We kregen telefoon om eens na te horen hoe lang we nog op de wachtlijst zouden staan...
Joyce besloot om op maandag dan maar te bellen... ze hoopte maar dat ze zouden zeggen dat het niet langer was geworden...
Nee hoor! Joyce kreeg te horen dat we nu op nummer 3 staan! NUMMER 3, er staan nog maar 2 mensen voor ons!
Joyce vroeg dan heel voorzichtig wat dit net wilde zeggen... Hierop zeiden ze doodleuk, die kan tussen 2 à 3 weken zijn dat u een brief hebt, maar ten laatste november. In 2017 komt u voor de eerste keer voor inseminatie indien je dit wenst!
Jammer genoeg moest Joyce Samantha via sms op de hoogte houden... en de rest van de dag werd plots een rollercoaster van gelukzalige emoties.
We hebben in het begin gemeld dat we ook deze blog maken voor mensen die ook deze sprong willen maken maar nog al bang zijn voor alles rondom. Daarom durven wij heel zeker de kosten hier ook tussen te zetten. Ook is dit voor ons ukje later, dan kan hij of zij zien hoe gewenst hij of zij was. Deze keer was het een factuur van 48 euro ongeveer... Voor ons dan toch. Het ziekenfonds heeft deze keer 148 euro moeten betalen... Dus alles samen was het ongeveer 196 euro...
Vandaag was het Antwerp Pride Parade. Zoals elk jaar gaan we hier naartoe, omdat we trots zijn op wie we zijn. Trots zijn omdat wij hier kunnen zijn wie we willen. Maar vooral, omdat we weten dat er nog zovelen zijn die niet zichzelf kunnen zijn, zovele die meer problemen hebben dan wijzelf.
We hadden ons klaargezet om het eerste deel te kijken, vanaf de wagen van ons stamcafé Den Draak zou passeren gingen we meewandelen. We doen dit elk jaar, dus we zagen dit wel goed komen. Jammer genoeg mocht je dit jaar niet meewandelen achter de wagen, dus besloten we nog even verder te kijken. Omdat we bleven kijken, hadden we het geluk de knuffelberenwagen te zien. Zij gooien knuffels vanuit de wagen naar de omstaanders... Wij gaven elk ons knuffeltje weg, maar kregen een lapjeskonijn in de plaats... Meteen besliste Joyce dat dit de geboorteknuffel zou worden.
We hebben beide onze eigen geboorteknuffel op een speciale manier gekregen, wel ons kindje zal een knuffel hebben van een plek die voor ons speciaal is: Pride.
De hele dag en avond ging de knuffel mee met ons, om nadien op een plekje thuis te staan.
Hopelijk wandelen we de volgende parade mee in blijde verwachting van ons kleine schatje.
Vandaag is het zover, Joyce begint foliumzuur te nemen. Normaal moet je zoiets pas een maand nemen voor je zwanger probeert te geraken, maar aangezien wij niet weten wanneer we telefoon krijgen, moet ze het nu al beginnen nemen.
Elke ochtend een pilletje, en nog meer aftellen naar ons klein ukje!
Vandaag was de start van een nieuw hoofdstuk. We zijn eindelijk verhuisd. Een iets grotere woning met een kamer voor ons ukje (die we stiekem al wel gaan inrichten) :D
Er staat al een kleerkast, dus gaan alle kleertjes al netjes erin leggen. In het kort krijgen we een babybedje, dat we dan ook al kunnen plaatsen...
Sinds gisteren hebben we ook een nieuw familielid erbij, een kleine kitten. We moeten nog wel even wachten op ons klein mensenukje, maar toch zijn we al mama en mami voor onze kleine beestjes.
Vandaag kregen we onze eerste factuur... Met veel spanning deden we deze open. De kosten hiervan kenden we namelijk niet, en we wisten niet waar we ons aan konden verwachten...
Nu, al bij al viel het heel goed mee. Voor de eerste onderzoeken zijn we ongeveer 70 euro kwijt... wel is er bijna 86 euro van de 160 euro betaald via het ziekenfonds! Wat een geluk!
Vandaag was voor ons de spannendste dag tot hiertoe... vandaag hebben we alles vastgelegd, de echte beginselen voor ons gezinnetje.
Rond 15u hadden we een afspraak met de vroedvrouw. Zij heeft ons de hele behandeling uitgelegd en het kostenplaatje.
Aangezien wij kiezen voor een Belgische donor, zullen we per inseminatie ongeveer 350 euro kwijt zijn (200 euro voor de donor, en +/- 150 euro aan medische kosten). We hadden het zelf veel duurder verwacht!
Een donor uit Denemarken zou bijna het dubbel zijn per inseminatie! Daar kiezen we dus echt niet voor.
Na de uitleg van de behandeling, werden onze kaartjes ingevuld. Onze kleur ogen, haarkleur, huidskleur en bloedgroep werd ingegeven. Hiermee zal rekening gehouden worden bij onze donor!
En dan de wachttijd ... wel we moeten ongeveer rekenen op 6 maanden wachttijd voor er een donor beschikbaar is... Dit kan sneller zijn, maar ook iets later. Wij hopen erop dat het sneller is uiteraard.
Joyce kreeg alle medicatie mee die ze eventueel nodig heeft tijdens de behandeling, en ook mag ze al Foliumzuur beginnen nemen, om toch maar zichzelf al helemaal te beschermen!
Na het gesprek moest Joyce nog eens bloed laten trekken. Een bepaalde waarde was net iets hoger, waardoor ze zeker wilde zijn dat dit eenmalig was. Om de behandeling optimaal voor te bereiden.
We kijken er enorm naar uit! Ukje is helemaal welkom <3
Vandaag hadden we eindelijk de afspraak om de resultaten te bespreken... Na lang wachten, was het eindelijk aan ons... 5 minuten later waren we eigenlijk al terug buiten. Klinkt goed, niet? ;)
Dat was het ook, Joyce is helemaal in orde. Enkel moet ze oppassen met kleine kindjes, rauw vlees & kattenbakvulling... Nu ja, dat is natuurlijk niet de grootste ramp!
Nog een weekje wachten, om alles vast te leggen! Spannend!
Omdat we al met twee vrouwen zijn, vonden we het belangrijk dat ons prutsje ook een peter zou hebben...
Na lang denken hebben we besloten om twee meters en twee peters te geven. We twijfelden of zij dit zagen zitten dus hebben we hen sinds 17mei 1 voor 1 gevraagd of ze dat zagen zitten... en ze zeiden allemaal ja!
Vanaf we zwanger zijn krijgen ze natuurlijk officieel de vraag nog eens!
Gisteren was het laatste onderzoek, maar vandaag blijft de pijn... Rechtstaan of te lang zitten is geen lachertje... Best lastig... Gelukkig helpen pijnstillers wel, maar ik had echt nooit gedacht dat de pijn zou aanslepen. Hopen dat het snel beter is.
Beide onderzoeken zijn er geweest & voor we hier verder over gaan: ze waren al positief! (buiten het bloedonderzoek, daar weten we nog niets van). Als je dus geluk hebt, weet je al wel veel op voorhand.
Het eerste onderzoek is een echografie & bloedonderzoek. Dit moet tussen dag 2 en dag 5 van de cyclus (dag 1 is de eerste dag dat je maandstonden doorkomen). Het bloedonderzoek zelf is niet zo heel erg, dat is al een 'gewoonte'. De echo is niet zoals tijdens de zwangerschap op je buik. Dit is dus iets vervelender. Ze kijken eerst je baarmoeder na. Nadien kijken ze je eierstokken na. Daarin kijken ze hoeveel follikels er zitten om te rijpen. Bij Joyce was dat in de ene 9 en de andere 10. Dit was dus zeker in orde. Na de echo ga je gewoon naar huis.
Het tweede onderzoek, een hysterosalpingografie, is een minder aangenaam onderzoek. Dit moet voor dag 14 van je cyclus (maar na je maandstonden)... je kan hiervoor kiezen tussen twee soorten... echografisch of radiologie... Wij hebben gekozen voor radiologie aangezien je daar een deel van terug krijgt betaald, via echo is dit niet het geval. Radiologie is wel een pijnlijkere manier... De dag zelf moet je een uur voor of 2 uur na je ontbijt antibiotica nemen, bij mij was dit zithromax. Twee pilletjes tegelijk van elks 500 mg. Het eerste onaangename gaat dan direct van start... Je krijgt namelijk erg veel last van je darmen etc.... hierdoor ga je dus héél vaak naar toilet... Een half uurtje voor je onderzoek neem je een pijnstiller, eentje van 500 mg (tradonal) Dan begint het onderzoek... je moet je neerleggen net zoals bij de echo.. op dat moment plaatsen ze op je baarmoederhals een soort van klem... dan maken ze alles proper (dit voelt ijskoud aan)... daarna laten ze door je eileiders een contrastvloeistof gaan... Op het scherm kan je dan zien of alles goed gaat... Tijdens het onderzoek lijkt het of je naar toilet moet en doet het pijn... Nadien krijg je een washandje en een maandverband want je verliest eventjes bloed...
Vanaf de pijnstiller is uitgewerkt voel je de pijn en een extreem raar gevoel in je buik...
Zo dit was de ervaring van de eerste onderzoeken :)
Vandaag zijn we naar UZ Jette geweest. Man, wat was dit al een avontuur. Ze waren aan het werken, waardoor we niet goed wisten welke parking het was. We volgden dan maar de bordjes naar consultaties. Plots zaten we aan een parking bij gebouw C.... Wij moesten in gebouw F zijn.
Nu ja, het was snikheet en we waren te zenuwachtig om een andere parking te zoeken... Snel ons parkeren en naar binnen. Joyce vroeg aan de infobalie dan maar naar waar we konden gaan voor gebouw F.
We hebben een kwartier gewandeld doorheen gangen om naar de juiste locatie te geraken... Dan waren we aan het juiste gebouw, dan moesten we ons nog aanmelden... Na 5 minuten was Joyce het wachten beu, dus ging vragen of de nummer die zij had ook voor hier was.... Nog geen minuut later kwam dan onze nummer aan bod (bij de vrouw die net daarvoor zei ja hoor je bent juist).
We moesten allebei onze pas afgeven en kregen papieren alsof we beide apart een afspraak hadden... Hup naar boven... 14u59 kwamen we dan eindelijk aan op de plaats waar we moesten zijn, dienst fertiliteit. Wat was het vreemd om hier te wachten, je ziet overal koppels (lesbische koppels, hetero koppels, maar ook koppels met een andere origine) ... wij waren zo gestresseerd dat we niet ontspannen naast elkaar konden zitten...
Om 15u hadden we een afspraak, dus dit ging niet zo lang duren, dachten we ... 15u10... 15u20 ... 15u30... 15u35 ja eindelijk daar is de dokteres, het is aan ons!
De dokter, Dr. Elsen, keek vrij streng waardoor we zelf nogal bang en onzeker waren.. Eenmaal binnen waren we enorm ontspannen. Ze was vriendelijk, lief, .... kortom we waren erg opgelucht dat zij onze dokter was!
Eindelijk viel het allemaal in elkaar, er zijn inderdaad verschillende prijzen, maar dit hangt af van het donorzaad (Deens donorzaad is echt wel duurder). De inseminaties zijn voor de eerste 6 terugbetaald, ook voor ons als lesbisch koppel!
We kregen dan informatie over welke onderzoeken Joyce nog moet ondergaan. Ze raadt dit enkel aan zodat we zeker geen geld vergooien (hier hadden we dus zeker geen probleem mee). Het ene onderzoek is tussen D2 en D5 van de eerstvolgende cyclus. Dit is een echo & bloedafname. Het tweede onderzoek is voor D14 (best voor de eisprong, maar na de menstruatie.) Hier onderzoeken ze je eileiders (zijn deze in orde). Bij ons is die op 31 mei 2017... (Hiervoor was het dus zeer belangrijk te weten hoe je cyclus verloopt).
Na deze medische onderzoeken kom je dan terug naar de dokter om dit te bespreken & nadien kom je bij de verpleegster om alles i.v.m. KID te bespreken... Na het gesprek en de data voor andere afspraken vast te leggen, moest Joyce bloed laten trekken. Ineens een volledige check-up om al eens te zien dat er zeker geen ziektes zijn. Alles voor ons klein wondertje!
Hoe en de psychologische testen dan? Wel dit hebben we uiteraard gevraagd. Dit is niet altijd noodzakelijk. Als ze geen twijfel kan hebben aan je relatie, aan jullie oprechtheid, ... wel dan is dit ook niet nodig. Je wordt op dat moment als een hetero-koppel gezien dat met gezond verstand denkt om aan kindjes te beginnen.
We kregen dus het geweldige nieuws dat we zijn goedgekeurd!
Enkel de medische resultaten (die krijgen we op 28/6) kunnen nu nog in de weg staan. Op 5/7 hebben we dan een afspraak met de verpleegster & vanaf dan is het wachten op een mogelijke donor... Dit kan ongeveer 6 maanden duren, maar ook meer of minder zijn.
Wij zijn dus met een zeer gerust en gelukkig hartje teruggekomen van Jette! Onze familie & vrienden zijn ook allemaal door het dolle heen!
Joyce heeft eindelijk de moed gevonden om naar het UZ te bellen ... 17 mei 2017 hebben we onze eerste afspraak!
Nog maar 37 dagen en we krijgen al wat meer informatie... Nog maar 37 dagen en we staan al een ministapje dichter bij ons kindje...
Vanaf nu is het dus echt terug uitzoeken wat we zeker moeten in orde hebben, wat we zeker moeten onthouden...
Joyce, zij zal zwanger worden, moet vanaf nu haar cyclus al zeker bijhouden. We vonden al dat we deze informatie ook moeten doorgeven, ... verder kunnen we de vragenlijst al zeker invullen. Maar kunnen we nog iets doen? Hoe bereid je je op zoiets voor?
Onze vrienden & familie zijn wel enorm blij... allemaal tellen ze al af naar 17 mei & allemaal steunen ze ons...
Een nieuw hoofdstuk is geopend, nu hopen dat we hier snel meer leuke dingen kunnen schrijven over ons nieuwe hoofdstuk...
Het is gebeurd, we zijn vrouw & vrouw. We hebben genoten van elke seconde en staan zelfs in de krant!
Tijdens onze fotosessie was er plots een reporter van HLN die graag foto's wilde trekken van ons... Vandaag, 4/4/2017 staat het artikel met foto en al in de krant... want een mooi extraatje.
Verder over onze trouw zelf, het was prachtig en buiten alle emoties die we in de loop van de dag al hadden, kregen we nadien nog eens een extra golf van emoties... We bekeken al onze cadeaus/enveloppen.... wel laat ons zeggen dat we al zeker een paar keer kunnen proberen voor ons prutske... We hadden dit nooit durven denken en/of dromen, maar dankzij onze vrienden & familie is dit allemaal werkelijkheid geworden!
Nu de moed bijeen vinden om te bellen naar het UZ....
