Als je kijkt rondom jezelf, zie je veel mensen en toch voel je je zo alleen. Alsof de zon nooit meer zal schijnen. Vergeet dan nooit in iedere duisternis zit er een sterretje! Een sterretje dat je de weg wijst naar de zon. 't Is maar hoe je het bekijkt. Op ieders pad liggen er stenen. Het is de kunst om niet te struikelen. Voor de ene is het gemakkelijk, de andere krijgt het moeilijk. Blijf geloven in jezelf en je komt er wel!
Werk, alsof je géén geld nodig hebt. Dans, alsof niemand naar je aan 't kijken is. Zing, alsof niemand naar je aan 't luisteren is. Heb lief, alsof niemand je ooit gekwetst heeft. Leef, alsof het Paradijs hier, op aarde, is.
Liefde is een doolhof, vol met kronkelige paden waarin je zomaar kan verdwalen... Maar eenmaal bij de uitgang ben je door alle onzekerheden heen en weet je zeker, je bent nooit meer alleen...
Seconden tikken meedogenloos op de achtergrond Oneindig stil draaien de wijzers de uren rond Met tijd die door onze vingers naar de eeuwigheid is gegleden Tasten we bewogen in het heden, de toekomst en het verleden Gaan we met hem als een beste vriend hand in hand Of schuiven we hem als de ergste vijand aan de kant Vluchtig als een wolk, beangstigend hoe die met ons leven meedrijft Glijdt steeds verder weg, net zo lang tot er niets meer overblijft
Op de dakgoten is die zo nu en dan nog te horen Gevarieerde getjilpconcerten tijdens het ochtendgloren Onze gevleugelde vriend met zijn enorme vlijt Die ons al hippende begroet met z'n opdringerige aanwezigheid Een brutale rakker die zo plots in het niets verschijnt Een kleine opdonder die ook vliegensvlug in het niets verdwijnt Met je aanwezigheid laat je een vrolijk licht op het leven schijnen Een frivole kruimeldief die niet zo snel uit ons dorpsbeeld zal verdwijnen
Romantisch als ze zij aan zij door het water glijden Met hun smetteloos witte vleugelveren elkaar verleiden De fiere koppen even razendsnel onder het water steken Voor een opgevoerd theaterstuk dat spoedig zal losbreken Als hun gevoelens zijn opgelaaid en ze voldoende zijn opgetogen Worden hun sierlijke halzen tegenover elkaar wat half gebogen Watertrappend zullen ze hartstochtelijk hun vleugels uitslaan Om met gebogen halzen een hart te laten ontstaan
Als knoppen in hartstochtelijke levenslust openbreken Grote, sierlijke tulpachtige bloemen boven alles uitsteken Dan is het de magnolia die de lente tot volle bloei laat komen Pure levensvreugde in zuivere tonen hangt aan fraai bloeiende bomen Ontelbare onbeschrijfbare mooie bloemen die aan takken hangen Prachtige exemplaren die uitpuilen om de zonnestralen op te vangen Tegen de avond verbergt ze dan veilig al haar kostbare pracht Sluit ze haar bloemknoppen tegen de vrieskou en de kilte van de nacht