Ik heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan hoe je jezelf moet voorstellen, zonder te beginnen met je naam, leeftijd en woonplaats. Ik wil met deze blog simpelweg een manier vinden om mij te exprimeren. Ik heb veel meegemaakt de laatste jaren en ik kon het steeds verwerken zonder al te veel moeite omdat mijn leven van beginsaf al altijd een soort rollercoaster is geweest. Maar deze keer werd mijn hart gebroken. Het heeft me nog nooit eerder zoveel pijn gedaan en nu snap ik echt van waar dat het komt als mensen spreken over een gebroken hart. Alhoewel ik dit eerder ook al gebruikt heb om mijn pijn te verklaren na een stuk gelopen relatie, begrijp ik nu pas echt wat het betekent.
Daarom wil ik erover bloggen. Ik wil mijn hart laten spreken en aangezien ik ontzettend graag schrijf, komt dat goed uit. Lach alsjeblieft niet als ik een fout maak. Ik ben ook niet perfect Je mag ook altijd reageren op mijn berichten of zelf iets achterlaten of me mailen,..
Om even terug te komen op mijn titel.
Ik ben dus een jonge vrouw, met een gebroken hart die graag schrijft
Na een aantal jaren samen zijn, besloot ik dat het niet meer hing tussen ons. Nu voel ik mij massa's schuldig. En het ergste is dat ik niets anders doe dan aan hem denken. We zijn al enkele maanden verder maar dat gevoel verdwijnt maar niet. Het was en is echt een super toffe gast. Alleen hing het beter tussen ons toen we gewoon vrienden waren. Vanaf dat we besloten om er een relatie van te maken, hing alles verkeerd. En met alles bedoel ik letterlijk ook alles wat je je maar kunt voorstellen.
Ik heb al verschillende relaties achter de rug en ik was meestal degene die het gedaan maakte. Maar deze keer is het gelijk dat ik een deel van mezelf heb verwijdert. Een heel belangrijke deel.
Nu zit ik hier in een leeg huis. Ik ga slapen in een leeg bed. En eet ik telkens aan een lege tafel.
Ook al weet ik dat hij niet de ware is voor mij en dat we absoluut niet bij elkaar passen. Toch voel ik mij zo gebroken of eerder verslagen.
Hoe moet je nu verder met je leven, als je weet dat je niet compleet bent? En hoe doet hij het? Denkt hij nog aan mij? Of was ik na een week al vervangen door een ander?
Ik verzin elke dag wel een scenario over hem en ik. vb: Dat hij plots voor mijn deur staat en op zijn knieën gaat zitten en mij ten huwelijk vraagt. Of dat ik uitga en hem tegen kom met een ander vrouw en dat hij ermee aan het dansen is of aan het kussen (want dat wou hij met mij nooit doen, vraag me niet wrm)
En zo zit ik dan vaak te dagdromen.
Mijn vrienden zeggen dat ik iemand anders moet nemen om hem te vergeten. Geloof mij, heb ik geprobeert maar ik vergelijk iedereen met hem en ook al had hij veel negatieve kanten in mijn ogen.. die mannen komen niet eens in de buurt van hem...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen) Tags:Still missing my ex
26-06-2014
My heart in tears
De laatste keer dat ik hier opzat, had ik deze blog net gemaakt om mijn hart te luchten. Ik voelde me slecht en had een uitlaatklep nodig.
Wel er is veel verandert sinds dien. Ik heb ondertussen contact gehad met mijn ex. Neen, ik heb niet gebeld of gestuurt want als vrouw moet je een beetje 'hard to get' spelen. Ik hing uit met vrienden en ja het onvermijdelijke gebeurde.... Plots stond hij daar.
Ik had deze moment al eerder gefantaseert en alle scenario's waren be mij al voor bij gegaan. Ik was voorbereid om mij volledig voorbeeldig te gedragen. En dan keek ik in zijn ogen........ ... euhm...
Ik was volledig mijn kluts kwijt. Ik was mijn eigen naam zelf vergeten.
Gelukkig zag ik er goed uit die avond. Ok ik zag er niet op mijn best uit maar ik had die avond al enkele mannelijke blikken mijn richting zien passeren dus ik wist dat ik er mee door kon.
Ik heb hem maar even gesproken. Langer had gerust gemogen maar ik was niet alleen en 1van mijn vriendinnen voelde zich nogal geroepen om mijn ex vol te schelden voor wat hij mij heeft laten doorstaan. Wat echt de beste manier is om je vriendschap te tonen, geloof mij (grapje). Dus moest ik mij met alle schaamte uit de voeten zien te maken. Ik heb nog net mijn tranen voor hem kunnen bedwingen. En toen ik op weg was naar de vestiare en mijn vrouwelijke brigade vroeg of het met mij hing, heb ik mij heel stoer gedragen en gezegd dat ik ok was.
Wat doe je als de man van je leven Diegene over wie al je dromen gaan Je ex die je sinds enkele maanden hebt laten vallen Die ene gast die alles over je weet
Jouw plots een bericht stuurt? Ik heb er op gereageerd. En enkele 'duiven' later... Hebben we afgesproken. 3afspraakjes later...
WAT BEN IK AAN HET DOEN??????
Het was tof. Het is echt leuk daar valt niet over te twisten. Maar waar ben ik mee bezig? Hij vertelde me meteen dat ik niet de enigste was dat hij op dat moment 'zag'. En ik vond dat 100% NOT DONE! absoluut kwetsend en deniegrerend!!! Maar ja zijn charmes hebben weer eens gewerkt en ik ben er weer met zak enal ingtrapt.
Binnenkort heeft Mr. een verjaardagsfeestje. Hij wou heel zijn vriendengroep uitnodigen zoal het hoort. Hij vroeg mij om te komen nadat hij mij verteld had dat Mevrouw 2 (zijn ander speelkameraadje) Er ook aanwezig zou zijn. Zoals het hoort om als vrouw te reageren op zo een situatie, Heb ik gezegd dat ik niet aanwezig kan zijn als zij daar zou zijn. -> we don't need a catfight! De laatste keer dat ik hem zag, vertelde Mr. mij vol trots dat hij iedereen dus had uitgenodigt en dat Mvr.2 al bevestigt had dat ze aanwezig ging zijn . Zo veel beteken ik dus voor hem dat hij me meteen buiten spel zet voor een ander. Ik weet het: "Dumpen die handel!!!!!!!!!!!"
Er zijn dingen die je als kind niet mag vertellen aan derden
Dingen die binnen jullie huismuren gebeuren en die er horen te blijven en dat volgens de volwassenen in dat huis. Als jij als kind beslist dat je er genoeg van hebt en dat niemand je meer begrijpt, dat je aan het stikken ben en je lucht nodig hebt. Dan komt de simpele gedachte dat je je grootste geheim met iemand moet delen. En als kind denk je meestal niet aan de gevolgen, je hoopt gewoon dat er iemand is die sterk genoeg is en vooral stoer genoeg om het tegen deze zware huisgenoten van jouw op te nemen. Huisgenoten die jou hebben opgevoed en die jou mischien ook nog gemaakt en gewenst hebben. Je vraagt je steeds af waarom jij en wat je precies misdaan hebt. Op school leer je alles over mishandeling en als de leerkracht moeite heeft om het aan de klas allemaal duidelijk te maken, heb je zin om het woord over te nemen en te zeggen van: wat hij bedoelt is... Maar de blik die iedereen jou zou geven en het lange gesprek bij de CLB die zowiezo zal eindigen met het contacteren van je ouders voor een gesprek. We zullen zeggen dat je gewoon zin krijgt om je mond heel de les door toe te houden. Bang dat je iets zou zeggen dat jou verdacht zou doen lijken.
Hoe komen ze er toch bij om 2uur voor dat de schooldag eindigt en iedereen naar huis keert, jou ouders stiekem te bellen na dat ze jou getroost en gesteund hebben en beloofd dat het tussen jullie hing blijven en dat je steeds bij hen terecht kunt als je wilt praten... Verwachten ze op één of ander manier dat de ouders plots gaan zeggen: "Heeft ze dat verteld? Dat klopt volledig. Onze dochter wordt geslagen, krijgst soms geen eten, moet haar eigen plas opdrinken en slaapt af en toe in de tuin in haar ondergoed tijdens de winterdagen. En dat om haar te straffen omdat ze geen 10 heeft gehaald voor wiskunde. U heeft gelijk, we gaan dit nooit meer doen. Het spijt ons!"
Ik heb nog maar onlangs ontdekt dat je een diploma nodig hebt om als leerkracht of CLB medewerkster te starten. Je krijgt de job niet met zomaar een diploma. Je moet verder gestudeert hebben aan de hogeschool of universiteit. Iemand zoals ik die 10jaar lang mishandeld werd en een diploma heeft (niet voor leerkracht of clb), zou nooit zo een vacature kunnen ontvangen of aangenomen worden. Ik vraag me af wat je op school meer leert dan in het leven. Ik weet tenslotte wel dat als er iemand mij vertelt dat hij/zij zwaar mishandelt wordt thuis (in welke vorm dan ook). Dat ik het zeker en vast niet moet gaan chekken bij de ouders. Of het kan zijn dat ik dat kind een tijd lang niet meer zie. En dat hij/zij zogezegd in het ziekenhuis ligt met een erge griep virus. Wat een mens veel zou moeten duidelijk maken. Maar blijkbaar moet je een bepaalde diploma hebben omdat door te hebben. Jammer genoeg zijn het soms net die mensen die je leven tot een hel maken.
Ik was de rebelse in de klas en had de slechtste punten. Bevriend met iedereen op school. Deed vaak niet mee met de lichamelijke lessen of droeg toch niet het juiste uniform. Ik lachte altijd en hielp iedereen met zijn problemen.
.
