zone aan te leggen.
Dankzij een bosbezetting in juli 2001 tot oktober 2002 werd 14 hectare van de vernietiging gered. De Vlaamse Gemeenschap en de stad Brugge kochten in 2008 het bos aan. De actievoerders van het Lappersfort en vele natuurvrienden staken de koppen bijeen om het gedeelte bos van pakweg 3.2 ha. alsnog zelf aan te kopen en ze startten daarvoor een campagne op.
Het Franse GDF Suez wilde wel verkopen, ...voor de fabelachtige som van 1.6 miljoen euro, de vrienden van het bos haalden met steun uit verschillende hoeken zo een 36.000 euro op, zeker te weinig voor hun doel.. Hun droom viel aan diggelen, maar niet getreurd, als doorzetters zoals we ze kennen, zetten zij zich in om op een andere plaats met dat geld een bos aan te planten. De keuze viel op Oostende bijna een zusterstad van Brugge, en, met zijn tien bomen, arm aan bosgebied. Mede door de goede contacten die de bezetters met Ives Miroir schepen van de S pa Oostende, het stadsbestuur, al van bij het begin steunpilaar van de bezetters, met open armen aanvaard. Gisteren was dan de dag aangebroken om met het aanplanten van jonge bomen, het Lappersfortbos als zuurstofbos in de polders van Oostende waar te maken. Ondertussen is er al 50 hectare bos als stadsrandbos omheen Oostende, met het Geboortebos ,het Vredesbos en het lappersfortbos-zuurstofbos
Op de link hier onder kan je nog even de foto's zien bij de ondertekening van het charter over de geboorte van het Lappersfortbos in Oostende op 15 augustus tijdens de paulusfeesten, het Lappersfortbos die in oostende zal ontwikkeld worden in de schorren van SteneDorp. Alle voorgaande acties van het zuurstofbos waren een samenwerking met onder andere Andy Vermout van fiends of the earth, de ex bos bezetters , zoals Pompier, Lassie en Dita, Buitengoed Oostende, Het Groene Gordel Front, en de vereniging Bos In Vlaanderen.
En natuurlijk, altijd aanwezig op alles wat met natuur te maken heeft, Guido van VZW Buitengoed.
Jongeren als planters, omdat er ook nog morgen is.
Deel 5
Deel 6
Deel 7
De foto's zijn opgedeeld in meerdere blokken, om hopelijk het laden te vergemakkelijken van de foto's.
Deel 8; Aanplant nieuw bos in Vlaanderen Stene Oostende.
Met z'en allen naar de kinderboerderij voor een warme opkikker..
Binnenkort is deze polder kleivlake veranderd in een groene en zuurstofrijke omgeving, met de sfeervolle herfstkleuren zoals de foto's hierboven, waar het aangenaam verpozen zal zijn.
Zoals medegedeel door Buitengoed, was er de volgende dag al weer een aanplant, en dit door een klas van de H.Hartschool. Tot maart zullen regelmatig scholen meewerken aan het bijplaatsen van bomen in het Lappersfort-zuurstofbos.
deel 9
Het zuurstofbos in de schorren van Oostende. Deel 9
Bij een koude wind was er vandaag de aanplant van plantgoed op een veld voorbij de kinderboerderij te Stene Oostende, om het , enkele jaren terug, ontstolen en gekapte Lappersfortbos te Brugge, terug aan te leggen. Veel natuurminnaars waren opgedaagd om hun bijdrage aan de natuur in daden om te zetten. Gewapend met spade en miniatuur boompjes gingen ze vol goede moed aan de slag in de zware, van water zwangere klei om de groene long omheen de stad eOostende en gezicht te geven. Niettegenstaande de minister belast met deze materie, mevrouw Schauvliege er niet erg van wakker ligt, subsidie's terugschroeft, zelf meerdere malen beloften breekt, waren er toch natuurliefhebbers in grote getalle opgedaagd, die uiteraard onbetaald , haar werk in daden omzetten.. In een samenwerking met VZW Buitengoed en gesteund door de oostendse schepen Ives Miroir, fiends of the earth en nog vele anderen, in hun " Caoutchouc botten " vlogen ze erin, hier al enkele foto's...
De vorige foto's van de aanplant van het Vredesbos, aangeplant in nov.2009, zijn nog altijd hier ergens te vinden...be/archive/2009/11/...
deel 10
In de achtergrond de lange schuur, de kinderboerderij van oostende, binnenkort omgeven van een mooi en zuurstofrijk bos, mede door deze harde werkers hier op de foto's..
Deel 11 mei 2011
Een welgekomen opwarmertje was voorzien voor de medewerkers aan de bosaanplanting in de kinderboerderij de lange schuur .
Ik reed met mijn scootmobiel even op de heuvel van het mountainbike parcours om de omgeving van het pas aangelegde bos vast te leggen.
2- Openwater weekend 
Openwaterweekend 3 - 2011
De schoonheden van dichtbij bekeken, dan denk ik maar, diegene die daar achter zit om dit te scheppen, wist wat mooi zou kunnen zijn.
Wat een kunst zijn die bloemen als je even dichterbij kijkt.
Een ietwat bijzondere kleur, deze tulpen.
Bermbloem en weidebloemen
verspreid zijn in de ruwheid van graslanden en bermen.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
