Stralend is de dag ik kijk ernaar en lach deze dag wat hij me ook brengen mag ik voel me sterk sterk om deze dag te dragen wat hij mij vandaag ook brengen mag
Iedereen moet mooi zijn, Dat maakt me ziek, Van ieder mens is er maar één, Dus ben ik uniek, Ik ben gewoon wie ik ben, Het valt niet altijd mee, Maar als ik sterf kan ik zeggen: I did it my own way! Ik heb een grote mond, mijn hart is klein, Ik voel jouw woorden prikken, Ze doen me pijn, Maar ik geef niet op, Ik vecht mijn eigen weg, Schoonheid, schoonheid, wat stelt dat nou voor, Als je je van binnen lelijk en verrot voelt, door en door, Noem mij maar lelijk, dom, of te klein, Zo ben ik geboren en zo zal ik zijn, Ik ben wie ik ben, Daar kom ik eerlijk voor uit, Ik ben een mens, Ik ben geen freak, Ik leef want ik adem, En dus ben ik uniek
Het leven is een wilde bergstroom soms zijn er hele diepe dalen en flakkert je lichtje iets minder in het donker van je innerlijke strijd intens verlangen naar een troostend woord die je helpt om de berg te beklimmen en er zicht komt op de geboortevelden vechtlust laat je een andere wereld zien maar diep in het hart woont vrede de kracht in een mens is onmetelijk als een rots in de onstuimigheid zal ik fier overeind blijven staan
Afgelegen bossen ademen zielsgenoegen dieren en planten een vreugde voor het oog de natuur zal nooit bedriegen het zal altijd de schoonheid behouden en haar grasvelden slaan niemand af er ligt een glimlach in het woud een tedere troost van de oude eiken die heiligheid vertonen in de loop van tijd voel het moment in de robuustheid de beschutting in de stilte wordt één met dit panorama van stammen we omklemmen dit ogenblik van tijdloosheid
Huizenhoge golven overspoelen het leven een poel van wijsheid die groei zullen geven mensen die steunen tonen hun medeleven een schouder om op te leunen het geeft je weer kracht in de donkere lege nacht geeft het weer iets licht met die ene liefdevolle blik en dat gebaar van troost
De vergankelijkheid van het leven wordt aan een ieder gegeven Net een roos die je evenmin kunt ontlopen in het leven Het leven kent verrassingen en vreugde, dat je door je tranen heen lacht Net zo fier en wonderbaarlijk als een roos, dansend op windkracht Het leven kent teleurstellingen en verdriet, dat je tranen rollen over de wangen Net een roos met dauwdruppels die haar kopje laat hangen Soms zijn er veel valkuilen en obstakels in het leven Net als een roos die met veel doornen is omgeven Het kostbare leven is kort en voor een ieder afneembaar Net als een roos, zo teer en zo'n kwetsbaar exemplaar Net als het leven komt de dood onverwacht en is onaangenaam Net een verdorde roos in een verwelkt lichaam
.
.
.
.
.
.
.
.
