Gezinsbond en prof. Valcke tackelen het onderwijs
Sinds 20 augustus heeft ons Vlaams onderwijs praktisch elke dag prijs in de kranten en andere media. Positief nieuws valt er zelden of nooit te rapen. Ook vandaag hebben de leerkrachten weer prijs. Nu is het De Gezinsbond die uitpakt met stemmingmakerij tegen het secundair onderwijs. En zoals verwacht haastte ook dit keer de Gentse prof. Martin Valcke zich om de stemmingmakerij als onderwijsexpert te ondersteunen.
In de kr...ant Het Nieuwsblad klinkt het: Leraars kijken enkel naar slechte punten. Dit zou gebleken zijn uit een enquête bij de ouders. Christel Verhas, directrice gezinspolitiek, verwijt de leraars dat ze te veel focussen op punten en tekorten. Ze besluit: De Gezinsbond pleit voor systematisch globale evaluatie en minder puntenfetisjisme. Ze weet blijkbaar niet dat heel wat scholen op uitdrukkelijke vraag van ouders in het verleden weer de punten hebben ingevoerd. We vragen ons ook af of ze al eens een oudercontact heeft bijgewoond waar de leraars uitleg geven bij de uitslag voor hun vak en bij de algemene score. Ze weet blijkbaar ook niet dat uit meer uitgebreide enquêtes elk jaar opnieuw blijkt dat de Vlaamse ouders vrij tevreden zijn over het onderwijs.
Prof. Martin Valcke is er steeds als de kakelende kippen bij om negatieve berichtgeving over het onderwijs vanuit zijn ivoren academische toren te ondersteunen. Zo onderschreef hij een paar maanden geleden ook nog de stelling dat huiswerk nefast en overbodig was. Gelukkig werd hij in een opiniebijdrage onmiddellijk teruggefloten door zijn Gentse collega-psycholoog Wouter Duyck e.d.
Dit keer sluit Valcke zich graag aan bij de kritiek van De Gezinsbond. Hij beweert: Vlaanderen is een echt puntenland, terwijl punten op zich meestal niets zeggen. Veel belangrijker is welke doelstellingen de leerlingen hebben behaald en welke de werkpunten zijn. Los van het feit dat de overgrote meerderheid van leraars nu al veel meer doet dan punten meedelen (b.v. ook werkpunten meedelen), beseft Valcke blijkbaar niet dat een doestellingenrapport voor een vak als wiskunde b.v. enorm uitgebreid zou zijn en enorm veel werklast zou bezorgen, dat het ook niet mogelijk is om' elke' doelstelling te evalueren, dat een leraar er ook nog telkens zou moeten aan toevoegen in welke mate een doelstelling is bereikt. Het feit dat Valcke in zijn eigen beoordelingspraktijk zijn mooi klinkende visie niet toepast, belet hem niet om dit wel te eisen van de leerkrachten van het secundair en lager onderwijs.
