norexplore
Inhoud blog
  • yoga on the beach
  • grandma 's still got it!
  • de meeuwen
  • rare meeuw en rare jongens die vogelaars
  • nog een rare jongen
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    18-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Was Dali hier?

    De Pasa de Jama is hoog en een lange rit maar hier verveel je je niet. Iedere 'salina' of 'laguna' die je voorbij komt is anders. Er zitten altijd wel dieren die je kan observeren en de tinten in het landschap zijn schitterend. Bovendien hebben de goden hier wat rotsen in het rond gestrooid die Dali misschien in zijn dromen heeft gezien. Gelukkig zijn we al gewend aan de grote hoogte want de rit is adembenemend mooi. Dan is er de grenspost (in the middle of...). Er kwam net voor ons een bus aan maar gelukkig mogen we voor. De vier loketten gaan erg snel. We eten onze lunch in de auto want we waren vergeten dat de avocado's en de tomaat de grens niet over mogen. De controle van de auto is miniem. In minder dan een uur zijn we de grens over, een record. In Argentinië gaat het moois voort. Op grote hoogte blijft het landschap gelijkaardig, wel krijgen we voor het eerst in lang regen te zien. We stoppen even in Susques, het eerste dorp over de grens. Daar is een voetbaltornooi aan de gang op rode velden. De rivier is een rode slang door het groen, waanzinnig!

    Dan belanden we in een grote vlakte met de 'salina grande', wit en spiegelend, en een toeristische attractie. De chalet erbij is opgetrokken uit zoutblokken (nogal gebarsten).

    Als we daarna haarspeldbocht na haarspeldbocht krijgen belanden we in de mist. Gelukkig schilderen ze hier duidelijke lijnen op het wegdek en staat er voor iedere bocht een teken. Onder de wolken duiken we weer in een surrealistische vallei met dikke reuze cactussen, vreemde structuren en tinten. Purmamarca waar we logeren doet er nog een schepje bovenop. Op restaurant drinken we de eerste lekkere wijn in maanden (Frans eet lama in wijnsaus). Argentinië is geweldig!




















    18-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grillige valleien

    De 'valle de la luna' is één van de bekendste attracties in San Pedro en ligt dicht bij het hotel. Ze is het mooist bij zonsondergang maar is dan ook heel vol. 's Morgens is ze toch ook heel mooi en het is ook minder warm. Ik geniet van de wandeling over de rotskam waar ik bijna alleen ben en kan op het uiteinde zelfs rondom filmen zonder iemand in beeld. (Frans voelt zich minder goed en maakt een kleinere wandeling.) Van daaruit rijden we meteen terug richting Calama om verder een afslag te nemen naar Rio Grande. Het is mooi rijden. Bij de Petrogliefen vragen we of er eten te krijgen is in de vallei. We moeten het doen met wat we in de auto hebben (noten, crackers, een soort vruchtenpasta, banaantjes). We rijden nog even bergop na de haarspeldbocht over het riviertje en krijgen bij de ingang van Rio Grande een geweldig uitzicht op de smalle vallei. In het valleitje naar 'valle arcoïris' moeten we een paar keer het water door. De attractie is niet verstopt. De rotsen hebben hier inderdaad de kleuren van de regenboog. Vooral het groen is heel speciaal, zeker in contrast met de rode aarde. Er zit zelfs een beetje blauw in de berg. Op de foto's komen de kleuren niet echt tot hun recht. We genieten enorm van de prachtige wandeling. Gelukkig heeft Frans het idee om toch nog verder de vallei in te rijden. Daar vinden we rotsen als orgelpijpen en zien we een koppel Andes condors die een show voor ons opvoeren. Nu pas komen er andere auto's aanrijden. Op de terugweg stoppen we nog even om de rotstekeningen te zien. Terug in San Pedro wil ik deze keer de zonsondergang niet missen. We rijden een beetje omhoog, staan niet op een ideale plaats maar zien toch hoe de woestijnkleuren verhevigen met de zakkende zon zodat we ook eindigen met het thema 'kleur'.




















    17-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    16-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.langs de Atacama zoutvlakte en lagunes
    De foto's spreken voor zichzelf : een prachtige dag. Je bent hier wel niet alleen bij de attracties. Alleen het zwembadje hadden de anderen niet ontdekt, joepie!

















    16-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    15-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.luchtspiegelingen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een extra fotootje van gisteren. Dit hadden we dikwijls voor in de woestijn. Soms ook lastig dat de weg steeds spiegelde en niet goed de afstand van tegenliggers kon inschatten. 

    15-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zuid, Oost en omhoog

    De kustroute bleek een goede keuze om verder zuidelijk te rijden. Zo hebben we rechts zicht op heldere en schuimende golven en grillige rotsen in het water. We komen één, nog nieuwe, haven tegen, Patillos, waar er vooral zout wordt vervoerd. Verder zijn er vissersdorpen die het zonder elektriciteit en benzinestations moeten stellen. Onderweg zijn we geen groene spriet tegen gekomen. Frans moest natuurlijk nog eens het water in, gelukkig zijn de golven niet overal hoog. Lang heeft het niet geduurd, de stroming komt hier duidelijk van de zuidpool. Misschien dat de zeesterren daarom zo gezellig op een kluitje zitten. Vanaf de grotere haven Tocopilla laten we de oceaan recht achter ons. Het gaat goed omhoog langs bruine bergen. Op de hoogvlakte hebben we de weg zo goed als voor ons alleen. We hebben gezelschap van 5 rijen hoogspanningsmasten. Als we de Panamericano kruisen lopen er nog in de andere richting. De baan is loodrecht. Later horen we van een Duitse die in de woestijn woont dat er hier een enorm veld zonnepanelen in de woestijn staat. We vroegen ons al af waar de elektriciteit gemaakt werd. Voor Calama ligt de grootste open kopermijn ter wereld. Het is een vreemd landschap. Calama heeft benzinestations en is dus een niet te missen stop. De mijnbouw brengt geld op, dat zie je hier. In heel de streek wordt er gegraven. We klimmen nog een eindje om dan, na 5 uur route, beneden zicht te krijgen op de Atacama woestijn en San Pedro de Atacama. We krijgen al een proevertje met de speciale formaties langs de kant van de weg. Ons duurste hotel sinds we vertrokken ligt op het einde van een zandweg. Het is wel mooi, alles is uit klei gebouwd (of tenminste bezet met klei). We zitten boven de 2000 meter maar de temperatuur is hoog. Het kleine zwembad doet deugd.

    We eten in het stadje dat ook grotendeels uit klei is gebouwd. Het is charmant maar we zijn gewoonweg met te veel toeristen.




















    15-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    14-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Iquique

    Vandaag is het Frans zijn beurt om ziek te zijn.

    Sinds hij me eens vroeg om te kijken of ons reservewiel nog onder de auto hing ben ik ongerust over de staat van onze achterste banden. We zullen nooit weten of ze de eindstreep zouden halen want ze zijn hier vervangen. Zo zie je ook weer eens het niet toeristische deel van een stad (en begrijp je waarom ze er niet zijn).

    Het oude centrum is een flink stuk wandelen. Het strand is niet meer zoooo vol op maandag. De plaza is hier niet zo levendig omdat iedereen aan het strand is. Er loopt een oude straat naartoe met nog huizen uit de glorietijd van de nitraathandel. Mocht de straat niet zo mooi aangelegd zijn zou je je in het wilde westen kunnen wanen. In het museum zie je nog voorwerpen uit die tijd en van de vroegere bewoners uit de ruime omgeving. Als ik terug stap wordt er flink gesport langs de kust. Het was geen bijzondere dag vandaag maar ik ga morgen wel met een geruster hart in de auto stappen.














    14-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    13-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zou Ensor hier ooit geweest zijn?

    Iquique is toch weer zes uur rijden. Twee en een half uur afdalen en dan met een grote zigzag richting zuiden. Boven zien we nog 'candelaria cactussen', die zien eruit zoals kinderen bomen tekenen. Verder is de kleur van de dag beige. In Arica rijden we even om om te tanken. Op 300 kilometer zie je geen enkel benzinestation op de 'panamerikano'. Dat is anders dan in Peru waar je benzinestations hebt zoals bij ons cafés. Wat we wel zien zijn veel kleine wervelwinden die het zand de lucht inzuigen. Vanaf de hoofdweg loopt er een regelrechte snelweg voor de laatste 40 minuten naar de badstad. Die is groter dan we verwachten. Op het lange strand voor ons (achter de universiteit) mag je niet zwemmen. We besluiten naar het noorden te wandelen waar je wel in het water mag. Er is een mooie wandelboulevard. Gelukkig komen er wat wolken aanzetten want de zon brandt. De baai waar je wel in het water mag is stampvol (Ensor). De parasols staan tot tegen het water. Frans gaat het sop in. Hij is de enige die voorbij de golfslag zwemt. Het water blijkt er een Noordzeetemperatuur te hebben. 

    Het kerstdorp staat er nog maar wat verder staan er tribunes en is de straat afgesloten voor een carnavalsstoet. In afwachting zetten we ons op een (zeldzaam) terrasje met een 'dos por uno, mochito XL'. Frans at al een vettig broodje aan één van de talloze stalletjes op de stoep. De stoet komt rond 8 uur op gang. Hier kan geen enkel etnografisch museum mee wedijveren. Om halftien heeft Frans het te koud en draaien we terug. Er schijnt nog geen einde te komen aan de dansende groepen. We zijn blij dat we de omweg naar Iquique hebben gemaakt. Het alternatief was een even duur maar slecht hotel ergens onderweg in de woestijn.




















    13-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lauca nationaal park

    De wraak van de vicuña? Een ding is zeker : als ik nog eens op 3500 meter hoogte aankom ga ik niet onmiddellijk vicuña eten en daarna een wandeling maken. 's Nachts kwam alles eruit en deed ik ook geen oog dicht door de hoofdpijn. Na een mate de coca bij het ontbijt ging het iets beter en ben ik toch maar in de auto gestapt om nog eens 1000 meter hoger te klimmen. Ik ben achteruit gaan zitten, heb diep adem gehaald en heb gelukkig kunnen genieten van het fantastische landschap.

    Lago Chungarà is één van de hoogste meren ter wereld en omringd door besneeuwde toppen. Van de mirador zijn we terug afgezakt naar Parinacota. Dat is niet alleen de naam van de mooiste vulkaan hier maar ook van het dorpje dat aan zijn voet ligt en uit zes families bestaat. We hebben geluk want er is nog een familie toeristen en ze openen het kerkje. Hier komt één keer per jaar een priester langs en dan gebeuren alle festiviteiten. Het is het enige kerkje met fresco's. Het is toch wel erg dat ze de mensen hier schrik aanjagen met duivels en hel terwijl het leven hier zo al moeilijk genoeg moet zijn. Maar het is wel mooi. Van hieruit kan je in een uur naar een aantal meren wandelen. We starten heel traag op de calvarieberg maar ik krijg instant braakneigingen. Dan zit er niets anders op dan terug te rijden en te stoppen bij alle uitzichtpunten. Van daaruit zien we vicuña's, lama's, alpaca's, flamingo's, een soort ganzen en andere watervogels. Terug in Putre kruip ik in bed maar de hoogteziekte heeft me nog te pakken. Gelukkig was de uitstap het waard.




















    12-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    11-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weer omhoog
    En wel naar 3500 meter. We kopen in Arica eerst nog een bidon met 20 liter naft. Het straffe is dat we de hele tijd tankwagens geladen met benzine voorbijsteken en er toch geen tankstation te zien is. Alle camions hebben de Boliviaanse nummerplaat. Ik veronderstel dat de petrol via de zee wordt aangevoerd en Bolivia heeft geen enkele haven. De klim is in een landschap dat ons al bekend is. Hoge zandbergen met een vruchtbare vallei die ertussen slingert. De zichten zijn minder spectaculair dan bij de rit naar Cotihuasi. Morgen zou het heel knap moeten worden als we boven de 4000 meter klimmen. 
    We rammelen van de honger als we het restaurant binnen komen. De soep smaakt en de gestoofde 'vicuña' is heel lekker. Ik beloof wel nog vegetarisch te eten als het kan. Maar in deze landen hoort bij bijna elke maaltijd vlees. Als je de menu neemt is het meestal maar een klein stukje, dit was nogal veel vlees voor een menu. Als we dan toch vicuña eten moet het maar hier zijn, hier leven die beesten (tussen de 2800 en 4500 meter). Op de terugweg kopen we nog een met de hand gebreide muts en een paar handschoenen.
    We maken nog een kleine wandeling door een droog valleitje. Er is wel weer een kanaaltje dat water aanvoert. De wolken komen op terwijl we wandelen. Nu zit het dorp in de nevel en wij rusten en laten ons lijf zich aanpassen aan de hoogte.
    Op de laatste foto zie je dat ze niet alleen in België en vooral ook in Peru, ook in Chili van koterijen houden.
















    11-01-2019, 22:30 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arica

    Vanaf het hotel kan je maar even het strand volgen naar het centrum. Er ligt een rieten schip dat de oversteek naar Australië heeft gemaakt. Het stadje is erg levendig. Ik denk dat er meer winkeltjes dan inwoners zijn. Eerste werk in een nieuw land is altijd een chip kopen voor de telefoon. Voor geen 4 dollar kunnen we een week verder (dan zijn we bijna in Argentinië). De stopcontacten zijn hier weer anders, dus koop ik ook een paar adaptertjes. Frans zorgt voor een nieuwe autoverzekering.

    De kleine kathedraal van Gustaaf Eiffel is toch wel bijzonder. En voor een woestijnstadje zijn er toch wel wat redelijk onderhouden parken. Ik krijg al een voorproefje van carnaval want alle missen uit de omgeving staan paraat voor de fotosessie (voor de affiche?) Vandaag breken ze de kerstbomen af, de start om aan carnaval te beginnen denken?

    Het douanekantoor van Eiffel wordt nog gerestaureerd. Er staat ook nog een stoomtrein die naar La Paz reed voor het oude station. Verder zijn er vooral winkelstraten. Als lunch koop ik een vegetarisch broodje van de Hare Krishna, die hebben meestal goed eten. Frans is op de kamer blijven werken. In de namiddag zwemmen we tot we het te fris krijgen. De wandeling naar 'el morro', de rots boven de stad, bewaarde ik voor Frans. Als je de kathedraal van boven uit ziet zou je ze zo in een miniatuur treinbaan willen zetten. De haven is klein maar er staan toch flink wat containers. Aan de andere kant van de rots zijn er nog baaitjes met stranden. De stad is ook veel uitgebreider dan ik verwachtte. Boven staat er een groene Christus. Hij waakt over de vrede tussen Peru en Chili, ze hebben hier gevochten (1880) en Peru verloor Arica aan Chili. Het is bijna donker als we terug beneden zijn. Vannacht kon ik niet in slaap geraken. Ik denk dat de 'pisco sour' en het loodzware broodje er iets mee te maken kunnen hebben. Dit was ook maar één portie mayonaise en frietjes. Er zaten hier zoveel mensen te eten dat we het wel moesten proberen. Het groene spul was lekkere guacamole, eronder zaten heel veel stukjes tomaat en een beetje kip. Een gebruiksaanwijzing zat er niet bij.

    Terug bij het strand was er een 'carnaval optreden'. We hebben net de laatste nummers kunnen zien. Geweldig...




















    10-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    09-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grens nummer 10 : Chili

    Weinig foto's vandaag. Misschien had ik de man moeten fotograferen die de batterij uit zijn auto heeft gehaald om zonder kabels onze motor terug te laten starten. (de gps had twee dagen energie zitten tutteren) Misschien had ik ook de grenspost kunnen trekken waar we twee uur hebben doorgebracht (maar anderhalf voor de formaliteiten! + lunch). De rit ging van beige zand over oranje zand naar beige met een paar groene valleien ertussen. Bij aankomst in Arica hadden we pech, we konden ons hotel niet bereiken doordat een straat tijdelijk afgesloten was. We waren net bij de ingang van een groot shoppingcentrum en zijn daar dan maar binnen gegaan. Er zijn hier opvallend meer obese mensen dan in Peru. De supermarkt is Amerikaans (Walmart), en groot. We kopen nectarines die nu lekker naast mij liggen te ruiken. Het is wel zalig dat we dit jaar twee keer het fruitseizoen meemaken. We hebben al heel lekkere kersen gegeten en hier krijgen we de rest van het zomerfruit, plus alle tropisch fruit natuurlijk. Mij zegt het niet veel dat we bij het strand logeren. Het zand is er donker en het water ook. Maar iedereen is hier zo enthousiast aan het spelen en zwemmen. Je moet er wel vrolijker van worden. Frans is ook heel blij om in zee te kunnen . Ik moet toegeven dat het deugd heeft gedaan. Wij zijn zo goed als de enigen die een strandwandeling maken. Er staat wel een stevige wind.

    We hebben de klok hier twee uur vooruit moeten draaien. We zaten dus pas na negen uur aan een pisco sour (en twee voorgerechten). Er is nu nog maar 4 uur verschil met België en het is niet alleen het uurverschil dat kleiner schijnt te zijn.








    09-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    08-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moquegua

    Het kleine museum op de plaza is de moeite waard. Het heeft voorwerpen van de verschillende precolumbiaanse culturen die hier geleefd hebben. Vooral uit de periode tussen 500 en 100 na C was er mooi aardewerk van de Tiwanaku (google : tiwanaku pottery) die uit Bolivia kwamen. Er mochten geen foto's worden gemaakt. De kerk was open en wie weet is hier de inspiratie gehaald voor Doornroosje. Daarna ben ik een tondeuse gaan zoeken voor Frans die zijn pels wil scheren. Alle kleine winkeltjes zijn hier gegroepeerd. Voor computermateriaal en fotokopieën moet je in één gebouw zijn. Voor klein elektro werd ik verwezen naar stalletjes aan de overkant. Iedereen hier weet precies waar je wat kan vinden.

    In de namiddag wilden we Cerro Baul beklimmen, een half uur rijden. Gelukkig wist de dame van de toeristische dienst me te vertellen dat ze het pad naar boven aan het heraanleggen zijn en er niemand naar boven kan.

    Dan hebben we maar reservaties gemaakt voor de komende dagen. Het is hier nu grote vakantie, er zijn dus meer toeristen op pad. In de late namiddag zijn we naar de witte Christus geklommen. Rio ligt niet op onze weg, deze hebben we alvast gezien en het uitzicht was niet mis. Alleen zal er meer nodig zijn om onze conditie aan te scherpen. De laatste foto is van de fontein die Eiffel maakte voor dit stadje. Morgen zien we een kerk en een cultureel centrum wat door hem ontworpen is. Raar dat hij in deze uithoeken van Peru en Chili werken heeft staan.




















    08-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Juanita

    Ik heb geen foto's van de belangrijkste bezienswaardigheid van vandaag, maar als je 'Juanita Arequipa' ingeeft kan je haar zien.

    Wij bekeken eerst een video waarop de tocht op de Ampato (de vulkaan van bijna 6300 meter waarop ze gevonden is) te zien is. Het is ongelooflijk dat de Inca's hier 500 jaar geleden boven raakten op schoenen van Alpacaleer. Bovendien vertrok de tocht vanuit Cuzco, ze waren dus heel lang bezig. En dat allemaal om de goden gunstig te stemmen. Je zal het verhaal van Juanita en de andere kinderen die geofferd werden zeker kunnen vinden. In het museum van de sanctuarios Andinos zie je natuurlijk ook wat er in het graf werd meegegeven. De stoffen zijn zeer goed bewaard gebleven door de koude. In de metalen beeldjes zijn er gaten, veroorzaakt door blikseminslagen.

    Daarna halen we onze (terug rode) auto uit de garage. Het is wel handig dat sommige garages meteen ook carwash zijn. We hebben een paar uur rijden voor de boeg tot Moguegua. De rit is bijna helemaal door de woestijn. We stoppen in een oase waar we nog maar eens 'lomo saltado' eten. Dat is rundsvlees, gebakken met uien en frietjes en tomaat (en natuurlijk rijst erbij). Dit was een goede versie. Aan de overkant van de weg parkeren twee camions met reuzenbanden. De weg is weer in uitstekende staat. Nu zitten we in een heel ruime kamer. We gaan op zoek naar een lavanderia en iemand die gsm's repareert. Morgen kunnen we de was ophalen. Het LCD scherm van Frans' zijn toestel vernieuwen zal er niet inzitten. Het was hier heel druk in de hoofdstraat. Er zijn honderden miniwinkeltjes. Op straat deelden de sportclubs en culturele instellingen gezamenlijk foldertjes uit. Het is een levendig stadje met nog een paar koloniale gebouwen.

    Op de voorlaatste foto zie je in de verte de péage (zo rond de 3 dollar meestal). Dit keer was er ook een controle op fruit. Er mogen geen citrusvruchten binnengebracht worden in deze vallei. 'de mandarijn' die we bij hadden werd geconfisqueerd. 















    07-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    06-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arequipa

    In 1540 hebben de Spanjaarden deze stad (terug) gesticht. Het opmerkelijkste hier is het Santa Catalina klooster. Dat is een stadje binnen de stad. Er woonden wel 450 nonnen afgesloten van de buitenwereld. Sinds 1970, na serieuze restauraties is het een museum. Er werd hier flink gebakken en gekookt in grote kleiovens. En natuurlijk zijn er de vele kamertjes van de nonnen. Je ziet er ontelbare beelden van de lijdende Christus, en anderen die afzien. Het was hier geen vakantieverblijf. Maria mag er meestal gewoon sereen uitzien.

    De kathedraal neemt een hele zijde van het centrale plein in en is helemaal wit. De meeste oude gebouwen zijn opgetrokken uit sillar dat is een witte vulkanische steen. Om de vijf jaar wordt die terug schoon gemaakt. In 1980 was hij zeker niet zo wit. Ik nam toen dezelfde foto door de smeedijzeren poort.

    De meeste gebouwen hebben geen verdieping. Dat heeft deels te maken met de vele aardbevingen die de stad al moest doorstaan. Rond de plaza de armas zijn er een aantal straten autovrij. Er zijn veel knappe gevels te ontdekken. Achter grote poorten zitten ook heel vaak binnenpleintjes. Het oude centrum is een aangename plek en leeft voor een deel van toeristen. De kerken zitten hier op zondag nog goed vol.

    In de namiddag wandel ik terug naar Yanahuara, dat is de buitenwijk waar wij verblijven. Van op het centrale plein heb je daar een mooi uitzicht op 'misti' de vulkaan. Er is veel volk, er worden familiefoto's genomen bij de kerststal die helemaal is gemaakt uit rijststro. Dan komt er een politieharmonie. Musiceren is geen prioriteit want ze spelen serieus vals. Dan komen de 'zwaantjes' eraan, verkleed als kerstman, om de drie koningen het plein op te leiden. De koningen gaan één voor één hun geschenkje aan de stal afleveren en delen daarna ballen uit aan de kinderen. Daarna worden er vooral selfies gemaakt met misti op de achtergrond.




















    06-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    05-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rijden, rijden, rijden maar

    We beginnen wat te laat aan ons bochtenwerk om de vallei uit te klimmen. Boven stoppen we nogmaals bij de 'mirador'. Er cirkelen twee vogels naar boven. Volgens mij zijn ze te klein voor condors. Ik ga snel mijn verrekijker bovenhalen. Tegen de tijd dat ik hem omhang zijn ze al heel hoog, ik kan ook niet scherpstellen in de blauwe lucht. Het moeten dus wel condors geweest zijn, ik kan mij geen andere vogel voorstellen die zo hoog de lucht in gaat. We zagen ook goed de witzwarte onderkant. We rijden toch nog langs een zandweg naar een ander uitzichtpunt. Het duurt natuurlijk langer dan verwacht. We kijken op het punt waar we gisteren gestopt zijn. We zijn blij dat we kunnen terugdraaien en de steile zigzagweg niet moeten verder zetten.

    Nu zien we wel drie vulkanen. Twee zesduizenders waar we tussen rijden en eentje in de verte. Zelf komen we op 4745 meter hoogte. Op het hoogplateau zijn ze nog aan de weg aan het werken. Het bordje 'pare' zien we lang voor onze neus staan. Het is zo'n geweldige rit dat het niet erg is ze terug te moeten doen. Maar het blijft een lange rit. Gelukkig is het wegdek in de afdaling schitterend. Maar de bochten zijn waanzinnig. De kleuren van de hoogvlakte maken daarna plaats voor beige. Als we terug op de grote weg zitten begint het spelletje weer om het trage verkeer in te halen. We komen niet vooruit. We zien de volkaan 'el misti' (5800 meter) nog in het laatste licht opduiken. Als we de vallei van Arequipa binnen rijden is de stad al verlicht en zie je de driehoekige berg nog net.

    Het is acht uur als we de wagen hebben uitgeladen.




















    05-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    04-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onder Cotuahasi

    Bij het ontbijt hebben we twee nieuwe vruchten geproefd uit de tuin. Een soort peer en een variëteit van passievrucht. Beiden zag ik nog nooit. In het sap zat nog een oranje bes.

    Ik denk dat de vallei redelijk zelf bedruipend kan zijn op gebied van eten. De kippen en de vis voeren ze zeker aan.

    Eens we voorbij het stadje zijn gaat het goed naar beneden langs een prima weg. Over de eerste brug is het gedaan met de pret. Vanaf hier zitten we op zand. We maken hier al een wandelingetje langs de rand van de rivier die afgeboord is met een loodrechte wand. Gelukkig is het nog redelijk vlak als er een bus van de andere kant aankomt. Die zit stampvol.

    Bij kilometer 13 begint het pad naar de waterval. Er zijn welgeteld 3 parkeerplaatsen. Twee blijven vandaag ongebruikt. Van ver zie je het uitkijkplatform en de spleet waarin het water verdwijnt. Het is een twintigtal minuutjes wandelen. Gelukkig is er hier geen toeloop want je mag maar met vijf man de dieperik in kijken. 'Peligro' staat er hier niet voor niets. Op de grotere uitkijk mag 20 man. De caldron del Diablo' (in Baños) wint het als waterval maar deze is ook wereldklasse, zeker als je de omgeving erbij neemt.

    Ik geloof trouwens dat er deze twee dagen geen andere toeristen zijn in Cotuahasi. We kwamen er nog geen tegen en er waren gisteren bijvoorbeeld maar twee restaurantjes open.

    Daarna is de weg uitgesneden uit de bergwand. Gisteren heb ik mijn hoogtevrees al een beetje overwonnen. Hier worden we nog meer uitgedaagd. Gelukkig is er niet om het uur een bus! Voor geen geld zou ik me hier willen laten rijden (met pamper in de broek misschien). Wij kruipen hier over de weg, en lopen op die manier misschien meer risico om een steen op ons dak te krijgen. De veiligheidsgordel is hier niet echt nuttig. Er staan gelukkig geen kruisjes langs de weg, of zou het wegens plaatsgebrek zijn. Het uitzicht is wel adembenemend. We dalen af naar het cactuswoud, dat groeit deels op oude ruïnes. We zitten terug tussen bomen als we de weg verder weer zien klimmen. We zijn ondertussen twee en half uur weg en vinden het welletjes geweest. Het is ook weer te warm om nog te wandelen. Het duurt toch ook een uur om de 18 km terug te rijden. Bij terugkomst eten we vis (3 dollar elk).

    In de namiddag gaan we uitrekenen hoe we de volgende vijf weken best plannen. We vertrekken op 14 februari vanuit Santiago en willen daar niet te vroeg of te laat aankomen. Er zijn nog een goeie 3000 km te gaan tot daar. We hebben een route gekozen die Bolivia letterlijk en figuurlijk links laat liggen. Ik wilde net heel graag naar Bolivia gaan maar nu gaan we zeker prachtige dingen zien en een aantal moeilijkheden vermijden : Zelf kunnen we waarschijnlijk niet door de zoutvlakte rijden. Een aantal wegen kunnen gesloten zijn vanwege het regenseizoen, en je moet extra bidons voor naft voorzien. Nu vermijden we ook nog twee grensovergangen. We gaan de zoutvlakten vanuit Chili bekijken en dan een knappe en goede weg naar het noorden van Argentinië nemen. Het ziet er veelbelovend uit. 

    Om vijf uur rijden we nog eens naar de thermen. Nu proberen we een andere. Die is minder goed maar we leren er Rodrigo kennen, een jongetje van negen dat zich afvraagt hoe het komt dat wij zo groot zijn en de mensen hier zo klein. Bij het terugrijden is het landschap is bijzonder mooi in het avondlicht. Ik ben blij dat we deze vallei hebben leren kennen.




















    04-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    03-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cotuahasi bovenloop

    We vertrekken rivieropwaarts voor een kleine rit. Maar je weet hoe dat soms gaat ; je rijdt toch maar verder. Ik wil eigenlijk niet in de auto zitten na twee lange rijdagen. Maar om te wandelen is het al te warm en alles is te steil bergop voor Frans die de laatste dagen heel weinig at. Dus rijden we toch maar hoger en hoger. Het is zeker heel mooi maar ik vind dat auto's de omgeving hier maar verpesten. We zien er gelukkig heel weinig maar ik schaam me iedere keer als we mensen in onze stofwolk achterlaten. Boven de 3500meter wordt er hier nog aan landbouw gedaan op kleine terrassen. De boeren hier moeten heel wat klimmen. Langs de weg en ook erover zijn er kleine kanaaltjes. Over de rivier zijn er enkele voetgangersbruggen. Uiteindelijk draaien we terug nog voor we het einde van de weg bereiken. We zien het dorp in de verte liggen. Er komen wolken aan en we hebben geen zin om deze steile weg in de regen af te rijden.

    Terug beneden treffen we het met het lunchmenu : bloemkool, en nog lekker klaargemaakt ook. Ik neem nu toch de andere kant van de rivier alhoewel dat stuk helemaal zandweg is. De thermische baden zijn er open. Gelukkig is één bad overdekt want we horen onweer in de verte. Het blijft bij dreigen, maar er vallen amper druppels. Dit keer is het water heel helder maar minder warm dan in Baños. Ik probeer wat oefeningen te doen. Ik moet dringend aan mijn conditie werken. Maar in een bad van 35 graden baantjes zwemmen hou je ook niet lang vol, zeker niet op 2700 meter. De baden zijn hier open van 3uur 's nachts tot 21uur. Blijkbaar komt dan de bus uit Arequipa aan. De hele bus gaat gewoon het bad in voor een paar uur tot ze kunnen gaan ontbijten en werken.

    Als we terug in het hotelletje aankomen is de mevrouw in de tuin de was aan het doen in plastic teiltjes en grote plastic vaten.

    In deze vallei dragen heel veel vrouwen nog traditionele kleren. Hun hoedjes zijn heel verschillend.

    De winkeltjes hier zijn echt nog van het oude slag. Kleine kamers die volgestouwd zijn met heel uiteenlopende spullen. Een supermarkt heeft zijn intrede hier nog niet gedaan, dus heb je nog de kleine buurtwinkeltjes (zonder kassa). Ik heb heel lekkere kleine druifjes gekocht en een zoete wijn die hier in de vallei wordt gemaakt. Op de terugweg zagen we kleine dorpen die een soort arena hadden.

    Cotahuasi heeft er een grotere. Er worden hier met bepaalde feesten nog stierengevechten gehouden. Hanengevechten is ook nog toegelaten in Peru. Ik zag vandaag een kleinere cirkel die daar zeker voor dient.

    Sporten is ook belangrijk in Peru. Ook hier zijn ze goed voorzien van sportvelden. In de woestijn reden we zelfs voorbij een mooi aangelegd basketbalveld bij een minuscuul zielig dorp.

    Er is hier een splinternieuw ziekenhuis. Geen overbodige luxe want er wonen hier toch wel wat mensen in de vallei die 6 uur moeten rijden om in een stad te komen.

















    03-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vaut le voyage

    Ik eet wat op de kamer, Frans heeft nog last van zijn buik en slaat het ontbijt over. Voor acht uur zijn we weer 'on the road'. We nemen de langere goede weg door woestijnbergen in plaats van de korte, zandweg door de groene vlakte. We krijgen er wel wat goede uitzichten bij. Rond half tien zijn we bij Toro Muerte ; dat is een veld tegen de berg waar wel 5000 stenen met tekeningen erop rondslingeren over zo'n 5 vierkante km. Er is geen schaduw, we zien maar een klein deel. Het heeft iets onwerelds. We zijn toch anderhalf uur verder eer we terug op onze route zijn. Die gaat eerst nog verder langs de vlakte met rijstvelden, maar daarna gaat het hoog. We tanken nog op 2800 meter. Tot hier is er nog landbouw maar het groen is er al minder fris. Daarna stijgt het flink, we moeten een col over van 4000 meter. Nu zien we gelukkig wel stukken van besneeuwde vulkanen. Vooral de kleuren van de hoogvlakte zijn bijzonder. De begroeiing is mosterdkleurig (mosterd met dragon erdoor). We zien onze eerste lama's langs de weg. Op de altiplano wordt het een zandweg of gruisweg maar op de rechte stukken kan je een redelijke snelheid aanhouden.  Het groene mos op de stenen wordt gegeten als het verdroogd is. Over de kam zien we in de verte het donkere gat van de diepste canyon ter wereld. (het diepste punt zullen we niet te zien krijgen). Als we op de rand komen kijken we neer op onze bestemming en de heel kronkelende weg ernaartoe. Cotuahasi zelf ligt nog eens 1500 meter boven de rivier (die hebben we nog niet gezien). Als ze snelheidsremmers voor de bocht zetten zijn ze heel scherp. We hebben de haarspeldbochten niet geteld, maar gedraaid hebben we vandaag. Pas rond 5 uur kwamen we aan en dan zijn we niet eens gestopt om te lunchen. Onze gastvrouw komt met de kruiwagen helpen om onze auto uit te laden. We kunnen niet tot ons hotelletje rijden, de straat is te smal. We zitten hier in een prachtig groen tuintje. De auto kan onderaan het terrein parkeren. Daarboven gaan een koppel lama's en twee alpaca's de wacht houden. De mevrouw verzet de piketten nog van hun touw. Als ze loslopen eten ze alles op wat ze tegen komen. We mogen nog een soort minikersen proeven die in haar tuin groeien. Het is hier een oase van rust.

    Op het eerste zicht ziet het dorp er ook heel charmant uit. We eten in het eerste restaurant dat we tegenkomen. Gelukkig zijn we vroeg want iets later zijn ze uitverkocht. En wij zijn uitgeteld. Ondertussen regent het, hopelijk is het morgen droog.




















    02-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    01-01-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    We hebben gisteren niet gefeest, wel een glaasje plaatselijke wijn bij het avondeten geproefd. In onze straat was er om 8 uur 's morgens nog muziek. Toen we om halfnegen vertrokken waren ze aan het opruimen. Gelukkig was het net ver genoeg om ons niet uit onze slaap te houden. Ze verkopen overal gele dingen, en vooral gele onderbroeken voor nieuwjaar. Wij zijn het nieuwe jaar niet begonnen in geel ondergoed maar niettemin ging de rit heel goed. Ik zag op tegen dit stuk omdat ik verwachtte dat het lang en saai zou zijn. Dat viel goed mee. Deze keer zat er meer afwisseling in de woestijn. Bovendien waren sommige stukken best spannend met heel scherpe bochten boven de oceaan. Ik heb dus heel voorzichtig gereden, als je bij één van die eerste straffe bochten al vijf kruisen ziet staan weet je genoeg. De verkeerstekens zijn ook duidelijk ; een pijl met een rechte hoek staat voor een heel scherpe bocht, en als je een U ziet draai je bijna 360 graden. Je hoopt vooral dat de tegenliggers op hun rijvak blijven in de bochten. We eten in een dorpje waar er werk is gemaakt van de openbare pleintjes.
    Om vier uur waren we in Camanà. Dat ziet er redelijk welvarend uit. Ze hebben hier de kust, dan een strook van ongeveer een kilometer die knalgroen ziet van de rijstvelden en een achtergrond van droge zandbergen. Uit de rivier halen ze garnalen. Op de plaza zetten ze alles klaar voor de inhuldiging van de nieuwe burgemeester. Een paar straten verder staat er nog een kermis en allerhande kraampjes gemaakt van plastic zeilen. Er is nog geen volk. Ik denk dat er heel wat gele onderbroeken terug ingepakt moeten worden (na het Chinese nieuwjaar?). 
    De plechtigheid van vanavond is erg saai, tijd om aan mijn blog te beginnen...
















    01-01-2019, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    31-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ica
    Na een fantastisch ontbijt nemen we een jong Duits koppel mee naar Huancacina. Om 10 uur staan de parkings er al bijna vol en de zandbuggy's klaar om stof te vreten. De desolate sfeer van 1980 is dus ver zoek. Het troosteloze, gesloten hotel van toen is nu helemaal opgeknapt. Er is wel meer groen maar doordat er veel meer gebouwen staan krijg je minder de indruk van omringd te zijn door zandduinen. We brengen een bezoek aan Robert, die rijden met een mobilhome op heel hoge wielen de wereld rond. Het lijkt bijna een pantserwagen. Ze kunnen ons wat tips geven want zij komen uit het zuiden. 
    Daarna gaan we het stadje in om een nieuw vuurtje te zoeken (het is hier 220 volt, dat kan het andere niet aan) en onze kas te spijzen. Het is warm en druk, er zijn files, ook bij de cajero en we lopen verschillende winkels af voor ons vuurtje. Voor drie dollar vinden we iets waarop we zouden moeten kunnen koken (we zijn eens benieuwd).
    De rit naar Nazca valt uiteindelijk wel mee. Na een druk gedeelte steken we een pas over die toch wel indrukwekkend is. We passeren weer een paar vruchtbare valleien. 
    Bij Nazca stappen we nog even uit om een paar van de lijnen te zien. Vorige keer namen we hier een vliegtuigje. 












    31-12-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Archief per week
  • 20/11-26/11 2023
  • 30/10-05/11 2023
  • 08/04-14/04 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 04/02-10/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 21/01-27/01 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 27/11-03/12 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs