Inhoud blog
  • 2 april 2012
  • ADIEU ZIEKENHUIS!
  • Dag van de operatie!
  • VERWIJDEREN VAN STOMA!
  • WIL JE DIT EVEN INSTELLEN????
    Over mijzelf
    Ik ben Alexander , en gebruik soms ook wel de schuilnaam oom zander.
    Ik ben een man en woon in Deerlijk () en mijn beroep is zelfstandige vishandelaar.
    Ik ben geboren op 12/11/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: mijn werk, karaté, moto rijden, mijn familie en vrienden, de 'hardennen'.
    Diagnose sinds 26 april 2011: dikkedarmkanker met uitzaaiingen op het middenrif/buikvlies + HIPEC-operatie
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Deerlijkse ervaringen
    Om op de hoogte te blijven
    06-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2 april 2012

    Dag mijn lieve blogvrienden...
    2 APRIL:
    -> Thomas en Mieke zijn 1 jaar gehuwd
    -> Alex start terug met zijn werk!!
    ...na 11 maanden
    ...na 26 april 2011 het zware verdict
    ...na 2 zware operaties
    ...na 12 agressieve chemo's
    ...na 2 spoedopnames: lekkage na vastzetten dikke darm en longembolie
    ...na verwijderen van de stoma: wij die dachten...de laatste ingreep, de kleinste ingreep en dan zal alles vlug beteren...amai dat wat het net niet! De laatste loodjes wegen inderdaad het zwaarst! De ingreep in het UZ is goed verlopen maar het is dan als je naar huis mag....die darmen hebben  10 maanden niet gewerkt en dat moet gaan functioneren...als dat geen problemen oplevert! Doordat het kankergezwel heel laag zat heeft men de endeldarm (het rectum) volledig moeten verwijderen waardoor de spaarfunctie (het reservoir van de stoelgang) niet meer aanwezig is! Door medicatie en door heel veel geduld te hebben (minimum 6 maanden) zal zich dat wat herstellen maar volledige werking zoals voordien is niet meer mogelijk....maar met 'vallen en opstaan' dieet en dozen imodium slikken is het ons toch al aardig gelukt.....we willen er alles aan doen want we hebben een 'death-line'....Alex wilt en zal zijn werk terug opstarten op 2 april!! De voorbereidingen zijn alvast gestart: bezoek aan de leveranciers, camionette naar de garage voor extra onderhoudsbeurt en dan de baan op met 'flyertjes' zodat de klanten op de hoogte zijn....
    De 1ste vermoeiende week op de baan: de klanten zijn enthousiast en juichen zijn terugkeer meer dan toe....ik moet mijn 'draai' vinden want als ik thuiskom van school is mijn ventje er nu niet meer....maar als mijn ventje thuiskomt stralen zijn ogen en vertelt hij honderduit!!
    2 APRIL nadert en Alex is toch wel meer 'nerveus' dan anders....de leveranciers leveren alles keurig op tijd en kan het 'echte' werk beginnen! Wat een geluk dat het paasvakantie is zodat ik 'mijn beide handen' uit de mouwen kan steken...het is een maandag en zoals een maandag kan zijn...op dreef raken, afspraken maken, terug samenwerken want het is toch 11 maanden geleden maar wat zijn we blij dat we samen in de werkkeuken staan en alle bereidingen samen kunnen klaarmaken! 's Avonds zijn we moe maar voldaan en zitten vol spanning voor de komende dagen...hoe zal de verkoop zijn? komen de klanten terug? er is concurrentie maar waar en wanneer? extra verkoop door de week van 'goede vrijdag'? zal ik het aankunnen?
    Dinsdag 3 april om 7.30u wuif ik 'mijn ventje' uit....hij rijdt weg....het doet me wat....tranen van spanning en van geluk....het wordt een spannende dag..rond de middag neem ik de telefoon en hoor ik zijn enthousiasme en voel ik me gerustgesteld! Ook de komende dagen verlopen goed maar donderdagavond geeft Alex zelf aan dat hij heel erg moe is....na een goede nachtrust is hij de volgende morgen al wat gerecupereerd en kijken we al verlangend uit naar het weekend om extra veel, veel te kunnen rusten....dat is toch nog heel veel nodig!

    Na 26 april hadden wij nooit meer durven dromen, hopen, wensen....dat het toch nog zo zou lukken!

    Toen Alex vandaag thuiskwam van zijn ronde vielen we wenend in elkaars armen, gelukstranen dat het gelukt is en terugdenkend aan die 26ste april want ook toen hebben we elkaar beloofd dat we het samen gingen doorstaan en dat het zou lukken...maar 1 ding weten we met zekerheid....het geluk moet je aan je kant hebben...medisch kunnen ze inderdaad al heel veel maar GELUK mogen hebben is een ander verhaal!
    Ik ben zo fier, zo fier op mijn ventje...zo fier dat ik hem nog veel liever zie dan 30 jaar terug!! Hij heeft het moeten doorstaan, hij heeft het volgehouden, hij is de doorzetter geweest, hij is het die de ziekte gekregen heeft....en het woord 'genezen' niet meer zal horen.....

    Lieve mensen,
    het is voor ons een ongelooflijk boeiend, leerrijk, levensrijk, mensverrijkend jaar geweest....ook om te beseffen wat het betekent 'genieten'....en dat is het...eerst moet je beseffen dat het goed gaat en daarvan kunnen genieten, kunnen genot aan beleven, kunnen blijdschap van ondervinden en dan beseffen als er problemen zijn dan moet je er samen een oplossing  voor zoeken....en ik moet Alex gelijk geven: wat gebeurd is moet je kunnen loslaten en dan pas kan je terug vooruit...Alex wilt het voorbije jaar snel vergeten...ik gun het hem maar er blijven sporen, littekens....wat een geluk dat we sterke 'helende' zalf hebben van jullie, de bloglezers, de vrienden, de familie, de herinnering aan de vakantie met onze 'gasten' voor de hipec-operatie, de nog toekomende kaartjes-mailtjes-sms'jes, de bezoekjes, voor wie vroeger ons niet gekend was en nu tot onze vrienden behoren, de altijd paraat staande collega's.....zonder jullie was het veel moeilijker geweest, ja zelfs ondraaglijk...
    Vergeet niet: we kunnen zoveel betekenen voor een ander.....

    Veel liefs, vele dankbare groetjes en knuffels..
    Christine en Alex (die soms nog eens in de zetel ligt.....)






    06-04-2012 om 23:36 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    12-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ADIEU ZIEKENHUIS!
    Zondag, 12 februari 2012
    Halleluja....sinds gisteren zijn we thuis! Vroeger dan verwacht maar dit voorgevoel had ik al..de dokters waren vrijdag bij Alex geweest en gezien de positieve evolutie sprak men al van zondag maar mijn ventje kennende.....zaterdagmiddag kreeg ik telefoon: "keppe, mijn ontslagpapieren gaan vanaf 14u klaarliggen! Wat denk je, om 14u stond ik al in zijn kamer....het valies stond al klaar en alle papieren waren in orde...puik werk team afdeling 6de verdiep!
    Het is toch weer met een klein hartje want het is weer een nieuwe situatie....er zijn ongemakken, er is weer een operatie geweest en het herstel moet nog beginnen! Als je weet dat die darmwerking 10 maanden heeft stilgelegen dan zal het wel wat tijd vragen vooraleer alles weer 'normaal' werkt....nu moet alles nog opstarten en dit gaat gepaard met krampen, diarree en alle ongemakken erbij! Maar niet getreurd, we kunnen naar huis en we hopen dat dit de laatste ziekenhuisopname is! Alex vertelt me 'weemoedig' het gevoel van de voorbije 10 maanden: wat te hebben doorstaan en meegemaakt te hebben maar ook dankbaar voor het gekregen geluk..iets wat 'tantelief' niet gekregen heeft en dat laat ons niet los!

    Dat alles voorbij is is nog niet zo....
    -morgen naar de huisarts want er zijn symptonen van een blaasontsteking...was ook zo na de vorige operatie...nare gevolgen van  blaassonde!
    -morgen afspraak maken voor controle van deze ingreep, moet binnen de 3 weken gebeuren
    -afspraak maken ivm doorspoelen portha-cat, moet na chemo nog 2 jaar aanwezig blijven
    -afspraak maken met oncoloog
    -> uitstap naar 'Gent' zal nog een aantal jaren van toepassing zijn!

    UZ-Gent: professor Ceelen en team: hartelijk dank voor het nemen van de juiste beslissingen en het vakkundig juist uitvoeren van de operaties.Zonder jullie was dit gewoonweg niet gelukt!  Dank voor de zorgen tijdens de 3 opnames in 5 maanden tijd!

    M.-Middelares Gent: oncoloog Dr Vanderstraeten: de grondlegger bij het nemen van de juiste beslissingen, oncocoach en chemo-team: het juist uitvoeren van de genomen beslissingen en dit gedurende 8 maanden...hartelijk dank want zonder jullie was dit gewoonweg niet gelukt!

    Lieve blog-lezers:
    wat zijn jullie een steun geweest  voor ons en dit gedurende deze 10 maanden...zonder jullie was dit gewoonweg niet gelukt!
    Mijn verhalen zullen 'afslanken' want vanaf nu gaan we het 'gewone' leven proberen op te bouwen...op naar 2 april want dan hoopt Alex zijn werk terug op te starten!

    2 april = dubbel feest want dan zijn Mieke en Thomas 1 jaar getrouwd en een nieuwe start voor Alex!

    Alle liefs, alle dank...alle tijd om jullie te ontvangen, naar je te luisteren, je te helpen, je te steunen....
    Alex en Christine!

    12-02-2012 om 23:28 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    07-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag van de operatie!
    Dinsdag, 7 februari 2012
    Nog maar pas wakker en ik bel Alex al op om te weten of de operatie al een "uur" gekregen heeft...inderdaad, deze namiddag om 15u! Pff, dat is nog lang...nog lang om te liggen wachten....Alex vertelt dat hij al volledig klaar ligt met gekend "schortje" aan!
    Rond 10.30u, tijdens de pauze van een ganse dag vergaderen, hou ik het niet meer uit en bel ik opnieuw naar het nummer van zijn kamer...geen antwoord, nog eens proberen, nog geen antwoord.....dan maar het nummer van de afdeling proberen en jawel Alex is toch al weg naar de operatie....dat is opeens een versnelling bij!
    Van zodra de vergaderdag voorbij is terug telefoon maar nu naar de pacu-ontwaakruimte, weer geen antwoord, nog eens proberen, weeral geen geluk ook niet na het tweemaal proberen naar de afdeling heelkunde 6de verdieping. Dan maar eerst naar huis rijden....bij het stilleggen van de motor stel ik vast, ben ik zeker dat ik niet in huis kan...sleutels deze morgen vergeten mee te nemen!! Terug de auto in en opnieuw bellen...op de pacu weten ze me te vertellen dat Alex al naar zijn kamer is....nu duurt het niet lang...auto starten en weg richting Gent!
    Inderdaad, terug op de kamer...is slapende en met maagsonde! Hoe rustig ik ook ben hij "voelt" dat ik er ben....een rustig, stil stemmetje verwelkomt me... blij dat het al voorbij is en voelt niet echt pijn....en ja...onmiddellijke controle volgt en wat zie ik....de stoma is weg, weg, weg! Alex had beslist om geen epidurale te nemen en een morfinepomp zie ik ook niet....zijn moto: "je moet wat pijn voelen, anders weet je niet dat je leeft"...de anesthesiste was wat verrast en moest dat nog eens opnieuw vragen want een dafalgan zal bij zo'n operatie niet efficiënt zijn....Alex is niet te vermurwen: geen van die dingen gewenst, 'k heb een hoge pijngrens! Een ongerustheid erbij voor mij...heeft hij nu pijn of niet, is hij koortsig of niet, voelt hij zich mottig of niet....maar ja 'k mag hem niet teveel "pamperen"...het weer meer loslaten zal ik moeten leren en dat is niet makkelijk..hij wilt zo vlug als mogelijk weer "den ouden" worden en alles zo vlug mogelijk vergeten! Een mooie gedachte maar dit kunnen en doen is andere koek...toch voor mij; ik zou superblij moeten zijn maar er is nog iets in mij die dat verhindert..ik wil me beschermen voor wat nog komen kan, eerst komen er nog een reeks controles en dat zal toch telkens bang afwachten zijn....we hebben nog tijd om daaraan te wennen!
    Eerst NU...en dat is dat mijn ventje er nog is, gezien de omstandigheden, goed en wel en in de mogelijkheid om algauw het gewone leven weer aan te pakken en dat gaan we heel, heel graag doen!

    Tot meer nieuws...
    Christine

    07-02-2012 om 21:33 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    06-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VERWIJDEREN VAN STOMA!

    Maandag, 6 februari 2012
    10.30u
    : UZ-Gent afdeling radiologie: afspraak om 11u...het is nog maar 11.20u als ze de naam 'Mr Matthys' roepen...daar gaat mijn ventje, weer weg! Het wachten duurt 1u....er was wat verwarring, ongerustheid...daar Alex allergisch is aan de contrastof en na de onrustwekkende berichtgeving daarrond is men meer dan op zijn hoede! Men neemt contact met prof Ceelen om duidelijkheid te krijgen...kleren uit, kleren aan om dan toch de kleren weer uit te doen en de vloeistof te laten inlopen....controleren of er geen lekkages zijn aan de vorige gemaakte koppeling van de darmen!
    14u: we mogen naar het zesde verdiep, kamer 13! Nemen van cardiogram, terug naar de gelijkvloers voor afname bloed en dan wachten op het resultaat van de scan...kan de operatie doorgaan?
    17.30u: er komt al een arts langs: de operatie kan doorgaan en dan horen we hoe alles zal verlopen...toch weer een maagsonde, 5 à 7 dagen ziekenhuis, hangt af van de evolutie van de werking van de darmen...dit moet helemaal oké zijn vooraleer je naar huis mag! Deze avond enkel nog thee en bouillon...en mijn ventje had nu nog goesting naar een trappistje.....
    18.30u: 'k ga naar huis...alleen...'t went toch niet, het wordt zelfs moeilijker en moeilijker......alhoewel we blij zijn en dat we het geluk hebben dat we al zover zijn! Alleen in de auto is veel tijd hebben om na te denken en dan neem je weer de verkeerde richting aan de afrit...niet te geloven..als je van Gent komt moet je rechts af richting Deerlijk en ja 'k heb zelfs al eens mensen vanuit Kalken willen begeleiden naar ons huis en ook hen heb ik linksaf laten rijden en dat is richting Vichte...wie moet je dan geloven...de gps die steeds zegt: herbereken, herbereken of het berichtje van iemand die in Deerlijk woont...amai, amai!!
    Prof Ceelen is later nog op bezoek geweest en vertaalt nog eens dat er op de scan geen vernauwingen of lekkages te zien zijn en de operatie gepland staat morgen kort na de middag...'k zal dan maar gerust zijn als ik Alex terug zie en dan liefst op zijn kamer! Dan gaan we afscheid nemen van de stoma...dat wordt wennen want het was al een toevertrouwde zorg geworden....moest dit niet gelukt zijn was dat het minst van onze zorgen, als de kanker maar wegblijft...dat is het aller-allerbelangrijkste en het meest noodzakelijke...dat is onze droom....weg, weg, weg!!!
    Afscheid nemen hebben we al moeten doen...zaterdag...van ons tantelief....wat een afscheid, zo sereen, zo respectvol...alles wat tante zou gewenst hebben...heel veel meevoelende mensen en heel veel verdriet...het was 'bar-koud' maar alles was met een intens-warm-dankbaar-gevoel maar er is nu een grote leegte voor velen van ons...tantelief was in alles sterk en groot en toegewijd aan hen die haar dierbaar waren!
    Afscheid nemen doet beseffen hoe 'echt' en 'diep' de liefde is!

    Tot morgen,
    Christine

    06-02-2012 om 21:47 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (9 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    28-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WIL JE DIT EVEN INSTELLEN????

    Woensdag, 25/01/12 om 21u:

    ……de woorden van Alex die bij mij komt met de koortsthermometer! Wat nu?? Alex toont aan waar hij ook met Kerst pijn voelde…. onder de linkeroksel ter hoogte van de buik…er is nog geen koorts maar we schrikken daar het begin januari om een longembolie ging! We hanteren ons aangepast stappenplan…de thuisverpleegster bellen, de huisarts bellen en beiden zijn van mening dat door toediening van 2x clexane/dag een longembool gering is maar de voorgeschiedenis kennende stelt de huisarts voor om langs te komen! Al is het 22u, de huisarts neemt zijn tijd om Alex grondig te ‘beluisteren’ en stelt vast toch iets te horen ter hoogte van de longen. Hij belt de spoed M.Middelares te Gent op informeert hen en beslist voor opname! We schieten al in actie terwijl de huisarts alles op papier zet….de ‘zwarte’ reistas, de ziekenhuistas die toch rood van kleur is, wordt ‘in spoed’ klaargemaakt, de jongens worden verwittigd en om 22.30u vertrekken we richting Gent….voor de 3de keer rit ‘spoed’ en deze ritten duren onnoemlijk langer dan een gewone rit naar Gent! Eens aangekomen en ‘geïnstalleerd’ is het je geduld dat op de proef wordt gesteld …geen koorts en niet echt kortademig dus hebben we het gevoel dat er wel dringender gevallen aanwezig zijn…en zo te horen is het ook wel zo! Algauw komen ze af met ‘karretje’ om het hart te controleren, de bloeddruk nemen en afnemen van bloedstalen. We horen dat er een afspraak wordt gemaakt voor de longfoto. De arts van wacht komt ook langs, luistert naar ons verhaal en vertelt ons wat er nog zal gebeuren. De huisarts heeft de juiste vaststelling gedaan want er is inderdaad iets te zien op de longfoto maar er wordt overlegd met de longarts of een opname noodzakelijk is of niet. Eens het 02u voorbij is denkt Alex dat het ergste al voorbij is…verwijdert zelf de klevers van de hartcontrole en doet zijn kleren terug aan want hij gaat mee naar huis!!!! Oei, er is wat spanning aanwezig…hopelijk komt de arts ons algauw vertellen wat er ons te wachten staat! Bij het horen dat het aangewezen is om voor verder observatie toch te blijven zie ik Alex in elkaar kruipen….zijn gezicht spreekt boekdelen, is ontgoocheld…. Of is misschien wel bang voor wat nog zal komen of ontdekt zal worden???

    Donderdag, 26/01/12…..Ik verlaat hem om 03u en het wordt een vermoeiende, eenzame rit naar Deerlijk! Het wordt dus een korte, zeer korte nacht want ik wil dan nog vroeg op school aanwezig zijn daar er een gesprek gepland is met ouders en de vervangende leerkracht is afwezig…toch allemaal zorgen dat je meeneemt..ook daar heb je verantwoordelijkheden die je tot een goed einde moet brengen…wat een geluk dat iedereen daar ongelooflijk veel begrip heeft voor mijn situatie…mensenlief wat heb ik geluk met zo’n team, met zo’n collega’s! Maar ondanks dit alles is het toch een ontzettend ‘zware’ voormiddag want bepaalde zorgen treffen je tot diep in je hart….dan neem je je toevlucht tot de koud-water-kraan om je ogen te ‘ont-roden’ en er weer tegenaan te kunnen…merci Mr directeur voor de schouderklopjes!
    ......wat je op je werk meemaakt mag je normaal niet meenemen naar huis en ook omgekeerd en dat is bij ons momenteel niet zo evident...
    Het gaat niet goed met mijn 'tantelief'...sinds half december op intensieve, in kunstmatige coma, proberen zonder de hulp van machines maar geen succes, complicaties erbij, dan toch een lichtpuntje waar je je aan vastklampt, dan weer iets dat je niet zo graag hoort, het verdriet en de onmacht......mijn 'oomlief' die het volhoudt om iedere dag tot 3 keer toe 'tantelief' maar voor een halfuurtje te kunnen bezoeken...zich zo hulpeloos voelen bij iemand dat je zo graag ziet....het is verschrikkelijk en niet eerlijk....waar haal je de moed nog vandaan???
    Ik kan nog naar Gent vertrekken….ik kan nog converseren met Alex, ik kan nog iets doen voor hem, wij hebben het geluk dat het tot nu gelukt is...Alex is nog steeds op de spoed, hij mag/moet nog naar de ‘isotopen’….rem los van het bed en weg zijn ze…terug een ritje door de ziekenhuisgangen, lift in, lift uit….en ik kan nog zeggen tot weerziens!
    Het is 18u als we een kamer krijgen…we worden er heel hartelijk ontvangen….je voelt het al: het is hier een goed team op afdeling 3! Nu geduld hebben totdat de dokters komen maar dat zal pas morgen zijn…..

    Vrijdag, 27/01/12….na het 2de telefoontje weet ik meer…de oncoloog en longarts zijn langsgeweest…de scans van begin januari en van nu zijn vergeleken en er is niets bijgekomen, alles is onder controle, dit kan een acute ontsteking zijn op wat er nog aanwezig is in de longen van de vorige longembolie….moet wel verder opgevolgd worden en bij een nieuwe opstoot zal er toch een kijkoperatie plaatsvinden….en wat we willen horen komt nu….er wordt nog contact genomen met prof Ceelen van UZ-Gent om dit voorval te bespreken en de geplande operatie voor 6 februari zal wel kunnen doorgaan….voor Alex is dit de grootste opluchting want hij is al volop aan het plannen om begin april zijn werk te kunnen hervatten…het begint te ‘kriebelen’, hij wilt dit en het zal hem lukken…het moet gewoon want zijn werk is zijn hobby, zijn leven…afzien door te werken veel liever dan het bed van de chemo want dit is verschrikkelijk en hopelijk hoef ik het nooit meer mee te maken…dan hoor je en voel je wat het is om dat te ondergaan, te doorstaan en vol te houden tot het bittere einde met alle bijhorende en bijkomende ‘ambetanteheden’!! Kan je mij volgen als ik jullie vertel dat ik al om 13u in zijn kamer stond….zo vlug was Alex uit zijn bed, alles was al ingepakt…alle paperassen gaan afhalen en goedgemutst richting huiswaarts……een mooi berichtje van ‘ons Mieke’: “BLIJ DAT JULLIE WEER SAMEN ZIJN”….ja, dat is zo en zo moet het ook zijn…SAMEN ….het is maar voor 1 week en 3 dagen want dan is het opname UZ-Gent voor het verwijderen van de stoma…terug volledige verdoving..voor de 4de keer in 10 maanden, en als alles goed verloopt een 5-tal dagen opname…..
    Valentino, Valentijn….jij zorgt ervoor dat je kleur ‘ rood’ ons kleur van hoop, geluk en liefde zal zijn en voor 'tante en oomlief' verbondenheid, sterkte en steun!

    Tot de week van 6 februari! Christine

    28-01-2012 om 23:13 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    16-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Planning laatste operatie???

    Maandag, 16 januari 2012
    De voorbije dagen zijn rustig verlopen, de medicatie wordt beter verdragen en mijn ventje heeft zichzelf al de spuitjes bloedverdunner toegediend....onze thuisverpleegster heeft hem goed geassisteerd!
    Maandagmorgen zijn en richting Gent moeten rijden is niet zo interessant maar we zijn vroeg vertrokken en zijn er dus op tijd...wel wat wachten maar dat nemen we erbij...Alex is naar mijn gevoel toch stiller dan gewoonlijk maar ja, er moet weer iets beslist worden!
    Prof Ceelen bevraagt ons hoe de laatste maand verlopen is...'en, geen problemen meer ondervonden?'....schrikt toch wel als hij hoort dat Alex pas sinds woensdag terug thuis is na een longembolie te hebben gehad! Hij vraagt de medicatie na, betast de buik, toont wat er bij de volgende operatie zal gebeuren en neemt dan de planning bij te hand....oké, goede genezing, geen problemen, verwijderen van de stoma kan gebeuren op  6 februari, volledige verdoving, er wordt terug een horizontale snede gemaakt en een opname van een 5-tal dagen. Tijdens de operatie controleren we eerst of de reeds uitgevoerde hechtingen van bij de vorige operatie perfect 'lekvrij' zijn ...is dit niet oké dan gaat de operatie wel niet door! Alex zie ik slikken en hij stelt onmiddellijk de vraag of dit veel voorkomt...1 op 100 maar Alex neemt dan automatisch mee dat hij die 1 kan zijn!! Je moet realistisch blijven is zijn opmerking dan! 
    Hoopvol gaan we naar het volgende 'kamertje' waar alle paperassen voor de komende opname in orde worden gebracht. Hoopvol rijden we naar huis want we hebben toch wel weer geluk dat alles kan doorgaan...binnen 1 maand is hopelijk alles voorbij, zo zien wij het toch!
    Het is na de middag als we thuiskomen dus Alex vlug afzetten, gerief nemen en vertrekken naar school...ik wil naar mijn werk, ik heb  goed nieuws dat ik kan vertellen...ik dacht nog iets te kunnen eten maar dat zal voor later zijn! Een latere thuiskomst want er is ook nog vergadering maar geluk, mijn ventje heeft eten klaargemaakt...hij verontrust me wel door te vertellen dat hij vaststelt dat hij zoveel moet 'zuchten', adem extra nemen??
    We proberen onszelf gerust te stellen want het voorbije w.e., en met vandaag erbij, is het wel wat te emotioneel geweest....Vrijdag hebben we voor het eerst sinds april vorig jaar een bezoek gebracht aan de karaté...een aangrijpend weerzien, men stond versteld ons te zien...Alex wilde de nieuwe 'zwarte gordels' zien en hen feliciteren. Sensei Katrien had hierbij een dubbel gevoel want Alex had daarbij moeten zijn...maar mijn ventje kennende vindt hij zichzelf niet waardig genoeg om een zwarte gordel te dragen!!
    We zijn ook op bezoek geweest bij een 'legervriend' dus ja je mag een 27 jaar terug gaan, die ons via de blog gecontacteerd heeft met het verhaal dat zijn vrouwtje sinds april vorig jaar (idem als bij Alex) ook darmkanker is vastgesteld, de 13de chemo is gegeven, al 3 soorten cocktails zijn toegepast maar de tumoren blijven groeien, beide longen en lever zijn aangetast....Alex wilde hen zien en dat hebben we dan ook gedaan.....nadien krijg je daar 'de weerbots' van, en met vandaag erbij...spanningen zijn toch nergens goed voor.... zeggen ze dan!
    In zijn zetel, met zijn fleece, na het toedienen van zijn spuitje en het nemen van de laatste antibiotica-pil zegt hij me meerdere keren...wat hebben wij geluk, wij hebben geluk gehad, wij hebben meer geluk dan....we beseffen het meer dan ooit, we beseffen het en dan kan je dankbaar zijn en nog meer genieten van het gewone, het simpele en vind je vele dingen minder vervelend of tijdverliezend...je past je aan, je zoekt voor alles een oplossing, je kan veel meer aan!
    We blijven alert, dat is noodzakelijk, we willen dat ook jij dat doet, luister naar je lichaam en stel niets uit...een gouden raad van tante...en 'oomzander'!

    Ja, lieve blog-vrienden...ik zal jullie missen want het zal nu wel, hopelijk, een meer rustige periode voor ons worden. We moeten het als positief zien als je minder of niets mee van ons hoort....maar op 27 januari moeten we terug op controle bij de longarts en de oncoloog en dan hoor je me wel terug...maar niet getreurd...de blog, de mails, de gsm blijft bestaan en onze 'open' voordeur zal nooit vergaan!!

    Veel liefs,
    Christine

    16-01-2012 om 22:12 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    11-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onverwacht naar huis!!
    Woensdag, 11 januari 2012
    12.15u: telefoon van Alex...ik hoor zonet dat ik vandaag naar huis mag maar eerst nog longtesten en de oncoloog beslist dan!
    Is me dat schrikken...en de koorts? Medicatie? Longarts?
    In spoed richting Gent en 't ventje staat al klaar, wel nog met kapstok en zakjes, om te vertrekken naar de longarts voor controle longtesten!
    Daar krijgt hij een neusknijper en moet dan via een toestel op bepaalde manieren in- en uitademen....alles wordt digitaal geregistreerd. Ook nog in een glazen cabine waar 'de zakjes' aan een andere kapstok worden gehangen zodat het een afgesloten ruimte wordt. De longarts komt erbij en de resultaten zijn bevredigend waardoor we groen licht krijgen. Ondertussen zijn Thomas en Mieke aangekomen nog niet wetende dat pa mee mag naar huis...wat een geluk, ze kunnen meehelpen bij het inpakken. Het afkoppelen, de paperassen, de medicatie...het verloopt wat chaotisch en moet je zelf enorm op je hoede zijn dat alles in orde is! Ook het regelen van nieuwe afspraken en het annuleren van reeds geplande afspraken, door die spoedopname, brengt ons van het ene verdiep naar het andere! Welgezind en niet rap genoeg kunnen we de rit naar Deerlijk aanvangen...te rap want via een sms'je vernemen we dat er bezoek is op kamer 189 maar de vogel is inderdaad al gaan vliegen...Lucien en Claire, je zal een ritje naar Deerlijk moeten maken of wij, van zodra het lukt, richting Kalken!!
    De thuisverpleegster wordt opgebeld want dagelijks moeten er 2 spuitjes gegeven worden...'ons Ria' komt nog langs, wat hebben we weer geluk!
    Het dolenthousiasme vermindert snel na inname van de antibiotica...het is nogal zwaar 'spul' en de maag pruttelt algauw tegen en geveld ligt hij toch alweer in de zetel...er is geen koorts. We hopen dat het een haalbare nacht wordt want bij koorts moeten we onmiddellijk terug naar Gent...we zijn gewaarschuwd, de rust is er nog niet helemaal...
    Maandag is het terug richting Gent maar dan naar het UZ voor planning verwijderen van de stoma! Ons agendaatje 2012 krijgt al invulling....

    Veel liefs en tot maandag,
    Christine

    11-01-2012 om 22:32 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    10-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opgelucht

    Dinsdag, 10 januari 2012
    Wat heb ik sms'jes verstuurd nadat Alex mij het volgende vertelde....gaat wel degelijk om longembolie, longarts komt nog langs, bloed is beter en er komt volledig herstel....zaterdag naar huis??? Allebei zijn we opgelucht en we wachten nu nog op de longarts. Om 18u komt de verpleegster ons vertellen dat de longarts pas morgenvroeg zal langskomen.....we kunnen ons nu ergeren maar maken een positieve kwinkslag en zeggen dan: 'een teken dat er niets ernstig is anders zou er hier wel een delegatie witte schorten staan'.....proberen zo te denken doet je wel meer deugd! In het gezelschap van de kapstok met 'zakjes' maken we samen nog een wandeling in de gang zodat er nog wat extra beweging gedaan wordt...Mijn ventje heeft zelfs aan de oncoloog gevraagd of hij de fitnesstoestellen, die hij  in een kamertje verderop ontdekt heeft, mag gebruiken....en ja....alles mag hij doen maaaaaaaaaaar 'niet zot doen hé' heeft de dokter lachend geantwoord....hij kent dat ventje van mij al!
    Wat voelen wij ons beter vandaag, veel beter....ik verlang al naar morgen en nog veel meer naar het moment dat ik hem mag meenemen naar huis....

    Tot morgen,
    Christine

    10-01-2012 om 21:13 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    09-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Maandag, 9 januari 2012
    Kerstvakantie is voorbij....nu weer tijd maken voor de collega's en de kinderen, vooral de zorgenkinderen wat mij betreft! Iedereen heeft wensen en knuffels voor elkaar en al even vlug staan we weer met beide voetjes op de grond als ze vernemen dat mijn ventje terug opgenomen is in het ziekenhuis....iedereen voelt onmiddellijk mee maar dit mag de voorbije feestvreugde en de goede voornemens niet in de weg staan!
    Deze morgen heb ik geen telefoon gekregen en na 2 keer zelf proberen beslis ik maar om te  wachten want het is scan vandaag voorafgegaan door het drinken van 'papjes'. Opeens toch het verlossende telefoontje dat hij terug op de kamer is maar het vertellen verloopt moeilijk...ik hoor dat het nu wachten is op het resultaat en stel hem voor om wat op adem te komen en alles te vertellen als ik deze namiddag langskom.
    Als ik aankom is hij aan te genieten van thee en taart, dat stelt mij al gerust...het eten smaakt en het lukt, zelfs zonder zuurstof...dit heeft hij al achterwege gelaten! Even schrikken was het toen hij deze voormiddag een delegatie witte schorten voor zijn bed zag staan.....dat wordt slecht nieuws denk je dan onmiddellijk ....men spreekt van 'longoedeem' en het nu gebruiken van een 'breder antibioticum'....longoedeem?? Zal ik bij mijn thuiskomst eens 'googelen'! Een mogelijke oorzaak kan zijn door het te weinig bewegen....weinig bewegen en wij die zo ons best doen om zodra het lukt te gaan wandelen???? Maar inderdaad, bij de 2 laatste chemo's was Alex telkens zo mottig dat hij de moed en de kracht niet had om kort na het toedienen van de chemo te gaan wandelen..... en ja bij de vorige chemo's ging hij zelf met het chemobolletje op de buik een wandeling maken....Met verder bloedonderzoek zal men proberen nog meer te bepalen want vandaag waren de ontstekingswaarden in het bloed verhoogd...is wel niet zo positief!!! Pffff, 'k hoor dit allemaal niet zo graag....'k  voel het aan als sluipende, onherkenbare, onvoelbare boosdoeners die veel kunnen verwoesten...nu maar hopen dat die aangepaste antibiotica juist werk verricht!
    Wat mijn ventje deugd heeft gedaan is het bezoek van oncocoach Dominique en totaal onverwacht ook van dokter Stoens..de dokter waar wij vorig jaar voor het eerst op consultatie zijn geweest...prachtig hoe zij ons nog steeds opvolgt! Ook de gedrevenheid van de poetsvrouw ontroert hem....hij heeft haar gezegd dat ze een pluim verdient omdat ze haar werk zo 'vol vuur' verricht...maar er is ook 1 verpleegster die hem totaal niet ontroert, een mens die de zorg zonder ziel doet, iemand die voor de kamergenoot, die zwaarlijvig is en voor veel hulpbehoevend is, totaal niet begripvol en hulpvaardig is...jammer, jammer!

    Liefs,
    Christine...tot morgen en hopelijk met een beter en 'veiliger' gevoel!









    09-01-2012 om 22:13 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ziekte
    08-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Zondag, 8 januari 2012
    9.30u: Alex belt me op, een goed teken? Ja, Alex is alweer hoopvol...heeft een betere nacht gehad en het spreken lukt precies al iets beter te gaan maar toch afwachten tot ik hem zie!
    Eerst tante op intensieve in Oostende gaan bezoeken, dan rond de middag bij mijn ouders in Stene en vandaaruit rit naar Gent! Alex ligt te glimlachen, het ademen verloopt rustiger en is blij te kunnen vertellen dat Dr. Vanderstraeten al 2 keer is langs geweest! De geplande scan voor morgen gaat toch beter door en dan zien we duidelijk hoe de stand van zaken is en volgt er een bespreking.
    Alex heeft toch wel al weer een wandelingetje gemaakt zeker....de dokter wees er hem toch op zich niet te 'overdoen' en ook om te proberen om het zuurstofapparaat minder te gebruiken! Het middageten heeft gesmaakt en het heeft nu toch geen uur geduurd eer alles verorberd was...dus positief! In de late namiddag krijgt Alex het koud ....bij de verzorging wijst de temperatuur toch weer 38,7° aan...een nieuwe dafalgon-flacon wordt aangelegd.....het koorts maken blijft nog, gaan we morgen eens navragen alsook de pijn in de hals en de weer meer gevoelige bovenkant van de voet!
    We hopen dat het ergste achter de rug is maar toch is het een stap achteruit in het herstel, het terug op krachten komen....het enige wat Alex wilt is april halen om terug met zijn werk te kunnen starten........we dromen en vechten verder!
    Morgen een nieuwe dag en weer wat beter.....ja, het moet zo!

    Veel liefs,
    Christine

    08-01-2012 om 19:49 geschreven door C&A

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:ziekte


    Archief per week
  • 02/04-08/04 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 12/12-18/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs