|
soms zit ik met mijn handen in het haar
dan kan ik er kop noch staart aan krijgen
dan probeer ik , raar maar waar,
alleen maar geduldig te zwijgen.
nee, ik schiet best niet meteen een bok,
noch bijt ik graag in 't zand.
ik krijg het liefst met niemand aan de stok
zodat ik mijn vingers verbrand.
misschien trek ik wel aan het kortste eind
misschien sla ik de plank ook eens mis.
ik wacht best tot die onzekerheid straks verdwijnt
en vergissen haast onmogelijk is.
ik blijf geduldig en houd veel moed
met tijd en vlijt kom je wijd.
dus....op een mooie dag komt alles wel goed
en voel ik :
't was toch geen verloren tijd!
18-03-2017, 00:00 geschreven door witteke 
|
.
.
.
.
.
.
.
.
