Dan maar naar de rechtbank.
Het is alweer een tijdje geleden (ong. 4 maand) dat de gerechtelijke expertise heeft plaatsgevonden. Leuk is wel iets anders hoor. De expert, aangesteld door de rechtbank werd door ons rondgeleid. Door onze woning om al de mankementen vast te stellen. Allé om te zien welke punten, technisch, toch, rechtstreeks af te leiden zijn uit de "overeenkomst" en welke punten niet. 
De tegenpartij (Ibo/Investpro) was vertegenwoordigd met drie personen, de ons niet onbekende de heer De Prins(onderhandelaar van bij het begin in 2005) en altijd woordvoerder voor Investpro, vergezeld van hun raadsman en diens assistente. Uiteraard was ook onze raadsman aanwezig.   
Bij het eerste punt van de rondgang maakte de heer de prins al direct een opmerking, al zouden we zelf gevraagd hebben om de keukenkast onder de koepel te laten plaatsen, zodat deze niet deftig kon afgewerkt worden? Deze opmerking zette al onmiddelijk kwaad bloed bij ons, heel die film werd weer voor onze ogen gehaald!! Dat was natuurlijk een stunt om de deskundige onrechtstreeks trachten te manipuleren. Die firma gaat nu eenmaal zo te werk. 
Het te klein zijn  van de pergola hebben we volgens de tegenpartij ingeruild voor een lekkend dak op de huidige oppervlakte van pergola! De bouwaanvraag is wel voorzien van een dak en de oppervlakte sloeg wel terug op het zomerhuisje dat we moesten missen. De oppervlakte werd van die grootte alsook gevraagd, om de privé te vrijwaren van de inkijken buren ten opzichte van onze badkamer.
We moetsen bij de pinken blijven, want onze architect had een opsomming gedaan van wat er nog allemaal fout was in onze woning en dat verslag werd ook gevolgd door de expert, op een gegeven moment was de expert quasi overtuigd dat onze architect ook instond voor de opvolging van de gedane werken, maar dat was helemeel niet zo. Wij hebben onze architect pas gevraagd om tussen te komen, wanneer we zelf niet meer gehoord werden door Investpro en de werken achterwege bleven. Later bleek dit nog niet voldoende en dan hebben we een advocaat onder de arm genomen. De architect van de tegenpartij hebben wij hier ook maar drie keer gezien tijdens de eerste besprekingen en één keer om een tussentijds verslag op te stellen, maar in ieder geval niet voor een oplevering.
Dat om een idee te geven wat we nog steeds meemaken.
De rest zal ik vertellen na de zitting.
We zijn ondertussen al van één ongemak verlost, na een heen en weer spelletje van Ilwa (garantie 15 jaar) en Investpro(overzetting van onze keuken onder overeenkomst) en dus een kat en muisspelletje, heeft Ilwa eindelijk een technieker gestuurd,in opdracht van Investpro, om de deur van onze vaatwas te komen rechtzetten, het deurfront kwam niet in één lijn met de kasten ernaast. Na 4 jaar is dat dan toch al gelukt!!
Zo dat is onze recentste ervaring.

  

PUURS - Om het woonproject aan Hof ter Zielbeek (zie kader) te kunnen starten, moesten enkele gezinnen in de Sint-Katharinastraat verhuizen. Het gezin van Tamara Claes is er daar één van. Zij is niet te spreken over de manier waarop dat werd aangepakt.

'Wij zijn een van de mensen die hun woning moesten verlaten', vertelt Tamara Claes. 'We kregen de keuze: ofwel onteigend worden ofwel ons huis verkopen en een ruilwoning krijgen. Het is met pijn in het hart dat tweede geworden. Want uiteraard wilden we helemaal niet weg.'

Toch gingen Tamara en haar man Philip Vandendriesche op zoek naar een nieuwe thuis. 'We zijn naar huizen in verschillende gemeenten gaan kijken, maar gelukkig kwam er een huis vrij op honderd meter van onze oorspronkelijke woning. Op die manier konden we toch nog in de buurt blijven wonen.'

Nieuw salon

'Voor projectontwikkelaar Investpro was dat huis geschikt als ruilwoning voor ons oorspronkelijk huis, maar toen zijn de problemen eigenlijk begonnen. De overeenkomst werd niet goed nageleefd', vindt Philip. Van in het begin waren er volgens het koppel heel wat dingen niet in orde.

'Zo werden bijvoorbeeld alle binnendeuren uitgebroken, maar toen we vroegen om die te vervangen, kregen we de reactie dat dit niet in de overeenkomst stond', gaat Tamara voort.

'We hebben ook een compleet nieuw salon moeten kopen omdat onze eigen meubels niet door de deur of door het raam geraakten en Investpro geen grotere ramen wilde steken. Van de laatste renovatiewerken in onze ouderlijk huis die nagenoeg klaar waren, zijn we dus in andere werken gerold. De lening voor het huis dat we hebben moeten afgeven zou trouwens in 2011 volledig afbetaald zijn. Om alles in het nieuwe huis in orde te hebben om het leefbaar te maken, hebben we nu een nieuwe lening moeten aangaan waar we nog zestien jaar voor moeten betalen.'

Duurdere woning

Volgens Investpro heeft het bedrijf heel wat geïnvesteerd in herstellingswerken in de nieuwe woning van Tamara en Philip. 'De tegenwaarde van de woning die ze nu hebben, is meer dan dubbel zoveel als hun oorspronkelijke woning', zegt Flor De Prins van Investpro. 'Bovendien hebben we hen nooit onteigend of uit hun huis gezet. Dat ze hun woning zouden verlaten om plaats te maken voor het project gebeurde in onderling overleg. Waarom ze die lening moesten aangaan, blijft me onduidelijk. Voor de woning hadden ze in ieder geval geen lening nodig.'

Dat spreken Tamara en Philip tegen. 'Investpro heeft inderdaad heel wat renovatiewerken bekostigd. Maar die werken werden niet uitgevoerd zoals gepland waardoor wij extra kosten moesten maken om dat allemaal recht te zetten en we een nieuwe lening moesten aangaan.'

'Het klopt overigens ook niet dat de woning nu dubbel zoveel waard is als onze vroegere woning. De waarde van ons oorspronkelijk huis werd alleen op basis van de bouwgrond en ruwbouw geschat en daarbij werd dus niet gekeken naar al de investeringen en renovaties die we daar al in gedaan hadden.'

Tamara en Philip zijn niet de enigen die zich benadeeld voelen. Ook buurtbewoonsters Rita Hertog en Christel Bracke zijn niet tevreden met de manier van werken. 'Ik heb lang voor mijn huis moeten vechten', zegt Rita, 'Maar ik heb de strijd moeten opgeven.'

Bron: Het Nieuwsblad 04/09/2010

Omzendbrief door Tamara Claes,  velen onder jullie kennen mij als dochter van wijlen

Doore(ᵻ 1991) en Sacha.(ᵻ 1990)

Hof Ter Zielbeek 

Nu is het welletjes geweest, zelfs de heer Burgemeester Koen Van den Heuvel krijgt berichten dat we méér hebben gehad dan onze eigendom waard was,wel aan de geïnteresseerden een stukje van ons verhaal.

Op zachte voorzomeravond, begin juni 2005 zaten wij op ons terras te genieten van de zondagsrust. Omstreeks 22 u 30 hoorden wij stemmen vooraan in ’t gangske. Drie mannen bespraken welke woningen in aanmerking kwamen, maar voor wat?
Wij benaderden die personen met de vraag of er iets op til was. Blijkbaar gingen wij een woning in de Leuk aangeboden krijgen in ruil voor de onze? Daarbij stonden wij, als aan de grond genageld! Met een hoop vraagtekens bleven wij achter.
Begin december werden we dan uitgenodigd bij onze heer Burgemeester Koen van den Heuvel en werd ons gevraagd of wij onze woning wilden verkopen om de buurt te kunnen opwaarderen. U begrijpt dat wij mijn ouderlijke woning en dus ook die van onze kinderen, niet zomaar gingen afstaan. Onze woning die wij gedurende 10 jaar, grotendeels eigenhandig hebben gerenoveerd: nieuw dak, overal isolatie, nieuwe waterleiding en gas, nieuwe indeling van 3 slaapkamers met ingebouwde kasten en dressing, een bureau, een  nieuwe op maat gemaakte keuken (waarvoor een bouwvergunning was afgeleverd in 2004, omdat de buitengevel veranderde, hierbij gingen de reeds door ons betaalde voorschotten verloren), nieuwe badkamer met betegeling van plafond tot en met vloer, aanleg van onze tuin, enz … .

Een mooi plan werd ons voorgehouden en wat ons toen overhaalde,  was het feit dat er onder andere serviceflats voor de ouderen kwamen. Wij vonden het een goede oplossing, dat de oudere inwoners van,  ook onze deelgemeente  Ruisbroek, de kans gingen krijgen om hun gepensioneerde dagen in hun eigen omgeving te kunnen beleven. Rechtstreekse buren van ons zitten al her en der verspreid in verschillende bejaardentehuizen.

De projectontwikkelaar Investpro (Ibo) zou met ons onderhandelen over een ruil voor onze woning.  

Bij de kennismaking met die firma werd ons duidelijk gemaakt, dat we “moesten” verkopen of het ging “onteigening” worden. Iedereen weet dat onteigening niet rechtevenredig is met de eigenlijke waarde. Dus prijsonderhandeling…
Op 06 oktober 2005 stond de heer notaris Peter Verhaegen onaangekondigd in onze woning. Hij kwam volgens zijn zeggen, in opdracht van de gemeente en IBO, een kijkje nemen. Een paar dagen later liepen er weer onaangekondigd mensen over ons plat dak, dat bleek dan in opdracht van landmeter Marc van Opstal te zijn. Weer enkele dagen later kregen we dan een brief in de bus met de schattingswaarde. Bij nader onderzoek kwam dit overeen met de waarde van de grondoppervlakte ??!! Waar was de waarde van onze woning. De waarde was bepaald voor een huis achterin, dus niet aan de straat gelegen. Voor ons was dat helemaal niet van toepassing, wij wilden onze eigendom niet verkopen in de eerste plaats! Trouwens die rust vind je nog zelden.
Enkele weken later kwam Rudolf van den Heuvel, ons voorgesteld als zaakvoerder van Investpro samen met zijn begeleiding bij ons thuis. Na een rondleiding doorheen onze woning, stelde hij voor dat wij, ik citeer:”een huis voor de geschatte waarde, eventueel een krot, mochten zoeken, want zij waren een bouwfirma en zouden dat helemaal aanpassen en renoveren, zodat we hetzelfde zouden hebben en dit qua inhoud en indeling”.

Dat leek ons TOEN een aanneembaar voorstel.

De start van de zoektocht: immo kantoren gecontacteerd, Internet afgezocht, kranten uitgepluisd,… . De geschatte waarde kwam nog niet overeen met een stuk grond van onze oppervlakte 888 m2 Gevonden: een huis; volledig in orde,  instap klaar, geen werk aan, onze smaak,… reactie:  budget was te hoog! 
Gevonden: een huis;  iets hogere prijs dan de geschatte waarde, was door de firma goedgevonden, onder het pannendak konden ze wel een onderdak schuiven,…?
Na een lange zoektocht;  onze huidige woning. Wij bezochten het, de firma Investpro heeft er dan een optie op genomen.

Op dezelfde dag, in september 2006 zijn dan de akten verleid bij de notaris. Wij verkochten onze woning  St-Katharinastraat 183 aan de firma Investpro, maar met een geschreven overeenkomst in verband met de door hun geplande werken,  die ons werden beloofd door de heer Rudolf van den Heuvel zelf,  bij de eerste onderhandeling. Een uur later tekenden wij de aankoop van onze huidige woning St-Katharinastraat 184. Van toen af waren wij koper/eigenaar van deze eigendom en was het dus zeker géén gekregen huis van de maatschappij, zoals hier rondverteld wordt.

Volgens overeenkomst is IBO (bouwonderneming van Investpro) dan gestart met de werken en die zouden gedaan zijn in augustus 2007. Doch de werken liepen niet van een leien dakje en liepen uit tot december 2008. Tijdens deze periode van meer dan twee jaar, hebben wij niets dan problemen ervaren, zelfs tot op vandaag (november 2010).
De hypotheek van onze woning 183 was normaal in 2011, volgend jaar, afbetaald, om al die extra kosten te kunnen dragen, hebben wij opnieuw een hypotheek moeten aangaan. Daar is geen vergoeding voor betaald, ook geen compensatie voor voorzien.
Op onze vraag om rond de tafel te gaan zitten om de “overeenkomst” in verband met de werken te bespreken, is nooit ingegaan. Wij gingen van de veronderstelling uit dat er een budget, van en over de werken zou gesteld worden en als wij dan iets anders of duurder wilden, we het verschil moesten bijpassen, maar … . Nee hoor niets daarvan!
Zij verrichtten de werken volgens hun instelling; enkele voorbeelden: de vloeren mochten we gaan kiezen, uiteindelijk kregen we een afrekening voor de opleg, want blijkbaar mochten we enkel de kleur van garagevloer kiezen en dit voor onze badkamer en keuken!!?? Veluxramen moesten in de punt van het dak komen, anders moesten ze het dakgebinte aanpassen, in onze vroegere woning waren die nochtans op ooghoogte! Dan nog niet te spreken dat ik zelf naar de dakwerker moest rijden om de afgesproken modellen te kunnen krijgen, er stond zelfs al een andere in, zodanig dat deze onmogelijk open kon, door de te hoge hoogte, mits een eigen opleg, is dit nog goed afgelopen. Terras hebben we zelf moeten aanleggen, zij hebben als terras magere beton voorzien. Om de volledige privé van onze tuin te verkrijgen, zouden ze betonnen platen plaatsen, maar het is draad geworden. Om geen inkijk te hebben van de buren, in de badkamer zou het pergoladak tot over het raam van de badkamer komen, deze hebben ze voor de helft ingekort en het raam dan maar met folie geblindeerd.
Volgens hun architect de heer Ignas Van Goethem, moest ons tuinhuis in het midden van onze tuin staan, door opzoeking in het dekreet van het Vlaams Gewest en daarna met vraag aan de dienst Ruimtelijke Ordening, kwam het uiteindelijk op de plaats waar het nu staat, wel een halve meter onder het niveau(in een put dus) en op een beton dat in drie keer is gegoten. De tuinaanleg hebben we volledig op de afwatering moeten berekenen en aanleggen en daardoor extra moeten investeren.
Meubelen konden we bijna niet recupereren, ons hoeksalon kon niet gezet worden,slaapkamers waren allemaal met inbouwkasten (hier niet dus), onze keuken is wel overgezet, maar is zijn structuur kwijt en een kast minder. Om zoals vroeger met vier te kunnen eten aan tafel , moeten wij ons nu kleine tafeltje telkens verschuiven. Een gedeelte moet zelfs nog ingewerkt worden. Onze eetkamer konden we qua opstelling niet recupereren, de ruimte was anders ingedeeld, ze hebben er alles aan gedaan om de schouw niet te moeten wegbreken, anders kon dit wel staan. De deurdrempels verschillen allemaal, zelfs tot één baksteen hoogte, met als gevolg dat er problemen waren met de chap voor de vloeren.

Op een moment hadden ze alle binnendeuren (11) weggebroken, zonder overeenkomst, we hebben daar een schamele vijfhonderd euro voor gekregen. De plafonds van de slaapkamers wilden ze niet, zoals in onze vroegere woning doen, dat was boven hun budget, wij hebben daarom de plafonds van de benedenverdieping voor onze eigen rekening moeten nemen, nochtans de overeenkomst duidde  anders aan. Volgens overeenkomst moest Investpro de elektriciteit betalen gedurende de werken, ze hebben een gedeelte van de tussentijdse facturen betaald, maar de rest en de afrekening moesten wij betalen. Wij hebben de volledige waterleiding op ons genomen, zij hebben dubbele beglazing in ruil gegeven, uitgezonderd twee ramen, die hebben we zelf moeten vervangen. De firma Investpro heeft wel de subsidies op hun bil geslagen.

Vandaag twee november ’10 is die overeenkomst nog steeds niet afgehandeld. De vloeren kraken, de voegen komen los. Ons huidige dak blijkt rot te zijn, is vastgesteld door de verzekering, welke de vierde lekkage is komen repareren. De schade van de eerste lekkage, die tot drie maal toe door IBO is hersteld, is nooit vergoed geweest.(muren en plafond zijn om zeep). Zo is er een nog steeds een lek in het dak van de nieuw gezette pergola (ook al twee keer hersteld).

Wij hebben de verplichte tienjarige garantie nooit ontvangen, met als gevolg dat wij bij geen enkele onderaannemer terecht kunnen voor de wettelijke garantie. ONS budget is nu wel op hoor!

Wij wensen niemand toe wat wij de laatste vijf jaar hebben moeten doorstaan en wie weet geraakt dit ooit opgelost.

De werken waar nummer 183 bij betrokken is, zijn begonnen, maar zolang de”overeenkomst” niet is volbracht,  kan ik niet toestaan dat zij zonder meer overgaan tot de afbraak van onze vroegere woning en zijn aanhorigheden. De firma Investpro mag dan wel eigenaar zijn van 183, maar dat wil niet zeggen dat zij zonder meer de overeenkomst, die zij in 2006 met mij hebben ondertekend, kunnen verloochenen.

Ofwel moeten zij op één of andere manier “hogere machten” hebben.

Wij zijn voorbije vrijdag bij de heer burgemeester geweest om te vragen of we een huisnummer konden krijgen, een schriftelijke aanvraag hebben we ook aan het college gericht. Dit gaat over een stuk grond waar het huis van mijn tante heeft opgestaan en waar ik mede-eigenaar van ben..
Omdat we twee maanden geleden door onze raadsman een voorstel hebben laten voorleggen, bij notaris P.Verhaegen en daar tot op vandaag ( november 2010), nog niets van ontvangen hebben, gingen we ervan uit dat er geen interesse was.  Nu blijkt dat de gemeente wordt  inroepen om het nodige te doen en over te gaan tot onteigening. Wij stellen ons de vraag: de gemeente heeft hun gronden verkocht, het is allemaal in privé bezit, waarom steunt de gemeente ons dan ook niet in het na laten komen van die betreffende overeenkomst.

Onze burgervader wist ons ook te vertellen, dat er buren zijn die mailtjes en zo sturen, om te zeggen dat wij er toch zo goed uitgekomen zijn en zelfs véél meer hebben gekregen dan het onze ooit waard was, enz… . Wel, daarom deze brief!

Langs deze weg willen wij vragen om een stop te zetten achter de roddels en de achterklap, JULLIE WILLEN NIET IN ONZE SCHOENEN STAAN, Geloof ons vrij !!

Bovendien vragen we jullie om heel voorzichtig te zijn in verband met jullie eigendom. Iedereen kan hetzelfde meemaken. In de huidige wetgeving kunnen overheden blijkbaar zo maar overgaan tot het maken van een Ruimtelijk Uitvoeringsplan, op voorhand vermeld in de aankoopakte van uw eigendom,of zoals bij ons, helemaal uit het niets en zonder onze medezeggenschap. Denk dus goed na als je een eigendom hebt of aanschaft, dat die eigenlijk, principieel nooit van U wordt. Als u benaderd moest worden voor een opwaardering van uw buurt, wees dan goed ingelicht over de werking. Zeker als het de firma IBO/Investpro betreft.

Wij zijn helemaal niet tegen het project Hof ter Zielbeek, anders zou ik nooit mijn ouderlijke woning verkocht hebben in de eerste plaats, maar wij zijn wel tegen het misbruik en het niet nakomen van de desbetreffende overeenkomst.

Wij zijn altijd bereid om de geïnteresseerden tot woord te staan.

Uw reactie is steeds welkom

Vanaf vandaag kan u volgen wat wij bedoelen met "onze lijdensweg".
Onze lijdensweg is begonnen in het voorjaar van 2005 en blijft maar duren. Het is sindsdien een hel voor elk van onze vier gezinsleden, zowel emotioneel, financiëel, als op vlak van gezondheid.... .
Als gewone belastingbetaler worden wij hier sterk op de proef gesteld, onze familie, vrienden, werkmakkers, schoolvrienden, buren en al wie ons van daarvoor kent, heeft dit ook al van kortbij willens, nillens moeten verdragen, waarvoor onze hartelijke dank.