... dag en foto's ... Dinsdagochtend, de laatste keer dat we uit Afri-Khaya vertrekken om een uitstapje te doen. We gaan nog een keer eten aan de Waterfront en nog last minute shopping doen. Deze keer nemen we de scenic route via de Durbanville Hills.
En nog snel cadeautjes kopen en een kaartje schrijven voor Hettie en Cobus om hen te bedanken voor alles wat ze alweer voor ons gedaan hebben. Het zijn zo'n ongelooflijk lieve mensen. Hopelijk komen ze volgend jaar naar mij thuis en kan ik ze deze keer eens verwennen!
Vanuit Betty's Bay vertrokken we verder richting Kaapstad en dit via de Clarence Drive (de grote broer van Chapmans Peak). Een schitterende panoramische route via de Atlantische oceaan. Deze weg werd in 1940 geopend nadat een zekere meneer Clarence aan de overheid had gevraagd om een kustweg aan te leggen naar zijn huis omdat hij anders elke keer een heel lange omweg door het binnenland moest maken om thuis te geraken. Zo gevraagd, zo gedaan. En ik ben er heel blij om, want het was fantastisch mooi om te zien. Maar weer heeeeeel veel wind. Papa had soms veel moeite om de auto recht te houden.
Links: zicht op Rooi-Els. Rechts: mooi zicht op Gordon's Bay en Strand.
Van hieruit kijk je uit richting Valse Baai, met naast de zon het Kaapse schiereiland met Kaap Goede Hoop en helemaal rechts de Tafelberg.
En zo gaat de zon helemaal onder en genieten we van onze laatste avond!
Oeps!!! Te snel gereden? Dronken? Moeten uitwijken? In ieder geval denk ik niet dat die auto ergens naartoe gaat rijden
Zino was ondertussen wakker geworden en had dringend een proper pampertje nodig. Mama en ik hebben ondertussen genoten van het zonnetje dat stilletjes aan aan het zakken was. Mooi he? Maar we hadden nog wel een paar uurtjes zon te goed hoor!
Wat een verrassing! Ik wist niet dat we naar pinguins zouden gaan. Het park was al wel gesloten, maar je kon ze nog heel goed zien ... en zeker als je naast het padje liep MAMA!!
Je kan het misschien niet goed zien, maar op de rechterfoto zitten er honderden bij elkaar.
Vanuit Hermanus zijn we vertrokken via allerlei kleine dorpjes om zo naar Kleinmond te gaan.
Mama en papa zijn naar Kleinmond gereden en dachten nog even op het strand te wandelen, maar ondertussen waren Zino en ik in slaap gevallen. Ze zijn zelf dan eventjes uitgestapt om dan verder te rijden naar Betty's Bay.
Eerst snel gaan kijken of we een walvis zien ... Nee, niks. Dan eerst maar gaan eten.
Mijn broer was heel moe vandaag. Er was niks met hem te doen. Hij wou niet eten, niet zitten, niet rechtstaan, ... Denk dat het voor hem genoeg geweest is de vakantie en dat hij heel veel gaat slapen als we terug thuis zijn.
Nog even shoppen en dan terug gaan zoeken naar walvissen.
Zondagavond hebben we Ouma en Oupa Afrika nog getrakteerd op een lekker diner... ale, heel chique was het niet, want we wilden naar de Quick gaan ... maar dat hebben ze niet in Zuid-Afrika... Dan maar een alternatief, de Spur !!
Maandagmorgen zijn we vertrokken naar Hermanus waar elk jaar vanaf juni tot oktober - november de walvissen naartoe komen. We waren dus al vrij laat, maar we hebben er nog enkele kunnen zien (je moet wel goed kijken op de foto's ). En omdat het de laatste volledige dag is, zijn er extra extra veel foto's van vandaag!
Onderweg zijn we even van de hoofdweg afgegaan en worden we weer geconfronteerd met de realiteit.
Na bijna 2 uur rijden, door een enorm mooi landschap, komen we eindelijk aan in Hermanus.
Na de leeuwen en de chimpansees zijn we richting Paarl gereden. Daar zagen we het Taalmonument weer staan, hoog op een berg, en deze keer zijn we er naartoe geweest. Mooi was het daarboven. Wat een uitzicht! Wat een mooi gebouw.
Speeltuin met een uitzicht. Was wel een beetje eng toen papa me duwde op de schommel en ik dan nog dichter tegen de rand kwam, maar het uitzicht werd zo nog mooier.
Even iets eten en wat spelen en dan naar een nieuw deel van het park, de chimpansees. Ook deze dieren werden gered uit de handen van mensen/organisaties die het niet goed met hen voorhadden.
Dit is Angus, een 31-jarig mannetje dat gered werd uit een klein schuurtje. Hij zat hierin opgesloten en werd geleerd om te drinken, te pokeren en sigaren te roken. Gelukkig is iemand dit te weten gekomen en heeft hem gered en naar dit park gebracht. Hij kan echter niet zo goed tegen lawaai en drukte. Maar dat vonden de bus met mensen uit Indië niet belangrijk. De medewerker van het park had al een paar keer gezegd om rustig te zijn want anders gooit hij met zand en stenen. Beetje later ... hop, daar komt het zand. Maar gelukkig was iedereen op tijd naar achter. Mama stond met de meneer te praten over de aap, nadat ze ook al tegen de mensen gezegd had om stil te zijn, maar nee hoor ... gevolg ... daar gingen de stenen en het zand .... over mijn mama ...
Hierna zijn we nog verder naar Paarl gereden, maar die foto's zijn voor morgen. Slaapwel iedereen!
Zondagochtend was het al veel beter, droog en warmer. Dus onze geplande uitstap kon doorgaan. Na een rit langs verschillende wijngaarden, kwamen we aan bij het Lion Park Drakestein. Hier worden leeuwen opgevangen die gered zijn uit circussen, zoo, prive, ... Elke leeuw heeft er zijn eigen verhaal, het ene al wat schrijnender dan het andere. De leeuwen kunnen hier de rest van hun leven op een relaxe manier, die ze verdienen, doorbrengen. Leeuwen ~ poezen ... veel foto's dus en we hebben nog niet zoveel leeuwen gezien. Na de spanning van de regen en het ontweer waren de leeuwen nu allemaal aan het genieten van de zon. Languit liggen en veel slapen dus. Gelukkig waren de mensen die er werken enorm behulpzaam, zowel naar uitleg toe, als naar het roepen van de leeuwen. Maar niet gedwongen, als ze niet willen komen, was het zo. Zeker een aanrader dit voor iedereen die in de buurt is van Stellenbosch. Mooie natuur, zalige dieren en heel vriendelijke medewerkers die op al je vragen antwoorden.
Terug een beetje tijd om enkele foto's op de blog te zetten. Zino is ziek geweest en heeft ons de ganse nacht wakker gehouden, dus het zullen er vandaag niet zoveel zijn als gepland was. Maar we zijn al aan vorige zaterdag toegekomen. 's Morgens hebben we bezoek gekregen van Tilda (maatschappelijk werkster van de adoptiedienst in Zuid-Afrika). Ze wou ons heel graag nog eens terug zien en kijken hoe het met ons gaat. En natuurlijk hadden we ook voor haar lekkere chocolade uit België mee.
Wat doe je anders op een regen-dag?
Naar een binnenspeeltuin rijden, dat is toch wat we dachten dat het was toen we de beschrijving lazen in de brochure. Ja, het is nog altijd niet gestopt met regenen, al van gisterennamiddag, met alle overstromingen als gevolg. Oa, stukken van de weg in Chapmans Peak zijn weggespoeld, straten in Strand staan blank, ... Wij hebben er gelukkig geen last van gehad. Enkel dan dat ik vandaag weer binnen moet blijven en dat vind ik eigenlijk niet zo leuk. Dus naar 'The Magic Castle', gelegen in Grandwest Casino. Ja, als je binnenkomt kan je aan de ene kant gaan gokken en aan de andere kant kom je precies een plein binnen bij avond. Super verrassing, dat dit allemaal in een casino is.
Komen jullie mee?
Het is niet echt de binnenspeeltuin die ik in gedachten had, maar dit was ook wel leuk. Spijtig dat Zino maar in één attractie mocht ...
We dachten in the giraffe house te eten, maar de hemelsluizen hebben daar anders over beslist. Dan maar naar Canal Walk en kijken of er naast winkelen nog iets leuks konden doen.
Waar gaan we eten?
Spur heeft gewonnen, want daar is zoald bij de Quick een speeltuin en dat vind ik best wel cool.
Mmhhh, Macaroni met kaas!!
We hebben nog iets gevonden. Mama veel ticketjes gekocht zodat Zino en ik op verschillende paardjes enzo op konden ... hij wou maar één keer. haha, des te meer voor mij!
Dit waren de foto's van vrijdag. Het is niet gelukt om echt snel snel ze op de blog te zetten, dus voor de foto's van de laatste dagen gaan jullie moeten wachten tot woensdagavond of donderdag. Maar ze komen er echt op!! Beloofd!!
En dan begonnen de eerste regenbuien te komen. Gelukkig waren we de enige bezoekers die dag en hadden ze nog een paar paraplu's op overschot die we konden gebruiken zodat we toch nog verder konden kijken naar de diertjes.
Daar was het zonnetje ... eventjes ...
Dan maken dat we weg zijn. En we waren net op tijd in de auto. Het was al vrij hard aan het regenen, maar dat was nog niet alles. Het begon opeens te gieten. En het is eigenlijk niet meer gestopt tot zondagochtend.
Vrijdag waren de weersvoorspellingen niet zo goed, maar ik wilde toch niet gewoon thuis blijven. We zijn naar het Giraffe House geweest ... een gekke naam, want er was maar 1 giraf!! Maar er waren wel nog veel andere dieren. Bij het binnengaan kreeg ik een emmertje met eten om aan hen te geven, maar dat durfde ik toch niet. Dat heb ik overgelaten aan mama en papa.
Ik ben maar hoog en droog gaan zitten, want dat draadje aan het hok van de geiten vertrouw ik toch maar niet zene ...
Yolande wou eens proberen of ik deze keer wel wou drinken als een baby. Toen mama en papa naar Zuid-Afrika kwamen voor mij, zijn we 4 dagen nadat ze mij kregen naar RAB geweest en wilde Yolande mij nog een laatste keer pap geven, maar ik wilde het al niet meervan haar. Ze wou nu, een paar jaar later, nog eens proberen ... en het lukte (zou Dora zeggen ).
Nog vlug mijn naam op de Wall of Fame zetten en dan naar huis, want ik begin een beetje moe te worden. Het was een leuke, maar emotionele dag voor mij.
Tot de volgende keer Rock a Bye!!
En ik wou een beetje uitgerust zijn, want 's avonds zouden we pannenkoeken eten. En ze waren heel lekker!
Donderdag was het dan eindelijk zover: ik kon een bezoek brengen aan de mensen die de eerste 3 maanden van mijn leven zo goed voor mij gezorgd hebben. En we konden hen verrassen met heel veel spulletjes voor de babietjes die er nu zijn en nog zullen komen. En het was een grote verrassing, want ze wisten niet hoeveel ze zouden krijgen. Yolande wist dat we spullen zouden brengen met de opbrengst van de fuif, maar ze wisten niet hoeveel geld er verzameld was en wat ze allemaal zouden krijgen.
En ik werd daar als een achte prinses ontvangen. Ze hadden zelfs foto's van mij opgehangen met een leuke boodschap erbij "welkom prinses Ebony Sikelelwa en familie". Ik was wel heel blij en fier hoor! En ook Marthie was langsgekomen. Ze is sinds eind vorig jaar met pensioen, maar ze heeft de moeite gedaan om naar mij te komen en daarvoor ben ik haar heel dankbaar! xx
En dan konden we alles uitladen. Het bleef maar komen!! Cobus is met zijn auto moeten meerijden want het kon allemaal niet in één auto in. Het winkelen heeft dan ook lang geduurd, want we moesten telkens de auto gaan leegmaken in ons guesthouse! Ik heb alles mee naar binnen gedragen en ze konden hun ogen niet geloven hoeveel er was. Een geweldig gevoel was het om dit te kunnen doen!
Na het zware werk, kregen Zino en ik leuke cadeautjes, en was er allerlei lekkers om te eten. Mmmhhh mjammie!
Dan moest ik afscheid nemen van Marthie ( ze had nog een afspraak). Ik hoop dat ik haar nog zal zien. Ik heb haar uitgenodigd bij ons thuis. Nu ze met pensioen is, kan ze zeker eens langskomen he.?
Tot volgende keer!! xx
En zo gaat de zon helemaal onder en genieten we van onze laatste avond!
Ze kwamen nog even afscheid nemen van ons en dan op pad!
Wij ook want het werd al donkerder en vooral koud en veel wind!
Nog even shoppen en dan terug gaan zoeken naar walvissen.
Ik wil de witte leeuwen zien, nu ...
Zelfs dan blijven ze acherop de wagen zitten (regen en kou)
Wat doe je anders op een regen-dag?
,
Mmhhh, Macaroni met kaas!!
Tot de volgende keer Rock a Bye!!
