Beste lezer, Het is de laatste keer dat we u, wat deze tocht aangaat, zo aanspreken. Inderdaad vandaag zijn we na een rit zonder veel geschiedenis in Rome toegekomen. Het is zo een beetje zoals de laatste rit in de Ronde van Frankrijk, aankomen op zich is de geschiedenis. Tijdens de rit hebben we volop genoten van het makkelijke parcours na al die dagen vol hindernissen. Bovendien deed het weer zijn duit in het zakje en verliep alles zoals gewenst. Op het Sint Pietersplein, officieel onze aankomstplaats in Rome (Vaticaanstad), stonden heel wat familieleden, verwachte en onverwachte, en vrienden ons op te wachten. We werden overrompeld. Aangenaam en hartverwarmend! Omwille van de mooie spandoeken kregen we ook zeer veel internationale aandacht. Er werd zowaar een fotosessie georganiseerd voor en door de (onbekende) sympathisanten. We hebben genoten van die ogenblikken en hadden snel door dat we de regie die we de afgelopen weken zelf gevoerd hadden nu uit handen moesten geven. Helemaal geen moeilijke opdracht. Het aankomen werd "officieel" afgesloten met een gezamenlijke drink. Beste lezer, ons avontuur is beëindigd. We zijn ervoor gegaan en hebben, in de mate van het redelijke, ons doel bereikt. We zijn daar trots en voldaan om. Als u vraagt wat we het meest gaan missen dan is het antwoord ongetwijfeld het onbekommerd gericht zijn op een doel zonder al te veel beslommeringen. Ook het samenleven in vriendschap tussen ons, ook als die eens wat onder druk stond omwille van de omstandigheden, zullen we ons ongetwijfeld met dankbaarheid herinneren. Wat gaan we niet missen? Zeker de eerste periode het zadel van onze fiets, het dag in dag uit in- en uitpakken, het telkens opnieuw op zoek gaan naar een overnachtingsplaats, de douches in de hotels waar er altijd, en ik druk erop altijd, wat aan scheelt, ofwel was de douchekop verkalkt, ofwel hing hij daar wat te zwieren, ofwel was het water niet op de juiste temperatuur te krijgen, ofwel, en nu stop ik, was de afloop verstopt. Wat die douches betreft kunnen we stellen dat dit een ziekte is van om het even welk hotel of je dat nu bezoekt omdat je een fietstocht maakt of om andere redenen. Mocht de indruk ontstaan dat in voorgaande enige bitterheid vervat zit dan moet ik dit snel ontkennen. Wij zijn zeer gelukkig dat we deze tocht ondernomen hebben. Of we dit nog eens gaan doen hoor ik u denken. Op die vraag kunnen we u vandaag geen zinnig antwoord geven. Dat zal de toekomst uitmaken. Alvorens onze bijdragen aan deze blog af te sluiten willen we niet nalaten familie, vrienden en buren te danken voor de zorg van de thuisomgeving zoals huisdierenzorg, gazonverzorging, postbuszorg en een oogje in het zeil houden bij volledige afwezigheid. Uiteraard willen we ook u als lezer bijzonder danken voor uw interesse, we konden dit zien aan de bezoekersaantallen, die ons erg steunde op de moeilijke momenten. Ook de aanmoedigingen via reacties en dagboek notities waren bijzonder hartverwarmend en staken steeds een hart onder de riem. Dank u hiervoor!
25-07-2014 om 11:54
geschreven door Marc en Yvan
Warm onthaal op Sint Pietersplein
25-07-2014 om 10:39
geschreven door Marc en Yvan
Warm onthaal op Sint Pietersplein
25-07-2014 om 10:38
geschreven door Marc en Yvan
Warm onthaal op Sint Pietersplein
25-07-2014 om 10:36
geschreven door Marc en Yvan
23-07-2014
Dag 26 Ponzano-Morlupo 36km
Beste lezer, U merkt het. We komen stilaan in landingsstemming. Ook vandaag was het nog steeds niet evident om de ons voorgeschotelde moeilijkheden te overwinnen maar we roken ons einddoel en dit gaf ons nu weliswaar nog steeds geen vleugels maar verlichtte toch, meer dan gisteren, de inspanning. We beseften dat dit onze laatste dag samen als fietsers zou zijn. Morgen wacht ons het Sint Pietersplein in Rome en de aanwezige familie en vrienden. We zien er naar uit. Hierbij toch enige beschouwingen. Het is en blijft merkwaardig dat ook de menselijke geest blijkbaar programmeerbaar is. We hadden als doel Rome te bereiken en we zullen dit doen. Verder rijden lijkt echter schier onmogelijk. Vroeger stoppen is echter ook nooit in de overweging genomen. Hieruit valt af te leiden dat er schier geen onoverkomelijke hindernissen zijn als men zijn doel goed kan omschrijven en het ook echt wil bereiken. Bepalend hierin is niet, wat meestal aangegeven wordt, het kunnen maar wel het willen. Genoeg paternalistisch gezeur. Vandaag zijn we terechtgekomen in een authentieke Agriturismo. Uitgebaat door een Italiaanse familie zoals we ze kennen. Grootouders, kinderen en kleinkinderen. Lekker gegeten en daarna met grootvader een zelf gebrande Grappa gedronken. Taal was geen probleem. In één woord onvergetelijk. Om te voorkomen dat we morgen te laat zijn op onze afspraak gaan we nu toch maar slapen. Ook u wensen we een goede nachtrust.
23-07-2014 om 23:11
geschreven door Marc en Yvan
Dag 25 Narni Scalo-Ponzano 54km
Beste lezer, Als het doel van een lange onderneming in zicht komt zou je objectief gezien verwachten dat dit je vleugels geeft. Echter niets hiervan bij uw dienaars. Ze werden bovendien niet geholpen door het profiel van het terrein dat zich van zijn meest wispelturige kant liet zien. Lange hellingen afgewisseld met korte nijdige klimmetjes waar je een afdaling zou verwachten werken nogal ontmoedigend. Hier hebben we vandaag mee moeten afrekenen. Het was een echt moeilijke tocht. We hebben het hier al over gehad maar het belang van de mentale weerbaarheid bij zulke tochten kan moeilijk overschat worden. We hebben doorgebeten maar, ik kan je verzekeren het was niet altijd van harte. Als we dan uiteindelijk toch een aantal kilometers bijeengefietst hadden kondigde zich opnieuw een zwaar onweer aan. Hierdoor opgejaagd zijn we snel op zoek gegaan naar een overnachtingsplaats. Gelukkig lag er in de buurt waar we op dat ogenblik fietsten een Agriturismo. Zonder aarzelen zijn we hier naar toe gefietst en er met handen en voeten, aangevuld met wat Engels, uitgelegd dat we kamers voor de nacht zochten. Uiteindelijk bleek de uitbaatster een Canadese uit Québec te zijn die haar liefde, na een aantal omzwervingen door Afrika, gevolgd was naar Italië. Frans werd dus voor de rest van de avond de voertaal. Een verademing want, ondanks verwoede pogingen, zijn we de laatste weken toch geen specialisten in het Italiaans geworden. Ook kon ze zeer goed koken en hebben we toch met ontspannen gevoel de avond doorgebracht. Bovendien zijn we bij gebrek aan enige moderne communicatie zoals WiFi en televisie vroeg onder de dekens gegaan voor een goede nachtrust. Dit is ook wat we u wensen.
