Door dat voorval met de andere vampieren werd ik bang,want ze bleven ons achtervolgen. Edward besliste dan ook dat ik zo snel mogelijk moest weggaan uit Forks voor het te laat was. Ik deed alsof ik ruzie maakte met mijn vader en schold hem uit. Mijn arme vader geloofde dat die ruzie gemeend was en dat kwetste mij natuurlijk ook .Edward zei echter dat het niet anders kon. Samen met zijn zus Alice en zijn broer Jasper ging ik naar een hotel op enkele kilometers van Forks. De andere leden van de familie Cullen bleven in Forks om ons eventueel te waarschuwen voor de slechte vampieren. Een van die slechte vampieren ontsnapte toch en belde me op toen ik eventjes alleen in de hotelkamer zat. Hij zei dat als ik niet onmiddellijk afkwam naar de nabijgelegen danszaal ,waar ik in mijn kinderjaren vaak naartoe ging,hij mijn moeder zou vermoorden .Dat kon ik niet laten gebeuren. Ik sloop weg uit het hotel en toen ik daar aankwam,had hij een opname van mijn moeders stem opgezet. Hij lokte me meteen in de val.Ik liep naar de opname toe alsof mijn moeder in dat bijkamertje zat.Toen hij achter me aankwam begonnen we te vechten. Hij was natuurlijk veel sterker dan mij. Uiteindelijk verscheen Edward en redde mij uit deze benarde situatie. Ik werd een tijdje opgenomen in het ziekenhuis. Mijn beide ouders kwamen me bezoeken en ik werd verzorgd door dokter Cullen , Edwards vader.Edward bleefveel bij mij. Toen ik beter werd,vroeg Edward me om hem te vergezellen naar het schoolbal .Daar probeerde ik zo goed mogelijk met hem te dansen en die avond voelde ik me heel gelukkig. Hopelijk kan ik nog lang in Forks blijven.
Edward heeft me vandaag uitgenodigd om bij hem thuis te gaan eten.Ik heb de hele familie Cullen ontmoet .Zijn broers en zussen zijn echter net als hem geen familieleden van dokter Cullen en zijn vrouw,maar geadopteerd beiden,als je het zo kan noemen. Ook zijn ze geen echte broers en zussen van elkaar ,vader Cullen heeft hen allemaal een per een vampieren, onsterfelijken gemaakt door hen te bijten. Wat ik vreemd vond ,was het feit dat zijn huis heel gewoon leek. Niet echt iets voor vampieren. Daarna zijn we met de hele familie Cullen gaan baseballen .Op zich wel leuk,al ben ik een grote nul wat betreft sport. De vampieren kunnen zich namelijk zeer snel verplaatsen. Toen kwamen er echter nog andere vampieren. Ze wouden meespelen,maar een van hen rook meteen mijn bloed en rook dat ik een mens was. Samen met Edward kon ik nog net op tijd ontsnappen,want die vampieren bijten wel mensen.
De volgende dagen zag ik Edward Cullen niet meer op school ,volgens sommige klasgenoten,gaat hij altijd gaan kamperen met zijn ouders als het goed weer is. Toch vond ik het vreemd. Gisteren was hij echter terug en zat hij naast mij. Wonder boven wonder zei hij me goedendag en excuseerde hij zich voor zijn vreemde gedrag van enkele dagen geleden. Ik was zeer blij,maar ik vond dat zijn ogen weer vreemd stonden. Later die dag ,toen ik thuiskwam,zocht ik op internet informatie op over vampieren,want ik had van een vriend van mijn vader en van enkele klasgenoten zoiets kunnen opvangen. En inderdaad de kenmerken van vampieren waren de exacte omschrijving van Edward Cullen. Ik vond het wel wat vreemd aanvoelen. Vandaag kreeg ik de bevestiging. Hij zei me wel dat hij een soort vampier is die alleen op dieren,maar niet op mensen jaagt. Dat stelde me met rust en ik begreep dan ook dat hij,toen hij me de eerste dag naast hemzag zitten,hij mijn bloed rook en daarom zo vreemd deed.
Ik heb deze nacht niet goed kunnen slapen. De hele tijd heb ik zitten huilen in mijn bed. Dat is echter nog niet alles. Het regende bijna de hele tijd en je kon de wind horen gieren. Uiteindelijk viel ik pas in slaap rond middernacht,toen de regen overgingin een zachtere miezer. s Morgens ben ik geschrokken want ik zag dat er een dik gordijn van mist rond het huis hing. Gelukkig moest ik tijdens het ontbijt niet veel zeggen want mijn vader is niet echt spraakzaam. Na het ontbijt reed ik naar school. Het was een donkerbruin bakstenen gebouw langs de autosnelweg,waar er veel bomen en struiken omheen stonden. Er hing een bord uit met Forks High School. Ik kreeg meteen heimwee naar mijn vroegere school,maar parkeerde mijn auto dan,zonder nog verder te mijmeren,resoluut naast het secretariaat. Daar kreeg ik een rooster en een plattegrond van de school.Alles verliep redelijk vlot,tot het moment waarop ik de biologieklas binnenstapte. Daar moest ik naast een zekere Edward Cullen gaan zitten. Mijn hart begon steeds sneller te kloppen. Hij was werkelijk superknap met zijn donkere haar en bleke huidskleur. Hij zei me echter,in tegenstelling tot de andere klasgenoten helemaal niks. Erger nog,hij schoof verder van me weg met zijn stoel. Tijdens de middagpauze ging hij naar zijn vrienden toe ,die ook al zon bleke huidskleur hebben en samen met hen at hij niks,hij dronk alleen maar een roodkleurig drankje. In de namiddag,was de kleur van zijn ogen verandert ,dat vond ik erg vreemd. Tenslotte ging hij na school het secretariaat binnen en vroeg of hij niet op een ander uur biologie kon volgen,hij wou het enige lesuur dat we samen doorbrachten weg doen. Ik was ook juist in het secretariaat en voelde me gegeneerd. Toen een auto tegen me aan wou rijden op de parking ,hield hij die echter zo hard tegen,dat er een deuk in de auto zat
Ik ben Bella Swan . Normaal gezien woon ik in Phoenix met mijn moeder sinds mijn ouders gescheiden zijn. Vandaagben ik echter vertrokken naar Forks. Daar woont mijn vader. Vroeger ging ik elke zomervakantie bij hem op bezoek,maar sinds mijn veertiende verjaardag weigerde ik om nog naar Forks te gaan. Ik vind het namelijk niet zon aantrekkelijke stad. Het regent er veel te veel en bovendien zijn er bijna geen inwoners. Toch heb ik deze morgenafscheid genomen van mijn moeder en haar nieuwe vriend Phil en ben ikvastberaden in het vliegtuig gestapt. De reis duurde lang en toen ik eindelijk in Forks aankwam, zag ik meteen al dat mijn vader me opwachtte. Hij is namelijk politiechef en hij stond me op te wachten in zijn surveillancewagen. Wat wel een verrassing was,was het feit dat hij een auto voor mij had als welkomstgeschenk. Ik was natuurlijk superblij,want dan hoef ik niet overal mee te rijden in een politiewagen. De komende dagen ga ik immers al meteen les volgen in een middelbare school in Forks
