05-01-2012 om 20:20 geschreven door Conny  

Voor de liefhebbers we zitten in het Stubaital in Oostenrijk het dorpje heet Fulpmes, Fulpmes ligt op 15 km. van Innsbruck in de richting Brenner. 
Ons hotel Holzmeister van de gelijknamige Familie Holzmeister boekten we via Thomas Cook. De eigenaar is zeer gemoedelijk en zijn vrouw omringt ons met de beste zorgen.
De kamers zijn een verouderd en niet echt groot voor Oostenrijkse normen. Gezien het een 3 sterren hotel was ontbreken de zeepjes, haardroger en het naaisetje.
Maar het eten is zeker 4-sterren waard. We hebben een keuze menu en een uitgebreide saladebar. 
Ook de faciliteiten voor skiërs zijn aanwezig : een skikelder met bewaking. De ski's en schoenen worden opgeborgen in een apart gebouw waar ook de was wordt gedaan. Bij het binnengaan word je begroet door oma die er de strijk doet.  De ski-bus stopt ieder 5 minuten aan de deur van het hotel.

De dag begint mooi en ons ontbijt is fantastisch. 
We moeten nog alle activiteiten voor de beginnende skivakantie uitvoeren : ski’s huren, skipassen kopen en skiles(Anthony) regelen.Ook nog eens gebeld met de Dexia assistance.  Het ziet er naar uit dat we onze wagen op woensdag mogen ophalen in Pforzheim.  

Maar om half tien staan we allen op de latten en vertrekken we  voor een dagje in-skiën.We genieten van de zon en de sneeuw. Anthony staat  de eerste keer op de latten op een “echte berg”. Lien zorgt ervoor dat hij de eerste dag overleeft. Dries is in de wolken met zijn Fun-ski’s.  

Het ski gebied bestaat uit 3 grotere delen en een aantal liftjes in de kleinere dorpen. Het familieskigebied bij Fulpmes, Schlick 2000, is het grootste van de drie en is behoorlijk sneeuwzeker. Door de variatie van de pistes en de redelijke off-pistemogelijkheden, is er voor elk wat wils. Ook is er voor snowboarders een funpark. Voor (ver)gevorderde skiërs is dit gebied na een paar dagen wellicht te klein.

27-12-2011 om 00:00 geschreven door Conny  

Het was nochtans goed begonnen. We besloten om te vertrekken rond 1u snachts, een beetje vroeger dan normaal maar we zouden de extra tijd nodig hebben.

Nog geen 2 uur later reden we al over de Duitse grens. Alles ging vlot. Na nog eens 300km besluiten we om te tanken. In Pforzheim nemen we de tankstelle, bij het oprijden zien we dat we de plaats al kenden. We hadden er al eens gestaan met de bus. Toen had de bus problemen bij het verlaten van de parking door de drukte en kregen we te maken met een oververhitte buschauffeur. We hadden het moeten weten: deze plek was geen goed idee.

We besluiten te tanken. Als de laatste liter in de tank is zien we dat we fout hebben getankt!  Benzine ipv diesel. Ik betaal de benzine en informeer bij de kassabediende wat we best doen. Zeker niet starten zegt hij. Hij wou evenwel de pechdienst bellen. We besluiten om zelf de assistance van de verzekering te bellen.

Om tien voor zes komt er een vriendelijke mevrouw aan de lijn. Ze vraagt wat het probleem is en zegt ook onmiddellijk: zeker niet starten!

 We zullen een pechdienst langs sturen het kan wel een uurtje duren. Nog geen 10 minuten later was daar al een pechdienst. Maar het was jammer genoeg voor een andere chauffeur die blijkbaar ook een probleem had.

Nog eens 1 uur en 10 min. later was hij er weer om onze wagen op te takelen. Waar breng je ons heen? "Nach deen Opel garage."  De pechdienst was enkel takeldienst en geen pechservice. De opdracht was: breng de wagen naar de dichts bijzijnde Opel garage.

Aangekomen bij de garage bleek dat deze was gesloten. Tweede kerstdag is een feestdag in Duitsland.  Opnieuw gebeld met Dexia Assitance.

Er waren 2 opties! Ofwel met een huurwagen de reis verder zetten of een dag wachten in Duitsland tot de wagen was hersteld.

We moeten nog een 400km rijden en besluiten voor de huurwagen te gaan. In het contract van de verzekering zit slechts een cat B wagen. Maar gezien we met 5 onderweg waren ging men toch een break te voorzien!  We vreesden voor de bagage want we hadden ook een dakkoffer maar deze was niet inbegrepen in de cat B.

Er werd een taxi besteld. Deze bracht ons (max 4) naar de luchthaven. Jo, Lien en Anthony blijven bij de garage. Dries en ik rijden mee met de taxi om de huurwagen op te halen in Stuttgart Airport.

Na 1,5 uur waren we terug met een Ford Focus break incl. Garmin GPS. We probeerden de dakkoffer op de Focus te plaatsen maar dit lukte niet. Maar ondertussen hadden Lien, Anthony en Dries ook niet stil gezeten. Zij kregen het voor mekaar om alle bagage met uitzondering van 1 paar ski's in de koffer van de Focus te laden.  Een mooi puzzelwerkje!

Het was ondertussen 11u in de ochtend maar we konden verder.

Nu wisten we plots weer waarom we altijd zo vroeg vertrokken. Het verkeer op dit uur is veel drukker en de eerste file kon dan ook niet uitblijven. Over de laatste 375 km hebben we nog zeker 5 uur gereden. Wegwerkzaamheden en druk verkeer waren de oorzaak.

We probeerden dan ook nog de Oostenrijkse vignetteplicht te vermijden maar ook dit is ons niet gelukt. Soms is er slechts 1 weg naar de bestemming : de toll-baan.

Om half 5 kwamen we aan op onze bestemming, de hartelijkheid van onze hotelmanager deed ons eindelijk weer aan het vakantiegevoel denken.  Oef... Na een douche en een heerlijke maaltijd konden we de bewogen dag afsluiten.

 Ter info in Belgie zijn de kosten door fout tanken bijna 1M€/jaar.

26-12-2011 om 00:00 geschreven door Conny  

We komen een beetje traag op gang daarom lieten we de voorjaarsklassiekers aan ons voorbij gaan. Gedreven door onze hulpsecretaris doen we een inhaalbeweging. We proberen nog gauw een aantal ritten en bijhorende kilometers te rijden en dit om de nodige laureaatschappen voor de club binnen te halen.

De wielerweek begon op zaterdag 3 september in de Erwetegem. Het was volop zon en we hebben wat zweet gezien in Erwetegem. Gelukkig hadden we ons van topjes voorzien en konden we na enkele kilometers ons al ontdoen van onze koerstrui. Echter hierdoor kregen we nogal wat commentaar van de mannelijke collega’s.
Ook op de controle/bevoorrading was de commentaar positief. De man was blij dat hij gekozen had voor de bevoorrading van de kleine tour daardoor kreeg hij veel vrouwvolk over de vloer. De mannen … ze zijn toch rap content hé ! Maar we hebben zeker ook het beste gegeven. Op het volgens de beschrijving lichtgolvend parcours en af en toe wel veel vals plat hebben we toch een goed gemiddelde van net geen 24km/h! De sfeer was goed en het weer ook. Na een verfrissing konden we voor de middag terug naar huis. We waren met 4 : Caroline DC, Caroline V, Mieke G met haar nieuwe fiets en mezelf.

Op zondag 4 september was Martine van de partij in Destelbergen. Ze had niet zoveel geluk het weer zat tegen. De rest van de groep nam een rustdag.

De derde rit deden we in de week : Woensdag 7 sept was de start in Nazareth.
Omdat de materiaal controle niet 100% liep moest Caroline V. met haar mountainbike rijden. Maar ’t was geen probleem ze kon de extra training gebruiken vond Mieke G. In de week rijden heeft ook zijn charmes. Als iedereen aan het werk is, is er weinig verkeer dus ideaal om rustig te fiesten.  De deelnemers zijn ook van een andere leeftijd categorie. We worden zowaar gevraagd om te assisteren bij het vervangen van een lekke band. Echter we konden de arme man niet depanneren en lieten hem dan ook eenzaam achter. We stoppen bij Café “De Zandvlooi “ in Kruishoutem : een plaats waar men pannenkoeken serveert maar daar was geen tijd voor want we moesten op tijd terug zijn. De tocht was vlak maar de wind was hevig!

Op zaterdag 10 september werd er gestart voor de Sloebertocht in Destelbergen. We vertrokken we van thuis om toch een aantal kilometerkes te kunnen doen. Die dag had ik de materiaalcontrole niet goed gedaan en moest dus noodgedwongen starten met mijn mountainbike.
In Destelbergen aangekomen bleek de tocht ingekort door wegenwerken op het parcours,  we zouden nooit onze 50km halen.
Maar de zon was opnieuw van de partij. Het was om 9u al bijna 20graden. Omdat de rit kort was begonnen we dan maar met een goed tempo. Mieke G. gaf het tempo aan en alles verliep zeer vlot tot Caroline V. haar fietsslot tussen haar wiel en remmen draaide. Hoe was dit kunnen gebeuren? Geen idee gelukkig kwam alles los zonder veel schade en konden we onze weg verder zetten. 
Bij de controle waren de clubmakkers verrast door ons tempo. We hebben hun wel niet gezegd dat we even de weg niet goed vonden en daardoor opnieuw de rit een beetje hadden ingekort. Om half elf waren we al terug in Destelbergen en konden we genieten van een verfrissing.

Op zondag 11 september ging de rit door in Massemen(Wetteren). Daar Martine en Mieke G hun brevet nog moesten halen kozen we voor de afstand van 50km. Om de wielerweek af te sluiten werden we uit de wind gezet door onze mannen. Ze wouden nu toch ook eens zien hoe vlot we tegenwoordig fietsen. Gedreven door de groep kwamen we aan de controle uit met een 25km/u gemiddeld. Sommige mannelijke clubmakkers sloten zich dan ook graag aan bij de groep. Ze vonden dat we toch al een goed tempo hadden!! Andere hebben we gewoon achter ons gelaten. In de laatste kilometers kwam echter een bocht iets te kort en was er een klein botsingske maar iedereen is recht gebleven. Mieke G liep enkele blauwe plekken op en in haar voorwiel was een spaak een beetje krom. Maar door de aanwezigheid van onze mannelijke clubmakkers werd dit gauw hersteld. Bedankt heren !

Al deze ritjes hebben ervoor gezorgd dat WSCOL de best presterende club is ten opzichte van 2010. Ghislain mag content zijn !

12-09-2011 om 22:33 geschreven door Conny  

Nooit te ver van tevoren beslissen is de boodschap.

In de loop van de week voorspelden de weerberichten niet veel goeds. Het zou dit weekend regenen. Het zou stormen en 't zou droog blijven.

Iedere minuut kreeg je een andere voorspelling.  Ook de buienradar was wispelturig.

Aangemoedigd door onze André en de buienradar op vrijdagavond hebben we toch beslist om op zaterdag te fietsen.

Op zaterdagochtend zag de buienradar er niet zo goed meer uit maar er was geen weg terug.

Jo en Jo vertrokken van thuis en gingen 75km fietsen.  De vrouwen (beperkte selectie : Martine en mezelf) gingen starten aan de watersportbaan.

Bij het laden van de fiets kwam zelf de zon eens piepen dus we hadden goede moed.   

Wat we al konden vaststellen is dat de wind toch minder was dan op dinsdag want toen werden we echt uitgewaaid.

Bij de inschrijvingstafel was er een kleine discussie met de plaatselijke inrichter over het parcour.

We kozen voor de kleine afstand omdat de hellingen van de 75km mij zouden kunnen misvallen.

Martine legt zich neer bij mijn gezondheidstoestand die het gevolg is van een avondje bij CarolineV.

We vertrekken langs de Leie en genieten van een lichte rugwind. Gezien we voor een korte rit kozen beslissen we om er toch een goed tempo op aan te houden.

Met 2 hebben we natuurlijk niet veel kopmannen (vrouwen) maar dit zal zeker het tempo niet belasten. We rijden zelfs verscheidene fietsers voorbij !

Van de Leie rijden we naar de Schelde richting Zevergem.

In de plaatselijke café Boldershof  nemen we zelf een stempel ter controle en bestellen een koffie.

Zevergem moet nog bekomen van Zeverrock en alles gaat er dus een beetje trager maar uiteindelijk wordt de koffie gebracht.

Omdat het ondertussen is beginnen te regenen besluiten we aan de toog te blijven zitten.    

De regenjassen aan en we starten voor de laatste 20km. Af en toe licht en soms wat harder maar het tweede deel van de rit was meer

wel nat dan niet. Gezien we reeds goed gezweet hadden was het niet altijd duidelijk vanwaar het vocht kwam !

Na 4 keer een brug over de E17, (de werken schieten goed op !) en een rondje De Pinte reden we eventjes langs de villa’s van Sint Martens Latem om dan opnieuw richting The City of Ghent te rijden.

Met een gemiddelde van bijna 25km/u kwamen we nat aan op de vertrekplaats. De persoon aan de inschrijvingstafel zag dat het goed was !

We waren voldaan,  hebben 1,5u kunnen kletsen over vermageren, ontharen en de kinderen. Wat moet een mens meer hebben op zaterdagochtend.

13-08-2011 om 00:00 geschreven door Conny