Gisterenavond hebben we ons aan onze eerste 'asado' gewaagd. Je krijgt dan een hete schotel met gegrild vlees voorgeschoteld. De ribben en zwezeriken waren herkenbaar. Dan was er nog worst en bloedworst en de rest konden we geen naam op kleven. Het meeste was lekker maar het wordt zeker niet onze dagelijkse kost.

Bij het buiten rijden van Salta hebben we nog vaker voor rode lichten gestaan dan wanneer je langs Schoten, door Merksem naar Antwerpen rijdt. Daarna was het aangenaam rijden door een groene brede vallei. Tot we de bergen inreden en het landschap weer droger werd. De 'quebrada de las conchas' is weer spectaculair. De tinten zijn vooral baksteenrood een groen. Een aantal stops hebben we gemist, we hadden niet onmiddellijk door dat de groene bordjes wezen op de namen van speciale rotsformaties. In Chili werden alle toeristische bezienswaardigheden in het bruin aangekondigd. Het is hier wel een sauna zodat je ook niet geneigd bent om ver te wandelen. In het 'auditorium' doen een soort papegaaien de muzikanten concurrentie aan. De muzikanten winnen. We eten onderweg empanadas die net loeiheet uit de buitenoven komen.

Cafayate is vooral bekend voor zijn wijnbouw. Het is één van de weinige plaatsen in Argentinië waar er witte wijn gemaakt wordt. Het stadje heeft vele terrassen rondom het plein. Je zou je in het zuiden van Frankrijk kunnen wanen. We eten heel lekker en bestellen een glas wijn te veel (ze zijn groot, en de witte is inderdaad lekker). Voor ons valt de devaluatie van de peso natuurlijk mee. De Argentijnen hebben de waarde van hun centen met de helft zien dalen. Een jong koppel in het hotel is blij dat ze twee jaar geleden een reis in Europa hebben gemaakt. Wij hebben nu 10€ betaald voor een zeer mooie schotel in het beste restaurant van het stadje. Op het plein wordt er nog gedanst en muziek gemaakt.