Ik sta er nu eigenlijk even bij stil dat ik de naam van mijn blog nog niet uitgelegd heb.
Wel; 'Notes of life' is de naam van mijn eigen liedje. Niet met tekst of niks. Een pianoliedje. Ik moest het schrijven voor mijn examen piano. En het was best goed gegaan! Ik kreeg van vele mense lovende commentaren dat mijn liedje erg mooi was. Het moeilijkste van al vond ik de naam verzinnen. En samen met Lisa (de ex van mijn broer) hebben we uiteindelijk dé naam gevonden. Ik heb het liedje een drietal keer na elkaar gespeeld, zei deed haar ogen dicht en vertelde mij wat ze voor haar zag en wat ze voelde. Ze zei dat ze een leven voor zich zag, op het begin groeit het op. In het midden is het hoogtepunt en op het einde lijkt het te verouderen. Moeilijk uitgelegd weet je xd Ik zag het meteen ook voor mij. Dat was het. Noten van het leven. Snap je? (: Haha, dat is dus de naam.
Ik heb eigenlijk totaal geen idee of mensen dit lezen, of het hun interesseert en wat ik misschien beter kan doen. Ik hoor graag jullie mening hoor! (:
Ik sta open voor kritiek ;p Of als je zelf een leuk blog hebt, mag je de link altijd geven. Bedankt!
Maar ik moet me gaan klaar maken. Ik ga me zometeen inschrijven op school! Haha, jeej. Ook nog even langs de krantenwinkel om de cosmogirl te kopen.
Alisanne weet niet dat ik ook een blog heb. Ik weet niet of ik het haar wel wil vertellen. Misschien vind ze dit blog ooit wel een keer, en ik weet zeker dat ze me direct zou herkennen. Zelf is ze echt goed in schrijven! Haar blog is echt fantastisch, je moet het zeker eens bezoeken; Stay_Strong_
En verder zal ik je wat vertellen over mijn vakantie in Zuid-Frankrijk, als het je interesseert, haha (:
We waren 1 augustus vertrokken. We zijn mijn broer, mama, papa & ik. We hadden echt pas 3 dagen op voorhand gereserveerd. Zo gaat het altijd bij ons, alles last-minute. Alles wat uitgesteld kan worden, wordt uitgesteld. We hebben dus een hele dag lang gereden en 's nachts een nachtje overnacht in een motel. De volgende dag zijn we doorgereden naar onze eerste camping waar we twee nachten en drie dagen bleven. Daar was het echt héél erg mooi. We hadden een leuk huisje net tegenover het zwembad, het zat er vol met krekels die heen de dag én nacht lawaai maakte. De zee daar was ook prachtig. Ik zal er zometeen een foto van zetten. Die twee dagen gingen snel voorbij en we vertrokken naar de volgende camping waar de dan tien dagen zouden blijven. Onderweg reden we langs de Provence. Waar Alisanne toen verbleef! Het voelde zo raar om vlak bij haar te zijn, ergens in een ander land, en ze had er geen idee van. Ik kon haar niets laten weten jammer genoeg. Eindelijk kwamen we bij onze eindbestemming; Argelès. Daar was het ook heel mooi, en véél te warm. Echt te warm. En ja, je kent het wel, de dagen gingen snel voorbij. Er waren zovéél mooie jongens, niet normaal! Ik probeerde dan oogcontact met hun te leggen. En meestal keken ze terug. Zo'n leuk gevoel, haha. Eentje is me goed bijgebleven. Oke, twee. Maar raar genoeg leken ze beide erg op elkaar. Beide kort blond haar, met een kuifje. Klinkt niet echt euhm, aantrekkelijk. Maar ik ben niet goed in mensen beschrijven. Ze waren echt mooi! Dus nu ben ik er achter gekomen dat ik toch niet alleen op jongens met bruine hare, liefst golvend, val. Ik dacht altijd dat dat de types voor me waren. Maar niet dus. Die Matthias, was ook blond, met een kuifje. Maar minder mooi dan de French boys, haha. Ik moet zelfs toegeven dat ik stiekem een foto van eentje heb getrokken. Omg, shame on me. Ik wist gewoon dat het bij kijken zou blijven, ik zat er dus wel met mijn gezin he. Ik wist dat ik hem nooit meer zou terug zien. Dus ja, ik hou erover op hahaha sorry. Ik heb leuke souveniertjes gekocht voor mijn twee beste vriendinnen. Alisanne en Selena. Ik heb hun ook een kaartje gestuurd :D Maar goed, dit was het saaie verslag van mijn vakantie.
Allerliefste broertje, ik weet dat je dit niet leest. Je weet hier niets van af, maar toch schrijf ik een klein stukje voor jou omdat je vandaag 19 jaar bent geworden. Ouwe zak, haha.
Ik vind het verschrikkelijk voor je dat Lisa het heeft uitgemaakt met jou. Jullie waren al bijna 2 jaar samen, en het was echt serieus tussen jullie twee. Ik zag aan jou dat je echt een toekomst zag in jullie, ik wist dat je met haar verder wou. En daarom vond ik het zo raar dat het plots gedaan was. Ze wou tijd. Ja oke, ze studeert een hele hoge richting en moet zich kunnen concentreren en misschien leed je haar wat af maar toch. Je verdient iemand zoals haar, zelfs beter. Ookal kan je soms echt héél erg irritant, agressief en kinderachtig zijn. Toch merk ik dat je een jonge man bent geworden en het beste wilt voor mij en iedereen. Je geeft me advies, om niet de fouten te maken die jij maakte. Bedankt daarvoor, bedankt voor alles. Je bent de liefste broer van heel de wereld. En treur niet, meisjes genoeg rond jou, en dat weet je, haha. ;p Happy Birthday bro. ♥
Vandaag is ook mijn tante jarig, toevallig, I know. Voor haar schrijf ik ook een klein stukje;
Tanteke, superdepuper veel kusjes voor je 50ste verjaardag! Het is niet zomaar een getal he, waauw een halve eeuw oud haha! (:
Ik weet nog van in het begin hoe'n lieve tante je was, en met jou schatjes van kinderen ben ik trots familie van jullie te zijn. Je zit nu ocharme alleen met je man in Amerika, dus nog suupper veel plezier daar! Je verassingsfeestje is al geweest, maar als je terug bent gaan we toch vieren he.
Kusjes! ♥
En dan nog één bericht, hahaha er zijn veel mensen jarig (geweest). En deze is voor mijn beste vriendin; Alisanne. Ze was 12 augustus jarig en we waren beide op vakantie, dus ik heb haar niks kunnen geven of wensen. Verschrikkelijk, ik weet het.
Heejj, ik mis je zo Boke! Je zit daar ergens in Frankrijk, en het enige dat ik kan doen is je blog lezen (ja, ze heeft ook een blog. Maar weet niets af van het mijne...). Ik heb de laatste tijd heel vaak aan je gedacht eigenlijk. Het zit zo moeilijk. Je weet wel, met Ray. Ik kan het niet meer, ze doet het nog steeds. Ze roddelde met mij over jou. En dat geef ik toe, ik weet niet waarom, maar ik dacht dat je me haatte, ik dacht dat we een soort van onbesproken ruzie hadden. Ik dacht dat onze vriendschap binnekort gewoon zou vervagen. Maar dat was eigenlijk allemaal maar bullshit. Ja, we hebben soms problemen, en ja ik zit er wel mee. Maar ik keek laatst nog eens filmpjes van ons op mijn ipod. En ik kon het niet laten om gewoon zo hard te lachen dat heel mijn gezin me raar aankeek. En toen besefte ik, dat ik dit niet kan missen. Het is eigenlijk mijn alles. JIJ bent degene die me laat lachen. En natuurlijk vind ik het niet zo leuk dat ik je niet meer voor mezelf heb, maar dat ik je moet delen met Ray en Shari. Maar nu besef ik dat dat me niet uitmaakt. Het enige waar ik bang van was, en ben, is dat ik je kwijt raak. Ik dacht echt een tijdje dat het misschien beter was dat we uit elkaar gingen. Maar dat kan ik me nu echt niet voorstellen. Je hebt het zo zwaar, en ik snap die dingen niet die je allemaal doorstaat. Dus ergens snap ik wel dat je over die dingen met Ray praat. Omdat zij jou daarin begrijpt. Ik hou niet van die wereld. Ik hou niet van die duistere dingen die niet horen te bestaan. Ik hou niet van wenen, snijden of iemand moeten missen die veel verder woont. Ik hou van lachen, ik hou van lol, van mij laten gaan en me zorgen te maken om niets. Van zo raar te doen dat je me niet wilt kennen, maar uiteindelijk doe je mee en liggen we strijk. Zoooveel momenten hebben wij meegemaakt die ik nooit meer wil vergeten. Bijna AL de momenten die een lach op mijn gezicht toveren zijn met jou. We zijn zowat afhankelijk van elkaar geworden. Niet altijd even goed, maar voor nu is het prima. Ik wil niemand die jou vervangt. Ik hoop dat onze vriendschap zelfs nog verbetert. En ik besef wat we daar voor moeten doen. Ik weet wat onze vriendschap lager heeft gemaakt en hoe we dat weer kunnen voorkomen. Maar jammer genoeg gaat dat niet gebeuren, of toch voorlopig niet, ik weet wat het voor je betekent. Maar ooit, zal je het wel beseffen, en ooit, is alles weer hoe het was. Alle negatieve dingen achter ons, en dan gaan we er voor. Dan gaan we leven als nooit tevoren. Dan gaan we ontdekken wat de toekomst ons brengt. Ik wil jou nog kennen als ik 95 ben. Net zoals jij met Shari wilt sterven. Ik weet dat het onwaarschijnlijk ik, en dat er nog veel kan gebeuren. Maar de laatste tijd bid ik. Raar, want ik geloof totaal niet in god. Ik geloof dat als je een wens doet, of bid, dat die gedachte die je wenst, zo sterk is dat hij daardoor kan uitkomen. Het is moeilijk uit te leggen. Maar ik denk dat iedereen zijn eigen god heeft: hoop. En dit alles om te zeggen dat ik van je hou, dat ik je mis, en dat ik héél veel uitkijk naar het nieuwe schooljaar dat binnen 17 dagen begint. Samen met jou weer zoveel meemaken dat het onmogelijk is alles op te schrijven. We beginnen een nieuw dagboek. Met nieuwe avonturen. Een nieuw level in ons leven. Ik hou van je Boke (Alisanne's o-zo-leuke bijnaam ;p) ♥
Ik doe wel eens vaker een wens, maar deze keer was het iets specialer.
Het was dit jaar nog. Vrijdag, tijdens Lichamelijke opvoeding, tijdens de laatste twee uren. We behandelde deze keer 'hardlopen'.
Het lukte me best goed, en voor één keer was ik eens een van de beste tijdens Lo. De zon scheen, ik voelde me goed, die dag was eigenlijk perfect.
Alles zat mee. Een vriendin van me, Nina (ook niet haar echte naam) blies zo'n pisbloem uit. Je kent ze wel; die gele bloemen die dan zo'n pluizig bolletje vormen en je ze wegblaast en dan een wens mag doen. Ik liep meteen naar haar toe en plukte er ook een. Samen bliezen we ze uit, en in mijn gedachten deed ik een wens. Eén van die cliché wensen; 'Had ik maar een vriendje, een die erg veel van me houdt en ik van hem.' Nooit had ik gedacht dat hij zou uitkomen, echt nooit. Ik doe vaak wensen, maar deze keer weet ik echt nog wel dat ik mijn ogen dichtdeed en dié wens specifiek dacht. Ik was altijd al single geweest. Ookal kon ik eigenlijk wel jongens krijgen. Dat geef ik toe met tegenzin. Maar het zijn altijd dezelfde jongens; jongens die voor het uiterlijk gaan, jongens die tegen blijven praten tegen je, tot je toehapt. En het probleem is dat ik niet gemeen kan zijn. Dat ik niet gewoon kan zeggen; "He, shut up oke? Je kent me niet. Stop met me te stalken. Leef gewoon je zielige leventje of verander. Ga écht van mensen houden. En je bent ook niet echt, euhm, mooi..." Ik weet dat het innerlijk telt. Maar ik ben perfectionistisch en ik denk niet dat ik verliefd zou kunnen worden op een erg lelijke jongen. Ja, dat is verkeerd. Maar goed, daar ging het niet over.
Ik was dus heel mijn leven single. Behalve in de kleuterklas dan, dat ene jongetje waarmee ik vijf jaar een relatie had, wauw. Ik was eigenlijk nog nooit echt verliefd geweest. Of ik had het toch nooit beseft allesins. En toen ik die wens deed, dacht ik aan twee jongens. Dylan en Matthias (ja, weer schuilnamen). Aan Dylan dacht ik opzettelijk, gewoon, omdat hij hééél mooi is. Ik ken hem niet persoonlijk maar ik weet van hem dat hij dom is en best arrogant. Toch is hij mijn crush, echt een van de mooiste jongens die ik gezien heb. Hij heeft ook veel over voor een meisje, dat heb ik al wel gemerkt. Dylan is eigenlijk totaal niet mijn type van innerlijk, maar toch hoopte ik denk ik stiekem dat hij het was.
Dan dacht ik ook nog aan Matthias, maar dan niet opzettelijk. Hij kwam gewoon door mijn hoofd geflitst toen ik de wens deed, ik wou het niet eens. Matthias is toch niet mijn droomjongen? Ik heb hem eigenlijk nooit echt opgemerkt of knap gevonden. Pas sinds ik gehoord had dat hij dingen over me had gezegd, die ik eigenlijk niet mocht weten -is ingewikkeld.- begon hij me op te vallen.
Dit alles om te zeggen dat de droom dus uitkwam. Ik kreeg een vriendje. Maar het was niet Dylan. Ik werd hopeloos verliefd op Matthias. Hij begon plots tegen mij te praten en sindsdien praatte we heel veel. Vooral via msn 's avonds. Op school durfde we eerst niks tegen elkaar zeggen, maar zijn beste vriend, en mijn beste vriendin (Alisanne) hebben er voor gezorgd dat dat dus wel gebeurde. Was nogal grappig. Ze duwden ons letterlijk tegen elkaar. Maar ik kreeg dus echte gevoelens, en alles ging heel erg snel. Plots na school, vlak na mijn eerste examen. Kwam hij op mij afgelopen en vroeg me lief: "He, euhm, wilt gij het eigenlijk met mij?" En zonder na te denken zei ik ja. Sindsdien begonnen mijn problemen...
Ik had de droom gedaan, omdat het me zo leuk leek een vriendje te hebben. Dat was bij mij dus totaal niet het geval. Ik vond hem echt leuk, en we hebben wel leuke momenten gehad. Maar ik was er nog niet klaar voor. Ik begon te twijfelen. Zelfs al toen we nog maar één dag samen waren. Ik begon me ellendig te voelen, en ik was niet meer zeker of ik dit wel wou. Ik had nog moeten wachten, en dat weet ik nu. Ik was zo in de war, dat ik mezelf wou snijden.
Alisanne doet het ook, of deed het. Zij en haar beste vriendin Ray zaten nog al diep in die wereld. Ze vertelde me hoe het opluchtte als ze het deed. Maar ik dacht niet aan haar toen ik die neiging kreeg. Ik dacht aan niks. Het enige waar ik nog kon aan denken was die schaar die ik vlak voor me zag liggen. Ik had niet écht gesneden. Ik had gewoon lijnen getrokken, niet doorgeduwd. Er was dus geen bloed aan te pas. Maar toen ik Alisanne dit vertelde, werd ze gek. Niet ik mocht ook eens daarmee beginnen. Zij was ook zo begonnen, en zij heeft er ook voor gezorgd dat ik het niet meer zou doen. Op nogal een schokkende manier. Maar dat hou ik liever voor mezelf.
Dit alles om te zeggen dat ik het hem dus opgebiecht had, maar niet op een kwetsende manier. Hij wou het ook, naar het schijnt had hij ook niet meer 'zoveel gevoelens als eerst'. Hij had dus ook zitten liegen heel de tijd. Uiteindelijk ben ik blij dat ik van hem af ben. Een week na de relatie? Heeft hij met een ander gekust. Dan schijnt ook nog dat hij TIJDENS mijn relatie, gevoelens kreeg voor Ray. Ray ook voor hem, en plots nadat ze gekust hadden, kreeg Matthias gevoelens voor nog'n ander. Een complete mongool dus. Die ene waarop ik viel. Ik dacht dat hij anders was. Dat denk je vaak bij mensen. Maar nee; "People don't change, you only get to know them better"
Een tekst beginnen vind ik altijd het moeilijkste, haha.
Ik ben dus Roxanne, maar dit is niet mijn echte naam.-die houd ik liever privé.
Ik ben ondertussen al 14 jaar op deze wereld en ik kan maar géén dagboek bijhouden. Daarmee heb ik dit blog dus aangemaakt.
Het is echt verschrikkelijk; ik heb een stuk of vijf boekjes thuis liggen waar ik in begonnen ben met schrijven en geen énkel is ooit volgeraakt.
Ik wil het echt graag, zo'n helemaal volgeschreven boekje met alles erin, hoe ik me voelde en al die kleine, maar toch superleuke momenten die ik nooit meer wil vergeten om te kunnen koesteren in mijn gedachten. Het meeste dat ik geschreven heb in een van mijn dagboeken is volgens mij 10 pagina's haha... Maar goed, genoeg daarover.
Een beetje over mij? Wel ik ben dus gepassioneerd door muziek. Ik weet dat ik niet de enige ben haha, maar toch, als ik muziek luister voel ik me zo anders. Alsof ik in een film zit. Alsof de wereld verdwijnt en ik alleen nog maar in een leven zit waar muziek de taal is. Ik hou van heel veel muziek: van Taylor Swift naar Theory of a Deadman of van Beethoven naar Eminem. Op zonnige dagen als ik blij ben dan luister ik dus die 'Whoehoe bam bam' muziek haha. En op regendagen, of als het avond is, luister ik naar van die rustige, o zo prachtige liedjes. Nu is dat dus (: Zoek maar eens op youtube; Bon Iver, I Can't Make you love me.-luister ik nu ook pas voor de eerste keer. Ik kan zo beginnen wenen. Dat was het over de categorie muziek.
Ik dans héél erg graag. Het is echt mijn leven, en ik doe niets liever dan dat. Zelf dans ik ballet en expressie. Expressie is een stijl die niet echt gekend is, en een beetje gecreërd is in onze dansschool. Het gaat erom door de muziek die je hoort, over te zetten in bewegingen. Om de expressie die je voelt, de gevoelens die in je opkomen te verwoorden in dans. Ik hou er echt van. Het lijkt zowat op modern, maar toch is het erg anders.
Ik heb vroeger ook hip-hop gedaan, en step, en van die dingen maar daar ben ik mee gestopt omdat ik het te druk was, en ik kon niet meer alles blijven doen. Nu, uiteindelijk, heb ik er echt wel spijt van. Ik was er eigenlijk best goed in, en ik had zelfs de kans om auditie te doen voor de wetstrijdteams! Een soort van droom eigenlijk, die nooit uitkomt natuurlijk.-een van mijn dromen die ik opgegeven heb, maar toch blijf ik stiekem hopen. Ik wou terug beginnen dit jaar, maar dan kom ik terecht in een erg zwakke groep met een leerkracht die me niet zo aanstaat, heb ik gezien. Dus ik heb het weer opgegeven. Ik zeg al een paar jaar; "Ik ga waarschijnlijk terug hiphop doen. Heb er echt zin in" Maar ik kan nooit meer inhalen wat ik toen opgegeven heb. Jammer, maar ik denk dat het me niet meer gaat lukken... Maar goed, waarom stoor ik jullie daar nu mee? Oke, het is
een dagboek van mij, maar als ik lezers wil, moet het boeiend blijven hé. Haha (:
Ik heb zoveel te vertellen eigenlijk, ik snap niet dat ik het nooit opgeschreven heb. Typen lukt me zo te zien beter. Maar snel de rest nog over mij?
-Ik speel al een stuk of 6 jaar piano, en ik hou er ook superveel van.
-Ik ben eigenlijk slim. Oke, ik zal maar gaan streven; ik was dit jaar de beste van de klas en bijna van heel het jaar. Niet dat ik er trots op ben ofzo.
-Ik volg Latijn-Wiskunde.
-Ik heb best veel vrienden, maar maar een paar hele goeie.
-Happy Single, geloof me, dat komt nog wel aan bod (;
-Ik hou van verandering.
-Paars is mijn lievelingskleur.
-13 is écht mijn lievelingsgetal. No doubts.
-Ik kijk erg veel op naar Kristen Stewart.
-Ik lieg wel eens om iemand niet te kwetsen...
-Mijn lievelingsdier is een zeeleeuw, haha ik weet het, raar.
-Ik eet héél graag yoghurt en chocoladeeee.
... Er is nog zoveel meer, maar dat vertel ik wel een ander keertje, anders wordt het echt te langdradig haha.
Alisanne weet niet dat ik ook een blog heb. Ik weet niet of ik het haar wel wil vertellen. Misschien vind ze dit blog ooit wel een keer, en ik weet zeker dat ze me direct zou herkennen. Zelf is ze echt goed in schrijven! Haar blog is echt fantastisch, je moet het zeker eens bezoeken; Stay_Strong_
