11-05-2008 om 17:38 geschreven door Natalie

Een korte evaluatie van mijn uitwisseling was jullie beloofd en zullen jullie krijgen.

De eerste vraag die iedereen zich natuurlijk stelt, is welke van mijn twee uitwisselingen ik de beste vond. En natuurlijk kan ik hier niet eenzijdig op antwoorden. Uiteraard zal mijn eerste uitwisseling altijd iets speciaals blijven. Het was de eerste maal dat ik ‘alleen’ woonde, voor mijn eigen was en eten moest zorgen, les in het Engels volgde, bevriend geraakte met mensen van over de hele wereld … bij al deze dingen stond ik ditmaal minder stil. Ook heb ik niet dezelfde liefde voor mijn tijdelijke thuisland ontwikkeld. Ik was eigenlijk wel blij dat ik Frankrijk en de Fransen kon achterlaten en zal thuis niet dwepen met Frans eten, Franse merken of de websites van mijn favoriete Franse supermarkt napluizen zoals ik nu nogsteeds met Zweden doe (ICA rules J). Aan de andere kant vind ik wel dat ik tijdens mijn uitwisseling in Lille dichtere vriendschappen heb opgebouwd dan in Växjö. In Zweden draaide het allemaal around ‘the party’, terwijl ik in Frankrijk nooit iets alleen moest doen. We gingen tesamen winkelen, wandelden tesamen naar school, tesamen eten en in elkaars kamer binnenstormen om te praten, filmpje te bekijken, te lachen of zelfs even uit te huilen! Hier in Lille was er altijd wel iemand in de buurt op wie je kon rekenen. Het in elkaars kamers binnenstormen beschouw ik eigenlijk als de leukste momenten van mijn uitwisseling. Dat was altijd heel gezellig maar eigenlijk was het gewoon noodzakelijk aangezien alle gemeenschappelijke ruimtes in onze residentie ingepalmd waren door de Fransen. In Zweden had ik toch een betere accommodatie: een grotere kamer met privé badkamer en de living en keuken deelde je maximaal met 12 andere studenten waardoor je iedereen van je gang heel goed kende. In Teilhard de Chardin merkten we af en toe wel dat wij, de buitenlanders, niet echt thuishoorden tussen de Fransen. Maar als ik mijn residentie in Lille vergelijk met deze van mijn medestudenten prijs ik mijzelf wel gelukkig. Ik leefde op minder dan 5 minuten van de schoolpoort en had de deftigste sanitair van al. Voor diegenen die mijn sanitair gezien hebben, is het misschien moeilijk te geloven maar echt waar in vergelijking met bijvoorbeeld Asias thuis woonde ik in een paleis.

De stad Lille was natuurlijk wat opwindender dan het boeregat Växjö, maar uiteindelijk heb ik er niet zoveel tijd in doorgebracht. Meestal was ik in het weekend zo uitgeput van de drukke schoolweek dat ik rustig thuis bleef. Want druk was het op school wel! Interactieve lessen zijn niet echt aan mij besteed maar ik moet wel toegeven dat ik zo sneller mensen leerde kennen en één ding is zeker: mijn presentatiekwaliteiten zijn er op vooruit gegaan!

Ok, dan rest er mij nog slechts één veel gestelde vraag te beantwoorden: betekent het einde van de uitwisseling ook het einde van dit blog? Ja, lieve vrienden het is spijtig voor diegenen onder jullie die nu niet meer weten wat te doen tijdens de middagpauze maar dit is het allerlaatste berichtje dat ik zal posten. Ik heb er echt van genoten om dit blog te schrijven (misschien heb ik zelfs een nieuwe carrièremogelijkheid ontdekt!) maar nu is het tijd om af te ronden. Niet alleen omdat ik mij nu moet concentreren op het schrijven van de thesis (indien ik in plaats van 35 pagina’s (echt waar) blogverslagen, 35 extra pagina’s thesis had geschreven was ik nu al klaar geweest J) maar vooral omdat nu de tijd gekomen is om terug mijn routine op te pakken die ik vier maand geleden in Gent achterliet. Ik hoop dat jullie van mijn blog genoten hebben en hoop jullie allen snel terug te zien!

‘It’s been a pleasure writing for you!’

Natalie -xxx-

13-04-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Omstreeks 12 uur ontmoette ik als bij wonder Asia in het station Brussel-Zuid (aangezien zij geen credit meer op haar telefoon had, hadden we lukraak een perronnummer afgesproken in de hoop elkaar terug te vinden, wat nog lukte ook!). Vandaar namen we de metro naar het Europees parlement. Dit wou Asia namelijk heel graag zien maar mij zei het eerlijk gezegd niet veel. Toen wandelden we door naar het Jubelpark alwaar we opnieuw de metro namen richting Atomium! Asia was duidelijk niet zo onder de indruk want na enkele minuten had ze al genoeg van dit monument. Daarom keerden we maar terug naar Brussel-Centraal alwaar ik na een korte lunch alle belangrijkste bezienswaardigheden van Brussel toonde zonder ook maar een enkele maal te verdwalen (mijn korte verblijf in Brussel vorige jaar heeft blijkbaar naast een trauma toch ook iets positiefs achtergelaten). Vermoeid van het vele stappen, genoten we in de zon van een ijsje toen we opeens beseften dat Asia bijna haar trein ging missen. Net op tijd bereikten we het Zuid-station wat ons wederom niet echt de kans gaf om uitgebreid afscheid te nemen. Gelukkig maar want ditmaal was het afscheid definitief. Tenzij ik ooit een reisje plan naar Polen, maar uit ervaring weten we dat het bij erasmusbezoekjes meestal enkel bij goede voornemens blijft.  Tijd om treurig te worden was er echter niet want in Gent ontmoette ik mijn Belgische vriendinnetjes voor een welkomstetentje. Na een gezellige avond keerde ik terug naar huis en begon ik stilaan te beseffen dat mijn uitwisseling voorgoed voorbij was… . 

12-04-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Het opstaan rond 6u30 op vrijdagochtend was lastig maar noodzakelijk om even de leerstof van de voorbije vier dagen ‘Supply chain management’ te overlopen. Gelukkig had onze leerkracht voor aanvang van het examen nog twee uur revision van de belangrijkste punten ingepland zodat ik al bij al mijn examen nog vrij deftig kon invullen. Rond 12 uur diende ik mijn laatste Iéseg examen in en keerde ik terug naar mijn kamer. Deze zag er al veel minder gezellig uit nu al mijn prachtige wanddecoraties veilig in mijn koffers opgeborgen zaten. Uiteindelijk slaagde ik erin om heel mijn kamer leeg te maken en in een 4tal koffers te proppen. Gelukkig kwam mijn zus naar Rijsel om me te assisteren bij de grote verhuis. We laadden de auto in en toen keerde ik voor een laatste maal terug naar Teilhard de Chardin om afscheid te nemen van Asia en Romka. Ik vond het spijtig dat ik niet de kans heb gehad om van iedereen die ik in deze vier maanden heb ontmoet afscheid te nemen maar aan de andere kant is het misschien beter dat ik mij de leuke momenten herinner in plaats van wat emotioneel gedoe.

Voor we de terugtocht naar Gent aanvingen, trokken ik en mijn zus nog even de stad in voor een late en vooral uitgebreide lunch. Als dessert opteerde ik voor een Brusselse wafel, kwestie van mijn lichaam al een beetje te laten wennen aan de nakende overgang naar België. Thuis werd ik hartelijk verwelkomd met een super cadeau! Al mijn verslagjes van dit eigenste blog, inclusief de bijhorende foto’s, lagen voor mij afgeprint en ingebonden klaar. Een prachtig souvenir aan mijn uitwisseling die me later, wanneer ik oud en dement ben, nog handig van pas zal komen. Of minder later wanneer ik binnenkort in het bekende erasmus-zwarte-gat val. Gelukkig kon ik dit moment nog even uitstellen aangezien ik de volgende dag een uitstap met Asia naar Brussel gepland had…

11-04-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Donderdagavond 10 april: mijn laatste avondmaal in Teilhard de Chardin. Aangezien ik pertinent bleef weigeren om mijn koelkast aan te vullen, had ik echter niets om voor de laatste maal in Frankrijk mijn maag te vullen. Gelukkig herinnerde ik mij dat ik nogsteeds een pakje noedels tegoed had van Bianca, een meisje uit Hong-Kong. De Aziatische vriendelijkheid zorgde ervoor dat ik een paar minuten later een dampende kom noedels voor mijn neus geserveerd kreeg. Die aten we tesamen op met Romka en Asia. Even later kwam ook Heeya langs en toen ik dan ook nog mijn eclairtjes bovenhaalde die ik voor de gelegenheid gekocht had, was de avond compleet. Omstreeks 12 uur besloten Asia en Romka nog uit te gaan en eisten dat ik bij wijze van afscheid aan Lille meeging. Maar ik bleef onbewogen bij hun smeekbeden en kroop mijn bedje in. Ik had namelijk al de perfecte afsluiter van mijn uitwisseling beleefd: tesamen met mijn vriendinnetjes wat eten, praten, lachen en drinken (Romka bereidde mij een laatste Poolse vodka-mix), dit beschouwde ik als de leukste momenten van mijn uitwisseling, niet die domme Franse feestjes. Bovendien moest ik de volgende ochtend vroeg opstaan om voor mijn laatste examen te studeren… .

10-04-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Aangezien het mijn laatste dagen zijn, krijgen jullie gewoon twee berichten op één dag! Wat een service! Nee, eigenlijk was ik gewoon vergeten vermelden waarom ik sinds vandaag niet meer geniet van al het gratis eten op school. Ik stond aan te schuiven voor een bakje frieten toen de Fransen studenten een liedje begonnen te zingen. Ik kon niet verstaan wat er juist gezegd werd maar opeens trokken alle jongens die ons bedienden hun T-shirt uit om enkele ogenblikken later hetzelfde te doen met hun broek! Franse jongens in ondergoed, mijn eetlust was direct over. Zeker toen één jongen, die blijkbaar door het snel uittrekken van zijn broek een intiem evenwicht verstoord had, met zijn hand in de boxershort ging en er zijn familiejuwelen op de correcte plaats arrangeerde. Ik mag dan misschien smetvrees hebben, na zo’n handeling verwacht ik toch een kleine wassing van de handen alvorens mijn frieten aangeraakt mogen worden… .

09-04-2008 om 19:59 geschreven door Natalie

Er is een Franse jongen in mijn klas met een sjakos. In plaats van een rugzak of aktetasje, heeft hij steeds zijn beige Longchamps-handtas bij. Sorry maar ik moest dit even kwijt …

09-04-2008 om 15:06 geschreven door Natalie

Mijn laatste week in Lille! En wat voor een week! Nu vrijdag zijn er in Iéseg verkiezingen. Om zoveel mogelijk stemmen te ronselen, bieden de verschillen studentenverenigingen ons de hele week lang gratis eten, drank en gadgets aan. Daarom vertrek ik ‘s ochtends nu vijf minuten vroeger naar school om te genieten van een uitgebreid ontbijt met chocoladebroodjes, croissants en pannenkoeken. En tijdens de pauze van tien uur haal ik steeds enkele cakejes, een brownie of een muffin. Maar rond de middagpauze wordt het pas echt decadent: pizza, hamburgers, hotdogs, pastagerechten, rijst met curry, … de hele inkomhal en binnenplaats van de school stond vol met eetstandjes. En als dessert waren er opnieuw pannenkoeken, snoepjes, een chocoladefontein waarin je aardbeien mocht dippen en er was een grote ‘kindersurprise-gooi’. Niemand van de internationale studenten die weet waarom het eigenlijk verkiezingen zijn en ook niemand die maar de kleinste intentie heeft om vrijdag effectief te gaan stemmen maar toch beslissen we om uitgebreid te genieten van al dat lekkers dat gratis onze richting uitkomt! De timing van deze eetweek kon niet beter gekozen zijn aangezien ik dit weekend mijn frigo leeggegeten heb en weiger om deze nog opnieuw aan te vullen.

Want ja lieve vrienden, over enkele dagen ben ik thuis! Stilaan beginnen ook andere studenten Lille te verlaten. Gisteren was er een kleine afscheidsparty voor Ninfa. Eerst een preparty at Renata’s place en nadien trokken we naar ‘Palace’ alwaar één van de studentenverenigingen van Iéseg een feestje gaf. Gratis inkom, gratis shots, pizza, chips, snoep, het verloten van weekendjes naar Londen en DVDspelers … voor extra stemmen wordt geld noch moeite gespaard! Maar echt genieten van het feestje was er voor mij niet bij aangezien ik mijn les van de volgende ochtend in gedachten had.

Mijn laatste vak aan Iéseg is ‘Supply chain management’ gegeven meneer Macbeth, een Schot. Het vak is best interessant maar die extra taken zijn er natuurlijk weer te veel aan. Morgen heb ik mijn allerlaatste presentatie aan Iéseg en donderdag zal ik mijn allerlaatste paper indienen! Ik denk dat dit gebeuren op mijn ‘mooiste momenten van mijn leven’-lijstje zal komen. Ik heb het even nageteld en in de voorbije drie maanden heb ik maar liefst 11 presentaties gegeven en 10 papers geschreven van in het totaal 44 pagina’s. Ik denk dat het cliché van ‘Erasmus=niets doen’ hiermee nu voor eens en voor altijd de wereld uitgestuurd is! Eens benieuwd of de harde werkdruk de evaluatie van mijn uitwisseling zal beïnvloeden … .

08-04-2008 om 23:07 geschreven door Natalie

Vrijdagavond maakten Asia en ik een ‘once in a lifetime experience’ mee. Omstreeks 22 uur vertrokken we richting residentie ‘Estrella’ alwaar een klein afscheidsfeestje voor Charlie aan de gang was. Charlie, een New Yorker, door iedereen gekend aangezien hij steeds op slippers naar school komt en vorige vrijdag het examen aflegde in zijn pyjamabroek! Geen gezever, ik zweer het je. Je had het gezicht van de Franse studenten en toezichthouders moeten zien, onbeschrijfelijk. Asia en ik vertrokken naar de residentie zonder goed te weten waar die juist gelegen was, de enige informatie die we hadden was dat het naast ‘Building E’ van onze school was. Toen we voor het gebouw stonden, hoorden we uit één huis muziek komen. ‘Aha we hebben het gevonden’ dachten we trots en belden aan. Een ons onbekende Fransman deed open en liet ons zonder veel moeite binnen in het huis. Daar was inderdaad een feestje aan de gang maar na enkele minuten merkten we dat er iets niet klopte. Net toen we begonnen door te hebben dat niemand op het feestje ons bekend voor kwam, stapte een meisje (de gastvrouw) op ons af. De zinnen ‘Wie zijn jullie, Wat doen jullie in mijn huis en Scheer je weg’, lieten ons onze misstap beseffen. We waren gewoon in een verkeerd huis binnengegaan! Hoe is dat toch mogelijk, zo’n dingen overkomen mij nooit in België? Frankrijk heeft duidelijk rare effecten op mij!

Zaterdagavond besloten we wijselijk op veilig te spelen en hielden we een preparty op bekend terrein: de residentie van Asia across the street. Bij wijze van afscheid liet ik mijn vriendjes echte Belgische chocoladejenever proeven. Die zij ondanks de waarschuwingen op de fles zonder enige problemen mixten met Romka’s ‘sinaasappelvodka met sprite’ drankje. Het eindigen van de preparty omstreeks 3 uur liet me even dromen van mijn bedje maar ik besloot mijn laatste partynight in Lille in schoonheid af te sluiten in ‘Latina’ en ‘Palace’.

Zondag was er eindelijk nogeens tijd voor cultuur. Ik, Renata, Zsofia en Johanna bezochten het ‘Musée de l’hospice comtesse’, een voormalig ziekenhuis met een Bijloke-achtige ziekenzaal. De wandeling door Vieux Lille was heel interessant aangezien de meisjes me enkele mooie gebouwen lieten zien zoals de ‘Notre dame’ van Lille. Ik heb duidelijk op 4 dagen voor mijn vertrek nog veel te ontdekken :). Na de cultuur gingen we naar Renata’s appartement alwaar ze ons een Hongaarse ‘Glühwein’ bereidde en een stukje cake aanbood. Toen ze ook nog een dvd van Friends opzette, was de zondagmiddag compleet!

Daarna keerde ik naar huis alwaar ik een hele avond voor de computer zat na te denken over hoe ik zou beginnen schrijven aan de thesis om uiteindelijk naar enkele afleveringen van Prison Break te kijken… .

06-04-2008 om 22:15 geschreven door Natalie

Nog 6 dagen tot aan mijn thuiskomst en nog 125 dagen voor het begin van de Olympische spelen! Ik weet dat het tegenwoordig hip is om dit evenement te boycotten maar de Chinese Olympische mascottes zijn gewoon zo schattig dat ik het niet over mijn hart krijg. Hebben jullie al kennis gemaakt met de Fuwa? We hebben Beibei de vis (blauw), Jingjing de panda (zwart), Huanhuan de Olympische vlam (rood), Yingying de Tibetaanse Antilope (oranje/geel) en Nini de zwaluw (groen). Wanneer je hun namen bij elkaar voegt krijg je ‘Bei Jing Huan Ying Ni’ wat zoveel betekent als ‘Welcome to Beijing’. Wow, hier is over nagedacht! Ik betwijfel of er iemand even enthousiast is als ik maar toch geef ik deze link mee waar je onze vriendjes in actie kan zien: http://www.youtube.com/watch?v=wWPFSlF1MyE Laat me weten of ook jullie favoriet de panda is, wat een deugenietje! :)

En ookal is alle bijhorende Fuwa-merchandise hoogstwaarschijnlijk vervaardigd in één van de vele Chinese Sweatshops toch heb ik de laatste tijd een grote interesse in dit land en eigenlijk in heel Azië ontwikkeld. De vele ontmoetingen met Aziatische studenten de voorbije maanden lieten me beseffen hoe weinig ik van dit continent afweet. Ik refereerde naar iedere Aziaat als ‘Chinees’ en was verbaasd wanneer ik twee Aziaten Engels tegen elkaar hoorde praten in plaats van eenzelfde gemeenschappelijke taal. Terwijl het eigenlijk heel evident is dat een Chinees evenveel verschilt van een Zuid-Koreaan als een Fransman van een Duitser.

Mijn nieuwgeboren liefde voor Azië kon ik vrijdagmiddag al direct vieren in een Chinees restaurant. Een etentje georganiseerd door onze Australische leerkracht. Eerst vonden Asia en ik dit maar een bizarre situatie op restaurant gaan met je leerkracht (zeker omdat wij de gelukkigen waren die naast hem aan tafel mochten zitten!) maar uiteindelijk was het heel gezellig en vooral lekker! 9,50€ drank inbegrepen voor een all-you-can-eat Chinees buffet. Een uitgebreid voorgerecht met loempia’s, ‘dumplings’, noedels, rijst en verschillende soepen, nadien een wokgerecht dat je volgens de wereldberoemde ‘Chess café of Orchidee’-manier zelf kon samenstellen en als dessert mocht je zelf een potje (of zoals ik: meerdere potjes) ijs scheppen uit een keuze van meer dan tien smaken. Ja, het was een leuke lunch én het gaf ons de mogelijkheid om te socializen met de professor zodat we ons resultaat van het in de ochtend afgelegde examen wat veilig konden stellen. Niet zo onbelangrijk aangezien het mijn eerste gesloten boek examen was aan Iéseg. Het was even aanpassen om in plaats van ‘zoveel zeveren je kan’ echte theoretische concepten te reproduceren! Maar ik denk wel dat onze professor tevreden was over ons. Aan het einde van de lunch kregen we nog zijn businesscard mee met de boodschap ‘Als je ooit in Australia je doctoraat wilt doen of als je referenties nodig hebt, just give me a call’. Wat een mooi aanbod, zou dat betekenen dat mijn volgend blog ‘Natalie_in_down_under’ zou heten ….

04-04-2008 om 17:08 geschreven door Natalie