Dit is mijn verhaal over de evolutie die plaats vindt van verborgen naturist tot een naturist die ervoor uitkomt graag naakt te zijn.Ik tracht mijn ervaringen te beschrijven en onderwerpen aan te snijden die verband houden met natuurlijk naakt zonder dit te banaliseren door erotiserende plaatjes te plaatsen.
Beste lezer
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Veel leespret!
13-06-2006
Eindelijk zomer!
Eindelijk is het zover, het is zomer!
Vandaag had ik een dagje vrij. Omdat het in de stad veel te warm was zocht ik een plekje naast een kanaal waar ik rustig mijn voeten in het water kon laten dobberen. Ik wist niet goed waar ik het best heen kon gaan, ik besloot dan maar om een plekje uit te zoeken langs het Albertkanaal. Na een stukje op de dijk te wandelen vond ik een paar trapjes die tot de boord van het Kanaal gingen. Ik heb er rustig mijn lunch opgegeten en kon gelijktijdig observeren hoe het met de voorbijgangers zat. Tot mijn spijt kwamen er heel veel wielertoeristen langs die me dan nog goed zagen zitten ook. Ook was er het feit dat de boord vrij smal was zodat het er echt niet comfortabel was.
Ik besloot dan maar een ander plaatsje te zoeken in de omgeving. Zo kwam ik aan het Netekanaal uit. Het was daar vrij rustig, slechts af en toe kwamen er fietsers voorbij. En op vastgestelde afstand waren er beneden de dijk, vlak naast het water kleine steigertjes, juist groot genoeg voor een persoon om er comfortabel op te liggen. Daar ben ik dan op gaan liggen, het was er eentje ingesloten tussen twee grote gewassen. Passanten zouden me alleen maar zien op het moment dat ze me voorbij kwamen, niet vanop een afstand zoals naast het Albertkanaal. Ik vleide me daar neer op mijn handdoek en al snel was ik genoeg gerust gesteld om naakt te zonnen. Eigenlijk waren het bijna uitsluitend mensen aan de overkant van het kanaal die me konden zien liggen. In het begin dat ik er lag trok ik telkens een handdoek over mijn schaamstreek als ik in de verte fietsers in mijn richting zag rijden maar naakt zijn went snel en bijgevolg liet ik ook de handdoek terzijde en lag ik languit op de handdoek met een vuurrood lijf als gevolg. Omdat het daar toch wel een plaatsje was dat ingesloten lag tussen struiken had ik zelfs het lef om helemaal naakt recht te staan om toch maar een briesje op te vangen.
Op dit zalig plekje is mijn tikker wel een keertje snel beginnen slaan, paniekreactie op een yachtje dat voorbij kwam varen. Ik had het helemaal niet horen of zien aankomen en daar lag ik languit op de steiger. De boot doemde zomaar op en wat moest ik nu? Vlug een handdoek nemen? Waarschijnlijk hadden ze me toch al zien liggen dus ik deed gewoon alsof ik sliep en probeerde me niet aan hen te storen.
Och, zo erg kan het toch niet zijn om een naakte man te zien genieten van de zon!
Naturisme zit in je, ik ben het niet geworden, ik was het al. Ik ga stilaan naar de dertig lentes, toch speelt het naturisme pas de laatste jaren op. Hoe het zo plots iets is geworden dat een stukje van mijn leven beheerst weet ik niet maar het is er en ik hou ervan.
Pas de laatste maanden komen er herinneringen boven aan mijn jeugd, herinneringen waaruit ik kan afleiden dat het naturisme al heel lang in me zit. Ik herinner me een keertje dat ik als tien jarige in de tuin een wigwam had staan met een velletje ervoor en als er even niemand was trok ik mijn kleren uit en ging ik naakt in het zonnetje liggen, heel angstig natuurlijk omdat er heel gauw iemand kon komen. Ook aan zee zijn er momenten geweest die aan het naturisme doen denken: zo maakte ik een put, zoals zo veel kinderen, maar ik zorgde er wel voor dat mijn hoofd erboven uitstak zodat ik eventuele passanten snel had gezien. Van zo gauw dat niemand in de buurt was trok ik mijn zwembroek uit en genoot ik van de zonnestralen.
En nu is het sinds een paar jaar helemaal terug en zal het nooit meer weggaan. De definitieve doorbraak is er gekomen een paar jaar geleden op vakantie. Ik had al plannen om in de vakantie eens naakt te zwemmen. Ik ben toen actief op zoek gegaan naar een plaatsje waar ik lekker naakt kon zwemmen. Dat vond ik slechts vijf minuten wandelen buiten ons hotel. Het was een vrij verlaten keienstrand, ik was heel zenuwachtig, er waren toch nog enkele lokale bewoners in de buurt maar niet vlakbij. Eerst heb ik eventjes op het strand gezeten en gekeken, toen heb ik al mijn moed bij elkaar gescharreld, heb mijn zwembroek uitgetrokken en ben in zee gelopen. Daar heb ik dank wel een kwartiertje in gezwommen. Heerlijk! Onbeschrijflijk het gevoel van naakt te zijn in zee. Na mijn zwempartij heb ik nog naakt genoten op het strand van de zonsondergang. Ook de volgende dagen ben ik er nog teruggekeerd.
En nu tracht ik telkens op vakantie zo'n rustig plaatsje te vinden.
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!