Dit is mijn verhaal over de evolutie die plaats vindt van verborgen naturist tot een naturist die ervoor uitkomt graag naakt te zijn.Ik tracht mijn ervaringen te beschrijven en onderwerpen aan te snijden die verband houden met natuurlijk naakt zonder dit te banaliseren door erotiserende plaatjes te plaatsen.
Beste lezer
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Veel leespret!
24-06-2006
Fijne dag!
Er zijn maar twee zaken die mijn dag heel goed kunnen maken: mijn vriendin en naaktheid!
Zo lig ik nu lekker naakt op mijn balkon tekstje te schrijven. De zon schijnt nog op mijn lichaam en een briesje houdt het dragelijk. Het is de eerste keer dat ik zonder enige afscherming op mijn terras lig. Na vele keren observeren ben ik tot de conclusie gekomen dat de mensen beneden toch niet de moeite doen omhoog te kijken.
De buren? Die lijken allemaal op reis te zijn, alleen in de verte is er nog een man aan het genieten van de laatavondzon maar hij zou al een verrekijker moeten halen om te zien dat ik naakt ben. En ook de kantoorblok lijkt me helemaal verlaten. Wat houdt me dan tegen om dit niet te doen? Inderdaad niets! En het voelt zalig! En voor noodgevallen ligt er een grote handdoek in handbereik.
Maar nu beginnen er een aantal kinderen te spelen op de parking achter me, het sein om toch maar terug binnen te gaan.
Skinny dipping of naaktzwemmen, de Engelse term klinkt veel zachter dan de Nederlandse. Naaktzwemmen klinkt zo banaal.
Ik hou ervan, ik vind het zalig om mijn lichaam te laten overspoelen door één van de krachtigste natuurelementen. Het frisse water dat je hele lichaam een hele ander dimensie geeft. Ik vind het leuk van het begin tot het einde, van het moment dat ik naar zee stap tot ik druipend terug naar mijn spullen wandel. Het is voor mij misschien wel de ultieme gewaarwording van naaktheid. Rustig rondzwemmen met de vissen die een naakt lichaam in hun territorium heel gewoon lijken te vinden.
Maar telkens ik het doe schuilt er ook een enorme angst in mij. Angst om mijn spullen op het droge niet meer terug te vinden. Ik durf meestal dan ook niet lang in het water te blijven en voortdurend zijn mijn ogen op mijn bezittingen gericht. Er moest maar eens iemand op het idee komen om mijn kleren mee te nemen. Wat moet ik dan? Aan de eerste voorbijganger vragen om een handdoek te lenen? Hij of zij zal in een deuk liggen of misschien heel raar reageren op mijn naakte lichaam.
Ach laat ons maar de gedachten bij het puur genieten van water.
Een aantal ontzettend leuke reacties heb ik reeds ontvangen, zowel op mijn blogje als in mijn mailbox.
Vooral mijn stukje over naturistenterreinen heeft een aantal reacties met zich meegebracht. Hartelijk dank aan de lezers die hierop gereageerd hebben, maar ook de mijn andere stukjes worden gelezen. Ook gisteren heb ik nog een hele toffe mail ontvangen van een man die zich helemaal kan vinden in mijn situatie. Ook hij vindt net de vrijheid van het naakt zijn heel belangrijk. Ik bedoel daarmee dat een naturistenterrein een mooi alternatief is voor legaal naakt te lopen maar anderzijds is het ook een vorm van reservaatvorming. Ik zou veel liever gewoon naakt door een bos kunnen wandelen als ik daar zin in heb. Ook het feit dat je over een aantal lidkaarten (die dan nog een aantal kosten met zich meebrengen) moet beschikken om het terrein te betreden vind ik een beetje teveel van het goede al weet ik ook wel dat het een aantal mensen weerhoudt ernaar toe te gaan die geen pure doeleinden hebben.
Ik zal nog eens goed nadenken over een bezoek aan een naturistendomein, al is het maar een impressie ervan op dit blogje te kunnen weergeven.
What spirit is so empty and blind, that it cannot recognize the fact that
the foot is more noble than the shoe, and skin more beautiful that the
garment with which it is clothed?
Volgende week lig ik, hopelijk naakt, te bakken onder de Spaanse zon.
Inderdaad, volgende week ga ik een paar dagen naar de Costa Blanca, niet zomaar een reisje, het heeft een doel waarover ik me niet verder ga uitweiden. Maar tijdens dat tripje hoop ik een aantal uren per dag van het zonnetje te genieten. Ik kijk er al naar uit. Ik ga naar hetzelfde plaatsje waar ik nogal eens naakt ben geweest maar dan ergens verborgen tussen de rotsen.
Ik logeer vlakbij het strand waar ik vorige keer een vrouw naakt zag zonnen. Ik heb gehoord dat het daar nog wel eens voorkomt dat er mensen naakt liggen. Als er nu weer enkele zijn zal de drang heel groot worden om ook volledig naakt van de warme zon te genieten, dat weet ik nu al. Maar zal ik het lef hebben om het te doen? Dat is een andere vraag. Er loopt immers een drukke weg langs en zomaar tentoon liggen van al die passanten zie ik niet zo zitten.
Och in het slechtste geval zoek ik terug mijn verborgen plaatsje tussen de rotsen op, al hoop ik stiekem dat ik er andere naturisten zal aantreffen ...
Ongelooflijk toch! Niet alleen mannen gluren, kijk maar links onderaan de foto. De vrouw wandelt duidelijk geinteresseerd en gescheiden door de golfbreker naast het naaktstrand. "Aapjes kijken in de zoo". Dan vraag ik me af, is ze niet gewoon jaloers dat al die mensen wel durven naakt te liggen en zij niet?
Stel je voor: zittend aan de waterkant op een rustig en verscholen plekje. Een goede plek om naakt te zijn. Helaas zit een tiental meters verderop een stel wat, gezien hun ouderwetse zwemkleding, vast geschokt zal zijn als ik naakt ga zonnen. Maar misschien willen die mensen verderop ook wel liever naakt zijn.
Hoe groot is de kans dat iemand die op een rustig en verstopt plekje aan het water gaat zitten dat het liefst naakt doet? Ik denk wel meer dan 10%. Maar hoe zou je nu kunnen weten dat degene die tien meter bij je vandaan is gaan zitten eigenlijk, net als jijzelf, naakt wil zonnen en zwemmen?
Op zoek naar het `geuzenteken' waarmee die vele ongeorganiseerde naturisten elkaar kunnen herkennen vond ik de groene vlag. In de watersport schoorvoetend bekend. Gehesen op een schip voor anker betekent het zoveel als : "kom rustig naderbij, ik heb geen bezwaar als u zich naakt aan dek vertoont."
Het lijkt me een geweldig initiatief wat aangepast voor landgebruik, navolging verdient en uitgedragen moet worden. Ik denk aan : een groene kaart achter de voorruit. Een stuk groen papier aan een bamboestokje in de grond. Of zelfs een groene rechthoek op je T-shirt. Het lijkt me niet moeilijk de symboliek te verzinnen.
Giovanni
Beste schrijver
Ik kan jouw idee alleen maar aanmoedigen, daarom dat ik je mail dan ook heb opgenomen in mijn blog. Zijn er naturisten die weet hebben van zo'n teken in het buitenland? Of is dit behalve in de watersport nog niet vertoond? Ik heb alleszins het idee dat het voor meer kontakt kan zorgen onder naturisten. Het lijkt mij als eenzame naturist een schitterende mogelijkheid, indien het uitgebreid gebruikt zou worden, om naturisten bij elkaar te brengen.
Toch heb ik ook enkele bedenkingen. Zoiets blijft niet lang alleen maar bekend onder naturisten maar ook de rest van de bevolking zal er snel weet van krijgen. Nu kan je zeggen: ja, dat is net de bedoeling, maar het kan niet de bedoeling zijn dat wanneer ik op mijn steigertje zit met een vaandeltje erbij gluurders ga aantrekken. En dat zal zeker gebeuren op deze manier. Ook de politie zal hier snel van horen en zoals de bekeuringen de deur uitvliegen...
Waar ik wel volledig achter sta is dat je een teken met je meedraagt. Als een gelijkgestemde, die geen probleem heeft ervoor uit te komen naturist te zijn zo'n teken op één of andere manier bij zich heeft, zou hij of zij een aanspreekpunt kunnen zijn voor mensen die anders niet zo snel kontakt leggen. Het lijkt me heel fijn ergens op een terrasje te zitten en zo iemand te ontmoeten.
Ik vrees alleen dat het een initiatief is dat geen navolging zal krijgen. Of wel? Bedankt Giovanni voor dit idee.