Zaterdag hebben we de 25 jaar stedenband gevierd samen met heel Santo Tomas. Er waren zeer interessante speeches, alleen duurde het wel een 3-tal uur en begon het na een tijdje wel langdradig te worden. Na de speeches was er een kleine pauze en in het tweede deel kwam er een dansgroep uit Managua optreden. Daarna hebben we nog genoten van een etentje in een zaal vlak aan de Mirador en daarna was het tijd om te gaan dansen.
Het voorbije weekend vonden de fiestas traditionales van Santo Tomas plaats. Ook hier waren er stierengevechten, we hebben ze bijgewoond met enkele nica´s. Maandag hadden we een vrije dag dus zijn we in de voormiddag rustig bij het gastgezin gebleven en in de namiddag hebben we wat winkels bezocht en voor diegene die wilden, zijn daarna nog terug naar de stierengevechten gegaan.
Gisteren zijn we gaan helpen in de comedor en in de namiddag hebben we de pepitos bezocht. Daarna zijn we nog een cadeautje gaan kopen voor de gastgezinnen om hen te bedanken.
Vandaag zijn we begonnen met een bezoek te brengen aan de pepitos. Daarna zijn we voor de laatste keer gaan helpen in de comedor. We hebben net onze koffers gepakt en om 6 uur hebben we nog een afscheidsfeest met de families in de comedor. Om half 3 ´s nachts vertrekken we met een busje naar de luchthaven van Managua.
Donderdag zijn we weer in actie geschoten. We zijn met zijn allen gaan helpen in de comedor infantil, we hebben daar samen met de kinderen leuke spelletjes gespeeld. Ook hebben we geholpen met het uitdelen van het eten. Hier konden we dan samen met de kinderen contacten leggen. In de namiddag zijn we afval gaan rapen met de cdc jongeren in de huerto aan de rivier, wat echt wel nodig was. Nu kan het water er weer vlotjes door. Na afloop hebben we ons verfrist met water naar elkaar gooien. Zo was de douche thuis overbodig. 's Avonds zijn we met een deeltje van de groep voor een allerlaatste keer naar de Mirador geweest. Enkele waagden zich aan de karaoke. Deze avond was weer geslaagd.
De volgende dag moesten we vroeg op staan want er was een jaarlijkse schoonmaak in de comedor. We hebben hier ook weer leuke spelletjes gespeeld en meegeholpen met het eten. Het zijn echt geweldige kinderen. 's Namiddags hebben enkele cdc-jongeren ons dansles gegeven, we zijn alweer wat soepeler geworden, maar de Nicaraguanen hebben qua dansen nog altijd een streepje voor. Zij zijn onverslaanbaar.
De komende dagen zijn er hier feesten aan de gang. We gaan dus niet kunnen bloggen, maar we laten zeker nog iets weten voor we vertrekken.
In de vooravond van het revolutiefeest was het allesbehalve rustig in Santo Tomas. Van schietende feestgeweren tot jolige zatlappen, ze waren allen van de partij. Ook wij konden niet weerstaan aan de feestvreugde, dus bezochten we een plaatselijk straatfeest. Daar hebben we oa. genoten van een nationalistische revolutionair die ons per sé de volledige sandinistische geschiedenis wou aanleren. Zijn taal was niet erg verstaanbaar, maar zijn gebaren en houding spraken voor zich. Al bij al een schitterend feest.
De volgende ochtend stonden we allemaal op post met vuilniszakken en handschoenen om op de dag van de revolutie afval te rapen in de straten van Santo Tomas. Onder begeleiding van enkele behulpzame nicaraguanen vulden we uiteindelijk vijf extra-large vuilniszakken met afval.Het lokale voetbalplein van barrio San Juan ziet er al veel mooier uit. Ook de witte huid van enkele Belgen werd hierdoor al een stuk roder.
´s Namiddags maakten we ons klaar voor een gigantisch feest. Niet alleen de revolutie werd gevierd, maar ook de verjaardag van Yorleni (monitor in de kinderrefter en vice-voorzitter van de cdc jongeren) en het vertrek van Gunther. We kochten een piñata en vulden deze met heerlijk snoep voor de kinderen (en ook nog kleine cadeautjes voor de volwassenen). Met een hongerige maag vertrokken we die avond naar het huis van Julio César en Yorleni, waar ons harde werk beloond werd met twee gigantische pizza´s en een groot feest. Sander kon jammer genoeg niet meegenieten van de feestvreugde, hij had last van misselijkheid en koorts. Geen zorgen, ondertussen is hij weer helemaal genezen.
Gisteren gingen we op daguitstap richting Juigalpa, de hoofdstad van Chontales. Ons normale vervoer kwam niet opdagen, dus besloten we een lijnbus te nemen. Gelukkig was er nog net genoeg staanplaats om onze lichamen tussen te wringen. Al staand reden we in een overvolle bus richting Juigalpa. Ginder bezochten we een lokale dierentuin en enkele kleine marktjes.
´s Avonds werd een rustige avond. Enkele van ons bezochten de lokale voetbal, anderen gingen vroeg huiswaarts. Deze ochtend vertrokken we om 8u richting de Huerto (moestuin) om daar in volle zon onkruid de wieden en koeien richting stal de drijven. Lien kon echter niet mee, door maagproblemen. Het weerbericht maakte ons duidelijk dat we voor ons vertrek geen regen meer moeten verwachten. Er zijn 15 kurkdroge dagen op komst. Deze namiddag staat er een museumbezoek op de planning, en `s avonds gaan we onze planning voor de volgende dagen maken. We zouden graag meewerken in de kinderrefter en daar de nodige herstelwerken uitvoeren, hopelijk krijgen we dit geregeld!
Morgen is het maandag, superdag hier, want dan is het de herdenking van de revolutie. Er vertrekken dan bussen naar Managua voor deze herdenking. In Santo Tomas wordt het vandaag ingezet met traditionele dansen, toespraken,... ondertussen heeft de zondag een feest gebracht voor pepitos en hun families. Pepitos is de werking voor personen met een handicap. Er was eten en drinken, muziek voor iedereen. Ze konden het best smaken. In de voormiddag bezochten we het voetbal 6 - 2 (voor de goede). De sfeer op de kleine tribune kan aan geen enkele grote macth tippen! Op de revolutiedag zullen we hier zwerfvuil verzamelen.
Toch nog kort iets over het resultaat in Jicarito: dit mag gezien worden. De geschilderde bakstenen maken er een heel bijzonder huis van dat met de witte tint een groot huis lijkt. Volgende week gaan we nog terug om de terrasmuur te bouwen en nog wat afwerkingen te doen.
Wat het medische luik betreft, is er geen nieuws. Gunther sluit overdag bij de groep aan: op het einde van de dag komt hij nog wat kracht te kort. Overdag is hij van de partij. En wedden dat hij voor de laatste avond iets meer kan?! Hij vertrekt dinsdagmorgen al naar huis. Nick is van zijn infectie ook helemaal hersteld en heeft maar 1 dag thuis gezeten. De rest is kerngezond!
Dit bericht stond op het gastenboek, omdat ze het paswoord van de blog vergeten waren posten we even hier,.. jaja lach maar. Ondertussen is het weer gekend.
.We hebben een week hard gewerkt in jicarito. We hielpen de eerste
dag met het echte mannenwerk, droegen cementzakken van 42,5 kg, droegen
emmers zand en stenen naarboven en maakten cement. De dagen die volgden
verfden we de casa comunal ( parochiezaal). We
zijn ondertussen allemaal high van de verf, naft en white spirit.
.We sliepen ook een nacht in Jicarito en merkten het verschil in
ontwikkeling met Santo Tomas enorm, de communicatie verliep stroef maar
de mensen waren heel vriendelijk. De ochtend na deze vrij slapeloze
nacht stonden we met z·n allen op om om 5 uur koetjes te gaan melken,
en we bakten er niets van.
Donderdag zijn we met z·n allen gaan paardrijden. Wat was dat een
geweldige ervaring. Lien Kobe en Joke hebben nog altijd blaren op hun
handen en voeten van het wilde zwarte paard dat galopeerde alsof zijn
leven er van af hing.
Gunther was deze week behoorlijk ziek, hij had el Dengue, hij kon
niet mee werken want hij moest rusten. Ook de vrouwtjes hier laten hem
geen seconde met rust. Ook nick die een virale infectie had is nu samen
met Gunther weer volledig genezen.
Nu zijn we weer in Santo Tomas en hebben we onze batterijen weer opgeladen.
We zullen deze post zo snel mogelijk op de blog zetten ald we het wachtwoord terugvinden.
Hier gaat het leven rustig voort, we hebben Santo tomas nog verder ontdekt en die avond met z`n allen naar de kareoke geweest.
De volgende dag kregen we de tijd om een beetje te bekomen van onze nachtelijke avonturen. In de namiddag werden we verwacht om mee te doen aan enkele spelletjes met kinderen van het dorp. Zo waren er onder andere piñatas en op het einde kregen alle kinderen nog een hapje en een drankje. ´s avonds zijn we gezellig met enkele van onze oude vrienden (Diego, Emy, Kelly, Maritsa,Yorleny, Julio, ...) naar de voetbal gaan kijken, dit tot grote vreugde van de jongens zowel mannen als vrouwenvoetbal.
Vandaag zijn we samen met Yorleni gaan shoppen voor de verjaardag van Diego.
Na een luidruchtige nacht kwamen we allen goed en wel aan in het
stadspark van Santo Tomas. Deze keer waren de Nicaraguanen daar volop
bezig met de opbouw van een kleine kermis. Wanneer we rondwandelden
tussen de beginselen van deze kermis maakten we kennis met drie
primitieve soortgenoten: los monos (apen). Twee van deze apen waren
vastgeketend aan een kermiswagen, de derde en iets kleinere aap mocht
loslopen. Natuurlijk hebben wij Belgen meteen uitgebreid vrienden
gemaakt met deze kleine dieren, tot onze vriendschap verstoord werd
door de aankomst van onze pick-ups.
Deze waren bedoeld om ons naar Jicarito te vervoeren. Comfortabel was
de laadbak waarin we mochten plaatsnemen niet, maar het was toch een
onvergetelijke ervaring. Eens aangekomen in Jicarito maakten we kennis met de gezinnen waarin we de komende week (maandag - vrijdag)
zullen verblijven. Onze missie ginds is echter aangepast: we zullen
niet meer het sportveldje herstellen, maar wel het plaatselijke casa
communal (parochiecentrum) opknappen.We zullen er echter niet
beschikken over een computer om onze blog te updaten. Er is wel
telefoonverbinding met Santo Tomas in geval van nood.
Jicarito is een van de buitewijken van Santo Tomas die nu volop in
ontwikkeling is dankzij enkele sterke krachten. De armoede is er nog
een stuk schrijnender dan in het centrum. We kijken allemaal uit naar
de ongetwijfeld zware arbeid die we er zullen verrichten. Gedurende de
terugreis richting centrum werden we verrast door een stortbui, waardoor we voor de
zoveelste keer zeiknat bij ons gastgezin aankwamen.
´s Avonds bezochten we het plaatselijke danscafé.Woensdagavond is
echter niet de favoriete uitgaansdag voor Nicaraguanen, de Mirador was
dus ook verlaten. De zaakvoerder was ongetwijfeld gelukkig met de vele
inkomsten die hij toch kon innen dankzij ons goede gezelschap. Het bezoek was
ten ere van het vertrek van onze geliefde begeleider, Bert, en zijn
fotogeniek aanhangsel Lief ;). Dit komisch duo is deze ochtend met de
ochtendgloren vertrokken naar betere oorden (Costa Rica).
Aan ons lot overgelaten hebben we vandaag dan maar een bezoek gebracht aan de
Huerto, de plaatselijke modelboerderij. Hier konden we genieten van de
zalige aromas die koeien met zich meebrengen. Straks komen hopelijk Leen en Vidal aan, met hun kindje Jonathan. Zij zullen ons de komende weken begeleiden.
Na een lekker lange laatste nacht in Ometepe bezochten we een prachtig uitkijkpunt op de vulkaan Maderas, met zicht op de Conception. Onderweg kwamen we brulapen tegen. Indrukwekkend!! We kwamen nog meer onder de indruk als bepaalde groepsleden (we noemen niet graag namen) met deze apen vlotjes konden comminiceren. Een wandeling van een uur langs lavaformaties zo groot als mensen deed iedereen verbazen. Zo mooi, machtig, onbeschrijfelijk,... De picknick kwam niet te laat en zeker niet te vroeg. En smaken dat het daar deed. Terwijl de ene foto's maakte, maakte anderen filmpjes, anderen lokten de gieren zodat ook zij op de foto konden. Sommigen rustten ook uit. Iedereen deed iets nuttig op zijn niveau. De afdaling was even spektaculair als de klim, het was dezelfde weg. Daarna nog even afkoeling in het Meer van Nicargua, aan het strand dat we al kenden van Santo Domingo. Ook hier was het genieten terwijl de pelikanen over je hoofd vlogen. Het eiland geeft je een echt tropisch gevoel. Daarna naar haven voor onze overzetboot naar het vaste land. We moesten tijdig in de haven zijn. 2 uren op voorhand tekenden we present om bijna als eerste onze kaartjes, zitplaatsen, "binnen" op het 1e verdiep, te kopen. Het werd drukker en drukker... ... En wij maar wachten... Eindelijk, we mochten aan boord, ... bijna als laatsten. Onze zitplaatsen waren al ingenomen door Nicaraguanen, rondtrekkende Europese en Amerikaanse toeristen én hun rugzakken. Gelukkig was er buiten nog plaats. Daar genoten we van een mooie zonsondergang. Eens terug op het vasteland reden we nog bijna 2 uren tot Santo Tomás. Één voor één werden we bij ons gastgezin afgezet. Ondanks het late uur (tussen middernacht en half 1) was de ontvangst bij iedereen hééééééél hartelijk.
De eerste nacht verliep goed. De eerste dag Santo Tomás was bekomen van de verplaatsing. In de voormiddag verbleef iedereen in het gastgezin, werd nog geld gewisseld, een wandeling. In de namiddag bezochten we de Clinica en de wijk Lachitas. We worden ook nog verwacht voor een verwelkomingsreceptie. Morgen? Dan gaan we een eerste dag naar Jocarito voor een kennismaking met de mensen en het werk daar.
Ohja, we weten het al: Nederland speelt de finale op het WK voetbal. Ook hier zijn ze er gek van. Sommige Nicaraguanen supporteren zelfs voor "Naranja". Toch sympathiek, niet?
Tot de volgende keer, dan zijn we er weer met meer zweet, want het is hier behoorlijk warm (lees: heet)...
We laten pas vandaag iets weten want gisteren ( zondag) was alles hier dicht !
We hebben gisteren een leuke dag gehad.Het begon met een geweldig lekker ontbijt met fruit en toast. We stapten om negen uur onze tourbus in richting de groene plas.Hier klommen we een omhoog naar een plaatsje waar we een prachtig zicht hadden op de twee vulkanen :). Onderweg naar de top zagen we aapjes, salamanders en achtergebleven vellen van rare beestjes.
Na de afdaling reden we naar Santa Domingo, hier konnen we zwemmen in het meer van Nicaragua. We hingen hier de tamzak uit en aten nog eens tussendoor, na de lekkere maaltijd reden we naar " the eye of the water". Dit is een natuurlijke bron van zuiverend mineraalwater en ik moet zeggen Gunther en Bert zien er direct 10 jaaqr jonger uit !
Na de verjongende kuur reden we verder naar een andere kant van het meer waar we ( een beetje te ver) zwommen. We gaven de gids nog een mooie fooi voor de goeie diensten van vandaag en hielden een verdiende platte rust.
Het avondeten nuttigden we in het zelfde restaurantje als gisteren. Het moest er maar zo lekker niet zijn. Een deel van de groep ging naar het stierengevecht kijken. Het was mooi om te zien maar toch een beetje barbaars. Het ander deel vloog de Flor de Caña in, het duurde niet lang voor de rest volgde. Van al die activiteiten werden we moe genoeg en sliepen als roosjes de hele dag door.
Straks gaan we nog wat met onze gids op stap en vanavond zitten we al in onze thuishaven Santo Tomas !!
Hola a todos (tot zover onze kennis van het spaans ) We zijn ondertussen met de ferryboot richting Ometepe gevaren en hebben die overtocht zonder zeeziekte overleefd. Ons hotelletje hier is supermooi (en voor de mama·s: ook supergoedkoop). Gisteren was een zalige dag: het weerzien met de meisjes en jongens van Inhijambia was nog hartelijker dan verwacht. In de voormiddag zijn we op bezoek geweest in de twee huizen van de organisatie. Op een van deze huizen was sinds kort een nieuwe verdieping bijgebouwd en daar hadden ze nu duidelijk veel meer ruimte voor hun belangrijke taak. Er is nu een heel knap computerlokaal, een danszaaltje en een lokaal waar handwerk- en naailessen gegeven worden. In het andere huis was de levensgevaarlijke trap ondertussen vervangen door een heel mooie, nieuwe draaitrap ( waar vooral Lief heel blij mee was). In de namiddag hebben we de meisjes getrakteerd op een zwemuitstapje. 60 Nicaraguaanse meisjes overvielen onze brigadisten in het zwembad, er werden heuse menselijke piramides gebouwd (met enkele pijnlijke nekken en ruggen als gevolg). Het was enorm zalig om te zien hoe vrolijk de meisjes van die paar uurtjes plezier werden. Een meisje van 8 jaar dat nog maar pas bij Inhijambia gekomen was na zware mishandelingen door enkele familieleden keek ons in de voormiddag nog heel wantrouwig aan. In het zwembad bloeide ze echter helemaal open en vroeg ze ons om haar te leren zwemmen ...Onder een strooien dak in een paradijslijke omgeving hebben we samen met de meisjes ons middagmaal genuttigd. Toch ook indrukwekkend om te zien hoe zowat alle meisjes de helft van hun eten lieten inpakken om ook hun familieleden thuis een beetje te laten meegenieten. Na deze geweldige namiddag zijn we nog even door Managua gewandeld en hebben we ook ons eerst vrij zware onweer doorstaan, maar dat was vooral goed voor de afkoeling, want het is hier echt bloedheet! Na een kort bezoekje aan de nieuwe haven aan het meer van Managua zijn we dan met z·n allen richting luchthaven gereden om Gunther op te halen. Ook die heeft z·n vlucht heel goed doorstaan en is dus ondertussen volwaardig lid van onze geweldig toffe groep geworden. En nu gaan we dus met z·n allen het eiland Ometepe verkennen, we zullen jullie later laten weten hoe dat geweest is. Veel groetjes aan iedereen en tot gauw!
 "Wink"){kind=icon}
