Inhoud blog
  • Mijn eerste week in New Orleans - Februari 1957
  • New Orleans als Hollywood South
  • is it true what they say about DIXIE ?
  • Voltreffers in het Nachtleven van de Crescent City
  • where all the proud and elite folks meet...they call it Basin Street
    Zoeken in blog

    Foto
    In 1955 luisterde ik ten huize van Pierre Claessens naar enkele ' American Music ' platen...
    mijn eerste kennismaking met de muziek van George Lewis en de wondere wereld van New Orleans...een ware revelatie
    Foto
    Ik ben de paters jezuïeten ontzettend dankbaar voor de opvoeding, de kennis en de wijsheid die ze me via de Grieks- Latijnse humaniora hebben bijgebracht.
    Maar na enkele jaren onder het devies AD MAJOREM DEI GLORIAM hield ik het bij het beëindigen van mijn zesde retorica voor bekeken.
    Ik gooide het letterlijk en figuurlijk over een andere boeg.
    Terwijl mijn klasgenoten ervoor kozen om een klassiek pad te bewandelen als advocaat, apotheker, arts, geestelijke of ingenieur, koos ik voor de Hogere Zeevaartschool van Antwerpen
    Zodoende maakte ik tijdens het schooljaar 1956/57 aan boord van de Mercator twee onvergetelijke wereldreizen mee met o a een eerste, onvergetelijke ontdekking van NEW ORLEANS
    Foto
    Tijdens mijn eerste wereldreis legde de MERCATOR 13.341 zeemijlen af ( 5338 onder zeil...8003 met hulpmotor). Voor het Belgische schoolschip was het een 34ste
    wereldcruise. Na een drie maand lange intensieve opleiding in het Willemsdok verlieten we Antwerpen op 14 december 1956. We bezochten achtereenvolgens Teneriffe, San Juan de Puerto Rico, Vera Cruz in Mexico, New Orleans, Louisiana en Port Hamilton in de Bermuda eilanden. Op 6 april 1957 bereikten we opnieuw het Antwerpse Willemsdok. 
    Foto
    Dit ruiterbeeld van Jeanne d'Arc staat in Decatur Street op enkele stappen van de FRENCH MARKET. Jaarlijks op 6 januari start hier een parade die de wapenfeiten van de Maagd van Orléans viert, in het bijzonder de bevrijding van de Franse stad uit de Britse klauwen (1429). De Franse stad Orléans en de Amerikaanse stad New Orleans zijn officieel zustersteden sinds 5 januari 2018
    Foto
    Pas in 1949 was het de beurt aan een zwarte artiest om als ZULU KING te fungeren, in casu Louis Armstrong. Dit feit werd als historisch beschouwd en belangrijk genoeg om op de voorpagina van TIME magazine vermeld te worden.
    Foto
    De Zulu parade is spectaculair. Ze wordt jaarlijks georganiseerd door de zwarte gemeenschap van de Crescent City. Deze krewe kiest telkens een koning om over de parade te waken. Meestal wordt daarvoor een beroep gedaan op sterren uit de artistieke wereld. Deze eer viel o a te beurt aan Tom Jones, Dolly Parton, Dennis Quaid, Harry Connick Jr e a
    Foto
    King Cakes worden in New Orleans tussen 6 januari en Mardi Gras in meer dan 500.000 exemplaren gebakken terwijl er nog 50.000 andere door koerierdiensten in andere Staten en landen worden geleverd
    Foto
    de spectaculaire traditie van de Mardi Gras Indians
    Foto
    ik raad je aan om tijdens je verblijf in New Orleans ook eens een excursie mee te maken naar de River Road waar je een aantal schitterende plantagewoningen kan bewonderen. Meerdere zijn toegankelijk voor het publiek zoals bvb OAK ALLEY waar een adembenemende eikenlaan vanaan de Mississippi-dijk leidt naar de indrukwekkende in neo-Griekse stijl opgetrokken planterswoning
    Foto
    Tom Anderson's annex/café/restaurant vormde zo'n beetje de ,toegang tot Storyville. Tom zèlf werd officieus erkend als de ' Mayor ' van het Red-Light District. In zijn etablissement kocht je o a het fameuze BLUE BOOK, de gids waarin de prostituées van de beruchte wijk werden gerepertorieerd met beschrijving en vermelding van adres en 'specialiteiten'. Daarin stonden een aantal foto's van Ernest Bellocq, de man die de enige bekende foto van Buddy Bolden's band realiseerde. Zijn andere jazzfoto's overleefden een hevige brand niet.

















    Foto
    Foto
    tijdens zijn jeugd lieten kleine jobs Louis Armstrong toe om wat geld te verdienen. Zo kwam hij ook terecht bij de Karnoffskys, Poolse migranten die hem inschakelden om samen met een paar andere knapen steenkool te leveren in het Red-Light District. In 1923 schreef hij COAL CART BLUES samen met Lil Hardin en Clarence Williams. In de veertiger jaren nam hij het nummer op  samen met zijn stadsgenoot Sidney Bechet
    Foto
    In 1795 verliet Antoine Peychaud het eiland Saint-Domingue (nu Haïti) om zich als apotheker te vestigen in Royal Street. Op de bovenverdieping richtte hij een vergaderzaal in en serveerde hij zijn broeders vrijmetselaars exotische drankjes in eierdopjes ( 'coquetiers' in het Frans )  Bij de Amerikanen werd dat al vlug als 'cocktail' uitgesproken
    Foto
    Mooi voorbeeld van schijnheilige tolerantie. In de straten van New Orleans mag je alcohol drinken als dat maar gebeurt uit plastic bekers. Glazen flessen moeten in papieren verpakkingen blijven
    Foto
    Bij Pat O'Brien's (St Peter Street 718) wordt de HURRICANE cocktail, op basis van witte en donkere rum,  met tienduizenden per jaar geserveerd in het feestelijk decor van een exotische courtyard.
    Foto
    absint was in New Orleans, Louisiana een bijzonder populaire likeur. Waarschijnlijk één van de talrijke tradities die de Franse kolonisten en hun creoolse nakomelingen uit het verre moederland hadden geïmporteerd. Het goedje werd met de tijd echter beschouwd als een gevaarlijke drug en werd in 1912 over het hele Amerikaanse grondgebied rigoureus verboden. Officieel is absint nog steeds illegaal maar lichtere versies met legale kruiden en anisette zijn wèl toegelaten.
    New Orleans Memories
    Pearl of the Deep South
    23-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voltreffers in het Nachtleven van de Crescent City
    Alcohol may be man's worst enemy
    but the Bible says love your enemy
    ( Frank Sinatra )

    klik en geniet


    drinking is totally legal in New Orleans streets
    as long as you do it from a plastic cup


    Het French Quarter of Vieux Carré, de oorspronkelijke stadskern van New Orleans, mag dan slechts 300 jaar oud zijn, daar is in die tijdsspanne enorm veel gebeurd. Iedere straattegel heeft iets te vertellen. Achter elke gevel schuilt een verhaal.
    Zo heb ik kunnen vaststellen dat een aantal bars binnen hun muren historische herinneringen oproepen, al dan niet met een legendarisch vleugje of aroma.

    Onder de grotere Amerikaanse steden telt de Crescent City het hoogste aantal bars in verhouding tot de volwassen bevolking. Dat moet ons niet verbazen vermits het gaat om een stad die het van toerisme, congressen en festivals moet hebben.
    De keuze is enorm...rooftop bars (bij gebrek aan kelders), gay bars, bars met een romantisch of kitcherig decor, met of zonder live music, stil en gezellig of lawaaierig en opdringerig vulgair, veel met happy hours, meer nog met opvallende curiosa.

    Jim Monaghan, charismatische 'CHIEF' of 'GODFATHER'

    Neem bvb MOLLY's AT THE MARKET (Decatur 1107) waar op een flessenrek achter de bar Jim Monaghan's asurn over de rinkelende kassa blijft waken. Aan MOLLY'S starten jaarlijks zowel op St Patrick's Day als op Halloween een Ierse parade.

    In de CRESCENT CITY BREWERY (Decatur 527) worden uitstekende bieren deftig (en dus niet onderkoeld) geserveerd. Boven de lange rustieke toog staan indrukwekkende koperen brouwerijketels te prijken.

    In FRITZE'LS (Bourbon 733) , wereldberoemd als  'European traditional jazzcafé' zijn niet-lokale bands steeds welkom om er een optreden te verzorgen tot groot plezier van hun begeleidende fans.

    In de CAROUSEL BAR van het MONTELEONE HOTEL (Royal 214) kan je aan een langzaam draaiende bar van je favoriete cocktail genieten of lukt het je misschien om een optreden bij te wonen van Lena Prima, de dochter van je weet wel wie. Ooit een vaste ontmoetingsplek voor Hemingway, Faulkner en Truman Capote ( New Orleanian van geboorte ) blijft de Carousel de 'place to be' voor wie van gezelligheid houdt en niet alléén wenst te zien maar ook wil gezien worden.

    Pat O'Brien's - home of the original HURRICANE

    De inwoners van New Orleans zijn weinig gediend met hurricanes. Tenzij het gaat om de gelijknamige cocktail.
    Vanwaar het lef om een exotische mixdrank te noemen naar een natuurramp die jaarlijks enorm veel menselijk leed en materiële ravage veroorzaakt ? Zijn de New Orleanians zó onbezonnen ? Willen ze op die manier het noodlot tarten ? Of trachten ze ondanks alles de bijnaam BIG EASY van hun stad waar te maken?
    Na enkele opzoekingen in het stadsarchief van de Crescent City vond ik een verrassend succesverhaal.

    Alles begon in een historisch herenhuis in het French Quarter, op de hoek van Royal en St Peter, waar vanaf 1791 de eerste Spaanse toneelvereniging van de USA haar activiteiten hield. Daarna kende de locatie verschillende eigenaars tot wanneer die door Pat O'Brien werd aangekocht. Tijdens de prohibitiejaren van de thirties kreeg je er toegang tot een speakeasy  (geheime slijterij) met het magische paswoord 'storm's brewin'.
    In de vroege forties duurde het na de drooglegging een hele tijd vooraleer de bevoorrading in whisky en andere alcoholische dranken op normale gang kwam. Behalve dan voor rum die in overvloed uit de nabije Caribische eilanden werd ingevoerd. Bars werden gedwongen grote hoeveelheden rum af te nemen wilden ze ook andere geestrijke dranken bekomen...soms 50 kratten rum voor een paar flessen Schotse whisky of Bourbon. Wat Pat O'Brien en zijn vennoot Charlie Cantrell op de idee bracht om die exotische drank een vooraanstaande rol te geven in cocktails met een mengsel van witte en donkere rum. Zo kwam ook in 1942 de fameuze 'hurricane' tot stand.

    the  Mount Rushmore of the Bars

    ' Pat O'Brien's ' had inmiddels een vaste stek gevonden in St Peter Street 718 en was uitgegroeid tot een lucratieve onderneming waar jaarlijks tienduizenden locals en toeristen kwamen genieten van een unieke, sfeervolle oase met alles erop en eraan...een oude courtyard met vuur- en lichtspuwende fontein, een rijke keuze aan tropische dranken, een restaurant, een giftshop en een pianobar waar jaar in jaar uit twee duellerende pianisten in een Las Vegas decor een meezingend, luidruchtig en uitbundig publiek uit de bol brengen. Dat alles onder de slogan ' have fun '.

    Inmiddels uitgegroeid tot een must voor wie New Orleans bezoekt kreeg 'Pat O'Brien's' verscheidene bijnamen, de ene al extravaganter dan de andere, zoals bvb ' the Mount Rushmore of the Bars '...een succesverhaal dus. En dat alles dankzij de HURRICANE. 
    Maar wat heeft dat eigenlijk te maken met de zo gevreesde tropische storm ? Er is wel degelijk een (zij het dan onrechtstreeks ) verband. Van meet af aan werden de hurricanes geserveerd in hoge tulpvormige glazen waarvan de vorm werd afgekeken van hurricane-lampen. Deze draagbare, tulpvormige blakerlampen moesten voorkomen dat hevige stormwinden of orkanen de daarin brandende kaarsen uitbliezen.

    een apotheker die drankjes serveert in eierdopjes of hoe de cocktail in New Orleans ontstond

    Het verhaal rond het ontstaan van de cocktail is subliem. De creoolse apotheker Antoine Peychaud had in 1795 Saint-Domingue (nu Haïti) verlaten. Een aantal slavenrevoltes maakten het leven op het Caribische eiland onveilig. Zoals vijftienduizend landgenoten besloot Peychaud zich in New Orleans te vestigen. In Royal Street 437 opende hij een apotheek waarvan hij de eerste verdieping als vergaderruimte inrichtte. Daar serveerde hij zijn broeders vrijmetselaars gemengde alcoholische drankjes in 'coquetiers' (Frans voor eierdopjes), een term die stilaan een Amerikaans tintje kreeg en als 'cocktail' werd uitgesproken. Historisch correct? Ik weet het niet...maar  in ieder geval fijn gevonden.

    Laat me toe je met een gerust geweten en zonder enige woordspeling  een verfrissende HURRICANE aan te bevelen.
    Verwen jezelf en je vrienden en zorg ervoor dat je volgende ingrediënten in huis hebt ( aangegeven hoeveelheden p/p )
    witte rum (6cl), donkere rum (6 cl), passievruchtensap (6cl), sinaasappelsap (3 cl), limoensap (1cl), grenadine (1cl), 1 schijfje sinaasappel, 1 marascinokers met steeltje.
    Maak dat je ook beschikt over een degelijke shaker, lange tulpvormige glazen en een flinke hoeveelheid gemalen ijs ( crushed ice ). 
    Cheers...and let the good times roll...

    Drie van mijn favoriete bars waar je de muren hoort spreken

    Deze drie etablissement liggen op wandelafstand van elkaar in volle French Quarter. NAPOLEON HOUSE (op de hoek van Chartres 500 en St Louis), OLD ABSINTHE HOUSE (Bourbon 240) en LAFITTE'S BLACKSMITH SHOP (Bourbon 941). Mochten hun muren kunnen spreken dan zou je heel wat vernemen over personages die er in het begin van de negentiende eeuw geleefd hebben of gewerkt of gecomplotteerd. Een bonapartist, een Amerikaans generaal op weg om tot 7de US-president verkozen te worden en een beruchte piraat die de Caribische Zee en de Golf van Mexico onveilig maakte.

    Het verhaal rond NAPOLEON HOUSE is wel iets aparts. Het huis was eigendom van Nicholas Girod, overtuigd bonapartist en  burgemeester van New Orleans van 1812 tot 1815. Hij had het plan opgevat om zijn idool te bevrijden uit diens ballingschap op Sint-Helena en hem onderdak te bieden in New Orleans. Alles was in gereedheid gebracht. Het schip SERAPHINE was klaar. Er was een bemanning aangemonsterd onder de leiding van Dominique You, rechterhand van de piraat Jean Lafitte. Het huis in Chartres Street wachtte op de illustere gast. Helaas kwam het nieuws van Napoleon's overlijden Girod's plannen dwarsbomen.
    Het interieur en de patio roepen als het ware de sfeer op van de Oude Wereld. Men serveert er creoolse gerechten. Aan de indrukwekkende bar geniet je van een PIMM'S CUP, een aperitief op basis van gin verzacht met frisse limonade, geserveerd in een groot glas en dát met stille, klassieke achtergrondmuziek...zalig en uiterst verfrissend moment...

    de generaal en de piraat genieten van een absint

    OLD ABSINTHE HOUSE heeft dan weer iets anders te vertellen, vanzelfsprekend in verband met het groene drankje.
    Generaal Jackson en de piraat Lafitte ontmoetten geregeld elkaar binnen die muren om te overwegen hoe zij de Britse invasietroepen het hoofd konden bieden. En het hielp want ze slaagden erin om op 8 januari 1815 de Britten succesvol te verslaan en aldus niet alléén de stad New Orleans te redden maar de geschiedenis van de USA een totaal nieuwe wending te geven.
    De ruwe bakstenen muren zijn vrijwel volledig bedekt met business cards van beroemde en minder bekende bezoekers.
    Je kan er ongestraft genieten van een ' Absinthe House Frappé '...legaal maar wèl 55 % alc/vol
    In de tijd van Jackson en Lafitte was absint bijzonder in trek. Maar de likeur werd met de tijd beschouwd als een uiterst gevaarlijke, hallucinogene drug. In 1912 werd de populaire drank over het hele Amerikaanse grondgebied rigoureus verboden.
    Het verbod op absint is in feite nooit officieel opgeheven maar inmiddels zijn lichtere versies met legale kruiden, anisette en toevoeging van sodawater wèl toegelaten.

    smokkelpraktijken in een doodgewone smidse

    LAFITTE'S BLACKSMITH SHOP is een populaire nightspot en geklasseerd als 'National Historic Landmark'. Het gebouw dateert van 1770 en kan gerekend worden tot de oudste van het Vieux Carré. Het is opgetrokken in 'briques entre poteaux ' (bakstenen tussen houten palen);
    De piraat Jean Lafitte en zijn broer Pierre runden er een smidse die ze eigenlijk meer als 'façade' gebruikten om hun talrijke smokkelpraktijken te camoufleren.
    In de moerassen van Barataria, iets buiten de stad, hadden ze hun hoofdkwartier met tientallen schepen, een wapenarsenaal, opslagplaatsen en een legertje van enkele honderden handlangers.
    Na de overwinning op de Britten verleende de gouverneur van Louisiana hen amnestie en werden ze, net zoals Andrew Jackson, uitgeroepen tot helden van de Crescent City.
    LAFITTE'S BLAKSMITH SHOP  is een drukke trekpleister, vooral bij valavond. Het kan er binnen nogal donker zijn. Probeer dan een plaatsje te veroveren in de frisse patio en bestel een FROZEN VOODOO DAIQUIRI alias PURPLE DRINK...een 'sneaky' (verraderlijk) drankje, zoet maar sterk.
    Cheers en...opgelet !!! let op je glas...?Lafitte's geest blijft daar voor verrassingen zorgen ...

    volgende bijdrage op deze blog
    ' way down yonder in dixieland '

    copyright JPDS






    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (1)

    02-03-2019
    Geen

    Hallo JP,

    prachtig verhaal, zoals -xqzee le mot- gewoonlijk! Ik proef de Hurricane weer.

    ik reageer niet altijd, maar lees je verhalen met erg veel plezier. Ze geven veel verdieping in de achtergronden en origine van de muziek waar wij zo van houden. Dank!

    02-03-2019 om 13:01 geschreven door Wouter Nouwens



    Archief per week
  • 01/04-07/04 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 04/02-10/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 21/01-27/01 2019

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Op vrijdag 22 februari 1957 zette ik voor het eerst voet aan wal in New Orleans, Louisiana . Vanuit de Golf van Mexico was het Belgische schoolschip Mercator de indrukwekkende Mississippi opgevaren om onder enorme belangstelling van de plaatselijke bevolking aan te leggen ter hoogte van Poydras Street. Over dit onvergetelijke moment en een rijkgevulde eerste week in de stad van mijn dromen verneem je binnenkort méér in de middenkolom van deze blog. Het is een understatement om te beweren dat die dagen mijn levenskoers voorgoed hebben beïnvloed
    Foto

    Op 21 maart 1959 woonde ik, samen met mijn Arletje, een eerste superjazzconcert bij in het Gentse Kuipke. Op het programma niemand minder dan Louis ' Satchmo ' Armstrong en zijn All Stars.
    Bij zijn Gents optreden werd Armstrong schitterend omringd door James 'Trummy ' Young (tb), Billy Kyle (p), Danny Barcelona (d), Mort Herbert (b), Peanuts Hucko (kl) en zangeres Velma Middleton

    Foto

    Ook in de fifties trad Sidney Bechet in Gent op ( in het operagebouw) met de Franse band van André Reweliotty. Weer zo'n revelatie . De muziek die de creool Bechet uit zijn sopranosax toverde overtrof alle verwachtingen.
    In hetzelfde programma was een optreden voorzien van de Dutch Swing College Band. Helaas werden deze Nederlandse muzikanten om administratieve redenen opgehouden aan de grens. Ze bereikten de Gentse Kouter  pas nadat Bechet de hele avond netjes had afgewerkt. Stoetsgewijze trok het busje van de DSCB gevolgd door wild entoesiaste fans naar het Gentse centrum om tenslotte een totaal geïmproviseerd nachtconcert te verzorgen in de CRYPTE op het Sint-Baafsplein.

    Foto

    Mijn eerste jazz-LP ' TEDDY BUCKNER AND HIS DIXIELAND BAND '.
    Sterk beïnvloed door Louis Armstrong liep Buckner een beetje in de schaduw van zijn idool.
    Hij speelde o a met Lionel Hampto,; Kind Ory, Fats Waller en Benny Carter.

    Foto

    In 1979 bracht ik een eerste groep vrienden en sympatisanten naar New Orleans. Dat waren 81 reizigers w o de COTTON CITY JAZZBAND in de volgende occasionele line-up: vlnr Romain Vandriessche + (tb), Jacques Cruyt + (tp), Colin Bowden (d), Pierre Claessens + (kl), Karel Algoed (b) en Luc Van Hoeteghem (bjo). We vlogen toen met SABENA
    Foto

    Vanop de praalwagens gooien figuranten en acteurs allerlei objecten, gadgets en sieraden. Deze traditie is zo oud als die van Mardi Gras zèlf. Alléén de doubloons ( aluminium medailles) werden, zoals we ze nu kennen, pas in 1960 voor het eerst massaal vervaardigd.
    Een grote keuze aan Mardi Grasartikelen vind je op www.mardigrasoutlet.com
    In New Orleans is een bezoek aan www.mardigrasworld.com beslist de moeite waard

    Foto

    New Orleans heeft veel bijnamen. De bekendste is wellicht CRESCENT CITY. De stad ligt immers in een halvemaanvormige bocht van de Mississippi ( crescent = croissant = halvemaan)
    Foto

    Lulu Hendley , beter bekend als Lulu White 1868-1939 - "entrepreneur " - ' Madam ' aan het hoofd van Mahogany Hall ( Basin Street 235) in Storyville, het Red-Light District dat in New Orleans bloeide van 1897 tot 1917, jaar waarin het op bevel van de US Navy werd gesloten
    Foto

    Wie meer wenst te vernemen ivm het Red-Light District van New Orleans zal met plezier en leesgenot kennismaken met Al Rose's ' STORYVILLE '
    Foto

    Spencer Williams was de neef en beschermeling van Lulu White. Na de sluiting van Storyville trok hij naar New York waar hij zich ontpopte als een buitengewoon begaafd componist. Zijn werken werden één voor één jazzstandaards zoals BASIN STREET BLUES, MAHOGANY HALL STOMP, TISHOMINGO BLUES, DALLAS BLUES alsook I AIN'T GOT NOBODY dat als medley verscheen samen met Louis Prima's JUST A GIGOLO
    Foto

    Nicholas Girod, burgemeester van New Orleans van 1812 tot 1815 en overtuigd bonapartist, had het plan opgevat om de Franse keizer uit diens ballingschap op Sint-Helena te bevrijden en hem in zijn huis in het French Quarter ( op de hoek van Chartres en St Louis ) te verwelkomen. Het nieuws van Napoleon's overlijden kwam Girod's plannen dwarsbomen
    Foto

    Het interieur en de patio van NAPOLEON HOUSE roepen de sfeer op van de oude wereld en herinneren aan het leven en de wapenfeiten van de Franse keizer. Aan de rustieke bar geniet je van een PIMM'S CUP, een verfrissende aperitief op basis van gin. en dàt met een rustige, klassieke achtergrondmuziek.
    Foto

    Ondanks de mooie plannen van Nicholas Girod heeft Napoleon Bonaparte nooit New Orleans bezocht. Maar in het Cabildo ( deel van het Louisiana State Museum ) rust het keizerlijke doodsmasker. Dit werd in 1834 aan de Crescent City geschonken door François Carlo Antommarchi, persoonlijke arts van de keizer die zijn illustere patiënt tot diens dood op Sint-Helena begeleidde. In ' les derniers moments de Napoléon ' bevestigde Antommarchi dat de keizer overleed aan de gevolgen van maagkanker
    Foto

    In OLD ABSINTHE HOUSE ( hoek Bourbon/Bienville) ontmoetten generaal Andrew Jackson en de piraat Jean Lafitte elkaar om te overwegen hoe zij de Britse invasietroepen het hoofd konden bieden. En het werkte vermits ze erin slaagden om de Britten op 8 januari 1815 succesvol te verslaan en aldus niet alléén de stad New Orleans te redden maar de geschiedenis van de USA een totaal nieuwe wending te geven.
    Foto

    op de hoek van Bourbon en St Philip vind je LAFITTE's BLACKSMITH SHOP, populaire nightspot maar ook ' National Historic Landmark '. Het gebouw dateert van 1770. De piraat Jean Lafitte en zijn broer Pierre runden er een smidse die ze eigenlijk meer als 'façade' gbruikten om hun talrijke smokkelactiviteiten te camoufleren

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs