Dit is mijn verhaal over de evolutie die plaats vindt van verborgen naturist tot een naturist die ervoor uitkomt graag naakt te zijn.Ik tracht mijn ervaringen te beschrijven en onderwerpen aan te snijden die verband houden met natuurlijk naakt zonder dit te banaliseren door erotiserende plaatjes te plaatsen.
Beste lezer
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Veel leespret!
03-07-2006
't schip in (door Inge)
Het volgende stukje staat ook te lezen in mijn gastenboek maar ik vond het daar een beetje verloren staan. Het is geschreven door iemand waarmee ik een tijdje geleden ben beginnen chatten. Telkens we chatten hebben we hele fijne gesprekken over naturisme en ik vind het wel leuk haar ook eens iets te laten schrijven. En ze heeft me beloofd dat ze nog meer zal schrijven als er leuke reacties komen!
hallo beste naturisten,
Naturistman heeft me uitgenodigd hier een wat
persoonlijke ervaringen neer te schrijven. Ik ben een 26-jarige vrouw
en woon in Utrecht, geen ideale omgeving voor naturisme aangezien
natuur in de Randstad sowieso erg spaarzaam is. Om die natuur op te
zoeken, stap ik regelmatig in mijn autootje om een eindje het land in
te rijden en ergens wat water of groen op te zoeken.
Zo kwam ik een
keer in de Biesbosch terecht waar ik een heel leuke en
spontane ervaring had met een zeilwaardig stel dat toevallig
dezelfde kalme rivierarm had opgezocht als ik...Mijn handdoekje lag nog
niet uitgespreid toen ik het bootje in de gaten kreeg. Shit, dacht ik
nog, net nu mijn favoriete stek zo lekker rustig leek komen er
pottekijkers. Ik ben niet preuts maar ik wil ook niet shockeren of
mensen tot last zijn. Omgekeerd wil ik ook niet dat andere mensen mij
tot last zijn, me komen begluren of zogenaamd 'een vuurtje
vragen'. Naturisme is ongeorganiseerd altijd een kleine
overlevingsstrijd, maar daarmee vaak dan weer een intensere belevenis
dan met z'n allen rond de barbecue in een resort.
Op het bootje of yacht
zag ik een stel rondscharrelen, beide in zwemkleding. Ze rommelden wat
met touwen en andere zeilgereedschap. Ik besloot eerst maar eens de kat
uit de boom te kijken en kleedde me niet geheel uit; mijn broekje bleef
aan. Ik weet niet of ze mij ook al snel doorhadden, maar dat kwam even
later toen de zon te warm werd en mij het water in dreef. Het geplons
deed hen opkijken; ze leken al even verstoord door die onverwachte
indringer in de rust als ik zelf. Ik spetterde wat rond, ging weer aan
de kant en zag hen even later hetzelfde ritueel uitvoeren. Na een
uurtje zo elkaars territorium beloerd te hebben op afstand, kwam het
moment waarop we in het water kennismaakten. De man van het stel
begroette me en begon een praatje. Na een tijdje mengde zij er zich ook
in en babbelden we wat terwijl we rondspetterden. Op een gegeven moment
klom de man weer aan boord en dook vervolgens in het water. Blijkbaar
reageerde ik er erg enthousiast op want ik kreeg onmiddellijk de
uitnodiging hetzelfde te doen. Ik hou wel van duiken en zwemmen, dus ik
liet het me geen twee keer zeggen en klom het glibberende trapje op.
Voelde wel maf op andermans schip; geen idee waarom ik dat zeg, maar
het is alsof je in iemands biotoop binnendringt en daar zoiets intiems
doet als topless rondlopen - haha. Afijn, het kwam erop neer dat we al
snel op en af de boot klommen en doken met z'n drieën, een gezellige
spetterboel. Tot op een bepaald moment de vrouw van de boot dook, en
niet eerst zij maar haar zwembroek terug boven water kwam. Hilariteit.
Ze reageerde er relaxed op en in plaats van dat ze de moeite nam het
broekje weer aan te trekken, smeet ze het aan boord, meteen gevolgd
door haar bikinihesje. Ze had gelijk, zonder het broekje staat een
bikini maar gek. Hij volgde haar voorbeeld. En ik? Ik stond op dat
moment natuurlijk net óp het schip, met hen beide verwachtingsvol naar
me kijkend vanuit het water. Nee, ik ben echt niet preuts, maar soms
kan ik toch best ineens erg verlegen worden van een situatie. Ik heb me
wel uitgekleed daar, want een goede kans laat ik ook niet graag voorbij
gaan, maar het was even wennen.Uiteindelijk hebben we een heel leuke
middag en avond doorgebracht bij hen aan boord. Samen nog
wat gezwommen, in de zon gelegen, gedronken, gegeten, en gerelaxed.
Heerlijk zo'n schip! Het biedt onverwachte kansen, hihi.
Wel heel mooi weer, warme dagen en zwoele nachten maar ontzettend druk. De enkele plaatsjes waar ik vorige keer gerust was om niet gezien te worden waren zelfs nu bezet door geklede badgasten. In Spanje is namelijk de schoolvakantie reeds begonnen.
Toch heb ik een keertje naakt gezond en naakt gezwommen? Na een aantal halsbrekende klimpartijen over rotsen te doen heb ik toch een stukje gevonden waar er niet direkt mensen kwamen. Alleen kliefde af en toe een catamaran vlakbij door het water maar dat kon ik me echt niet aantrekken. De drang om eventjes naakt te genieten was groot genoeg om het gedacht gezien te worden opzij te zetten.
Ook heb ik heel eventjes naakt gezwommen. Ben niet naakt in het water gelopen maar op een plekje waar een rots boven water kwam heb ik mijn zwembroek in het water uitgetrokken en ze op de rots gelegd. Na een paar minuten in het zalige lauwe water heb ik mijn zwemstuk dan maar terug aangetrokken en ben ik terug op kant gekropen.
Samengevat was het naturistisch gedeelte van de reis heel beperkt en van een gevoel van voldoening is dus ook geen spraken. Toch niet op dit vlak. Dan maar aftellen naar mijn volgende trip zeker?
Er zijn maar twee zaken die mijn dag heel goed kunnen maken: mijn vriendin en naaktheid!
Zo lig ik nu lekker naakt op mijn balkon tekstje te schrijven. De zon schijnt nog op mijn lichaam en een briesje houdt het dragelijk. Het is de eerste keer dat ik zonder enige afscherming op mijn terras lig. Na vele keren observeren ben ik tot de conclusie gekomen dat de mensen beneden toch niet de moeite doen omhoog te kijken.
De buren? Die lijken allemaal op reis te zijn, alleen in de verte is er nog een man aan het genieten van de laatavondzon maar hij zou al een verrekijker moeten halen om te zien dat ik naakt ben. En ook de kantoorblok lijkt me helemaal verlaten. Wat houdt me dan tegen om dit niet te doen? Inderdaad niets! En het voelt zalig! En voor noodgevallen ligt er een grote handdoek in handbereik.
Maar nu beginnen er een aantal kinderen te spelen op de parking achter me, het sein om toch maar terug binnen te gaan.
Skinny dipping of naaktzwemmen, de Engelse term klinkt veel zachter dan de Nederlandse. Naaktzwemmen klinkt zo banaal.
Ik hou ervan, ik vind het zalig om mijn lichaam te laten overspoelen door één van de krachtigste natuurelementen. Het frisse water dat je hele lichaam een hele ander dimensie geeft. Ik vind het leuk van het begin tot het einde, van het moment dat ik naar zee stap tot ik druipend terug naar mijn spullen wandel. Het is voor mij misschien wel de ultieme gewaarwording van naaktheid. Rustig rondzwemmen met de vissen die een naakt lichaam in hun territorium heel gewoon lijken te vinden.
Maar telkens ik het doe schuilt er ook een enorme angst in mij. Angst om mijn spullen op het droge niet meer terug te vinden. Ik durf meestal dan ook niet lang in het water te blijven en voortdurend zijn mijn ogen op mijn bezittingen gericht. Er moest maar eens iemand op het idee komen om mijn kleren mee te nemen. Wat moet ik dan? Aan de eerste voorbijganger vragen om een handdoek te lenen? Hij of zij zal in een deuk liggen of misschien heel raar reageren op mijn naakte lichaam.
Ach laat ons maar de gedachten bij het puur genieten van water.
Een aantal ontzettend leuke reacties heb ik reeds ontvangen, zowel op mijn blogje als in mijn mailbox.
Vooral mijn stukje over naturistenterreinen heeft een aantal reacties met zich meegebracht. Hartelijk dank aan de lezers die hierop gereageerd hebben, maar ook de mijn andere stukjes worden gelezen. Ook gisteren heb ik nog een hele toffe mail ontvangen van een man die zich helemaal kan vinden in mijn situatie. Ook hij vindt net de vrijheid van het naakt zijn heel belangrijk. Ik bedoel daarmee dat een naturistenterrein een mooi alternatief is voor legaal naakt te lopen maar anderzijds is het ook een vorm van reservaatvorming. Ik zou veel liever gewoon naakt door een bos kunnen wandelen als ik daar zin in heb. Ook het feit dat je over een aantal lidkaarten (die dan nog een aantal kosten met zich meebrengen) moet beschikken om het terrein te betreden vind ik een beetje teveel van het goede al weet ik ook wel dat het een aantal mensen weerhoudt ernaar toe te gaan die geen pure doeleinden hebben.
Ik zal nog eens goed nadenken over een bezoek aan een naturistendomein, al is het maar een impressie ervan op dit blogje te kunnen weergeven.
What spirit is so empty and blind, that it cannot recognize the fact that
the foot is more noble than the shoe, and skin more beautiful that the
garment with which it is clothed?
Volgende week lig ik, hopelijk naakt, te bakken onder de Spaanse zon.
Inderdaad, volgende week ga ik een paar dagen naar de Costa Blanca, niet zomaar een reisje, het heeft een doel waarover ik me niet verder ga uitweiden. Maar tijdens dat tripje hoop ik een aantal uren per dag van het zonnetje te genieten. Ik kijk er al naar uit. Ik ga naar hetzelfde plaatsje waar ik nogal eens naakt ben geweest maar dan ergens verborgen tussen de rotsen.
Ik logeer vlakbij het strand waar ik vorige keer een vrouw naakt zag zonnen. Ik heb gehoord dat het daar nog wel eens voorkomt dat er mensen naakt liggen. Als er nu weer enkele zijn zal de drang heel groot worden om ook volledig naakt van de warme zon te genieten, dat weet ik nu al. Maar zal ik het lef hebben om het te doen? Dat is een andere vraag. Er loopt immers een drukke weg langs en zomaar tentoon liggen van al die passanten zie ik niet zo zitten.
Och in het slechtste geval zoek ik terug mijn verborgen plaatsje tussen de rotsen op, al hoop ik stiekem dat ik er andere naturisten zal aantreffen ...
Ongelooflijk toch! Niet alleen mannen gluren, kijk maar links onderaan de foto. De vrouw wandelt duidelijk geinteresseerd en gescheiden door de golfbreker naast het naaktstrand. "Aapjes kijken in de zoo". Dan vraag ik me af, is ze niet gewoon jaloers dat al die mensen wel durven naakt te liggen en zij niet?
Stel je voor: zittend aan de waterkant op een rustig en verscholen plekje. Een goede plek om naakt te zijn. Helaas zit een tiental meters verderop een stel wat, gezien hun ouderwetse zwemkleding, vast geschokt zal zijn als ik naakt ga zonnen. Maar misschien willen die mensen verderop ook wel liever naakt zijn.
Hoe groot is de kans dat iemand die op een rustig en verstopt plekje aan het water gaat zitten dat het liefst naakt doet? Ik denk wel meer dan 10%. Maar hoe zou je nu kunnen weten dat degene die tien meter bij je vandaan is gaan zitten eigenlijk, net als jijzelf, naakt wil zonnen en zwemmen?
Op zoek naar het `geuzenteken' waarmee die vele ongeorganiseerde naturisten elkaar kunnen herkennen vond ik de groene vlag. In de watersport schoorvoetend bekend. Gehesen op een schip voor anker betekent het zoveel als : "kom rustig naderbij, ik heb geen bezwaar als u zich naakt aan dek vertoont."
Het lijkt me een geweldig initiatief wat aangepast voor landgebruik, navolging verdient en uitgedragen moet worden. Ik denk aan : een groene kaart achter de voorruit. Een stuk groen papier aan een bamboestokje in de grond. Of zelfs een groene rechthoek op je T-shirt. Het lijkt me niet moeilijk de symboliek te verzinnen.
Giovanni
Beste schrijver
Ik kan jouw idee alleen maar aanmoedigen, daarom dat ik je mail dan ook heb opgenomen in mijn blog. Zijn er naturisten die weet hebben van zo'n teken in het buitenland? Of is dit behalve in de watersport nog niet vertoond? Ik heb alleszins het idee dat het voor meer kontakt kan zorgen onder naturisten. Het lijkt mij als eenzame naturist een schitterende mogelijkheid, indien het uitgebreid gebruikt zou worden, om naturisten bij elkaar te brengen.
Toch heb ik ook enkele bedenkingen. Zoiets blijft niet lang alleen maar bekend onder naturisten maar ook de rest van de bevolking zal er snel weet van krijgen. Nu kan je zeggen: ja, dat is net de bedoeling, maar het kan niet de bedoeling zijn dat wanneer ik op mijn steigertje zit met een vaandeltje erbij gluurders ga aantrekken. En dat zal zeker gebeuren op deze manier. Ook de politie zal hier snel van horen en zoals de bekeuringen de deur uitvliegen...
Waar ik wel volledig achter sta is dat je een teken met je meedraagt. Als een gelijkgestemde, die geen probleem heeft ervoor uit te komen naturist te zijn zo'n teken op één of andere manier bij zich heeft, zou hij of zij een aanspreekpunt kunnen zijn voor mensen die anders niet zo snel kontakt leggen. Het lijkt me heel fijn ergens op een terrasje te zitten en zo iemand te ontmoeten.
Ik vrees alleen dat het een initiatief is dat geen navolging zal krijgen. Of wel? Bedankt Giovanni voor dit idee.
Morgen is het weekend, ik kijk er al naar uit. De weerman voorspelt mooi weer en dat opent mogelijkheden tot naturisme buiten mijn flatje.
Waar ik naar toe ga weet ik nog niet, hebt u misschien een suggestie? Maar wat ik wel weet is dat ik ook dit weekend naakt van het zonnetje ga genieten. Een eenzaam plaatsje vinden is in het weekend veel moeilijker dan op een weekdag, logisch, iedereen probeert zo veel mogelijk buiten te zijn als ze niet hoeven te werken en jammer genoeg meestal gekleed. Tenzij je naar een recreatiegebied trekt met naturistische mogelijkheden, of een naturistisch domein.
Zo'n vereniging met eigen domein met zwembad en cafetaria vind ik eigenlijk wel een schitterend initiatief, toch voor mensen die niet alleen gaan. Mensen waarvan de partner ook interesse heeft in naturisme of die door een andere naturist geintroduceerd worden. Ik ben nog nooit op zo'n domein geweest en daar heb ik zo mijn redenen voor. Ik zie het eigenlijk niet echt zitten om als single man naar zo'n domein te gaan om er dan een tijdje rond te lopen, bekeken worden door de andere gasten die mekaar allemaal kennen en zich afvragen wat ik daar eigenlijk kom doen zo alleen. Of vergis ik mij? Gaat het er niet zo aan toe. De voorbije zondag was het opendeurdag op die terreinen, jammer genoeg had ik niet de tijd om eens een kijkje te gaan nemen.
Wat ik me ook afvraag is dat er ook mensen van mijn leeftijd op zo'n terrein terug te vinden zijn. Niet dat ik iets heb tegen iets oudere mensen maar ik zou me zeker beter voelen als ik moest zien dat er mensen aanwezig zijn van einde twintig, begin dertig jaar. Dan val ik zo niet uit de toon tussen al die wijsheid die daar rondloopt. Het beeld dat ik heb van de bezoekers is toch nog één van mensen die zich niet meer hoeven te storen aan een werkweek.
Misschien moet ik de remming van eenzame toerist maar overwinnen en een kijkje gaan nemen. Hoewel ik nu al weet dat het nog niet voor één van de dagen zal zijn.
Niet dat ik iets ergs aan het doen was maar toch voelde ik me betrapt.
Als je een aantal dagen achter elkaar naakt bent geweest, wordt de drempel om naakt te zijn lager. Je wordt lui in het zoeken van plaatsen, ach, waarom zou je je nog zo verbergen. De laatste dag van mijn trip in Spanje was ik een beetje overmoedig.
Na een wandeling langs een rots die voor de kust omhoog priemt klouterde ik over de rotsen op zoek naar een plekje om mijn handdoek te leggen. Ik vond een plaatsje ingesloten tussen twee grote stenen, niemand kon me daar zien van dichtbij, alleen een aantal flatgebouwen hadden frontaal zicht op het plekje. Met een verrekijker kon ik zo gespot worden maar die drempel was niet hoog genoeg om me te weerhouden om toch maar naakt te gaan. Het was er geweldig, ik zat op een steen waar af en toe de zee overheen spoelde en me zo een welgekomen verfrissing bezorgde.
Na een tijdje hoorde ik gelach boven mij. Paniek! Ik had met alles rekening gehouden behalve met het feit dat er vlak boven mij een wandelpad liep. Eerst zag ik het hoofd van een vrouw verschijnen, dan van een man. Ze kwamen echt kijken alsof ik een vreemd dier was in de zoo. Ik voelde me zo betrapt. Ik heb hen een aantal keren aangekeken en deed alsof het me totaal niet stoorde terwijl mijn hart ongelooflijk snel klopte. Eventjes later gingen ze dan toch verder maar de pret was er voor mij toch af daar. Ik heb alles terug aangetrokken en ben vertrokken.
Telkens terug je volledig bloot geven vraagt toch altijd een dosis lef. Of toch om het te doen op die plaatsen waar het niet echt de gewoonte is. Ik heb nog geen ervaring met officiële naaktstranden of recreatiegebieden, ik denk dat ik daar zonder schroom al mijn kleren uittrek, zonder twijfels. Maar op zo'n stukje strand waar wel eens mensen kunnen passeren is het toch nog iets anders.
Zo ook die keer in Spanje. Vorig jaar verbleef ik daar in een kuststad vlakbij Benidorm. Ik had al op voorhand het internet uitgevlooid op zoek naar mogelijk naaktstranden of clothes-optional beaches, zoals dat zo mooi heet in het Engels. Tot mijn spijt vond ik slechts een paar van die stranden op een verdere afstand van mijn residentie. Dus zat er nog maar één ding op: de rustigste stukken opzoeken. Ginder toegekomen vond ik een klein strandje op het einde van drukke straat. Het lag in een kleine baai een paar meter onder een wandelpad. Daar zag ik een moeder met haar dochter zonnen, de dochter in badpak en de moeder volledig naakt. Ik had veel bewondering voor de vrouw omdat ze dat zo openlijk durfde en vooral omdat echt iedereen haar kon zien van het pad. Maar ze leek zich daar niet aan te storen. Ik was misschien wel wat jaloers op haar.
In het verlengde van het strandje rezen meters hoge rotsen op, een muur alsof er een stuk land zomaar was afgescheurd. Ik had gezien dat er af en toe mensen naast die wandelden door het water. Het kon er niet echt diep zijn, dus waagde ik mijn kans. Na een paar minuten over gladde, natte rotsen in het water stappen kwam ik aan een inham met een vrij smalle maar droge en vlakke boord. Vanuit de flatgebouwen was het niet zichtbaar maar wel van bovenop de natuurlijke muur, maar dan moesten de wandelaars al echt over de rand leunen. En natuurlijk konden er ook pootjebaders passeren. Op die boord heb ik dan mijn handdoek gelegd en heb ik eerst nog eventjes afgewacht dat er niet al te veel mensen passeerden. Na een tiental minuten had ik nog niemand gezien en besloot ik ook mijn short uit te trekken en rustig te genieten van de warme voorjaarszon en het frisse briesje dat voor een welgekomen afkoeling zorgde. Alweer had ik een verborgen plekje
Vandaag had ik een dagje vrij. Omdat het in de stad veel te warm was zocht ik een plekje naast een kanaal waar ik rustig mijn voeten in het water kon laten dobberen. Ik wist niet goed waar ik het best heen kon gaan, ik besloot dan maar om een plekje uit te zoeken langs het Albertkanaal. Na een stukje op de dijk te wandelen vond ik een paar trapjes die tot de boord van het Kanaal gingen. Ik heb er rustig mijn lunch opgegeten en kon gelijktijdig observeren hoe het met de voorbijgangers zat. Tot mijn spijt kwamen er heel veel wielertoeristen langs die me dan nog goed zagen zitten ook. Ook was er het feit dat de boord vrij smal was zodat het er echt niet comfortabel was.
Ik besloot dan maar een ander plaatsje te zoeken in de omgeving. Zo kwam ik aan het Netekanaal uit. Het was daar vrij rustig, slechts af en toe kwamen er fietsers voorbij. En op vastgestelde afstand waren er beneden de dijk, vlak naast het water kleine steigertjes, juist groot genoeg voor een persoon om er comfortabel op te liggen. Daar ben ik dan op gaan liggen, het was er eentje ingesloten tussen twee grote gewassen. Passanten zouden me alleen maar zien op het moment dat ze me voorbij kwamen, niet vanop een afstand zoals naast het Albertkanaal. Ik vleide me daar neer op mijn handdoek en al snel was ik genoeg gerust gesteld om naakt te zonnen. Eigenlijk waren het bijna uitsluitend mensen aan de overkant van het kanaal die me konden zien liggen. In het begin dat ik er lag trok ik telkens een handdoek over mijn schaamstreek als ik in de verte fietsers in mijn richting zag rijden maar naakt zijn went snel en bijgevolg liet ik ook de handdoek terzijde en lag ik languit op de handdoek met een vuurrood lijf als gevolg. Omdat het daar toch wel een plaatsje was dat ingesloten lag tussen struiken had ik zelfs het lef om helemaal naakt recht te staan om toch maar een briesje op te vangen.
Op dit zalig plekje is mijn tikker wel een keertje snel beginnen slaan, paniekreactie op een yachtje dat voorbij kwam varen. Ik had het helemaal niet horen of zien aankomen en daar lag ik languit op de steiger. De boot doemde zomaar op en wat moest ik nu? Vlug een handdoek nemen? Waarschijnlijk hadden ze me toch al zien liggen dus ik deed gewoon alsof ik sliep en probeerde me niet aan hen te storen.
Och, zo erg kan het toch niet zijn om een naakte man te zien genieten van de zon!
Naturisme zit in je, ik ben het niet geworden, ik was het al. Ik ga stilaan naar de dertig lentes, toch speelt het naturisme pas de laatste jaren op. Hoe het zo plots iets is geworden dat een stukje van mijn leven beheerst weet ik niet maar het is er en ik hou ervan.
Pas de laatste maanden komen er herinneringen boven aan mijn jeugd, herinneringen waaruit ik kan afleiden dat het naturisme al heel lang in me zit. Ik herinner me een keertje dat ik als tien jarige in de tuin een wigwam had staan met een velletje ervoor en als er even niemand was trok ik mijn kleren uit en ging ik naakt in het zonnetje liggen, heel angstig natuurlijk omdat er heel gauw iemand kon komen. Ook aan zee zijn er momenten geweest die aan het naturisme doen denken: zo maakte ik een put, zoals zo veel kinderen, maar ik zorgde er wel voor dat mijn hoofd erboven uitstak zodat ik eventuele passanten snel had gezien. Van zo gauw dat niemand in de buurt was trok ik mijn zwembroek uit en genoot ik van de zonnestralen.
En nu is het sinds een paar jaar helemaal terug en zal het nooit meer weggaan. De definitieve doorbraak is er gekomen een paar jaar geleden op vakantie. Ik had al plannen om in de vakantie eens naakt te zwemmen. Ik ben toen actief op zoek gegaan naar een plaatsje waar ik lekker naakt kon zwemmen. Dat vond ik slechts vijf minuten wandelen buiten ons hotel. Het was een vrij verlaten keienstrand, ik was heel zenuwachtig, er waren toch nog enkele lokale bewoners in de buurt maar niet vlakbij. Eerst heb ik eventjes op het strand gezeten en gekeken, toen heb ik al mijn moed bij elkaar gescharreld, heb mijn zwembroek uitgetrokken en ben in zee gelopen. Daar heb ik dank wel een kwartiertje in gezwommen. Heerlijk! Onbeschrijflijk het gevoel van naakt te zijn in zee. Na mijn zwempartij heb ik nog naakt genoten op het strand van de zonsondergang. Ook de volgende dagen ben ik er nog teruggekeerd.
En nu tracht ik telkens op vakantie zo'n rustig plaatsje te vinden.
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Telkens terug je volledig bloot geven vraagt toch altijd een dosis lef. Of toch om het te doen op die plaatsen waar het niet echt de gewoonte is. Ik heb nog geen ervaring met officiële naaktstranden of recreatiegebieden, ik denk dat ik daar zonder schroom al mijn kleren uittrek, zonder twijfels. Maar op zo'n stukje strand waar wel eens mensen kunnen passeren is het toch nog iets anders.
