Ik zweef hoog in de bewolkte lucht, en bekijk alles vanuit vogelvlucht. Mensen kijken niet echt naar elkaar, ze kijken om je heen en groeten maar Regen of de tranen men ziet geen verschil, de wereld is vaak hard, koud en kil. Ze zien enkel het masker de glimlach zodat ze denken, die heeft een goeie dag. Mensen vergeten tijd in elkaar te investeren, Zodat we ook van een ander kunnen leren. Gewoon even een gesprek of een gebaar, Zo simpel helpen we eigenlijk elkaar. Nee de mensheid heeft het druk, druk, druk, en ze vergeten aandacht te geven, stuk voor stuk. Het is zo simpel in ons dagelijks leven, het is niet altijd nemen maar veel geven Ik kijk nu overal en nergens naar de waarheid van het leven Naar een eerlijk en oprecht iemand die mij vriendschap en liefde kan geven
Waarom denken wij als we eigenlijk de ogen moeten sluiten we moeten rusten om overdag alles te kunnen oplossen. Voor sommige rusteloze zielen is de nacht een moment voor heldere gedachten. Alles is rustig, we zijn alleen en niemand die ons stoort.
Als je door verdriet wordt neergeslagen Het waarom hiervan aan niemand kunt vragen Dan is het goed dat je zoveel goede mensen ziet Ook al vinden zij de juiste woorden niet