of hoe de steun van je man een must is om vol te houden
05-10-2014
Ongestoord bad
Volgens mij heeft iedereen recht op een ongestoord bad. Even languit in een warm bad kunnen ontspannen en zo de stress van die dag kunnen laten wegspoelen met het water...
Wel, na die zware zondag, het koken van een lekkere maaltijd, het in bad doen en in bed leggen van de kids wilde ik ook genieten van een ontspannend bad, toen mijn man plots als een razende de badkamer kwam binnengestormd: "De jongste is wakker! Waarom slaapt die niet?! Ik wil ook rust! Doe daar iets aan!"...
Tot zover mijn rustig bad. Dat de kleinste wakker geworden was, was geen enkel probleem. Je legt haar terug in haar bedje en ze slaapt gewoon weer voort. Maar dat mijn man daar zit te roepen en tieren, me verwijten naar het hoofd smijt terwijl ik de hele dag nog geen seconde rust heb gehad en hij me geen minuut rust gunt hoewel hij als papa perfect zijn dochter zou moeten kunnen te slapen leggen, dát stoort me wel!
Er zijn van die momenten. Je heb een drukke zaterdag achter de rug en zou op zondag graag even uitslapen. Als je met kinderen zit, is de kans daarop al klein. Ik heb er twee rondlopen dus zoals verwacht begon mijn ochtend vroeger dan gehoopt. Ondertussen slaapt mijn man rustig uit.
In de vroege namiddag vroeg mijn man wanneer ik zijn hemden en broek zou strijken. Mijn reactie dat dat moeilijk is als de kinderen constant rond mij lopen viel niet in goede aarde. Dan vraag ik mij meteen af: Is het nu te veel gevraagd om hen voor een uurtje bezig te houden? Allez. Je bent toch hun papa?! Bon, hij verdween naar de computerkamer en aangezien we allemaal dringend vers gestreken kleren nodig hadden en ik geen zin had om weer tot 2u 's nachts te strijken, begon ik eraan. Natuurlijk lopen die twee kleintjes de hele tijd rond mij... Toen het gevaarlijk werd, riep ik tegen de jongste dat ze uit de weg moest gaan. Komt mijn man naar beneden en vraagt waarom ik zo zit te brullen. Tja, ik kan moeilijk alles tegelijk. Ik ben aan het strijken en hou ondertussen de kinderen in het oog. Aangezien de strijk lang duurt, zorg ik halverwege ook voor een vieruurtje voor de kids, help de jongste bij het wc-gaan... Kan hij dan niet even helpen? Neem hen mee naar het park of zo. Maar nee, hij zet zich in de zetel en "houdt hen in het oog". Letterlijk dan, want kijken is het enige wat hij doet. Om tien minuten later "even wat hemden naar de kamer te brengen" en niet meer terug te keren. Want hij zat meteen weer achter zijn computer...
Na een strijk van drie uur kon ik beginnen aan het opruimen van de living, want die lag weer vol speelgoed en tekengerief. Komt mijn man vragen wat we gaan eten, want hij had honger en niemand denkt aan hem...
