Vriendschap is zo heel bijzonder, vriendschap daar versta ik onder. Samen praten, samen luisteren, samen lachen, samen fluisteren. Elkaar steunen bij verdriet met een bos "vergeet mij niet". Opgaan in elkaars geluk, dat is vriendschap aan één stuk
Vele mensen hebben een verslaving De één drinkt koffie de ganse dag Een ander is verzot op chocolade Kan niet zonder of raakt van slag Iemand kan snoepen echt niet laten Wil koekjes of eet veel te veel drop Anderen zijn dol op hun peceetje Of steken steeds een sigaretje op We weten allen wat niet goed is Ook teveel alcohol is zó slecht Steeds denken morgen stop ik Er komt meest weinig van terecht Als je nergens aan verslaafd bent Begin er dan ook maar niet aan Het is moeilijk om sterk te zijn En elke verleiding te weerstaan
Genietend op haar bloementroon, blaast ze de winterschade schoon. Ze ademt zacht de zuidenwind, en baart het nieuw lentekind. Dat geurt en kleurt en licht verspreid. En t hart van jong en oud verblijd. Ze tovert weer een nieuw begin. De lieve lentekoningin.
Waarom moet het leven zo hard zijn? Met al dat verdriet en al die pijn? Ik zou in de lucht willen zweven en al mijn liefde willen geven Maar ja,het leven is zoals het is, voor mij soms een echte wildernis. Maar als verdriet en pijn even verdwijnt, is het net alsof er een zonnetje schijnt, Ik geef wat ik geven kan en dat is alleen maar"houden van".
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
/
.
.
.
;
.
