|
Nog 6 weken te gaan. 6 weken voor mijn leven voorgoed verandert. Of eigenlijk : ons leven. Want ik sta niet alleen voor dit nieuwe avontuur. Gelukkig heb ik mijn man die , op het moment dat ik mama wordt, papa zal heten. Geen idee wie van ons twee het meest nerveus is trouwens.
Nog 6 weken dus. En eerlijk gezegd: ik kan nog wat extra weken gebruiken. Sinds vanmiddag staat mijn koffer klaar, en niet eens volledig. Voor de rest is er nog niets totaal in orde. En in plaats van de logeerkamer om te toveren tot babykamer of lijstje op te stellen opdat ik niets vergeet, maak ik een blog. Omdat ik mijn hersenspinsels ergens kwijt wil.
En ook wel omdat ik harde buiken krijg als ik me inspan en lekker lui tegen mijn borstvoedingskussen leunen veel fijner is (maar ik dus wel iets te doen wil hebben).
Dus daarom een blog. Omdat ik mijn ei kwijt moet. Omdat ik iets nodig heb om me op te focussen. Omdat ik met veel twijfels en angsten zit. Omdat ik zo ongelooflijk graag een echte supermama wordt voor ons kindje, maar de realiteit vast anders zal zijn. Omdat ik af en toe tijd voor mezelf zal nodig hebben en die amper zal vinden. Omdat ik 'iets' de wereld wil insturen over dit nieuwe hoofdstuk dan mijn man en ik gaan starten. Omdat ik er zo naar verlang om dat kleine wezentje in mijn armen te houden.
Het wordt een heftige tijd. En ik kan amper wachten.
13-06-2015 om 22:42
geschreven door Wannes 
Tags:zwanger, waarom blog, eerste bericht
|
