Elke lente opnieuw trekt de aarde haar mooiste kleren aan Het frisse groen over velden en weiden doet de mensen in hun hart verblijden De bloeiende bloemen en bomen in duizenden kleuren Het is sprookjesachtig met al die heerlijke geuren De mooiste woorden kunnen ons niet vertellen wat een bloeiende krokus over de lente zegt
Kraters in mijn hart zijn dikwijls geslagen steeds genazen ze soms pas na lange tijd elke heuvel overwinnen niet omdraaien voor moeilijk begaanbare paden vechten en strijden want je kán het héb vertrouwen in jezelf niemand houdt mij tegen doelen die ik gesteld heb zal ik halen al moet ik er een omweg voor maken
Het leven is als een bloem, Een bloem die alsmaar groeit. Een bloem die langzaam open bloeit. een narcis, een tulp of mischien een roos., Soms blij, verdriet en soms boos.
Vogeltjes vliegen heen en weer in het dorp hangt er een prettige sfeer mensen met een blijde lach zijn de mensen die ik graag mag de barometer stijgt en stijgt en de wind zwijgt ja zwijgt de bloemekes groeien in het gras ik wou dat het altijd lente was
Jezelf overstijgen We dromen vaak van perfectie, zien daarin een ideaal, maar het leven draait ook om imperfectie, beperkingen, foutjes, tekortkomingen. Dat drijft ons mensen tot creativiteit, jezelf overstijgen. Het houdt je scherp en doet hulp en aanvulling van anderen als waardevol ervaren.
vroeger dacht ik dat je dingen mocht zeggen. ( niet alles ) en niet tegen elke prijs. tegenwoordig roept iedereen maar van alles daarna gooien we het op internet.
maakt niet uit of we mensen kwetsen
maar let op als je leest dat men open staat voor reacties. want het moet wel een mooie reactie zijn. niet dat je een eigen mening hebt
stel je voor
vroeger dacht ik dat je dingen mocht zeggen, nu denk ik wel eens zwijgen is zo slecht nog n...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
