02-04-2012 om 16:43 geschreven door  

29-08-2010 om 01:34 geschreven door  

25-08-2010 om 23:06 geschreven door  

11-08-2010 om 09:41 geschreven door  

08-08-2010 om 01:33 geschreven door  

10-07-2010 om 13:06 geschreven door  

22-06-2010 om 02:19 geschreven door  

02-05-2010 om 17:47 geschreven door  

21-04-2010 om 09:21 geschreven door  

05-10-2009 om 16:05 geschreven door Wen  

Hallo iedereen,

Wat is het weer al zo lang geleden dat ik nog eens een berichtje heb gepost op onze blog. Er is ondertussen al weer zo veel gebeurd.

Vorig jaar in augustus hebben we onze kleine meid laten dopen, best wel een emotionele ervaring was dat. Mama had zelf een welkomsttekstje geschreven aan Emma maar het werd me allemaal een beetje te veel en ik kon het niet voorlezen. Daarna hadden we een leuk feestje voor ons meisje en dat was heel leuk. Wat heeft ze toen mooie cadeautjes gekregen. Een mooi armbandje van oma en opa, een kruisje van tatan en nonkel, een windlicht met foto van tante Leen en Franco en ook veel cadeaubons.

In november is Emma voor de eerste keer bij de Sint geweest, dit was zo leuk. Ze vond het allemaal maar gewoontjes en het kon haar niet zoveel schelen. De tweede keer was dit wel een ander paar mouwen, ze vond die man met lange baard toch maar een beetje raar en de eerste traantjes kwamen al snel.

Bij de kerstman in december was ze al een beetje meer op haar gemak, dat kon haar niet zo veel schelen, ze was het ondertussen nu al weer een beetje gewoon en het kon haar toch allemaal niet meer schelen.

Kort na de jaarwisseling was het dan het grote moment in haar jonge leventje. Op 5 januari 2009 hebben we de eerste verjaardag van onze kleine meid gevierd. Omdat het voor Emma leuker was om niet te veel mensen op 1 dag te zien hebben we dan maar 2 feestjes gehouden, 2 keer met Bumbataart en versiering.

Verder deed Emma het in de tussentijd heel goed, al bleef het lopen nog op zich wachten. Maar daar zal ik misschien ook wel voor iets tussenzitten omdat ik in juni 's nachts met Emma van de trap ben gevallen. Na een eerste controle op de spoeddienst werd niets vastgesteld maar omdat Emma na een week of 2 nog niet steunde op haar beentje heb ik toch maar eens contact opgenomen met onze kinderarts. Ik mocht onmiddellijk bij haar langsgaan en ze zag dat er weldegelijk iets aan de hand was. We hebben toen opnieuw foto's laten nemen en daarop was weer niets te zien, de kinderarts heeft de dag daarna dan ook een botscan en een echo van haar heupje laten uitvoeren.
Wat verweet ik mezelf toch zo erg dat ik mijn meisje zoveel pijn had aangedaan, een infuus in haar handje, zo lang moeten blijven stilliggen bij de echo en nog langer tijdens de botscan.
De kinderarts kwam langs in het ziekenhuis en zei dat we naar huis mochten want ze zou pas de dag daarna het resultaat van de scan hebben.
's Namiddags belde ze mij op om te zeggen dat er een "groenhoutfractuur" in het bovenbeen van Emma was gezien. We waren allebei opgelucht dat ze nu toch 'iets' gezien hadden. Nadeel was wel dat we nog eens foto's moesten laten nemen en dat ze waarschijnlijk in het gips ging moeten. Toen de orthopedist de foto's had gekeken was hij van oordeel dat gips niet meer nodig was want dat de fractuur al goed aan het genezen was.

In augustus was het dan eindelijk zover, onze Emma deed haar eerste pasjes helemaal alleen en dan nog wel een week voor de trouw van haar nonkel Wim en tante Saskia. Wat was ons meisje mooi in haar witte kleedje en wat waren mama en papie fier toen ze alleen haar pasjes deed.

Dit jaar is het ook de laatste september voor onze meid naar school gaat. Volgend jaar mag ze voor de eerste keer naar school en dan gaat haar leven voor goed veranderen, dan is ze gestart voor de volgende jaren.

Zo, ik hoop dat jullie nu weer een beetje op de hoogte zijn van onze kleine meid en ik beloof dat ik nu niet zo lang meer ga wachten om meer nieuws te melden.

Groetjes en tot binnenkort

Emma, Geert & Wendy

05-10-2009 om 15:40 geschreven door Wen  

02-09-2008 om 10:56 geschreven door Wen  

25-03-2008 om 15:25 geschreven door Wen  

21-03-2008 om 00:00 geschreven door Wen  

Dag iedereen,

Eindelijk was ons grote moment aangebroken.
Op zaterdag 5 januari, 2 dagen later dan voorzien, is onze kleine Emma geboren.

Ik moet eerlijk toegeven, ik heb bijna 24u afgezien maar het was het meer dan waard. Als je zo'n kleine baby in je armen mag houden, dan vergeet je op slag alles wat je de uren daarvoor hebt moeten doorstaan.

Het begon op vrijdag 4 januari...
's Namiddags had ik wat last in mijn buik en dacht ik dat het voorweeën waren. Omdat we zeker wilden weten dat alles goed was zijn we naar het ziekenhuis geweest. Daar heb ik een half uur aan de monitor gelegen en alles was rustig, dus opnieuw naar huis.
Naar het eind van de namiddag en de avond toe kreeg ik zo wat meer last van pijn in mijn buik en een beetje in mijn onderrug maar alles was nog goed houdbaar dus bleef ik rustig thuis.
Rond 23.00u zijn we in ons bed gekropen maar voor mij heeft dat niet lang geduurd want na 10 min. kreeg ik ineens, dacht ik want ik wist ook niet hoe dat voelde, een wee.
Ik ben dan maar opnieuw opgestaan omdat ik Geert niet wilde wakker houden. Vanaf dat moment had ik om de 10 min. weeën.

Om 02.00u heb ik voor alle zekerheid toch maar eens naar de materniteit gebeld om te zien hoe lang er tussen moest zijn voor ik naar het ziekenhuis ging. Als de weeën om de 5 min. kwamen dan mocht ik naar het ziekenhuis gaan. Moest ik er natuurlijk niet gerust in zijn, dan mocht ik direct gaan. De vroedvrouw gaf me de raad om een lauw/warm bad te nemen, de weeën gingen dan vlugger of langzamer komen. Dus om 02.30u liet ik het bad vollopen om te zien welk effect dit had. Bij mij bleef alles zoals het was, de weeën bleven om de 10 min. komen.
Tegen de klok van 06.30u begonnen de weeën wel sterker op te komen, ongeveer om de 7 à 8 min.
Ik had geen zin om langer dan nodig in het ziekenhuis te liggen dus beet ik de pijn nog wat af en bleef nog wat thuis.

Om 08.00u was de pijn niet meer te houden en kwamen de weeën om de 4 à 5 min., tijd om naar het ziekenhuis te vertrekken.
Geert stak alles in de auto en weg waren. Dit was onze laatste autorit samen, vanaf nu zou alles anders worden, ons leven zou compleet op zijn kop staan.

Toen we om 08.30u in het ziekenhuis toekwamen moest ik eerst nog ingeschreven worden op de spoedafdeling, dan de rolstoel in en naar de materniteit, klaar om te bevallen.

Na onderzoek door de vroedvrouw bleek dat ik 3 cm ontsluiting had, we waren dus goed begonnen, een kleine 2u later had ik al 6 cm. We dachten dat het niet zo lang meer ging duren. Niets was echter minder waar.

Om 15.00u had ik 8 cm. ontsluiting en dan was het gedaan, de weeën vielen stil en er kwam geen centimeter meer bij. Dr. Mulier heeft dan beslist om een weeënopwekker toe te dienen om alles toch een beetje vlugger te laten verlopen. Deze had niet het gewenste effect want de hartslag van Emma ging er door achteruit en dat was ook niet de bedoeling.

Ik begon al te vrezen dat onze kleine meid niet op de natuurlijke manier ter wereld ging komen en om 19.45u werd mijn vermoeden bevestigd door de dokter.

Emma zou geboren worden via keizersnede omdat ze te veel last had van de weeënopwekkers en daarbij kwam dat mijn beken waarschijnlijk te nauw was.

Nadat de eerste schok verwerkt was werd ik klaargemaakt voor de operatie. Alles is zeer vlug en goed verlopen en om 20.58u kon Geert onze kleine meid voor het eerst in zijn armen houden, dit was voor mij een zeer emotioneel moment, vooral omdat ik zag dat alles goed met haar was, een wolk van een baby.

Zo dit was al het verhaal van de bevalling. Meer nieuws volgt later.

Groetjes
Emma, Geert & Wen.
XXX

17-01-2008 om 12:05 geschreven door Wen  

Dag iedereen,

Ik heb jullie een beetje verwaarloosd de laatste tijd maar dit ga ik nu goedmaken.

Op vrijdag 21 december zijn we bij dr. Mortier geweest voor een nieuwe controle. Alles was met onze pruts nog steeds "dik" in orde. Als de kleine zo gaat verder doen zal het nog een moeilijke bevalling worden denk ik met een gewicht toen van ongeveer 3,2kg en te denken dat ik misschien nog een week te gaan heb met een gewichtstoename de laatste weken van 30gr. per dag.

Amai amai , ik mag er niet aan denken maar het was wel een beetje te verwachten aangezien Geert ronde 4kg woog bij de geboorte en ik 3,5kg. Je kan dan ook moeilijk verwachten dat wij een fijn prutske zullen krijgen van 3kg.

Ondertussen is nu echt alles in orde, de wieg staat boven klaar en mijn valies is ook gemaakt. De omslagen voor de geboortekaartjes zijn geschreven en de postzegels hangen er al op. Ons lijstje ligt klaar in de winkel en het doopsuiker staat al te wachten om uitgedeeld te worden, enkel de naamkaartjes moeten nog geschreven worden.

Dat zal nog het grootste probleem worden denk ik want alhoewel iedereen denkt dat we onze naam al hebben is dit niet het geval, we blijven twijfelen en twijfelen. We wachten beter tot de baby geboren is denk ik en dan beslissen we wel op het moment zelf.

Het geboortebord is ook klaar en ik vind het echt prachtig, we hebben een goede keuze gemaakt en tante Leen heeft dat heel mooi gemaakt. Mercikes ze
Van zodra onze pruts geboren is zet ik een foto op onze blog zodat iedereen het kan bewonderen.

Verder is er voorlopig geen nieuws meer te melden.

Groetjes
Wen & Beeb

30-12-2007 om 12:08 geschreven door Wen  

19-11-2007 om 16:00 geschreven door Wen  

13-11-2007 om 00:00 geschreven door Wen  

Hallokes iedereen,

Vandaag was het weer ons groot moment, we gingen onze pruts weer zien.

Afspraak bij dr. Waterschoot om 17.30u. Om 15.30u naar het ziekenhuis want ik moest de suikertest laten uitvoeren en daarvoor moest ik zeker een uur op voorhand naar het ziekenhuis want tussen het uitdrinken van het suikerwater en het prikken van bloed moet precies een uur zitten.
Om zeker te zijn dat ik niet te laat bij de dokter ging zijn dus toch maar op tijd vertrokken en om 15.55u waren we op de afspraak.

In het ziekenhuis aangekomen direct naar het labo gegaan om het "suikerwater" uit te drinken. Suikerwater was het zeker niet en ik heb al betere dingen gedronken dat dit , met veel tegenzin dus toch maar uitgedronken en dan een uurtje wachten...

Precies om 17.00u zat ik al in het labo te wachten, blijkbaar werd er toen net van ploeg gewisseld zodat ik pas om 17.15u binnen kon gaan om bloed te laten prikken.

Na de prik opnieuw naar de wachtzaal van de dienst gynaecologie, nog goed op tijd want om 17.25u was ik er al, opnieuw om te wachten, 20 minuten.

Uiteindelijk dan mocht ik dan toch binnen in het kantoor van de dokter waar de vroedvrouw eerst mijn bloeddruk heeft gemeten en vroeg of ik ergens last van had.

Behalve het slaaptekort heb ik nergens last van en toen de vroedvrouw naar de hartslag van onze kleine pruts wilde luisteren wist ze onmiddellijk hoe het kwam dat ik slaaptekort heb. Toen we de harttonen hoorden bleek alles nog steeds heel ferm in orde, nog steeds een goed ritme.

De dokter ging snel komen maar eerst opnieuw nog een beetje wachten. Dan een zacht tikje op de deur en ze was er. Ik lag nog op de tafel te wachten en de dokter deed direct de echo. Onze kleine was weer erg actief, bijgevolg vlogen de armen en benen opnieuw in de lucht.
De reden dat onze pruts nog steeds zo goed kan bewegen is omdat er nog veel plaats is en veel vruchtwater, normaal zal dit nu toch beginnen minderen aangezien de baby nu nog flink zal groeien.

Ze keek alles goed na en onze pruts zit mooi bij het gemiddelde, de vermoedelijke bevallingsdatum blijft dus, voorlopig, behouden. Op 3 januari 2008 zullen we onze kleine pruts zien.

Groetjes en tot later.
Wen & Beeb

19-10-2007 om 15:48 geschreven door Wen  

Hallo iedereen,

Gisteren moesten we normaal gezien opnieuw op controle, normaal gezien

Om 11.00u kreeg ik telefoon van de dienst gynaecologie van dr. Waterschoot, de afspraak kon niet doorgaan, er waren blijkbaar operaties tussengekomen dus moest mijn afspraak verlegd worden.

Voorlopig geen nieuwe foto's van onze pruts en wachten tot volgende week dinsdag, dan mag ik gaan.

Groetjes en tot dinsdag.

Wen

12-10-2007 om 14:13 geschreven door Wen  

Hallo allemaal,

We zijn ondertussen al 24 weken ver en dus was het tijd voor een nieuwe, voorlopig laatste, controle bij dokter Mortier. Normaal gezien gaat ze binnen een week of 3 bevallen en komt ze tegen eind november, begin december terug werken. Ik vind het wel een beetje jammer dat ik nu tussendoor bij een collega van haar moet gaan want we hebben echt wel een goed contact en ze weet mij altijd gerust te stellen, maar ja het is nu zo en we kunnen er weinig aan veranderen.

Terug naar de orde van de dag nu

Afspraak om 15.00u in het ziekenhuis van Zottegem. Mooi op tijd vertrokken dus waren we ongeveer 20 minuten te vroeg maar aangezien er vorige keer ook veel volk stond aan de inschrijvingen wou ik nu toch wel zeker op tijd vertrekken, gevolg niemand aan de inschrijvingsbalie dus 15 minuten te vroeg voor de consultatie.

We hebben nog tot ongeveer 15.15u moeten wachten, de consultaties waren een beetje uitgelopen.

Eénmaal binnen bij de dokter viel het mij op dat ze nu toch ook wel een aardig buikje heeft gekregen.
Na de gewoonlijke vragen of alles goed was en of ik mij goed voelde, vroeg ze of nu ook al goed "leven" voelde in mijn buik. Ja da zal wel zijn ik moet er 's nachts bijna niet meer van slapen van het constant getrap en gebonk tegen mijn buik. Knap lastig 's morgens (mijn collega's kunnen er van meespreken) maar langs de andere kant ben ik wel content dat ik leven voel anders zou ik toch maar ongerust zijn.

Ik mocht opnieuw op haar tafel plaatsnemen om naar het hartje van onze pruts te luisteren. Eerst wat verschrikkelijk koude gel op mijn buik  en dan het vertrouwde geklop van het hartje. Alles was goed, het hartje klopt stevig.

Stiekem hebben we ook nog eens naar onze pruts gekeken. De dokter moest er zelf enorm om lachen want ze kon bijna niet aanwijzen wat ze allemaal zag op het scherm, constant vlogen er armpjes en beentjes door de lucht, ja onze kleine was weer super actief hoor .

Ze heeft ook nog even gecheckt of het bovenlipje goed gevormd was en ook dit was geen probleem. Onze pruts doet het goed en je begint echt de vormen van het gezichtje mooi te zien.

Zo dit was het voor deze keer, volgende keer weer meer.

Groetjes
Beeb, Wen & Geert

13-09-2007 om 17:46 geschreven door Wen  

Ik wil jullie toch ook even op de hoogte houden over ons andere groot project waar we momenteel druk mee bezig zijn, onze nieuwe thuis.

De werken schieten goed op en alles verloopt nog volgens plan. De badkamer, keuken en verwarming zijn besteld.

Normaal komt het houten gebinte van het dak er in de loop van deze of volgende week ook op, de metselwerken zullen dan afgelopen zijn en dan kunnen we binnen beginnen. De ramen worden dan ook opgemeten en daarvoor is een wachttijd tussen de 6 en 8 weken. We rekenen voor alle zekerheid op 8, je weet maar nooit

De eerstvolgende werken zijn de electriciteit, waterleiding en verwarming.

Groetjes
Wen, Geert & Beeb

04-09-2007 om 15:33 geschreven door Wen  

Dag iedereen,

Nu begint het toch echt wel te tellen, volgende week donderdag zijn we precies 6 maanden ver, amai amai, ik kan het me bijna niet voorstellen.

Binnen 3 maanden zal ons leven kompleet op zijn kop staan, niets zal nog zijn zoals voordien. We zullen voortaan niet enkel met ons twee rekening moeten houden.

Voor de rest loopt alles perfect. Er zit veel leven in onze pruts, vooral 's nachts dan , mama moet niet veel meer slapen. Andere kwaaltjes heb ik gelukkig (nog) niet en van mij mag dat gerust zo blijven.

Dit was het voorlopig, een nieuwe update volgt volgende week na onze volgende controle.

Groetjes
Wen

03-09-2007 om 00:00 geschreven door Wen  

Hallo iedereen,

Vandaag was het eindelijk het "grote" moment, nu gingen we weten of we een zoon of een dochter verwachten.

Deze morgen, vrij rustig, opgestaan en naar het ziekenhuis vertrokken, de zenuwen waren nog redelijk goed onder controle, maar lang zou dat niet meer duren
De afspraak was om 10.00u in het Sint-Elisabethziekenhuis in Zottegem dus om 9.45u waren we aan de SIS-balie om mij in te schrijven, rustig vertrokken maar de rust was al snel verdwenen als ik de lange rij wachtenden voor mij zag staan
Net op tijd in de wachtzaal van dr. Mortier binnen en nog een 5-tal minuten moeten wachten en dan kwam ze ons halen.

Toch opnieuw een beetje met knikkende knieën met haar mee naar haar consultatiekamer. De schrik zit er toch nog altijd een beetje in.

Toen we binnen waren vroeg ze uiteraard hoe het was en of ik problemen met iets had, dit was niet het geval dus mocht ik op haar tafel plaatsnemen , nu was het dus zover, nu werd mijn geduld beloond.

Met de echo werden alle afmetingen van onze pruts nauwkeurig gearchiveerd, afmetingen van de baby zijn perfect in orde, gewicht is momenteel ongeveer 400 gr. wat volgens de dokter normaal is voor 5 maanden zwangerschap.

We zagen de armpjes van hier naar daar gaan, de dokter vroeg zich ook af wat onze pruts allemaal aan het doen was en opnieuw zwaaide die naar ons, precies om ons te tonen : "mama, papa, met mij gaat alles goed hoor"

En dan kwam het grote moment, hier had ik toch al een 4-tal weken naar uitgekeken, de dokter begon over het geslacht van onze baby.
Ze deed haar uiterste best maar moest ons meedelen dat ze het niet kon uitmaken of het een jongen of een meisje was, onze pruts ligt met het rugje tegen mijn buik en met de beentjes goed opgetrokken dus kon ze het niet met zekerheid zeggen, ze heeft wel een vermoeden maar wil dat de volgende keer toch nog een nakijken om zeker te zijn. De dokter deed nog een aantal pogingen om de baby een beetje te laten draaien maar dat hielp niet echt, onze pruts zal precies wel zijn/haar eigen willetje hebben 

Dat was het dan, ons grote moment, onze pruts wil ons nu al in spanning laten , maar we waren gewoon alletwee heel content dat alles zo goed gaat en dat alles normaal is want dat is toch nog het belangrijkste van allemaal, een gezonde baby. We wachten nu nog wel een beetje langer ...

Mijn gewicht heb ik ook nog goed onder controle, ben op die 4 weken 400 gr. bijgekomen. Ik ben nu in totaal vanaf het begin van de zwangerschap 2,4 kg bijgekomen, volgens de dokter schitterend, het enige dat ik bijkom is baby.

Ik heb nog geen volgende afspraak kunnen maken omdat dr. Mortier niet zeker is of ze voor mijn volgende controle, normaal op 20.09, nog zal werken. In de week van 03.09 mag ik bellen voor een volgende afspraak bij haar of haar collega.

Zo dit was het weer een beetje, ik weet dat er een aantal mensen ongelooflijk nieuwsgierig waren naar het geslacht van onze pruts maar die zullen, samen met ons, nog minstens een paar weekjes moeten wachten en wie weet willen we het dan helemaal niet meer weten en wachten we af tot de bevalling

Groetjes en tot binnenkort
Beeb, Geert en Wen
XXX

20-08-2007 om 00:00 geschreven door Wen  

Hallo iedereen,

Vandaag zijn we precies 5 maanden ver. Jippii!!!

Gisterenavond was er precies een bokswedstrijd aan de gang in mijn buik, jawadde. Als onze kleine binnen 4 maand ook zo actief zal zijn zullen we ons mogen beloven, maar misschien is hij/zij zich nu aan het uitleven en is het ergste dan al voorbij

Voor de rest gaat alles perfect, geen kwaaltjes of pijntjes. Ik mag echt niet klagen

We gaan ook stilletjes aan beginnen uitkijken naar alle spulletjes die we direct nodig hebben, nog wel nog een beetje werk voor de kleine er is. Dus moest er nog iemand iets liggen hebben dat we kunnen gebruiken laat het mij gerust weten.

Maandag is het dan eindelijk het grote moment, dan weten we of het een jongen of meisje zal zijn. Vroeger wilde ik het niet weten wat het ging zijn maar nu het zo dichtbij is wil ik het toch echt wel weten.

Groetjes
Wen

16-08-2007 om 09:28 geschreven door Wen  

Hallo iedereen,

Even een berichtje tussendoor

Gisteren was het zover, ik heb voor de eerste keer onze baby gevoeld in mijn buik, best wel raar hoor.
Omdat ik nogal sukkel met mijn darmen was ik wel aan het twijfelen maar na de tweede keer wist ik dat het mijn darmen niet waren want dit was een compleet ander gevoel.

Vandaag zijn we precies 19 weken ver, bijna aan de helft.

Groetjes
Wen

09-08-2007 om 10:51 geschreven door Wen  

Hallo iedereen,

Vandaag zijn we dus opnieuw op controle geweest met onze kleine pruts.

Ik was best wel wat zenuwachtig omdat ik de afgelopen week toch wat last heb gehad in mijn buik, mijn vermoeden was echter dat die last van mijn darmen kwam (hoopte ik ook )

Na een kwartiertje wachten (dr. Mortier was met een bevalling bezig) kwam ze mij halen. Met een klein hartje ben ik meegegaan omdat ik er toch nog altijd niet gerust in was.

Ik vertelde haar dat alles goed ging maar dat ik toch een paar dagen wat last in mijn buik heb gehad en ik zei er haar bij dat ik dacht dat het mijn darmen waren. Mijn vermoeden was juist, het zijn inderdaad de darmen.
Ik mocht daarna op haar stoel plaatsnemen en daar hebben we naar het hartje geluisterd, dan was ik weer gerust, het hartje klopt stevig en alles is in orde.

Deze keer geen uitgebreide echo gekregen maar we hebben toch eens gekeken en ons poppemie was wat aan het draaien en bewegen.

De dokter vond onze baby vandaag niet echt fotogeniek en ze heeft ook geen mooie foto kunnen geven, volgende keer beter dan maar.

Op de weegschaal bleek dat ik ondertussen sinds het begin van de zwangerschap in totaal 2kg ben bijgekomen, volgens mij is dat nog redelijk te doen, 2kg op 4 maand.

Volgende keer krijgen we opnieuw een uitgebreide echo en dan kunnen we misschien het geslacht van onze baby weten. Het is natuurlijk te zien of onze kleine pruts wat wil meewerken en dat hij/zij tegen dan genoeg gedraaid en gekeerd heeft.

Zo dat was het ongeveer voor deze keer.

Ik hou jullie verder op de hoogte.

Groetjes
Wen

19-07-2007 om 19:31 geschreven door Wen  

14-07-2007 om 00:00 geschreven door Wen  

Na een hevige bloeding in de nacht van zaterdag 12 mei naar de dokter geweest om mijn bloed te laten controleren wat bleek, we zijn zwanger.

Sinds 18 mei weten we dat ik zwanger ben maar het besef kwam pas een tijdje later.
Ik kon echt niet geloven dat ik zwanger was, wie had dat ooit gedacht, wij in ieder geval niet.

Nadat ik op zoek ben geweest naar een gynaecoloog bij ik uiteindelijk bij Dr. Mortier in het Sint-Elisabeth ziekenhuis van Zottegem terecht gekomen. Onmiddellijk een afspraak gemaakt en op 31 mei om 15.40u was het dan eindelijk het moment.

31.05.2007 - 15.40u
Met knikkende knieën en boordevol vragen naar het ziekenhuis. Zal alles goed zijn, gaat de nieuwe dokter meevallen, wanneer moet ik nu bevallen, wat mag en wat mag niet, ...
Het eerste contact met de dokter was fantastisch, ze was super lief en vriendelijk.
Na alle gebruikelijke vragen was het tijd voor de eerste echo, best wel spannend.
Alles bleek in orde, ons poppemie (zoals de dokter haar/hem noemt) doet het goed, het hartje klopt sterk en onze kleine was toen precies 9 weken oud en 22,8 mm groot.
Omiddelijk een nieuwe afspraak gemaakt voor de eerste officiële controle op 12 weken.

21.06.2007 - 15.00u
Vandaag de eerste officiële foto van ons poppemie, best wel zenuwachtig. Hopelijk is alles nog in orde.
Twee contact met de dokter valt opnieuw zeer goed mee, ze is even vriendelijk als de eerste keer dus een beetje rustiger geworden. Opnieuw de tafel op voor de echo. Alles gaat nog steeds perfect, op 12 weken is onze pruts ondertussen al 56,1 mm en dan kwam het...

Voor de eerste keer hoorden we nu ook de hartslag van ons wonder, het besef was er, nu drong het pas echt door,
Wij verwachten een kind!

13-07-2007 om 00:00 geschreven door Wen  

Hallo iedereen,

De meesten onder jullie weten nu ondertussen waarschijnlijk wel al dat ik zwanger ben.
Voor degenen die het nog niet weten, ik ben dus zwanger.

Onze eerste spruit verwachten we rond 3 januari.

Omdat ik niet telkens iedereen kan opbellen om te zeggen hoe het gaat, wat er veranderd, ... ga ik op deze blog proberen om jullie zo goed mogelijk van alle boeiende ontwikkelingen op de hoogte te houden.

Ik heb ook een kleine rondvraag op deze blog gezet, waag gerust jullie kans en gok of we een zoon of een dochter gaan krijgen.



Veel leesplezier en tot binnenkort.
Geert, Wen & Beeb

12-07-2007 om 00:00 geschreven door Wen