Dieren in al zijn vormen, Vliegende, zwemmende, lopende en kruipende dieren
06-06-2011
Kraai met jongen
Kraaien kan je overal tegenkomen in europa. Het zijn intelligente volledig zwarte vogels die zich makkelijk aanpassen aan verschillend eten, ze zijn over het algemeen schuw en moeilijker te naderen Ze houden van ruimte en overzicht, waardoor ze zelden ik de kleinere tuin komen. Ze eten o.a. wormen, insecten, fruit, zaden, keukenafval, eieren en jonge vogels. Je ziet ze meestal in paren op weide en akkers. Kraaien willen ook wel eens nesten van kleine vogels plunderen , het zijn ook aaseters die doodgereden dieren opruimen langs wegen.
Prachtige dieren zijn het, ik heb het ook al een paar maal gegeten, en het is nog lekker ook.
Deze soort heb ik , denk ik, nog niet gegeten, of misschien toch, toen ik zo een 40 jaar geleden eens in Griekenland was op vakantie.
Het was in het Griekse Korinthe, tegenaan het gelijknaminge kanaal . Ik had aan de hotelbalie zo om een uur of 9, gevraagd als ze een taxi konden bellen, die ons, zegge, ik, mijn madam, en nog een koppel uit Asse, die we daar hadden leren kennen, dan een 30 tal km het binnenland wilde inrijden om de plaatselijke cultuur te leren kennen, naar een autentiek dorp, en ons dan tegen de avond zou terug ophalen. Zo gezegd zo gedaan, wij kwamen in een dorp ter groote van Snaaskerke, dus laat ons zeggen 4 voetbalvelden groot, met een cafe , een winkeltje, en een eethuis, en een tweetal straten met oude huisjes, in totaal misschien een hondertal, of wat ervoor kon doorgaan. Dit was gelegen aan zee, hoog in de bergen. Mens, je waande je terug in de tijd, wel zo'n 200 jaar terug, na daar een wandeling in de omtrek gedaan te hebben, zagen wij een oud typisch huis met de achterkant tegen de rand van van de stijle rotswand , er stak zelf een stuk van het huisje over de rand. Achteraf zei ons vrouwelijk gezelschap dat dit deel het wc was, en je zo door de wcpot de zee, enkele tientallen meters lager kon zien. de drollen sierden zelfs een deel van de rotswand, kakken met je gat in de wiend, uniek zou ik zeggen.
Wij binnen in het cafétje, en met poten en oren legden wij uit dat we iets wilden drinken, want buiten grieks sprak geen mens daar een andere taal. maar ze begrepen het toch, wij dronken daar het geestrijke vocht die bier zou moeten zijn, hoog tijd dat ze even naar Vlaanderen kwamen om de stiel te leren. Nu, daarna en nog een paar raki's en ouzo's, tot ik dacht dat we bij vrienden thuis zaten, en al aardig grieks kon brabbelen. Als wij daar toekwamen met de taxi, zat er een drietal mensen in het cafétje, en na een half uur zat het volledige dorp er, allemaal mannen, en ook enkele kinderen. Vrouwen, buiten de vrouw van moustache, want de patron had onder zijn al opvallende reukorgaan een al even opvallende snor, waren er geen, en zagen wij 'ze' ook verder niet. Wij waren net aliëns, we werden bekeken, gewikt en gewogen, en iedereen wilde wel iets vragen of praten , uiteraard in het grieks met ons.
Terwijl de patron zijn uiterste best deed ons te verstaan, en wij hem , was er steeds meer ambiance, en er werd gelachen dat het een lust was. Wij vonden het ook plezant en zoals wij het gewoon waren was het al vlug van onze kant, Tourné generale.
Dat hadden ze daar nog nooit gehoord denk ik, die witte bleekscheten die een zwaai gaven voor het ganse café, laat staan dat er in hun dorp al ooit vreemde gasten aangekomen waren. Aangezien wij daar een vol cafe konder trakteren voor de prijs van 3 pinten thuis, lieten wij het niet aan ons hart komen, en de raki liep bij de moustache zoals hij nog nooit had gelopen. Moustache had stilaan ook al een zinder op, want met veel gezwaai en een glimlach tot achter zijn oren, die zijn voluminiuese snor net niet kon verbergen, zei ie dat hij iets zou fiksen wat we nog nooit hadden gedronken , allé dat had ik eruit verstaan. Hij, op een soort duivel stoofje, smeet nog enkele blokken hout op , en begon dan als een virtuoos met koperen kannetjes met wel erg lange houten steeltjes te zwaaien, ondertussen daverde het boetiekske op zijn grondvesten, want ze waren al bezig hun griekse nationale liederen, met bousouki begeleid, te zingen, ondertussen vulde moustache zijn stulpje zich met een zware koffiegeur en met de rook van zijn niet zo up to date stoofje , niet dat het stoorde, maar je zag een lichte mist in het kroegje hangen die de sfeer nog beter onderstreepte.
Hij goot een redelijk dik zwart stroopachtige goedje van wel 80 cm hoog in smalle hoge kopjes , die hij per vier stuks in zijn hand hield. Hoe hij niet morste , of dat hete spul niet op zijn handen terecht kwam, is mij, nu nog, een raadsel. Het moet aan dat overdadig gebruik gelegen hebben van die mengelmoes aan lokale dranken, en de paar keer dat ik tegen de vlakte ging tijdens het oefenen van de sirtaki, samen met de bende mannen, dat de patron het nodig vond 'zijn' koffie te presenteren.
Kijk, dat was koffie, en zoals hij al probeerde ons wijs te maken, was het ook zo...het was een sterk en zoet iets, redelijk dik van consistentie, en...super heerlijk. Hij keek ons fier aan, wees naar zichzelf en zei : .....Theophilos, .....Theophilos, waar de puntjes staan voor iets dat ik, ten eerste niet begreep, en al lang weer vegeten ben maar waarschijnlijk de naam van zijn kunst was, en kunst, dat was het zeker, daar kan Panamarenko een punt aan zuigen Theo dat hadden we wel ogenblikkelijk mee, en toe was het van Theophilos hier en Theophilos daar., we hebben wel honderd maal zijn naam gelald. De koffie was van het huis, en hij bleef ze steeds opnieuw maken en uitgieten, waar zowel hij, wij als alle aanwezigen plezier aan beleefden.
Ook wilden ze allemaal op de foto, want die andere mensen die met ons meewaren, hadden een fototoestel mee, en hij moest daar een volledig rolletje film verschieten voor ze tevreden waren. Hij zou ze dan opsturen vanuit Belgie, en dus werd de naam van moustache, de straat van het cafe en het dorp opgeschreven. Als wij de rekenig vroegen stonden wij verwonderd hoe weinig drachmen we moesten betalen. Echt om te lachen, ook toen wij aandrongen om nog eens te tellen bleef hij erbij dat het juist was. Lag het aan zijn gulle bui, aan zijn meedrinken met ons zodat zijn karmikkele bic niet zo goed meer zijn handen kon volgen, of dat het werkelijk zo goedkoop was in het dorp, dat zullen we wel nooit weten.
Toen wilden wij wel eens iets stevigs tussen de tanden, en wij konden bij een andere aanwezige griek gaan eten, dat was een eind verder in de straat, voorbij een bocht in straat. Daar stond dus het enige eethuis van het dorp, het stond alleen, met ernaast een plein die in de natte periode waarschijnlijk een weide moest zijn, maar nu een stoffige vlkakte was, daarop liep een ezel die duidelijk zijn beste jaren al lang achter de ezelsrug had. Wij naar binnen, en de man kwam kwam met de kaart, het was meer een schoolschrift die wij in handen kregen gestopt, er stonden een tiental gerechten op, dan nog een aantal dranken, maar begint dat maar eens te lezen, ik begreep er geen snars van, of toch, de ouzo en rakki had ik wel al gevonden.
Dus wij met gebarentaal, alsof je in een stuk vlees snijdt, en saladi, etommatto en wat nog meer van esperanto, maakten wij duidelijk dat hij karte blanche had. En dat had hij dus letterlijk genomen, na een uur was hij daar met de borden, een lap vlees erop die bijna over de rang ging , twee vingers dik, en je hoor, de saladi en etomatto waren ook van de partij, zelf aardappelen in de pel. Ondertussen hadden wij daar al enkele flessen wijn soldaat gemaakt. Een wijn die hij , met zijn duim hoog in de lucht aangeraden had, en die sterk smaakte naar noten, zelf was ik er niet zo gek van, maar die triene's van vrouwen vonden het net de max, en na enkele flessen begon ik het al Calvados te vinden.. Wel , volgens de taaiheid van de megasteaks ben ik zeker dat hij die ezel van op het plein daarnaast naar een betere wereld had geholpen. Je moest al mini stukjes van de maxi snijden om het nog behoorlijk te kunnen kauwen. Wij zijn natuurlijk verwend , hier bij ons, altijd van die malse steaks, maar zonder smaak meestal. Wel, de smaak was voortreffelijk, zeker voor zo'n oude snaak van een ezel, god hebbe zijn ziel, ten andere, toen wij een uur later buiten gingen was diene ezel nergens meer te bespeuren. Denk dat den griek zijn zeldzame klanten niet wilde ontgoochelen en zijn trouw lastdier maar opgeofferd had om een diplomatiek incident te voorkomen, want volgens zijn eerder aziatiche buigingen hield hij ons voor buitenlandse .regeringsleiders dacht ik bij mijzelf.
En weer was de rekening een formidable tegenstelling met het formaat van de biefstukken, en weer wilde die enkel de prijs die hij vroeg, toen hebben we maar met en rode kop, ik laat nu in het midden of het van de drank, of van schaamte was, aan de kleine gastjes die daar hielpen, ze waren zeker geen 6 jaar, hun elk een vette fooi gegeven om niet als bloedzuigende kappitalisten te worden aanzien. Je moet in het buitenland nog uw land een beetje hoog houden zeg ik maar. Zal het maar stoppen, want zou nog uren kunnen doorgaan .. Roy,
Toen ik langs de groene 62 reed, ter hoogte van de zoute kreek in zandvoorde, kwam ik een groep trektellers tegen, dat zijn begeesterde natuurvrienden die de vogels tijdens hun trek tellen. Urenlang zitten ze te turen door hun kijkers en de lucht af te speuren naar vogels die hun jaarlijkse trek maken, veelal is het niet zo spannend al de dag dat ik er was. Plots werd er een aasgier waargenomen, erg hoog in de lucht. Ik ken er de ballen van, maar voor die mannen was het feest, uiteraard, want het is nog maar 4 keer voorgevallen dat deze vogel, afkomstig van de zuidelijke landen , die een spanwijdte van zo een 150 meter heeft, te zien was boven België. Zeg maar een unicum, voor die gasten in zandvoorde, op deze zonovergoten dag, met nu en dan een witte schapenwolk die voorbijdreef. Wat mij ook opviel, is dat je het gewoon moet zijn, want als leek, zie je de vogels op zo'n grote afstand nu ook weer niet direct vliegen, maar was niet de enige, een passerende dame zag zelf een flink uit de kluiten gewassen boeing voor een vogel aan. De spotter , als ik mij niet vergis, Jerremy, had het dier het eerst opgemerkt, en kon er ook een prachtige foto van maken. Moet zeggen, mijn lens verbleekte tegenover het kanon dat hij meehad , je kan de bijzondere foto zien op http://www.demorgen.be/dm/nl/5381/Bedreigde-Dieren/article/detail/1254761/2011/04/23/Zeldzame-aasgier-gespot-Belgie.dhtml De groep , die kon ik wel vastleggen, en was zelf tevreden dat die mensen hun geduld mooi beloond zagen. Toevallig hoorde ik er maandag 25 april ook over praten tijdens mijn fotoshoot op de 3 daagse Hazegras feesten, zelfs daar was het een gespreksonderwerp.
Grote vreugde bij de spotters..
Ik kon er ook ene schieten, maar dat was het kaf onder het koren natuurlijk ;-)
Vogels in het bosje van Oostende, en natuurlijk de altijd aanwezige meeuwen.
Meerkoet met pas uitgebroed jong in de polders van Oostende, 2010. Voorjaar 2011, Bos of houtduiven aan het 'werk'.
Eend, die ik niet kan plaatsen, mogelijk een kruising met de eenden in het Maria hendrikapark 't bosje,
Dit die heeft erg last van een soort touw die om de poot verstrengeld zit.Enkel lopen op een poot gaat. Ik heb het doorgegeven aan de bevoegde organisatie, hopelijk komt het goed voor dat beestje in het bosje van oostende.
En meeuwen, je kan er niet naast kijken, hier in gevecht om iets lekkers..
Vanmiddag een leuke dag gehad bij mijn copain in Snouwskirchen am kanal, daar was ik uitgenodigd terwijl mijn vrouw met dochter warmere oorden opzocht.
In hun gezellige tuin, met een lekker zonnetje genoot ik van de arducopertest die hij daar opvoerde, en moet zeggen dat lukt al aardig om het ding stabiel in de lucht te houden., 't is ook geen gewone hé, diene kameraad. %%%foto1%%%Verder werd ik daar in de watten gelegd met de overbekende Duvel, een BBQ, met scampis in een jasje van spek, worstjes , brochettes, mosselen op de onovertroffen wijze van den helmut, nootjes en mini tomaatjes, Kortom teveel om op te noemen, en zeker te veroberen, ik heb van veroberen nogthans wel kaas gegeten, te zien aan mijn voluminiuse verschijning. Normaal mag ik mij niet bezondigen aan al dat overdadig lekkers, want dat zou zich kunnen straffen volgens mijn up to date dokter Eddy, maar als de straf zo min is als de straf die monseignieur Roger Vangheluwe opgelegd kreeg, kan ik er mee leven, en ik ben dan nog geen bisschop, laat staan dat ik pijp. Maar van mijn klein pensioentje wil ik dat ze afblijven, als dat kan bij een wereldvreemde pedofiele snooddaard dan moet dit ook kunnen voor een kastenloze nul. %%%foto2%%%
Onder de weg nam ik ook al foto's, zoals van een haas, (niet die van, Mijn naam is haas, ik weet van niets) die zie je niet zoveel meer, door de vervuiling, maar ook door die natuurliefhebbers die er op los knallen voor het "evenwicht" in de natuur. Denk dat een psychiater beter op zijn plaats zou zijn om dat evenwicht te vinden in hun onderschedel kronkels die danig in de war zijn, of is het toch een economisch gegeven,..wie weet.
