Gisteravond waren mijn oom, tante, neef, vrouw van neef en hun dochtertje uitgenodigd voor een barbeque. Ik stond in voor het aperitief, wat (alweer) de aalbessencocktail was. Opnieuw werd hij de hemel in geprezen, samen met nog enkele goedbedoelde suggesties. Deze hebben we allemaal meteen uitgeprobeerd, om tot de conclusie te komen dat de originele versie toch nog altijd het beste is.
Er is gespeeld geweest met de hoeveelheid cointreau, maar teveel is nu eenmaal teveel. En de limonade hebben we ook is vervangen door cava, maar het zoete van de witte limonade zorgt voor het goede evenwicht met de aalbessen blijkbaar.
Verder deze week, na nogmaals confituur te maken, en nog enkele kennissen te bedienen van een royale hoeveelheid aalbessen, ga ik de rest van de aalbessen plukken, wassen, pureren met de mixer en nadat het sap gezeefd is (en vervolgens lang genoeg laten staan zodat er onderaan in de kom een dikke laag bezinksel ligt, dit bezinksel laat je onderaan, giet voorzichtig het doorschijnende sap in een kom waar je het wil bewaren.) ga ik het proberen invriezen, om het cocktailseizoen hopelijk tot het einde van de zomer te trekken...
