Dit is mijn verhaal over de evolutie die plaats vindt van verborgen naturist tot een naturist die ervoor uitkomt graag naakt te zijn.Ik tracht mijn ervaringen te beschrijven en onderwerpen aan te snijden die verband houden met natuurlijk naakt zonder dit te banaliseren door erotiserende plaatjes te plaatsen.
Beste lezer
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Veel leespret!
29-04-2009
Online naturisme
Ik weet het zo niet hoor! Toegegeven: ook ik heb me op verschillende sites geregistreerd! Toch steeds weer wil ik andere naturisten leren kennen en af en toe lukt dat wel eens. En héél af en toe houdt zo'n contact over een langere periode stand. Maar ik heb nog nooit een andere naturist ontmoet via deze weg. Vage plannen tot ..., een idee om ... Ja, dat wel en daar is het tot nu toe ook steeds opgehouden.
Waarom lukt het me niet om m'n virtuele contacten, kennissen en vrienden (want al snel ben je een vriend online) niet te ontmoeten? Volgens mij zijn de twee voornaamste redenen vluchtigheid en afstand.
Afstand spreekt voor zich: ik bouw contacten op overal ter wereld, het is dan ook niet evident om zo'n contact even snel te bezoeken. Zelfs de Nederlanders en een paar Belgen lijken toch steeds zo veraf te wonen. Zij wonen dan maar een auto- of treinrit van me verwijderd, laat staan dat ik het vliegtuig zou moeten nemen ...
Wat ik met 'vluchtigheid' bedoel zal ik even toelichten. Er zijn zo veel manieren om in contact te treden met andere mensen: internet communities zoals Hyves, Facebook en Flickr, enz. Maar ook via blogs is het mogelijk virtueel gelijkgestemden te ontmoeten.. Zo veel contacten die ter beschikking zijn en toch steeds weer lijkt een nieuw contact net iets interessanter dan dat oude contact. Heel snel worden leuke penvrienden vervangen door al dan niet leukere mailcontacten. Gevolg daarvan is dat ik zelden een persoon voldoende leer kennen om er een diepere band mee te scheppen. En jammer genoeg houdt de communicatie met iemand vaak daar op. Ben ik alleen zo? Of is dat een algemene tendens? Als troost is er dan, in het beste geval, een plaatsje weggelegd in de galerij van virtuele vrienden.
Mensen blijven m'n blog lezen. Misschien leuk om eens te vertellen wat er tijdens de twee jaren dat ik bijna niets gepost heb allemaal op naturistisch gebied veranderd is. Misschien ook het moment om de, figuurlijke, pen terug op te nemen. Ik weet het, dat heb heb ik al wel vaker geschreven maar alles begint met de intentie om ...
Tijdens de voorbije twee jaren, de ontdekkingsfase van naturisme en eerste naakte momenten en nu, heeft mijn naturismegevoel niet zozeer een sterke boost gekregen maar is het aan een trage maar zelfzekere opmars bezig. Ik heb me zelfs verschillende keren op een naaktstrand begeven en vind dat een heel fijne beleving. Het is ronduit zalig om op het terrasje van de strandbar te keuvelen met andere naturisten. Ook thuis ben ik vaak naakt. Ik stoor me niet dat m'n overburen alles kunnen zien maar ik pas wel steeds op dat er geen pottenkijkers in de buurt zijn als ik van het zonnetje geniet op m'n terrasje.
Een naturistische reis is er nog steeds niet van gekomen. Formentera staat nog steeds zeer hoog op m'n verlanglijstje, ik dank alle lezers die mij al heel wat informatie verstrekt hebben over die paradijselijke eiland. Ook Kroatië wil ik eens terug opzoeken. Ik ben er vorig jaar geweest maar dat was met andere doelstelling dan naakt deel uitmaken van een strand in de prachtige natuur daar.
Maar!!! Dé evolutie van de laatste twee jaren is wel dat ik me zelfs comfortabel voel als ik tegen mensen vertel dat ik wel eens naar het naaktstrand ga! Ok, ik zeg niet dat ik naturist ben, het is nog een beetje aftasten hoe m'n gesprekspartner tegenover naakt staat. Ergens in de conversatie probeer ik sauna tot onderwerp te maken. Als daar een goede en positieve reactie op volgt ligt de weg open om het over het naaktstrand te hebben. Is de persoon helemaal niet zo ruimdenkend, tja, dan ga ik het onderwerp maar afsluiten.
Eén stap heb ik nog niet gezet: vrienden, familie en collega's van jaren weten nog steeds niets af van mijn apart kantje. Recente kennissen en vrienden-in-wording dan weer wel. Ik heb de moed en eigenlijk ook de zin niet om de mensen die dicht bij me staan met naturisme te confronteren. Het ligt helemaal anders met mensen die ik net ontmoet heb. De emotionele band met hen is nog niet zo sterk en als ze dan bekrompen reageren op naturisme zijn er geen potten gebroken als ze geen contact meer willen.
Maar wat vele naturisten ontbreekt is een partner die open staat voor hun ideeën en er geen probleem mee heeft dat hun partner het leuk vindt om naakt te recreëren. Ook ik wil zo'n partner vinden! Of is die er ondertussen ook ... ??
