In de opiniebijdrage “Hou op met dat gekir over Vlaams” stelt Geert Van Istendael vandaag in ‘De Standaard’:  “Het Nederlands is een huis met vele kamers. We moeten de verschillen van die kamers omarmen, maar begrijpen dat er een gemeenschappelijk dak op hoort.” Van Istendael pleit niet voor taalpurisme, maar wel voor voor meer aandacht voor keurig taalgebruik en tegen de aansporing om steeds meer het taalgebruik te laten afwijken van het AN.  Hij zal het ook wel niet eens zijn met de reactie van de Leuvense neerlandicus Johan De Schryver die poneerde :“Als zelfs beroeps-taalgebruikers op het Noord-Nederlands gebaseerde taalregeltjes negeren, dan is het tijdverlies die (taalregeltjes) nog langer aan te leren in het onderwijs.” Hij zal het nog minder eens zijn met de relativistische taalvisie die zelfs door bepaalde opstellers van leerplannen Nederlands gepropageerd wordt;  en die prof. Jan Blommaert als volgt verwoordde: "Om dit even scherp te stellen: de standaardvariant heeft geen intrinsieke taalkundige meerwaarde, het is dus geen ‘betere’ of ‘rijkere taal’. De meer waarde is puur sociaal en heeft te maken met wat we taal-ideologie noemen: sociaal gewortelde ideeën – inbeeldingen dus – die ons doen denken dat de ene taalvariant ‘beter’ is dan de andere, en die ons naar die ingebeelde ‘betere’ variant doen oriënteren in ons taalgedrag." Veelzeggend is ook dat onder het vurig AN-pleidooi van Geert Van Istendael  een opiniebijdrage staat van de Gentse neerlandicus Steven Delarue die op zijn manier het gebruik van AN in klas relativeert en de indruk wekt dat het enkel om een symbolische strijd gaat.